Terug waar t allemaal begon

DONDERDAG 30/06

Het is 05:30 als ik half wakker word door geluiden. T lijkt wel of er iemand aan de deur van de kamer naast me zit te morrelen. Of is t aan mijn deur? Droom ik nâh of ben ik wakker? Nee, ik droom niet. En ja, er staat echt iemand aan mijn deur te prutsen. Zijn ze nâh helemaal door de wilde spinnen besnuffeld? Ik kom mn bed uit en loop zachtjes naar de deur. Ik weet niet wie er buiten staat of staan. Ia t goed volk? Slecht volk? Ik neem t zekere voor t onzekere en zet mn meenst gemene gezicht op. Zachtjes leg ik mn linkerhand op de deurkruk, hou mn rechter naar achteren om uit te halen als dat nodig is, haal n keer diep adem en trek dan de deur in n ruk open. T meisje wat bij mn deur staat schrikt zich t lazerus. "I'm sorry, I'm sorry to wake you up.", zegt ze. Snel laat ze me haar sleutel zien waarop n '2' staat. Ik zeg tegen haar dat t o.k. is en dat t duidelijk n 2 is. Maar dit is toch duidelijk míjn kamer, dus dat zij en haar vriend niet in mijn bed kunnen slapen. Hierna kruip ik weer onder de wol. Maar slapen lukt me niet meer. Na n tijd kom ik er weer uit en loop naar beneden. Als ik nâh toch niet meer kan slapen, kan ik t stel maar evengoed mn bed aanbieden voor n paar uur. Ik weet niet of ze n lange reis achter de rug hebben, maar ze zullen best moe zijn. Beneden is er niemand. Laat ik dan maar n peukie buuten doen. Even later komt Jen naar beneden lopen. "Wat doe jij hier zo vroeg?", vraag ik. Ze zegt dat ze hier moest zijn, omdat ze hun kamer niet konden vinden. "Nee, dat klopt. Die stonden aan mijn deur haha." Als mn peuk op is, ga ik weer naar mn kamer. Ik ga op bed liggen en val gelukkig nog in slaap.
Om 10:30 word ik voor de 2de keer vandaag wakker. Beneden feliciteer ik Federica en drink n sloot koffie. Vandaag heb ik afgesproken met Gon en ga ik mn visum voor Vietnam ophalen.
N kwartier na t middaguur zit ik in n taxi onderweg naar Phloen Chit. Mn chauffeur is n vrolijke, aardige en goeduitziende gast die de Engelse taal behoorlijk machtig is. We praten en lachen behoorlijk wat af in t kleine uur dat we in de auto zitten. Nadat ik uit ben gestapt, zoek ik me de pleuris naar uitgang 3 van t Skytrain station. Lang leve WhatsApp! Om 13:10 geven Gon en ik elkaar n dikke hug. Dat is n tijd geleden, zeg! T is meteen als vanouds gezellig. We hebben n hoop te vertellen en lopen ondertussen naar n klein zaakje om te lunchen (voor mij ontbijten). T bestellen laat ik aan hem over. En dat is geen verkeerde zet. Gon zorgt dat er gestoomde rijst, krab in gele curry en garnalen met groente & cashew op tafel komt. Dit alles smaakt zeer goed evenals de verschillende fruitsapjes. Om 15:30 lopen we samen naar de Vietnamese ambassade waar we net voor 4en aankomen. Na 7 minuten staan we weer buiten en heb ik vanaf morgen weer voor 3 maanden toegang tot dat fantastische land. Het is helaas tijd om afscheid te nemen van mn vriend die ik 8 maanden geleden heb leren kennen in de plaats waar ik morgen weer naartoe vlieg. Hierna loop ik naar n kantoor van Super Rich waar ik Thaise Baht omwissel in US Dollars. Op straat koop ik nog 4 kleine bosjes bloemen. In de 1ste instantie voor Federica, maar ook voor Theresa die vrijdag jarig is. De andere 2 zijn voor Jen, omdat ze zo'n tof wijf is en voor t huishoudkoppel. N taxi zet me om 16:45 bij Kama af. Jammer genoeg is de jarige job al weg. De overige meiden zijn dolblij met hun bloemen.
