Saigon ~ visum perikelen

DONDERDAG 28/01

Om 08:03 open ik mn ogen. Ik heb goed geslapen in mn nieuwe bed met zacht matras in mn nieuwe onderkomen. De pijn in mn schouder is beduidend minder, maar ik voel t nog steeds in mn onderrug. Ik maak n oploskoffie en schrijf n review op Tripadvisor over mn guesthouse op Con Dao. Wanneer ik wakker ben, loop ik naar beneden. In de lobby praat ik met de eigenaar van Minh Châu Hotel. Zn naam is Timothy. Hij is Vietnamees van origine, maar komt uit Californië, USA. Voordat hij dit hotel overnam, heeft hij in Silicon Valley gewerkt. Hij vertelt me dat n visum verlengen voor 3 maanden met '' entry' in deze tijd niet mogelijk is. Met 'single entry' wel. Ik zeg dat ik ff goed ga nadenken wat ik wil en dat ik er later bij hem op terugkom. Eerst ga ik nâh naar de ambassade van Cambodja om me te laten informeren over n visum voor dat land. Om 11:00 ga ik onderweg. Ik heb gezien dat de route niet moeilijk is; het steegje van t hotel uit en dan rechtsaf de lange straat Đien Bien Phu voor 3 km. volgen om bij n park weer rechtsaf te slaan en daar is het. Het is al goed warm en daardoor loop ik geen speedmars. Onderweg kom ik n Bah Mi stalletje tegen. Aan de oude vrouw, met n prachtige, tandeloze lach, vraag ik of ze n broodje voor me klaar wil maken. Met mn broodje ga ik op n plastic krukje zitten en pak n klaargemaakte fles oploskoffie uit mn rugzak. Na mn ontbijt loop ik weer verder. De drukte in Saigon is echt te gek. T drukke en chaotische verkeer ben ik inmiddels lang gewend, maar zoveel scooters op de weg heb ik nog nooit gezien. Om 11:45 sta ik voor de ambassade. Dat heb ik toch sneller gedaan dan gedacht. Voor mn gevoel heb ik 3 uur gelopen. De bewaker buiten vraagt of ik voor n visum kom. "Jazeker." Hij wijst me op n bord met de openingstijden. Dat is jammer...ze zijn net n kwartier geleden geslotem. En ze gaan pas om 14:00 uur weer open. Sow hey! Hoeveel eten ze hier wel niet voor lunch? Nâh, dan ga ik maar op zoek naar n mogelijkheid geld te wisselen. Ik loop n beetje door de buurt en zie dan n bankgebouw. Ook hier staat n bewaker bij de ingang. Deze staat zeker t rolluik te bewaken, want de bank is ook dicht. Bankmedewerkers eten kennelijk minder als ambassademedewerkers, want de bank gaat om 13:00 weer open. Dat wordt ff wachten. Aan de overkant van de straat zie ik n 'boutique cafe'. Laat ik dat daar maar doen dan. Ik bestel n sinaasappel/wortel sap en log in op hun Wifi. Wat zal ik doen? Dan toch maar n verlenging van 3 maanden met 'single entry' of naar Cambodja en dat ik later weer terugkom naar Vietnam om mn reis af te maken? Ja, jullie zien nâh wel dat t leven van n reiziger ook niet altijd even makkelijk is. :p
Terwijl ik over dit vraagstuk nadenk, typ ik mn verslag. Ik bestel nog n ijskoffie. Om 13:40 begint t keihard te regenen. Dit is van korte duur, want 20 minuten later verschijnt de koperen ploert weer en droogt de straten binnen no-time. Ik typ nog n kwartiertje door en reken dan af. Bij de bank wissel ik wat geld en loop dan naar de ambassade.
De man vertelt dat ik geen 'business visa' kan aanvragen zonder n uitnodiging van n bedrijf. Enkel n toeristenvisum voor n maand. En dat is na n dag klaar. Ok, dat zie ik later dan wel. Ik neem in ieder geval n formulier mee wat ingevuld dient te worden. Ik pak n taxi naar t hotel. Daar gaat Timothy druk voor me bellen. Laat ik dan toch maar eerst verder reizen door Vietnam. Na de nodige telefoontjes zegt hij dat n verlenging zo'n $180 gaat kosten. "Maar als je nâh morgen vroeg wakker wordt, dan gaan we samen naar de immigratiedienst waar we de benodigde papieren invullen en dat scheelt je veel geld.", zegt hij. Dát is ff aardig. "Bedankt! Ik zorg dat ik morgen voor 9en beneden ben."
Op mn kamer typ ik nog wat verder aan mn verslag totdat mn foon bijna leeg is. Ik prik em aan de oplader en ga me dan scheren en douchen.
