De laatste dagen op 't eiland en dan naar Saigon

MAANDAG 25/01

Met weer iets meer spierpijn in mn schouder word ik om 08:07 wakker. Ik heb wel lekker geslapen. Na n goed half uur zit ik achter mn bakkie. Hierna haal ik in t winkeltje om de hoek n paar blikjes Red Bull en n paar biertjes die ik in mn kamer in de koelkast zet. Ik trek n Bulletje open en knal t verslag van gister erin. Daar ben ik om 10:42 uur mee klaar. Ik heb nog steeds plezier in t schrijven, merk ik. Bij de receptie vraag ik of mn was al klaar is. De jongen zegt dat deze nog niet droog is. Dat komt later dan wel. Op de kamer maak ik nog n oploskoffie. Buiten waait t nog steeds hard. En ja hoor, daar valt de stroom weer uit. Gelukkig werkt de douche niet op stroom zodat ik fris en fruitig me dag kan beginnen.
Om 12:10 loop ik t guesthouse uit en volg de weg naar links. Net om de hoek zit Vasco; Vietnam Air Services company. Hier wil ik gaan informeren over n vliegticket naar Saigon. Maar t zaakje is dic б
Ik loop verder en kom bij n oude pier aan. Deze is gebouwd door gevangenen op dit eiland en is voltooid in 1871. Omdat t nog zo lekker waait, loop ik naar t eind van de pier. Ff pierewaaien haha. De druppels zout water spetteren me om de oren. Als ik verder richting Bar200 loop, spetteren de druppels zoet water me om de oren; t miezert n beetje. Tegen de tijd dat ik er ben, is t weer droog. Ik pak n flesje water uit de koelkast en maak nog n oploskoffie. Deze neem ik mee naar buiten en steek n saffie aan. Ik maak ff n praatje met t Italiaans stel. Zij vliegen vandaag terug naar Saigon om vervolgens verder naar Italië te vliegen. Hun vakantie zit erop. Tijdens ons gesprek komen Mike en Chris aan mn tafel zitten. Ook zij gaan weg. Alleen zij reizen verder naar Nha Trang. Ik zie dat mn ontbijt binnen op de tafel wordt gezet. Ik excuseer me om te gaan eten. Wanneer ik mn maaltijd naar binnen heb gewerkt, komen Mike en Chris naar me toe. Ze geven me n hand en wensen me t allerbeste. Natuurlijk wens ik hun hetzelfde toe. Dan zeggen ze de mensen van Bar200 gedag en gaan weg. Even later komt t Italiaanse stel binnen. Ook zij zeggen me gedag en wensen me veel succes. Ze zeggen de rest gedag en lopen de zaak uit. Rees zegt:"Nâh Paul, ik denk dat we jou maar op de loonlijst zetten, zodat je buiten klanten naar binnen kan praten.". Ik antwoord hem:"Waarom denk je dat ze allemaal hier zitten? Ik heb ze hier allemaal al naartoe gestuurd hoor.".
Onder t genot van n ijskoffie schrijf ik nog wat reviews op Tripadvisor. Wanneer ik hiermee klaar ben, mag ik Gordon's laptop gebruiken om mn filmpjes van mn GoPro naar mn harddisc over te zetten. Ik doe de volle memorycard in de camera en doe 'copy paste'. Een pop-up geeft aan dat er niet genoeg geheugen is voor deze actie. Wat zullen we nâh krijgen? Ik kijk hoeveel ruimte ik nog op mn harddrive heb. Minder dan 64 Gb. Krijg nâh tieten! Ik kijk of ik niet iets kan wissen van mn harddrive. Nope! Er gaat niks vanaf. Er staan bijna alleen maar foto's en muziek op en dat is me heilig. Dat wordt in Saigon n nieuwe kopen van 1 misschien wel 2 Terrabite. Ik wissel van memorycard in de GoPro. Op mn andere staan minder filmpjes waar nog wel ruimte voor is. Ik zet deze over zodat ik in ieder geval 1 compleet lege kaart heb.