Voor de deur drink ik n paar biertjes met de 2 Filipijnse jongens (Johnny en Jun) die hier werken. Michiel en Emmeline uit NL komen aan. Omdat zn vriendin gaat douchen, schuift Michiel bij ons aan. N tijd later gaan Jen, Johnny en Jun (de 3 J's) naar huis. Michiel en ik worden al snel weer vergezeld door Dominik (D) en Alex (UK). Met de laatste 2 ga ik om 23:00 noedelsoep eten.
(VRIJDAG 01/07)
Als we weer bij Kama zijn, gaan we voor de deur aan tafel zitten. Terwijl de muziek van Olivier Weiter door mn speaker schalt, leert Dominik ons n Duits kaartspel. Jammer genoeg weet ik niet de naam meer, hell...ik weet ondertussen zelfs niet meer hoe t gespeeld moet worden, maar ik weet wel dat t tactisch en leuk was. Voordat ik t doorheb, is t al 03:10 uur. Scheiße, ik moet nog spullen inpakken! Snel naar mn kamer. N half uur later neem ik afscheid van de 2 gasten en stap ik in mn bestelde taxi. Deze brengt me in n half uur naar Don Mueng airport.
Voordat ik naar binnen ga, rook ik voor de ingang nog n peuk en drink n flesje M150. Voor de incheckbalie wordt mn 'checked lugage' gescand. Mn instapkaart, door de Thaise exit en paspoortcontrole gaat allemaal snel. Dan langs de beveiliging voor de vliegtuigbagage. Dit gaat niet zo snel. Kennelijk zien ze wat in mn kleine rugzak en ik moet mee naar n tafeltje waar n vrouw erin wil kijken. Ze pakt mn frisdrankfles, die dienst doet als kluis voor mn cash geld, uit mn daypack. Kak! Die ben ik in alle haast vergeten in mn backpack te stoppen. Ik laat haar zien hoe t werkt en dat t n kluis is. Maar ze is onverbiddelijk; vloeistoffen mogen niet t vliegtuig in. Ik laat t bovenste gedeelte leeg lopen, maar dat is niet genoeg. T onderste deel moet ook leeg. Hoe dan, zonder de fles stuk te maken? Dan vist ze uit n klein zakje mn leger zakmes. Holy crap. Die heb ik helemaal over t hoofd gezien. "Mag ook niet mee.", zegt ze. "Die laat ik echt niet achter. Breng mn backpack maar hier dan stop ik alles daar wel in.", zeg ik. Maar dat gaat niet gebeuren. Ik vraag of ik de spullen dan niet aan de piloot kan geven zodat ik die bij aankomst weer terugkrijg. Daarop word ik naar n kamer genomen waar n andere vrouw staat die hoger in rang is. Ze belt met iemand van de luchtvaartmaatschappij. N jongen hiervan komt naar de kamer en zegt dat t niet mogelijk is. T is spullen houden en mn vlucht missen of ze achterlaten. Fak! Mn fles steek in aan de onderkant lek zodat de vloeistof eruit loopt. Die kan ik dus meenemen. Kwaad gooi ik mn zakmes, wat ik al 25 jaar zonder problemen bij me draag, op tafel. Maja, zij doen hun werk ook alleen maar. Vervloekt zijn die lui die die verscherpte vliegtuigcontroles hebben veroorzaakt.
Om 06:10 stijgen we op. Ik doe mn ogen dicht en probeer mezelf weer te kalmeren. Twee uur en tien minuten later zijn we weer geland. Ik neem n taxi naar t hotel waar ik eerder tijdens mn verblijf in Hanoi sliep. De vrouwelijke manager herkent me ondanks mn baard nog steeds en is zichtbaar blij me te zien. Ik krijg $5 korting per nacht als ik vertel dat ik minimaal n maand wil blijven. Ik ben best moe, maar nâh ik eenmaal hier ben, wil ik 1st n Vietnamese koffie en n Bahn Mi.