Om 18:00 uur loop ik t hotel weer uit. Tijd om wat te eten en drinken. Ik sla linksaf richting n doorgaande weg. Om daar te komen moet ik eerst door allerlei achterafstraatjes lopen. In deze nauwe straatjes wonen veel mensen en er gebeurt hier van alles. Er wordt gewerkt, gepraat, buiten gegeten. Tis net n kleine stad in n enorme stad. Ik denk dat ze hier niet veel toeristen tegenkomen, want volgens mij staart iedereen me aan. Aan t eind van t steegje zie ik de doorgaande weg al liggen. Maar voordat ik deze bereik, moet ik eerst met n Vietnamese man, die bijna de helft zo groot is als ik, op de foto. De mensen en ik hebben de grootste lol. Op de grote drukke weg loop ik richting district 1. Na n tijdje komt er n taxi voorbij waar ik in spring. Hij zet me af in Bui Vien street en ik loop naar hetzelfde tentje waar ik gister zo'n leuke tijd had. Hier komt Pierre naast me zitten. Pierre is Frans, maar woont al jaaaaren in Australië. Het is net of ik in n teletijdsspiegel kijk. "Zo zie ik er over 20 jaar óók uit.", denk ik. Onze baarden zien er hetzelfde uit, we dragen min of meer dezelfde kleding, we hebben dezelfde gelaatstrekken en ook onze mindset en gedachten blijken gelijk. Ik kan niet anders concluderen dat t n knappe vent is met prachtige verhalen. Het enige verschil is dat hij 22 jaar ouder is. Hij vertelt over zn reizen in Tibet en de vele andere landen. Geweldig! Er komen 2 Vietnamese jongens bijzitten. Sunil en Philip. Ze proosten met ons en zo raken we aan de praat. Ook aardige gasten. Van n straatverkoopster koop ik n zakje pinda's en deel deze en mn sigaretten met ze. Na n tijdje gaat Pierre weer verder. De 2 Vietnamese jongens bestellen vis- en vleesballetjes. Ik vraag gebakken rijst en geroerbakte groente met beef. We delen alles met elkaar. Ook al praat de ene wat minder goed Engels, we hebben toch n gezellige tijd. Dan is t tijd dat ze weg moeten. Ze betalen de gehele rekening. Ik bedank ze en zeg dat dat echt niet nodig is, maar ze zeggen dat ze t graag doen. Heel aardig.
Waar de jongens zaten, zitten op de stoeltjes ernaast n Vietnamese jongen en zn vriendin. Op t terras van n andere bar naast me zit ook n Vietnamese jongen. Ook met hun deel ik mn pinda's en krijg ik wat hapjes van hun. Wanneer ik t voor gezien houd, geef ik t stelletje t zakje met de laatste pinda's en betaal ik de rekening. Bij t supermarktje aan de overkant haal ik nog wat te drinken. Ik loop de straat uit en sla rechtsaf. Daar staat n Bah Mi verkoopster van wie ik n broodje koop. Deze smaakt heel erg goed. Als ik em op heb, hou ik n taxi aan die me naar mn hotel brengt. Om 23:30 val ik in slaap.

VRIJDAG 29/01

Het is 07:00 wanneer ik door Anthony Rother's 'Moderntronic' word wakker gemaakt. Ik blijf nog ff liggen en zit na 20 minuten met n oploskoffie op de rand van mn bed. Zodra ik goed wakker ben, ga ik naar beneden. Timothy zegt dat hij geen goed nieuws heeft. Doordat Tet nadert, heeft de overheid besloten tijdelijk geen visumverlengingen meer af te geven. Hij zegt dat hij nog op 1 telefoontje wacht van iemand die me wellicht alsnog kan helpen, maar we hoeven niet de moeite te nemen naar de immigratiedienst te gaan. Als ik dan toch moet wachten, kan ik dat maar beter op mn kamer doen waar ik dan in de tussentijd mn verslag kan af typen. Daar ben ik n tijdje lekker mee bezig terwijl de muziek door mn kamer schalt. Klaar! Ff uploaden met wat fotootjes erbij en dan naar beneden. Timothy zegt dat hij nog niks gehoord heeft. Ik twijfel of hij t nog voor elkaar krijgt en denk dat mn enige kans nog kan zijn bij t meisje wiens zus bij de immigratiedienst werkt. Om 11:00 loop ik door de achterafstraatjes naar de doorgaande weg. Daar vraagt n Xe Om chauffeur of ik n ritje achterop zn motor nodig heb. Is goed, ouwe en ik zeg waar ik naartoe moet. Binnen 10 minuten loop ik weer langs de portier naar de laatste deur van t doodlopende steegje. Ik vraag haar wat ze nog voor me kan doen. Ze gaat druk rondbellen en zegt na haar laatste telefoontje dat t onmogelijk is. De enige optie is met de bus naar Phnom Penh te reizen en daar n nieuw visum bij de Vietnamese ambassade aan te vragen. Dan kan ik weer 3 maanden met 'multiple entry' krijgen. Ik bedank haar voor alle moeite en ga onverrichter zaken weer weg.