Om 15:50 uur loop ik weer naar Vasco. Lan Ahn had me gezegd dat ik om de goedkoopste tickets moet vragen, anders verkopen ze me ongevraagd duurdere. Het waait nâh zelfs nog harder als vanmorgen. Ver op zee zie ik grote golven. Hier aan de kust zijn ze ook niet kinderachtig. Op sommige plekken beuken ze tegen de kade en spatten meters hoog op. Weer zo'n geweldig zicht. Als Vasco vanmorgen open was, had ik dit op zeker gemist. Op dit moment kan Vasco me gestolen worden en ik pak mn telefoon om t schouwspel te filmen. Soms pauzeer ik de camera even en loop naar n andere plek om verder te filmen. Ik maak mooie beelden. Totdat er n golf zo ver opspat dat ik de volle laag krijg. Yeehaaa! Ik loop iets verder en film nog n stukje door. Vet hoor. Dan loop ik naar Vasco. Ik moet ff wachten tot ik aan de beurt ben, maar ik verlaat de zaak toch met n ticket. Woensdag vlieg ik om 01:50 naar Saigon. Daar ga ik mn visum verlengen en nieuwe Kretek scoren, want daar ben ik ook bijna doorheen. Op de terugweg loop ik nog ff snel n bank binnen om te kijken naar hun wisselkoers. Ik zie dat deze beter is dan bij die chagrijnige verkoper van opgepoetst koper, dus ik wissel hier nog 100 euro. Ik kom ook nog langs n klein supermarktje. Ik kijk ff rond wat ze hier zoal verkopen. T zaakje is zo groot als de personeelsfietsenstalling van de kleinste Albert Heijn, maar de diversiteit is zo groot als van de Makro. In ieder hoekje en gaatje van de zaak staat wel iets anders. Ze verkopen wel veel noten. Das alweer n tijdje geleden. En cashewnoten smaken altijd best bij n biertje. En daar is t volgens mij alweer tijd voor. Ik vraag 200 gram ongezouten die ter plekke op n weegschaaltje in t gangpad op de grond afgewogen worden. Vervolgens haal ik bij de apotheek nog wat muggen-jeuk-zalf, want die krengen vinden mij n smakelijk hapje.
Locatie: Bar200. Tijdstip van overlijden: 17:15 uur. Slachtoffer: 1 blikje Tiger bier. Dader: ondergetekende. Ik vraag n paar schoteltjes aan Gordon en vul deze met cashewnoten. Ik zet er 1 bij hem en Lan Ahn op tafel; de andere wil ik aan Duy geven voor haar en de meisjes in de keuken. Maar ze zegt dat ze wel n handje uit de zak neemt voor hun. Als ik mn biertje op heb, breng ik deze gewoontegetrouw naar t kozijn tussen de zaak en de keuken. Duy staat net n mango te snijden en biedt me n stukje aan. Waarom ook niet? Cám ơn. Ik pak mn 2de biertje uit de koelkast en ga weer op mn bank zitten. Daar komt Duy weer. Deze keer heeft zn n sateprikker met ananas en peper voor me. Lekker heur! Ik ga ff naar buiten voor n peuk. Mn telefoon gaat. Tis mn pa. Leuk. We praten wat en hij vertelt me dat ze n er n midweekie tussenuit gaan. Dat lijkt mij ook wel wat. Ik krijg mn ma ook nog aan de lijn. Altijd fijn ze weer ff te horen. Ik wens ze n fijne tijd en ga weer naar binnen. Duy staat in de deuropening van de keuken met n stuk drakenfruit. Of ik ook wil. Duy...als jij nâh toch nog niet bezet zou zijn, had ik je zó meegenomen, klein kanjertje dat je er bent. Dankkk.