Ondanks de sterke zwarte koffie slaap ik toch ff van 12:00 tot 15:00 uur. Ik weet nog bij welke goudshop ik geld kan wisselen en loop daar heen. Op straat koop ik n blikje aanstekervloeistof en vuursteentjes. Dan is t Bia Hoi tijd. Maar t zit me nogmaals tegen vadaag. Mn favoriete tentje op de hoek, waar ik al die tijd tussen de lokale bevolking zat, schenkt geen tapbier meer. In plaats daarvan verkopen ze flesjes Tuborg. Dat heeft n sterk marketingapperaat ingezet in de tijd die ik weg ben geweest, want ik zie er nâh overal reclame voor gemaakt worden. Ik ga in n tentje om de hoek zitten waar ze wel tapbier (geen Bia Hoi en dus iets duurder) hebben.
Om 17:20 komt MJ, die ik laatst in Kama heb leren kennen, bij me zitten. Hij is hier voor t weekend met andere mensen van zn stage uit Hong Kong gekomen. En natuurlijk dat we elkaar zouden treffen. We begroeten elkaar hartelijk alsof we elkaar al jaren niet gezien hebben. Ff later komt zn maat Rob er ook met 2 meiden bij zitten. Tis behoorlijk gezellig. Iedereen drinkt, prqat en lacht alsof t n lieve lust is. Ik heb vanmorgen weer de lokale heerlijkheden geproeft; nâh wil ik Vịt Lôn ook! Ik loop de straat op op zoek naar n verkoopster van eieren. Maar die zijn in geen velde of wegen te bekennen. Wel verkoopsters van gedroogde inktvis, dus ik neem daar maar n portie van mee naar t gezelschap. Op de hoek koop ik ook wat gefrituurde kipstukjes. Tis leuk te zien dat n hoop Vietnamezen me nog herkennen. Tis echt vet gezellig met zn 5en. MJ vertelt me dat hij de afgelopen dagen aan me heeft gedacht en dat hij veel heeft geleerd van me. Ik ben n verteller; n boodschapper. Rob zegt dat ik rock. "Haha. Tell me something new, brother!" De rekening na middernacht valt veel hoger uit dan verwacht, maar t was t allemaal waard. Wat begon als n fantastische dag en uit leek te draaien op n catastrofe is met deze avond weer helemaal goed gemaakt.
Life is great!!

ZATERDAG 02/07

Ik word al om 08:30 wakker. Gelukkig val ik snel nog n keer in slaap. T is 11:55 wanneer ik de volgende keer mn ogen open doe. Dat is stukken beter. Goed uitgerust ga ik naar beneden. Mn vaste supermarktje aan de overkant van t hotel is er niet meer. Schuin aan de overkant zit n 'Circle K' supermarkt. Terwijl ik liever boodschappen haal bij de plaatselijke middenstand ga ik daar maar heen. Ze hebben hier geen M150. Wel melk uit Australië. T vriendelijke meisje achter toonbank helpt me met t activeren van internet op mn foon. Dat is ook allemaal veranderd in de tijd die ik weg ben geweest. Lief hoor. In t restaurant vlak naast bestel ik ontbijt en praat met de eigenaar die ik ken. Hierna maak in n rondje door de Old Quarter. Oo t 1ste gezicht is er niet veel veranderd. Maar ik zie wel dat n hoop zaakjes plaats hebben gemaakt voor andere. Eenmaal weer op mn kamer maak ik mn verslag af en upload ik em.