Van Timothy had ik de naam en t adres gekregen van n hotel waar n sauna en n goede massagesalon gevestigd zijn. Laat ik daar maar naartoe gaan. Kijken of ze me daar van die zeurende en nâh al veels te lang durende spierpijn af kunnen helpen. Ik kijk op mn telefoon welke route ik moet lopen en zie dat t behoorlijk ver weg is. Maar ik heb nâh toch niks beters te doen en kan hopelijk nog wat mooie en interessante dingen zien onderweg. Voordat ik ga lopen, eet ik eerst n Bah Mi en drink bij n cafeetje n ijskoffie. Ik heb weer energie en ga vol goede moed op pad. De wegen hier zijn breed en druk. Ik zie niet veel bijzonders nâh ik meer en meer van t centrum afloop. Geen tempels, mooie huizen of grote glazen kantoorpanden. Ik ben ruim n uur onderweg en de zon staat op zn hoogste punt recht boven me. Geen parkjes of wegen vol met bomen waar ik in de schaduw kan lopen. Op mn app tjek ik hoever t nog is. Ik ben bijna op de helft, maar de drukkende hitte en de warme uitlaatgassen van alle scooters putten me uit. Als ik dit hele stuk nog moet lopen, moet ik eerst naar de hartbewaking voordat ik op n massagetafel kan gaan liggen. Ik besluit de eerste de beste taxi aan te houden die me er t laatste stuk naartoe kan rijden. Ik zie er opvallend weinig hier rijden, dus ik loop verder in de richting van t hotel. Daar staan er twee langs de kant van de weg. De chauffeurs staan buiten met elkaar te praten. "Taxi, Sir?" Dat heb jij goed geraden, vrind. Ik stap in en zeg waar ik naartoe wil. Het is druk onderweg en t duurt nog n half uur voordat we er zijn.
Om 14:00 lig ik in n sportbroekje van de salon op de tafel. Aan t plafond hangen 2 stangen en ik weet waar die voor zijn. Mn rug wordt ingesmeerd met olie en dan klimt de masseuse op de tafel. Ze pakt de stangen beet en zet voorzichtig haar voeten op mn onderrug. Stapje voor stapje loopt ze over mn rug en de achterkant van mn bovenbenen. Aaahhhh, dat voelt goed. Daarna gaat ze verder met dr knieën. De druk voelt goed aan en ze weet precies de plekken te vinden. Het volgende uur masseert ze me met haar ellebogen, onderarmen en handen. Als ze klaar is met mn rug legt ze zakjes met hete stenen op de plekken. Nâh neemt ze mn schouders, rug en benen onder handen. Dan moet ik me omdraaien. Ze positioneert de zakjes op de tafel zodat die mn spieren kunnen blijven verwarmen terwijl ze mn armen, nek en hoofd kan masseren. Zelfs mn vingers komen aan de beurt. Ze helpt me overeind en ik denk dat ze klaar is. Maar nee hoor. Ze gaat achter me op de tafel zitten en zeg dat ik mn handen achter mn hoofd moet houden. Ze pakt mn armen beet en met n paar bewegingen worden mn nek en schouders opgerekt. Dan zet ze haar voeten in mn rug en trekt me naar achteren zodat mn rug gerekt wordt. Hierna is ze klaar. Wow, wat n massage. Ik krijg n flesje water van dr en ze loopt t kamertje uit zodat ik me kan omkleden. Eerst drink ik t flesje leeg op de rand van de tafel. Wanneer ik aangekleed ben, komt ze terug om me naar de uitgang te begeleiden. Ondanks dat ik nâh zo suf als n konijn ben, voel ik dat ze goed werk heeft geleverd. Ik geef dr n fooitje en verlaat dan t hotel.
Ik neem n taxi naar t mijne en ga op mn kamer ff liggen. Meteen val ik in slaap voor 1,5 uur. Om 18:00 ga ik naar buiten om wat te eten. Ik neem n taxi naar Bui Vien. Het is nog steeds zo druk als t de hele dag is en pas na n half uurtje zijn we er. Ik loop naar mn vertrouwde tentje waar Stew al zit. Ik ga naast em zitten en we hebben weer de grootste lol. Aan de vrouw vraag ik om meer Kretek. Met mn rug naar t zaakje toe kan ik t levendige straatbeeld goed overzien. Ik kijk naar links naar n terrasje. Wie zit me daar zo rustig met n grote glimlach aan te staren? Het is Till van Con Dao. "Haha. Hey Till!", roep ik en loop naar em toe. Op dat moment komt ook Neftaniel uit t tentje lopen. "Hey guys, hoe gaat t met jullie?" Het gaat goed met ze; ze zijn net vanaf t eiland aangekomen. "We komen bij jou zitten.", zeggen ze. Bij mn plekkie stel ik ze voor aan Stew. We drinken n paar biertjes en dan gaat Stew weg om zich op te frissen en wat te gaan eten. Ik bestel wat kleine gerechtjes voor bij t bier. Tis meteen weer gezellig met die gasten. Na n tijdje voegt Stew zich weer bij ons. Hij wijst ons op n gast uit Estland die lachgasballonen verkoopt. Hij doet goeie zaken. Stew heeft n Technofeest vanavond gevonden en zegt dat ik met em mee moet. Maar ik ben nog steeds suf van de massage en zeg dat t em vanavond niet gaat worden. We drinken nog wat biertjes en dan hou ik t rond middernacht voor gezien. Op mn kamer bel ik om 00:30 mn ma nog ff en daarna n maat van me en ga dan slapen.