Dan komt er n Vietnamees jong stelletje de zaak binnen. Het meisje draagt n grote ronde doos. Zou er n hoed inzitten? Maar ik zie dat er Happy Birthday op de zijkant staat. Ze haalt er n mooi versierde taart uit. Ik vraag haar of t háár geboortedag is. "Ja.", zegt ze. "In dat geval, van harte gefeliciteerd!" Ze is vandaag 24 jaar jong geworden. Ze neemt plaats aan n tafeltje en haar vriend/man (?) (meisjes worden toch wel n beetje geacht getrouwd te zijn met hun 24ste) maakt foto's van haar terwijl ze met haar taart poseert. Ik sla t tafereel gade en kan niet voorkomen dat er n glimlach op mn bakkes verschijnt. Of zit die er al n maand of 2? Ik ben bezig met mn eigen ding als t meisje ineens voor me staat met n bordje met n stukje taart. Aawww wat lief! Bedankt en nogmaals gefeliciteerd wijffie. Ik heb nog nooit Vietnamese taart op (ik ben ook geen echte taartliefhebber, behalve van de appeltaart van mn moeder en van de meest fantastische creaties van mn ex-overbuurvrouw uit Sliedrecht), maar ik moet zeggen dat deze zeker niet verkeerd smaakt. Dan valt de stroom weer uit. Deze keer duurt t wat langer. Jeffrey en Lotte gaan op t terras zitten. Ze vragen of ze nog iets te eten kunnen bestellen. Ik hoor Gordon zeggen van wel, maar niet alles van t menu. Hij is nog niet uitgesproken of t licht gaat weer aan. "Nâh kunnen jullie dus weer alles bestellen!", roep ik. Aan hun tafeltje maken we even n praatje. "Ik wist dat ik jullie vandaag nog wel zou zien.", zeg ik. "Altijd als ik plots aan iemand denk, zie of spreek ik die persoon nog dezelfde dag." Ik heb weer de grootste lol met deze Amsterdammers. Dan wordt hun eten gebracht. Ik bestel ook wat te eten. Om 20:12 zit ik weer te smullen van n heerlijke burger. Gordon komt langslopen en zegt:"Dus je gaat woensdag weg? We zullen je gaan missen; je behoort inmiddels tot t meubilair.". Zelf heb ik er ook wel n gemengd gevoel bij. Ik heb t hier erg naar mn zin op t eiland, maar ja...die 8ste februari op mn visum, hè? Na mn burger eet ik nog n yoghurt met vers fruit. Buiten maken Jeffrey, Lotte en ik nog n kort praatje en dan gaan ze er vandoor. Om 21:20 besluit ik mn laatste biertje te nemen. Dan komt Mike t terras oplopen. Met mn biertje in mn hand ga ik bij em zitten. Hij heeft weer mooie verhalen voor me. Na n tijdje loopt hij naar binnen en komt terug met 2 biertjes. Vooruit dan maar. Tis tenslotte gezellig. Dat vindt hij ook en doet dit nog n keer. Ach ja, waarom niet? Laat ik zn voorbeeld dan maar volgen. Ik loop naar de koelkast om nog 2 biertjes te pakken. Rees zegt dat dit de laatste ronde is. Hoe laat is t dan? 22:30 uur al weer? Wat gaat de tijd ineens snel. Ik ga weer snel naar buiten om t gesprek af te maken. Na 3 kwartier rekenen we af en nemen we afscheid.
In mn kamer typ ik de rest van mn verslag af tot vandaag. Daar ben ik om 01:30 mee klaar. Maar deze is te lang voor t interweb. Ik zie dat ik nog maar 30 tekens over heb, maar toch lukt t me niet te uploaden. Ik stuur n mailtje naar de helpdesk en vraag of ze mij hiermee kunnen helpen. Dat is t laatste wat ik doe vandaag. Ik ga slapen.