Om 16:30 kom ik beneden. Daar zie ik My zitten. Zo te zien vindt ze t ook erg leuk dat ik weer terug ben. We praten ff wat en dan duik ik de kleine straatjes van t Oude Kwartier in op zoek naar n leuk tentje waar ik wat vers tapbier kan drinken en n happie kan eten. Al gauw vind ik n tentje wat aan mn criteria voldoet. En kijk nâh! Ernaast zit n vrouw die rietsuikersap verkoopt. Op t tafeltje voor haar pers staat nog meer drinken waaronder M150. Helaas niet die kleine flesjes met suoerveel energie, maar wel blikjes. Die bevatten ook energie, maar hebben als toevoeging ook 'royal jelly' wat door bijenkoninginnen wordt gemaakt. Super gezond. Ze vraagt er n normale prijs voor en ik koop er 2. Bij t zaakje bestel ik n biertje. En nog 1. Van de eigenaresse krijg ik n stuk mango die ze schilt voor haar personeel. Na n paar biertjes besluit ik toch naar n ander zaakje te gaan. T wordt t zaakje met de plastic krukjes waar t eten aan de overkant in t eind van n steeg wordt gemaakt. Hier kan je letterlijk de hond in de pot vinden. Tis maar goed dat ik hier ben ga zitten, want Chris (die ik uit Dawei ken) komt langslopen. Als ik em roep, komt hij bij me zitten. Na n tijdje komt er n verkoopster met eieren langslopen. Ik heb geluk...ze verkoopt Vịt Lôn. Ik koop er 2 van dr en laat ze me goed smaken. Om 20:45 schuift MJ bij ons aan, niet veel later gevolgd door Rob. Er komen ook nog wat andere mensen, die t weekend hier met hun zijn, bij ons zitten. Maar die zijn niet bijster gezellig. Ze bestellen wat te eten en gaan daarna weer weg. Met zn 4en is t wel gezellig en we bieren lekker door. Net voor middernacht worden de straten weer schoongeveegd door de politie. Tijd om af te rekenen en afscheid te nemen van MJ en Rob. Die vliegen morgen weer terug naar Hong Kong. Vanuit n supermarkt neem ik nog 2 biertjes mee voor op de kamer.

VANAF ZONDAG 03/07

Zondag doe ik t de hele dag rustig aan. Van Berb, de tuk tuk chauffeur uit Siem Reap, krijg ik n berichtje dat hij vader is geworden.
Maandag begin ik met t zoeken naar werk als Engels leraar op t interweb en schrijf ik bekenden en relaties aan die me hiermee wellicht kunnen helpen. 's Avonds ontmoet ik n paar leuke Vietnamese mensen (zus en 2 broertjes) waarmee t erg gezellig is.
Donderdag praat ik met Tara uit Ierland die ook in t hotel verblijft. Vroegâh heeft zij ook les gegeven in Hanoi. Nâh heeft ze n eigen bedrijf in natuurlijke geneesmiddelen. Ze geeft me hulpzame tips. Ik koop wat blikjes M150 en krijg, terwijl ze van boven gehaald worden, n kopje thee van de man. Dat sla je in Vietnam dus niet af. Ik ga bij t tentje van maandag zitten. Daar heb ik met Simon en zn vrouw Nat afgesproken. Simon had 1st zn reisbureau in dezelfde straat zitten, maar tegenwoordig doet hij zn werk vanuit huis. De afgelopen 8 maanden heb ik veel mensen naar em toe gestuurd voor n Halong Bay trip. We begroeten elkaar hartelijk en hebben n erg leuke tijd met elkaar. Ook t 3tal van afgelopen maandag komt erbij zitten, wat t nog gezelliger maakt. T meisje haalt er later nog n vriendin bij die ze aan me probeert te koppelen. Ik ga er niet op in. Beter zou t zijn geweest als ze zélf avances had gemaakt haha. Oh nee, eigenlijk niet. Haar oudere broer is n smeris. En die wil je ook niet als zwager hebben ghehe. :p
Vrijdag haal ik 's middags wat M150 en ga in t zaakje ernaast aan de Bia Hoi. Dan komen er 2 jongens en n meisje langslopen die ik herken. T zijn Miguel, Roderigues en Maria die ik in Hsipaw heb leren kennen. Wow! Ik ren ze achterna en haal ze terug naar mn tafeltje. We drinken n paar biertjes en kletsen bij. Net wanneer ik 's avonds wil gaan slapen, zie ik dat mn telefoon op licht; ik word gebeld. Tis mn beste maat uit Damsko. We praten bijna n uur bij en dan ga ik pitten.