ZATERDAG 30/01

Ondanks wat minder leuke dromen heb ik toch goed geslapen wanneer ik om 09:15 wakker word. Ik blijf nog heel ff liggen voordat ik wil opstaan. Het volgende moment open ik mn ogen voor de 2de keer. Tis nâh 11:27 uur. Wat is dát dan? Snel kom ik eruit en drink n oploskoffie. Ik kleed me aan en loop de trap af naar beneden. In de lobby maak ik ff n praatje met Timothy en zn zakenpartner en ga dan de straat op. Eerst ff n Bah Mi scoren en dan op zoek naar n juwelier om wat geld te wisselen. Daar moet ik even voor lopen, maar uiteindelijk kom ik in n buurtje waar deze zaakjes zitten. Met mn zakken vol met Đong ga ik verder met mn takenlijstje voor vandaag. Het is hier n stuk leuker lopen dan gister en er valt genoeg te zien. Veel verschillende winkeltjes en kleine marktjes. Daar zie ik n winkeltje die fotorolletjes verkoopt. Goeie kans dat ze daar ook pasfoto's van me kunnen maken. Die heb ik nodig voor mn visumaanvraag voor Cambodja. Het vrouwtje zegt dat ze die inderdaad maken. Voor de deur van t toilet trekt ze n blauw scherm naar beneden en zet er n krukje voor me neer. Ik neem plaats en mn 'mug shot' is zo gemaakt. Ze hangt haar camera aan dr computer en start n fotobewerkingsprogramma. Hier is ze n hele tijd mee bezig mn foto te bewerken. Ik wist niet dat ik zó lelijk ben. Uiteindelijk is ze klaar en krijg ik 4 foto's mee. Ik loop verder en kom bij n kleine supermarkt aan. Ff kijken of ze hier deo verkopen. Die is ook op. Mijn luchtje hebben ze niet, dus ik probeer alle spuitbussen uit om t zo minst vieze te kopen. Wéér n punt van mn lijstje af. Lekker productief bezig zo. Nâh op zoek naar n externe harddrive. Op mn kamer had ik al n adresje gevonden waar ze met Western Digital te maken hebben. Het is n aardig stukje lopen, maar ik heb er zin in. Als ik t straatje heb gevonden, zoek ik naar t huisnummer. En dit is met recht n huís nummer. Ik kom niet bij n winkel uit, maar gewoon bij n huis van waaruit waarschijnlijk gewerkt wordt. Van hieruit wordt niks verkocht en vragen kan ik t ook niet, want t hek zit dicht. Ik ga ff op n stoel, die ik aan de overkant zie staan, zitten en met mn telefoon zoek ik naar computerwinkels. Niet ver hier vandaan zie ik n buurtje waar dit soort winkeltjes zitten. Ik sta weer op en loop die richting uit. Onderweg zie ik nog n mooie tempel waar ik gauw gauw nog wat plaatjes van schiet. Ik loop langs n grote electronica zaak waar t n drukte van jewelste is. Niet met klanten, maar met veel nieuwsgierige mensen. De koopjes liggen hier letterlijk op straat. Zodra ik dichterbij kom, begrijp ik t. Er heeft hier zojuist n grote brand gewoed en bijna t hele pand ligt in as. Ik loop verder en kom bij n vestiging van Co.op markt uit. Hier loopt er n straat naar rechts. Het hoekpandje draagt reclame van n computermerk wat ik gerken. Laat ik t hier maar ns proberen. Ze hebben geen groot assortiment. Wat toetsenborden, muizen, boxjes en computerkasten. Geen harddrives. Maar zie, 2 pandjes verder nog n zaakje. Hier hebben ze ze wel. Met 1 Terrabyte geheugen zelfs. Helaas zijn deze merkloos en ik waag t er maar niet op. Ik stap de zaak weer uit en zie aan de overkant nog n zaakje zitten. Hier verkopen ze ook HDs én met n merkje erop: Sony. Ook 1 Tb. "Heb je ze ook van WD?", vraag ik de man. "Nee helaas.", zegt hij. "Maar misschien dat ze die op de hoek hier verkopen." Ik loop weer terug richting Co.op markt en zie inderdaad n zaak op de hoek aan deze kant van de weg. Deze ziet er wat luxer en moderner uit als de overlevingszaakjes waar ik zojuist ben geweest. Er staat n heel leger van verkopers in dezelfde bedrijfskleding. Tis hier n soort mini Mediamarkt. Meteen komt er iemand naar me toe gelopen die vraagt of hij me kan helpen. Ik vertel waar ik naar op zoek ben. De jongen zegt dat ze deze HDs hier verkopen. Er wordt me gevraagd mn rugzak in n kluisje te stoppen en dan mag ik de winkel in. De HDs staan meteen voor me in de rekken en ik kijk naar de verschillende uitvoeringen. De prijzen zijn niet super laag, maar schelen toch wel met de Nederlandse prijzen. Ik besluit maar meteen voor n 2 Tb te gaan zodat ik voorlopig genoeg geheugenruimte heb. Bij de kassa reken ik Đ 3.480.000 af (omgerekend zo'n € 143,-). Terwijl n jongen de HD uit zn verpakking haalt en verzegeld, pakt n meisje er n leren opberghoesje bij. Gratis en voor niks. Dan duikt ze weer onder de toonbank en komt weer naar boven met n sixpack Heineken. Ook gratis! Jolijt, wat n feest. Hoppaaaa! Zo blij als n kind loop ik de zaak weer uit.