DINSDAG 26/01

Om 10:11 word ik wakker. Ik heb weer heerlijk geslapen met de meest maffe dromen. Als ik de gordijnen openschuif, zie ik dat t geregend heeft. Na n half uurtje drink ik mn bakkie koffie op t terras. Hierna haal ik n paar blikjes Red Bull bij t winkeltje en zet deze in mn koelkast. Ik schrijf nog even 2 reviews op Tripadvisor en loop dan naar de lobby om te vragen of mn wasgoed al klaar is. De man weet van niks en roept zn dochter erbij. Met haar loop ik naar de keuken annex wasruimte. Ik zie n hoop kleren liggen, maar zie niks wat van mij is. Zij kan ook niks vinden. Vreemd. Ik heb mn wasgoed dezelfde dag als Mike en Chris ingeleverd en zij hebben t al terug, omdat ze gister zijn vertrokken. Ze zullen mijn was toch niet per ongeluk aan hun hebben meegegeven? Toch wel n beetje bezorgd, loop ik weer terug naar mn kamer. Ik pak mn backpack alvast in, waar ik nâh wel n stuk sneller mee klaar ben.
Om 14:00 ben ik bij Bar200 waar ik n sandwich bestel. Mike en Andrea gaan buiten aan n tafeltje zitten waar ik n biertje met ze drink. Ff wat rustiger worden. Om 15:45 zeg ik dat ik ff naar t hotel terug ga om te kijken of de vrouw des huizes al terug is. Wellicht weet zij meer over mn kleren. Na n kwartiertje ben ik daar. Ik loop naar de vrouw die achter de receptie zit en zie dan op de laatste stoel in de lobby mn kleren liggen. Jippieeee! Ze zijn toch boven water gekomen. ;-) Paulie blij. Ik leg ze snel op mn kamer zodat ze niet nog n keer kunnen verdwalen en ga weer terug naar de Bar. De enige 2 klanten die er zitten zijn 2 jongens uit Zwitserland. Neftaniel en Tell nodigen me uit n spelletje met ze mee te doen. Vanwege t mindere weer zitten ze hier te kaarten en Yahtzee te spelen. Gezien de toren lege blikjes bier zijn ze hier al n tijdje mee bezig. Ik speel n spelletje Yahtzee met ze mee. Het zijn gezellige gasten, maar hun tempo van drinken ga ik niet bijhouden. Dus ga ik ff aan n ander tafeltje zitten waar ik met n maat van me bel. Ff n gezellig babbeltje onder t genot van n biertje.
Om 19:45 bestel ik hier mn laatste avondmaal. Een bacon/cheese burger én n kipburger. Zonder friet. Dat dan weer wel. Reese pakt n biertje uit de koelkast voor hem zelf en geeft mij er ook één. "On the house.", zegt hij. "Woh, thanks." Dan komt mn bord op tafel met 2 prachtige burgers erop. Duy kijkt me aan met n blik van "kan je dat op?". Ik lach naar dr. Ja hoor, moet jij maar opletten. Ik maak n fotootje van t bord met Rees op de achtergrond. Van Duy met Gordon neem ik er ook 1 zonder dat ze t doorhebben. Ik laat me de broodjes heerlijk smaken. Vanaf morgen weer Vietnamees eten.
Ik zit nog na te genieten als Gordon me n biertje geeft. Zelf neemt hij er ook één. Normaal drinkt hij alleen maar soda water. Hij had me gezegd dat Lan Anh hem maar 1 keer per week bier laat drinken. Geintjuh natuurlijk, maar feit is dat ik hem nog niet eerder heb gezien met n biertje in zn hand. Proost! We praten wat over hoe hij hier begonnen is en over zn geboorteland Zuid Afrika. Hij heeft interessante verhalen. "Wil je er nog één?", vraagt hij. "Waarom niet?" Hij pakt er weer twee en zegt:"Dan hebben we in ieder geval tóch nog n biertje samen gedronken.". "Haha inderdaad. Good times." Van Lan Anh krijg ik n papiertje met info waar ik mn visum kan verlengen.