Zaterdag zit ik weer op n plastic krukje aan t verse bier. Er komen 2 oudere mannen van de overkant bij me zitten. Omdat ik hier regelmatig zit, herkennen ze me ondertussen. Nâh proberen zíj me te koppelen aan n 40jarige Vietnamese vrouw. Wat is dat toch? Als iedereen die dat doet me nâh gewoon geld geeft dan hoef ik niet meer naar werk te zoeken. Chris komt weer bij me zitten. Hij is naar Sapa en Halong Bay geweest. Als hij na n tijd weggaat, komen Simon en Nat langs gelopen. Ze zien me en komen bij me zitten. Nat gaat morgenochtend vroeg naar haar familie voor n paar dagen, dus taaien ze om 21:00 af. T verse bier is ook op, dus ik ga naar mn kamer. Daar bel ik nog ff met mn vriendin die ik bijna mn hele leven al ken. Net na middernacht ga ik slapen.
Zondag. Tis 8 maanden geleden dat ik NL gedag heb gezegd. En ik mis t nog steeds niet. Soms wel n paar andere dingen zoals bepaalde mensen n dikke knuffel geven, lange zwoele zomeravonden, n goeie Techno rave, n boterham met pindakaas en hagelslag, Berlijn, maar ik ben nog steeds niet van plan terug te gaan. Bij t tentje van gister komt de vrouw, die men aan me probeerde te koppelen, naast me zitten. Ze spreekt geen woord Engels en ik ben plotsklaps al mn Vietnamees vergeten. Ze geeft me n kleine pruim. De vrucht. Dan gaat ze weg. Van n grote Vietnamese groep komen er 2 meisjes bij me zitten im met me te praten. Kijk, nâh we're talking. Om 21:00 neem ik afscheid en ga naar mn kamer. Ik wil bijtijds gaan slapen.
Maandag kom ik moeilijk op gang. Ik wilde gister nog wel vroeg naar bed. Fout! Ik viel pas tegen 04:00 in slaap. 's Avonds ga ik bij n ander restaurant zitten. Ik heb hier al eerder gegeten en toen was de spinazie teveel doorgekookt. Maar ik geef ze n 2de kans. Voor bij t bier (niet vers en duurder) bestel ik wat kroepoek. Deze is zacht en dus oud. Deze toko is niks meer. Ik betaal en ga bij de Bia Hoi zaak om de hoek zitten. Hier is er vers, goedkoper bier, t eten is beter en binnen n tijdsbestek van n half uur ben ik getuige van 2 vechtpartijtjes. Ik zeg: toplocatie!
Zaterdag laat My me n advertentie voor Engels leraar zien. Tis maar voor 2 uur per week op zondagmorgen, maar t schuift $20 per uur. Ze regelt t voor me. Morgen beginnen.