Ik ga op weg naar Bui Vien. Vlakbij deze straat staat n mooie kerk waar ik wat foto's van maak. In n zijstraat van Bui Vien wissel ik nog wat geld en koop ik nog n Bah Mi. Deze neem ik mee naar t drinktentje waar ik al n paar dagen kom. Ik bestel n bierie en eet mn broodje op. Ze smaken beide heerlijk. Ik bestel er nog 1. En nog 1. Dan komt er n verkoopster met boeken aan. In de enorme stapel zie ik "On the road" van Jack Kerouac. Tijdens mn Halong Bay trip tipte Joey me dit als n goed boek. Ik vraag de vrouw wat ze ervoor wilt hebben. "Zes dollar", zegt ze. "Neeee, dat is teveel. Dat vragen ze er in de winkel ook voor." "Als je nog n ander boek koopt, kan ik wat van de prijs afhalen." Ik kijk wat ze nog meer heeft. Hmm, n Lonely Planet van Myanmar. "Met die erbij 12 dollar.", zegt ze. "Huh? Ik dacht dat je wat van de prijs zou afhalen?" Na enig onderhandelen krijg ik de 2 boeken voor 180.000 đong. Nog steeds teveel natuurlijk voor 2 gekopieerde boeken, maar ik blij, zij blij. Ik bestel nog n biertje en wat te eten. Rijst, springrolls en spinazie. Het is al weer donker wanneer ik uitgegeten ben. Daar komen Neftaniel en Till aan. Ze gaan bij me zitten en we drinken en praten voor n tijd. Na n paar uur neem ik afscheid. Ik haal nog n melkje en n paar biertjes op en neem dan n taxi naar huis. Daar kom ik om 21:30 uur aan. Nog eentje dan om t af te leren en dan ga ik pitten.

ZONDAG 31/01

Om 09:07 word ik wakker. Ik heb goed geslapen. Wel weer met maffe dromen. Gelukkig geen vervelende, maar leuke.
Als ik wakker ben, ga ik op zoek naar goedkope vliegtickets naar Phnom Penh. Ook zoek ik alvast naar onderkomens en lees ik over de stad en de bezienswaardigheden. Als ik genoeg weet, stap ik onder de douche en kleed me aan. In t straatje naar mn hotel zit n wasserette. Ik pak n plastic tasje in met mn was en loop er naartoe. Tis 2 kilogram en dat kost me 56.000 đong. Net iets meer als 2 euro. Verderop koop ik n broodje, welk ik mee naar mn kamer terugneem. Hier eet ik em op en dtink mn mellekie die is gisteravond heb gekocht.
Om 13:15 loop ik naar buiten. Tijd om n bezoekje te gaan brengen aan t War Remnants museum. Het is n lange wandeling van bijna 3 kilometer. Het is 30°C met n gevoelstemperatuur van 38°C. Na zo'n 2 kilometer ga ik in n marmeren raamkozijn van n kantoorpand zitten. Ff rusten met n peukie en n fles oploskoffie. Ik kijk om me heen en t valt me op hoeveel dure auto's er hier in Saigon rondrijden. Zover heb ik al gezien: Mercedes S63 AMG, MB GL350, MB S350 cabrio, Lexus LS600n verschillende Porsches en als duurste n Maybach. Voor t instapmodel betaal je in Nederland al € 350.000,- en de prijzen zijn hier, mede door invoerbelasting, 3 keer zo hoog. Dat is n rijke gast die em rijdt. Eén miljoen euro voor n auto. Ik zou er niet aan moeten denken hier zo'n dure wagen te rijden. Op iedere auto en scooter zie ik wel n paar krassen en/of deuken. Tis n schil contrast met t noorden van Vietnam. Zo vallen me er nog wel wat verschillen op. Hier hebben veel meisjes 1 of meerdere kleine of grote tattoos. En ze roken en drinken hier. Dat zie je in t noorden bijna niet of nauwelijks. Het geeft aan dat t land nog duidelijk verdeeld is in denk- en levenswijze.