Om 21:35 hou ik t voor gezien. Ik kan t niet helpen dat ik t jammer vind morgen weer verder te gaan. Ik betaal mn rekening en zeg dat ik morgenochtend nog langskom voor ontbijt. "Dan kom ik vroeg mn bed uit en zijn we er allemaal ook.", zegt Lan Anh. Ik zeg dat ik met t oog op dr zwangerschap best begrijp als ze er niet bij kan zijn, maar ze antwoord dat ze er gewoon bij is. Wat lief!
Ik loop rustig terug naar t guesthouse en ga om 22:15 uur voor de laatste keer op dit steenharde matras slapen.

WOENSDAG 27/01

Om 06:55 uur word ik 5 minuten voor mn wekker gaat wakker. Het duurt nog bijna n uur voordat ik op t terras aan n bakkie zit. Ik heb weer wat meer pijn in mn schouder en ik voel t nâh ook in de onderkant van mn rug. Hopelijk slaap ik vanavond op n zacht matras in Saigon en kan ik zien of t aan t harde matras hier ligt of dat ik gewoon aan t afsterven ben. :p
Na mn koffie ga ik naar mn kamer en stap onder de douche. Ik stop mn laatste kleding in mn backpack en check om 09:00 uit. Ik moet wel zelf vertellen hoeveel nachten ik nâh hier heb geslapen en hoeveel drinken en ontbijt ik heb gehad. Ik laat mn bagage in de lobby achter en zeg dat ik om 12:00 uur opgehaald word door n taxi busje. Doe heeft Lan Anh gister nog voor me geregeld.
In Bar200 bestel ik n ikskoffie en mn laatste 'Steve's'. Na mn ontbijt neem ik nog n verse jus d'orange. Mike komt binnen en gaat bij me op mn bank zitten. We maken n praatje en hij zegt dat, als ik ooit nog ns in Vancouver ben, ik altijd n slaapplaats bij ze heb. Ik geef em mn email adres en zeg dat zij ook altijd bij mij welkom zijn wanneer ik iets voor mezelf heb gevonden. Hij zegt dat hij n 'pool hall' heeft gezien en dat hij n ff gaat spelen. Niet lang nadat hij vertrokken is, komt Andrea aan. Ik zit inmiddels buiten met n peukie en ze vraagt of ze bij me kan komen zitten. Natuurlijk. Na ons gesprek ga ik binnen afscheid nemen. Ik maak nog even n foto van Rees, Gordon, Lan Anh en Duy en dan is t moment werkelijk daar afscheid te nemen. Gordon zegt dat hij nog niet t laatste van me heeft gezien. Ik wens iedereen veel geluk en bedank ze voor alles en de good vibes. Tegen Rees zeg ik dat t goed mogelijk kan zijn dat ik em nog wel ns in Perth kom opzoeken.
Om 11:20 verlaat ik de Bar voor de laatste maal en loop naar t guesthouse. Bij Dive!Dive!Dive! neem ik afscheid van Larry en Quynh en bedank ik hun ook. Larry voorziet me ook van n adres om mn visum te verlengen.
Om 12:00 uur precies komt t busje voorrijden. Ik stap als eerste passagier in. We rijden naar de "camping" waar n jong stelletje, die helaas nog niet in t Engels 'hallo' kunnen zeggen, instappen. Dan rijden we naar t centrum waar n dronken Vietnamees instapt. Dit is t. We gaan naar t vliegveld. Ter hoogte van de 'tiger cages' kijk ik naar t strand rechts. Dit is nâh 2 keer zo breed als eerst. Het water staat extreem laag. De weg maakt n bocht naar links. Hey, zie ik zo op de valreep tóch nog n aap! In de berm loopt n makaak die rustig bij n plantje gaat zitten en ervan begint te eten. Onderweg zie ik door de lage waterstand hele nieuwe stukken strand beneden me. Om 12:30 komen we bij t kleine vliegveld aan. Dat ging vlotter dan ik dacht. Terwijl de chauffeur toch heel rustig en beheerst heeft gereden. Ik stap uit en betaal de chauffeur 50.000 Đong. Binnen gaat ook alles vlot. Zo ben ik de 2de wachtende in de rij en zo ben ik ingecheckt. Nog geen 10 minuten. Dan heb ik alle tijd om nog ff n peukie te doen. Ik loop naar buiten en ga bij taxichauffeurs zitten die de schaduw van n boom hebben opgezocht. Natuurlijk is er 1 die mn hoed mooi vindt en op de foto wil. Hij pakt zn telefoon uit de auto en vraagt n ander n foto van ons te maken. Ik plant dat ding op zn hoofd en hij is zo trots als dat beest waarvan er n veer op mn hoed zit.