Zondag begin ik aan n nieuwe carrière in mn leven. Ik moet zelf nog zoveel leren en nâh moet ik kinderen onderwijzen. Als dat maar goed gaat, zoals de destijds 13jarige dochter van n maat zei toen ze hoorde dat ik haar vader mee uitnam naar Amsterdam. Ik heb weer slecht geslapen. Gelukkig duurde doy maar n paar uur haha. Om 09:00 geef ik les aan 4 kinderen van 6 jaar. We zingen liedjes en wijzen dingen in t klaslokaal aan. Als ik na n uur naar de kamer boven ga, krijg ik van iedereen n high 5. Dat ging goed dus zo te zien. Met de volgende klas is t iets moeilijker. De 4 pubers zijn of verlegen of niet zo gemotiveerd. Dat sla ik er dan volgende week wel ff uit, want ik mag dan terugkomen van de vrouw. 's Avonds kom ik contact met 2 Koreaanse jongens die me op vodka trakteren. Eén van hun koopt 2 waaiers waarvan hij mij er 1 geeft. Dat komt mooi uit, want de mijne is nâh in bezit van n jongen in Dawei. Sean, n Amerikaanse jongen die ik n paar dagen geleden heb ontmoet, komt bij me zitten. De 2 Koreaanse jongens gaan weg en er komen 2 Vietnamese meisjes bij ons zitten. Daar is t heel gezellig mee. Aan t eind van de avond gaan we met zn 4en nog ff bij Hoan Kiem Lake zitten tot 01:00 uur.
Maandag is de lokale politie in n slechte (of meer voor de hand liggend: corrupte) bui. Met veel machtsvertoon sommeren ze alle mensen met plastic tafeltjes en krukjes op straat hun nering per direct te beëindigen. De vrouw zegt dat ik gewoon op mn krukje kan blijven zitten en schenkt nog n Bia Hoi voor me in. Zodra de wouten hun hielen hebben gelicht, komen de tafels en krukjes weer tevoorschijn. Iets met kat, muis en spel.
Zondag geef ik voor de 2de keer Engelse les. Ditmaal 2 uur aan de pubers, omdat de kleuters er niet zijn. Ging beter.
Dinsdag krijg ik mn laatste geld uit NL via Western Union. Dat ging vlotter dan in Bangkok.
Woensdag krijg ik n ketting van My cadeau. De wouten hebben de straten weer schoongeveegd; nergens staan meer tafeltjes en stoelen buiten. Ook zegt iedereen dat t verse bier op is. Bij de vrouw van mn "vaste tentje" staat er ook niks. Maar ze heeft wel Bia Hoi. Ik krijg n plastic krukje van dr. Tot 2 keer toe komt de jakero nog langs. De krukjes die er nog staan nemen ze in beslag.
Het heeft de hele nacht keihard geregend en gestormd. Zo hard zelfs dat de elektriciteit overal is uitgevallen. Als ik mn kamer verlaat, zie ik dat er waterschade is aan t plafond in de hal op mijn verdieping.
Vrijdag krijg ik bericht van n vrouw die me gisteren werk aanbood voor 2 keer per week vanaf vandaag. Ze stuurt me dat ik niet meer hoef te komen. Das jammer. 's Middags ga ik in n Bia Hoi zaakje zitten waar ik gisteravond ook zat. Toen sloeg de bliksem ergens vlakbij me in. Ik zet mn koptelefoon op en ga maar weer ns n verslag schrijven. Prima naar mn zin zo. En dat is volgens mij te zien als ik af & toe naar de passerende mensen kijk die naar me lachen.
Zondag geef ik weer les aan 2 klassen. Ik heb 2 laserpennen meegenomen en de kleuters zijn door t dolle heen. Bij de pubers zitten er nâh 9 in de klas. Maar ik ga steeds beter in mn rol zitten. Na afloop van de lessen krijg ik voor de afgelopen 3 zondagen betaald. Chill! Als ik nâh nog 1 of meerdere van dit soort baantjes kan vinden voor 15 uur per week kan ik t heel goed uithouden hier. Ik ben er in ieder geval druk mee bezig naar te zoeken. Daardoor had ik ook geen tijd voor verslagen. En ook omdat ik weinig interessants doe, behalve mensen aanschrijven voor werk. De dromen die ik elke nacht heb, schrijf ik wel allemaal op in mn schrift. Dat is meer tekst dan wat ik zoal doe op n dag haha. Maar die schrijf ik hier maar niet op, anders wordt t zo'n lang verhaal.
En als allemaal t niet lukt...tja, heel misschien zien jullie me dan snel weer op slippers en met n regenjas aan in de lage landen. ;-)