Ik sta weer op en loop verder naar t museum waar ik om 14:00 in de rij naar de kassa aansluit. Op t buitenterrein van t museum staat weer veeel oorlogstuig. Vliegtuigen, helikopters, tanks, artillerie en n bootje. Dan komt Neftaniel naar me toelopen. Hij staat op t punt om weg te gaan. Till zit even verderop in n cafeetje. Ik vraag wat ze nog van plan zijn. Ze hebben nog geen echte plannen. Ik zeg dat ik vanavond naar de Bitexco toren wil om vanaf de 62ste etage de zonsondergang te zien. Hij zegt dat ze daar misschien ook wel naartoe komen. We nemen afscheid en ik loop t museum in. Tis n groot gebouw met 2 etages. Ik loop naar de 2de etage waar t beginpunt is. Via verschillende zalen loop ik naar beneden. Eigenlijk is dit n soort van alles-in-één van wat ik tot nâh toe al heb gezien in de originele plaatsen waar ik ben geweest en waar alles zich heeft afgespeeld. Een hoop dezelfde foto's en attributen. Buiten hebben ze zelfs n tiger cage nagebouwd die ik verleden week op Con Dao nog heb gezien. Toch kom ik nog wat foto's en informatie tegen die ik nog niet eerder gezien heb. Om 16:00 ben ik klaar. Ik ga buiten op n bankje in de schaduw zitten en rook n peukie. Er komt n jongen naast me zitten die me vraagt of ik n peuk voor hem heb. "Natuurlijk. Heb je nog voorkeur voor merk of smaak?" Ik maak n praatje met Robert (Amerikaan, maar met Braziliaanse ouders) wat erg interessant is. Hij vertelt dat hij vanavond met de bus naar Cambodja gaat. Na n poosje is t tijd te vertrekken. Buiten t museum komt Neftaniel weer naar me toe. Ik zeg dat ik naar de toren ga. Zij komen zo ook zegt hij. Ik loop samen met Robert richting de Bitexco toren. Vlakbij heeft hij zn hotel waar hij zn spullen gaat pakken. Wanneer hij rechtsaf en ik linksaf moet, wisselen we nog wat gegevens uit en nemen we afscheid.
Ik loop naar de toren en elke keer als ik iets dichterbij kom, maak ik n foto. De toren is 262 meter hoog en heeft 68 etages. Op de 48ste etage bevindt zich het 'skydeck' met n helikopterplatform op t dak. De entree naar t skydeck bedraagt 200.000 đong. Ik wacht buiten even om te kijken of Neftaniel en Till nog komen opdagen. Ah, daar komen ze al aan. Ik vertel ze van de entreeprijs. Ze zeggen:"Nee joh, om de hoek kan je t winkelcentrum in en kom je gratis middels 2 verschillende liften in n bar op de 52ste etage. Alleen kost n biertje daar 160.000 đong." Laten we dan sowieso maar gratis naar die bar gaan. We lopen naar binnen en ze weten precies hoe we bij de liften moeten komen. Roltrappie op, trappetje naar beneden, gangetje door en dan rechtsaf naar 6 liftingangen. Een stewardess leidt ons naar 1 van de liften. Met n snelheid van 1 etage per seconde brengt deze lift ons naar de 50ste verdieping. We stappen door de andere deur naar buiten alwaar n steward ons naar de lift wijst die ons de laatste 2 etages omhoog brengt. Als we uitstappen, komt er meteen n jongen naar ons toe. Hij neemt ons mee naar n tafeltje en wacht geduldig op onze bestelling. Neftaniel en Till gaan zitten, maar ik loop meteen de hele ruimte door om foto's van t mooie uitzicht te maken. Wanneer ik aan de andere kant van de zaal naar de ondergaande zon sta te kijken, komen ze weer aanlopen. "Ik heb mn foto's, gasten. Gaan we buiten n bierie doen?" Dat vinden ze n goed idee. We nemen dezelfde weg weer terug t gebouw uit en lopen naar Bui Vien street. Na n half uurtje zitten we weer bij ons tentje.
Op t terras naast ons zitten 2 meisjes met elkaar te praten. We raken met ze aan de praat en t duurt niet lang voordat ze bij ons aanschuiven. We hebben de grootste lol met Sofie en Sophia uit Frankrijk. Sofie is n heerlijke druktemaker die me aan n oude vriendin doet denken. We praten en lachen heel wat af. Er komt n jongen bij ons zitten die zich voorstelt als Guy uit Israël. Aardige gast ook met wie ik over muziek praat. Bij de vrouw bestellen we wat kleine hapjes voor bij t drinken. Wanneer dat op is, kopen we van verschillende verkoopsters nog wat mango, pinda's, kwarteleitjes en gedroogde inktvis. Guy neemt afscheid en de 2 meiden gaan n tafeltje verder zitten om weer met anderen te praten. Ik blijf met de jongens nog tot 01:00 zitten praten en vind t dan ook genoeg. Snel haal ik aan de overkant nog wat te drinken en ga dan naar huis waar ik meteen mn nest induik.

MAANDAG 01/02

Ik word om 07:30 veels te vroeg wakker. Ff snel kijken of de toiletpot t nog doet en dan weer gaan liggen. Na 3 uur verder geslapen te hebben, word ik echt wakker. Dat voelt stukken beter. Na mn oploskoffie vul ik t visumaanvraag formulier voor Cambodja in. Als ik dat heb gedaan, lees ik de Lonely Planet van dit land en kijk ik waar ik allemaal wil gaan doen en zien.