Om 13:20 kan ik door de controle. Ook weer zo gepiept. Niet dat er wat ging piepen toen ik door t poortje liep en ook niet toen mn daypack MRI scan kreeg. Het vliegtuig wat me naar t vasteland gaat brengen, is n 2 propellervliegtuig. Na 25 minuten loop ik over t vliegveld er naartoe. Tis niet druk in t toestel, dus we kunnen snel naar de start- tevens landingsbaan. Na 7 minuten is t 'lift off'. Achter de wolken schijnt de zon en ik geniet van t uitzicht van de wolken en hun schaduw op de Chinese zee. Al na 28 minuten vliegen we boven land. Dat klopt wel met n cruisesnelheid van 500 km. per uur. Beneden zie ik heel veel en grote rivieren. In sommige ervan liggen kleine en n paar hele grote eilanden erin. Compleet met kleine stadjes.
Om 14:17 wordt er omgeroepen dat we de landing in gaan zetten vanaf 15.000 foot. Dat doet de piloot heel langzaam, want we vliegen pas om 14:35 boven Saigon. Ongelooflijk, wat n immense stad zeg! Om 14:37 is t touchdown op t vliegveld van Ho Chi Minh City. We moeten even wachten tot ons dock vrij is en dan taxiën we er naartoe. Ook n super groot vliegveld. Ik stap t vliegtuig uit en loop de bus binnen die ons naar de terminal brengt. Tijdens t korte ritje maak ik nog ff n praatje met John die voor Six Senses Resort werkt. Natuurlijk kent hij Gordon en Rees wat n band schept. Dan is t nog even wachten bij de bagage band op mn backpack.
Wanneer ik buiten ben, neem ik n taxi naar hotel Minh Châu in district 3. Hier heb ik goede reviews over gelezen en t schijnt dat n dude uit Californië em runt. Tis fakking druk onderweg. Scooters, scooters en nog eens scooters. Wat n gekkehuis hier! Nog leiper als Hanoi. Maar wel mooi.
Om 16:00 ben ik bij t hotel. Ziet er goed uit. De kamer kost me $15 per nacht en heeft n lekker zacht bed. Ik reorganiseer mn spullen en stop de dingen die ik nodig heb in mn backpack. Dan ga ik naar buiten. Ik houd n taxi aan die me naar t adres brengt wat Larry me heeft gegeven. Het is n straatje met allerlei pakhuizen. Er komt n bewaker naar me toe en vraagt waar ik moet zijn. Ik laat em t papiertje zien met t adres en de naam van t meisje. "Ok, dan moet je daar zijn." en hij wijst naar t laatste pand. Ik loop naar binnen en tref n meisje met n baby op dr arm. Ik vertel haar dat ik mn visum voor 3 maanden wil verlengen met 'multiple entry'. Ze belt voor me rond en zegt me dat multiple entry niet gaat lukken. Dat komt omdat 'Tet' eraan komt; het Vietnamese nieuwjaar. Ze geeft me t advies om met de bus naar Cambodja te gaan en daar n nieuw visum aan te vragen. Dan zou t moeten lukken. Tja bedankt, maar als ik in Cambodja ben, ga ik daar verder reizen. Ik voel er niks voor om dan 2 keer heen en weer te reizen. Ik bedank haar en zeg dat ik ff ga nadenken wat ik wil.
