Pai (de kaart geeft Mae Hong Song aan)

7 Uur. De wekker gaat. Jeeejjjj! Vandaag is de grote dag. Ik ga naar Pai. Je spreekt die uit als t Engelse 'bye' dus met n 'b' en niet met n 'p'. 
Ik heb hier over gelezen en veel positiefs over gehoord. Pai schijnt n soort hippie dorpje te zijn ten westen van Chiang Mai richting de Myanmarse grens. 
Ik heb nah wel genoeg tempels gezien en wil t nah wat rustiger aan gaan doen. Niet teveel dingen doen omdát ik ze moet doen omdat ik hier nah eenmaal ben, maar gwn go with the flow. Gaat natuurlijk niet helemaal op, want zo heb ik al n vliegticket voor over twee dagen en ik moet op 9 april weer terugvliegen, dus er blijft altijd wel n element van planning inzitten. Ik kan t helaas dus niet zo rustig aan doen zoals sommige mensen die ik hier spreek die al 6 maanden aan t reizen zijn en nog stééds niet weten wanneer ze terug naar hun eigen land gaan. Mss komt dat nog weleens op mijn pad. Op dit moment zou ik er iig voor tekenen. 
Ik maak mezelf en m'n spullen klaar en ga snel naar beneden om te eten. Om 08:10 staat er n 'rot daahn' voor t hotel. Huh? Ga ik hierin helemaal naar Pai??? Bij t reisbureautje hadden ze t over n minibus. Ach, ik zie t wel. We halen eerst nog n Chinees meisje op. Haar Chinese naam kon ik niet onthouden, maar vertaald heet ze "Beter". Ze begon meteen al te praten dus t contact was gelegd. Daarna stapte er n jongen in. Een Nederlander. Hij heet Frank en komt uit Hoeven (NB) en studeert geneeskunde in Rotterdam. 
We rijden n paar straten verder en kunnen weer uitstappen. Gelukkig.....toch in n minibus met airco. Iedereen neemt snel plaats zodat t hele busje meteen vol is. Das mooi, want dan kan ik lekker vooraan zitten. "Beter" komt tussen de chauffeur en mij voorin zitten. En dat heb ik geweten. Ze bleef maar lullen haha. Was wel gezellig hoor. Ze vertelde veel over zichzelf, haar familie, China en hun cultuur. 
We rijden om half 9 weg. Nadat we de stad uitgereden zijn, wordt t landschap al snel wat heuvelachtiger. T duurde niet lang voordat we de bergen ingingen. Dat was leuk! De weg ging vaak heel stijl omhoog. Het busje had er soms zichtbaar moeite mee. Ondertussen haalt de chauf t langzame verkeer in door gwn over de doorgetrokken streep tegen t verkeer in te rijden. En dan t bedenken dat hier geen vangrail langs de kant van de weg staat. Echt n aanrader voor m'n moeder dit ghehe. :p
Het uitzicht wordt steeds mooier naarmate de hoger en hoger klimmen. Na zo'n 2 uur rijden, stoppen we even om onze benen te strekken en wat te eten/drinken te kopen. Het is 12 uur als we Pai binnenrijden.
We stappen uit en Frank en ik besluiten om samen n overnachtingsplaats te zoeken. Frank is al n paar maanden op reis en is ook al in Vietnam en Laos geweest. Als je langer reist, worden je overnachtingsplekken goedkoper en dat wilde hij hier ook. Bij t reisbureautje had ik n tip gekregen: Pai Park Cottage. Ik had op t inet positieve reacties gelezen en n overnachting zou zo'n € 11 per nacht kosten. Dit was niet echt iets wat Frank voor ogen had. We liepen n beetje door de straatjes, maar konden niet echt vinden wat we zochten. Ik gooide m'n manipulatie techniek dus maar in de strijd zodat we toch ff n kijkje bij Pai Park gingen nemen. Op de plattegrond, die we bij aankomst in onze handen kregen geduwd, zagen we al snel waar we moesten zijn. We liepen de straat uit en moesten toen over n van bamboe zelfgemaakte brug. Hier zou t volgens de kaart moeten zijn, maar we zagen enkel maar n paar huizen. Ff doorlopen door t dorre stof dan maar. Hey! Wat zie ik daar? N riviertje (waaraan Pai Park hoorde te liggen) en n nog veel grotere zelfgemaakte brug. Echt zo'n Indiana Jones brug inclusief wiebelen en heen en weer zwaaien als je halverwege liep. En dát, lieve leesvriendjes, had ik ook al op t inet gelezen. En om helemaal alle schijn weg te halen, hingen er ook nog letters aan de brug die de naam Pai Park spelden. We waren errrr. En wat zo vet was, was de aanblik van t gebeuren. Centraal stond er n stenen pandje (de receptie) met aan de linkerkant stenen bungalows op betonnen palen. Tussen iedere bungalow palm- of bananenbomen. Daarvoor een open veld met hier en daar wat lage begroeing. En aan de waterkant stonden 7 driehoekige hutjes op metalen palen. Aan de linkerkant van de receptie stonden nog houten bungalows op palen. Daarvoor (maar nog niet aan t riviertje) stond n groot overdekt, maar voor de rest open, rond gebouw met wat zitplaatsen en n aantal hangmatten. Een chill out plek dus. 