Om 12:30 ga ik naar buiten om n broodje en mn was te halen. Terwijl ik t broodje op mn kamer opeet, zoek ik naar betaalbare vliegtickets. Om 14:05 loop ik t steegje uit en hou n taxi aan. Deze brengt me naar de Cambodiaanse ambassade. Ik overhandig de man t formulier met mn pasfoto en betaal hem $30. "Het is voor 1 maand toch?", vraag ik hem voor de zekerheid. "Jawel, 1 maand.", zegt hij. "Morgen na 16:00 kan je je paspoort weer komen ophalen." Ik loop op mn gemak weer terug naar t hotel. Onderweg wissel ik nog ff wat geld. Om 15:30 ben ik weer terug. Timothy had me gevraagd of ik alvast wil betalen indien ik dit met mn creditcard wilde doen. Anders duurt t n aantal weken voordat hij t geld heeft i.v.m. Tet. No worries. Ik reken 12 nachten bij hem af en ga naar mn kamer. Hier boek ik n vliegticket voor de 8ste. De laatste dag van mn visum en zo pak ik nog net Tet ff mee. Tja, als ik hier dan toch ben....
Ik neem n taxi naar Bui Vien. Als we er bijna zijn, verliest n vrouw op n scooter voor ons n groot geschenkspakket. Ik zie t gebeuren en denk:"De chauffeur stopt wel.". Maar nee hoor, hij rijdt er gewoon over heen en remt pas na n paar meter. De vrouw is pislink. Snel stap ik uit en trek t pakket voorzichtig onder de auto vandaan. Volgens mij is er niks beschadigd en ik geef t aan de vrouw. Ze blijft me bedanken, dus ik zeg:"Kauwm koh tsji." wat 'geen dank' of 'geen probleem' betekent.
Ik loop Bui Vien door en hoor dan mn naam. Het is Stew die ergens zit te eten. Ik loop naar em toe en vraag hoe t met hem gaat. "Ik heb je al 2 dagen niet gezien." "Dat kan wel kloppen.", zegt hij. "Ik ben eerst 24 uur op stap geweest en heb zojuist 20 uur in bed gelegen." Haha. Hij zegt dat hij zo naar ons tentje komt voor n biertje. Ik kijk nog even bij n aantal winkeltjes en ga dan op mn vaste stoeltje zitten. Eigenlijk zijn t 2 vaste stoeltjes, want de vrouw is bang dat de rugleuning afbreekt als ik naar achter leun. Ik bestel wat gefrituurde eitjes en n paar springrolls. Er komt n meisje bij me zitten. Gina komt uit Brussel. Ze heeft Nederlands gestudeerd, maar we praten in t Engels. Ze heeft zojuist n half jaar in Australië gewoond en is hier net aangekomen. Ze is zichtbaar overweldigd door alle indrukken van Saigon en Vietnam. Ik weet haar iets meer op dr gemak te brengen waarna we n erg gezellige tijd hebben. Stew komt bij haar zitten en zorgt ook voor goede vibes. Ook komen Neftaniel en Till erbij. Er worden wat kwarteleitjes en pinda's gekocht. N paar biertjes later vind ik t toch wel tijd worden voor iets stevigers als eten. Ik bestel Chinese gebakken rijst en geroerbakte broccoli en bloemkool met beef. De anderen, behalve Stew, bestellen ook wat. Wanneer we uitgegeten zijn, komt er nog n gast uit Wales bij ons zitten. Aardige gozer, maar kapot moeilijk te verstaan. Ik vraag 3 keer naar zn naam en weet em nâh nog niet. Tis n erg leuke tijd met dit groepje. Op n gegeven moment gaan Stew en de Welshman weg, doch dat doet niks af van de goede sfeer. Om 01:00 houd ik t ook voor gezien, pak n taxi naar huis en ga pitten.

DINSDAG 02/02

Om 08:00 word ik wakker. Om 10:00 word ik wakker. Om 12:50 word ik wakker. Steeds weer van die vage, maar leuke dromen dus vond ik t niet erg weer in slaap te vallen elke keer. Maar nâh kom ik er maar uit. Ik heb 3 uur tijd te doden voordat ik mn paspoort kan halen. Genoeg om rustig bij te komen en flink wat aan mn verslag te typen.
Om 15:20 zit ik in n taxi naar de ambassade. Ik word meteen geholpen, want ik ben de enige hier. Om 15:50 sta ik weer buiten met n visum geldig tot 2 mei. Dus toch 3 maanden?? Daar kom ik later wel achter.
Op mn app tjek ik de route naar de overdekte markt. Ik wil gaan kijken of ze slippers in mijn maat hebben; dan hou ik deze als reserve. Je weet maar nooit. Onderweg eet ik n broodje en drink n Revive. Ik kom langs n mooie kerk waar ik n paar foto's van maak. Rechtsaf langs en door n mooi park. Nog n paar straten door en ik ben dr. Binnen hoef ik niet lang te zoeken. Ik kom meteen n paar slippers tegen naar mn smaak en in mn maat. Natuurlijk betaal ik er, na wat onderhandelen, nog steeds veels te veel voor, maar ik vind t best. Tenslotte zijn ze ook wat groter als de anderen. Via n ander park, waar n bloemenmarkt is, loop ik richting Bui Vien. Bij n verkoopster van feestversiering koop ik n aantal kleine rode enveloppen. Deze ga ik later vullen met n biljet van Đ 10.000 om ze met Tet als 'lucky money' aan kinderen uit te delen.