Weer buiten kijk ik op mn app hoe ver t is naar t backpackers district. Dat ligt niet om de hoek, maar is nog wel op loopafstand. Het drukke verkeer ben ik in Hanoi al gewend, maar tis hier nog drukker. Ik weet in ieder geval hoe ik de drukke straten met t eindeloos verkeer moet oversteken: gewoon doen! Niet wachten op n gaatje, rustig lopen, niet stoppen en geen oogcontact maken. Dan rijdt iedereen gewoon om me heen. De mainstreet in t backpackers district is Bùi Viên. Deze straat staat vol met open barretjes, eettentjes en souvenirwinkeltjes. Ik geef mn ogen goed de kost en zie dan n barretje waar ze ook veel soorten sigaretten verkopen. En ja hoor....ook Gudang Garam. "Wat kost dat?", vraag ik de vrouw. "Đ 55.000.", zegt ze. "En als ik nâh n slof koop?" Dan zakt ze Đ 5.000 met haar prijs. Vooruit dan maar. Mooi gemiddelde tussen Hanoi en Dalat. De slof moet even gehaald worden, dus bestel ik maar n biertje en ga aan n tafeltje zitten bij n gast die muziek aan t luisteren is op zn telefoon. We raken aan de praat over muziek. Hij heet Stew(art) en komt oorspronkelijk uit Engeland, maar de laatste 5 jaar werkt hij als DJ in Abu Dhabi (VAE). Dat doet hij n half jaar en gaat dan n half jaar op vakantie, zo vertelt hij me. Mn kretek wordt gebracht die ik ter plekke afreken. Meteen eentje opsteken met nog n biertje. Na n tijdje komt Dan uit Canada bij ons zitten. Het zijn aardige gasten en we hebben n leuke tijd. Het valt me wel op dat er hier door de straat minder verkopers van eten rondlopen dan in Hanoi. Wel komt twee keer hetzelfde jonge ventje langs die n optreden doet als vuurvreter. Ik schat em op n jaar of 14. Dan zegt dat t knulletje waarschijnlijk niet lang zal leven met zoveel optredens per dag. Ook moet hij waarschijnlijk t meest van zn verdiende geld af moeten dragen aan zn "baas".
Om n uurtje of 7 gaan Stew en Dan weg. Ze gaan zich opfrissen en wat eten zodat ze klaar zijn voor t nachtleven in Saigon. In tegenstelling tot de rest van Vietnam, kan je hier de hele nacht doorfeesten. We zeggen elkaar gedag en ik blijf nog ff zitten. Dan krijg ik gezelschap van Patrice en Nancy uit Duitsland. Ze vertellen dat ze op huwelijksreis zijn. Gefeliciteerd. Dit is ook n aardig stel en ze vertellen wat ze zoal hebben gedaan en gezien. Zo hebben ze in Singapore n nacht in n hotel van $400/nacht geslapen waar iedereen de hele dag bij t zwembad doorbracht en daar selfies maakte. Ik begin nâh wel honger te krijgen en zou wel n lekkere bacon/cheese burger lusten. Maar dat is n gepasseerd station. Vanavond bestel ik springrolls, gebakken rijst en spinazie. Dit wordt door n tentje aan de overkant gebracht en smaakt ok. Stew en Dan komen er weer bij en de gesprekken gaan met zn 5en door. Na n tijdje gaan Patrice en Nancy er vandoor. Ik drink nog 1 biertje met de gasten en zeg dat ik dan naar mn hotel ga. Morgen wil ik mn visum gaan regelen en wil er bijtijds uit. In n kleine supermarkt aan de overkant haal ik nog wat te drinken en spring dan in n taxi die net voorbij komt rijden.
Op mn kamer upload ik mn ingekorte verslag met de foto's en ga om 01:00 slapen.