Ik kom bij t tentje aan waar Stew al zit en ga naast em zitten. Gina komt er ook bij. Ze heeft haar plannen veranderd en gaat morgen naar Cambodja. En weg is ze weer. Om 19:30 gaat Stew ook weg. Lang alleen zitten doe ik niet, want daar komen Neftaniel en Till al weer. We krijgen gezelschap van Vicky en Chrissy uit de UK en even later van Marcus en Fabian uit 'die Heimat'. Leuke en afwisselende gesprekken weer. Neftaniel is de 1ste die -vroeg- weggaat. Hij gaat slapen. De rest blijft lekker doorpraten. Veel later in de avond valt t groepje uiteen. De Duitse jongens stappen als eerste (of tweede) op. Na n korte tijd gaan ook de meiden weg. Om 00:50 betalen Till en ik onze rekening en nemen we afscheid. Ik loop nog ff t winkeltje in voor wat te drinken. Daar zegt n gast dat ik n fantastische broek aan heb en vraagt of hij n foto van me mag maken. Tuurlijk, ouwe. Zn vriendin vindt em ook te gek. Ze vindt mn baard ook te gruw, evenals mn ketting en mn piercing. Ik heb n prachtig aura zegt ze. "Ik ben verliefd!", roept ze en kruipt zowat in me terwijl haar vriend met zn camera naar ons gericht dtaat. "Heeejjjj, wat maak jij me nâh?", roept hij, maar maakt toch n foto van ons. Met n dikke veer in mn reet stap ik weer naar buiten. Na n kwartier ben ik weer thuisgebracht door n taxi. T was weer n mooie dag, maar nâh ga ik verder dromen.

WOENSDAG 03/02

Om 09:30 zit ik op de rand van mn bed met n oploskoffie. Zodra mn hersens weer n beetje beginnen te werken, ga ik verder met t typen van mn verslag. Ik zit er weer lekker in totdat ik om 14:35 t signaal hoor dat mn batterij bijna leeg is. Snel ff alles kopiëren en dan aan de lader. Ik neem n douche en kleed me aan. Om 16:10 is mn foon weer vol en ga ik naar Bui Vien waar ik n paar winkeltjes bezoek. In n zijstraatje haal ik bij n bakker n overheerlijke Bah Mi die ik wandelend opeet.
Stew zit op zn vaste plek en ik neem plaats op de mijne. Dan komt Phil erbij. Phil komt uit Manchester en zn platte accent maakt t af en toe noeilijk hem te verstaan. Ik kom wel te weten dat hij al 4 jaar in Azië woont en dat hij als Engelse docent werkt. Dat heeft hij in China en Thailand gedaan en nâh hier. Ook heb ik al snel door dattie zo gek als n deur is. Dat zorgt er wel voor dat er flink wat afgelachen wordt. Phil en ik bestellen wat te eten wat gedeeld wordt. Na n paar uur gaan ze weg. Ik zit n tijdje alleen wat ook niet erg is. Ff lekker rust en n beetje naar mensen kijken. Ik vraag me wel af waar Neftaniel en Till zijn. Die had ik eigenlijk al verwacht, omdat dit hun laatste avond in Vietnam is.
Na n poos komen er 2 jongens en 2 meisjes bij me zitten waarmee ik n leuk gesprek heb. Ze drinken 1 biertje en gaan er dan weer vandoor. Ah, daar komen de jongens aan. Ze vertellen dat ze naar de Cu Chi tunnels zijn geweest. In hun kielzog hebben ze Marcel en Sophie (ook uit Zwitserland) meegenomen. Omdat Marcel niet zo goed Engels spreekt, praat ik veel met Sophie. Leuke tjik. Naast hun komen 4 toeristen uit Australië zitten. Marcel praat met n blonde stoot uit t groepje terwijl Sophie me vertelt dat ze n Volkswagen T1 hippie busje heeft. Als Till dan ook nog zegt dat ze met Marcel geen stelletje vormt, roep ik dat ik met haar ga trouwen. Marcel is t hier duidelijk niet mee eens. Ik wijs hem nogmaals op blondie, maar ik zie dat hij toch liever iets met Sophie krijgt. We hebben n erg gezellige tijd met zn 5en. Ik zie om 01:30 dat de vrouw wel wil gaan sluiten. We zijn de enige nog hier. Van Marcel en Sophie nemen we afscheid en met zn 3en besluiten we er nog 1 te drinken als afscheid. We komen bij n BBQ tentje uit waar de jongens wat saté en shaslick bestellen. Stew komt er ook nog ff bijzitten. Ik bestel nog n paar porties en als we alles op hebben, zeg ik dat ik naar huis ga. We nemen afscheid en wensen elkaar nog mooie reizen toe. Dr rijden weinig taxi's op dit tijdstip en ik koop nog n broodje dönner terwijl ik op n rit naar huis wacht. Als ik de laatste hap heb genomen, stopt er n taxi voor mn neus. Ik stap snel in en ben om 03:15 eindelijk op mn kamer. Morgen weer n nieuwe dag.