Frank en ik waren meteen enthousiast en nieuwsgierig naar de driehoekige hutjes. Bij de receptie vroegen we of er nog 2 vrij waren. Ja hoor, dat lukte nog net. Toen vroegen we (enigszins op slecht nieuws voorbereid) wat ze kosten. Wat we toen hoorden, konden we nauwelijks geloven. Per nacht kosten deze hutjes B 100!!! Dat is nog geen € 3. Hier hadden we wel oren naar. We gingen ze ff bekijken. Voor t hutje heb je n opstapje gemaakt van gespleten bamboe. Het hutje heeft n horizontale vloer (oh ja joh?) en dan n golfplaten dak in n omgekeerde V-vorm. De deur gaat op slot dmv n hangslotje, n beugel en n aan de wand bevestigde ring. Binnenin liggen 2 éénpersoonsmatrassen tegen elkaar aan en op 1 van de punten van t voeteneind staat n ventilator. Bovenin de nok hangt n peertje. Als dít niet vet is?! We nemen ze. :)
We besluiten t dorpje in te gaan en n beetje rond te lopen. Het is echt heel klein. Er lopen drie lange wegen parallel die verbonden worden met n tal kleine straatjes. In n paar uur kan je t hele dorp rondlopen. Het ziet er wel gezellig uit met allerlei eettentjes, heel veel barretjes, veel winkeltjes die tshirts met prints van John Lennon,  Bob Marley, mushies, hippiekleuren verkopen en scooterverhuurzaakjes. Ook hier vind je (zoals in heel Thailand) n 7/11 supermarkt.
We lunchen ergens wat en slenteren daarna weer verder. Onderweg koop ik alvast m'n busticket voor woensdag en breng ik m'n vuile was naar één van de vele wasserettes. 40 Baht per kilo, geen geld. Maar.....zoals ik later zie, veels te duur, want er zijn ook wasserettes die t voor de helft doen. 50 Cent! Dat ben je in NL al kwijt als je dat apparaat aanzet. ;-) We besluiten wat te gaan drinken in Ting Tong. N bar die er über chill uitziet doordat alles is gemaakt van bamboe. Grote vierkante zitbeen van bamboe met kussens erop en n vuurplaatsje in t midden en tal van andere relaxte en knusse zithoekjes. Ook de muziek die aanstaat is vet chill. Lekker rustige melodieuze Techno die prima op t strand past. Black Rose met Anthem nog gehoord. Buiten stond n tafeltje uitgestald met allerlei kettingen en armbanden. We waren hier al eerder langsgelopen en ik had naar n ketting zitten kijken die volgens de verkoper (en volgens mij de eigenaar van de bar) B 800 moest kosten. Ik was er toen niet verder op ingegaan. 
We waren dus weer terug en ik keek nogmaals naar de kettingen. Plots valt m'n oog op n lange ketting met hoofdzakelijk gebroken-wit kleurige kralen met n hele vette hanger aan n touwtje. De hanger is aan beide kanten versierd met verschillende tekens. Er kwam n jongen achter de bar gelopen en zei dat hij er B 600 voor moest hebben. Ik bood em 300 en dat was volgens hem te weinig, dus maakte ik er 400 van. Tenslotte wilde die andere gast eerder voor die minder mooie B 800 hebben. En die ik nah in m'n hand heb, is n stuk zwaarder ook. Ik wist dat dit kwaliteit is. Hij zegt laten we t verschil delen: B 500. Waarop ik antwoord: laten we dát verschil delen: 450. Daar gaatie mee akkoord. N koopje! Ik wil hem met n briefje van 500 betalen, maar hij zegt dat hij daar niet van terug heeft. Ik zeg: joh, doe dan 2 bieries erbij voor die 500. Ok, is goed. Later zie ik op de prijslijst dat die biertjes B 70 per stuk zijn. Dus nah heb ik die ketting eigenlijk voor B 360. Mijn dag kan niet meer stuk; n mooie reis, leuke mensen ontmoet, n hele vette slaapplek, al lekker gegeten, n biertje in n chille bar en goedkoop n ketting gescoord. Frank en ik blijven hangen op onze kussens, hebben leuke gesprekken en de biertjes smaken ons goed. T begint al te schemeren en we krijgen toch wel weer trek. We pakken onze spullen en slenteren weer rustig rond. Onderweg koop ik nog n heuptas die je over één schouder draagt, want die grote en zware backpack is soms gwn té onhandig. 
We willen wat op straat eten en ik koop n soort soep met groenten, brede verse noedels en veel oystersaus. N Chinese vrouw staat op en we denken dat ze weggaat. Maar ze gaat naast haar Chinese vriendin zitten en zegt dat we kunnen aanschuiven. Erg vriendelijk vinden we. We praten wat met z'n allen en de oudste van t stel laat allerlei foto's zien van Bejing waar ze woont. Ze vraagt: "wat gaan jullie morgen doen?" Wij zeggen dat we n scooter willen huren en n beetje rond willen rijden. Naar n waterval, mss n hot spring. "Kunnen we niet mee", vraagt ze. "Dan kunnen we de kosten delen." Zowel Frank als ik hadden daar nah niet echt de behoefte aan. Ik sws niet, omdat ik te weinig ervaring op tweewielers heb. Dus we slaan t verzoek vriendelijk af. Dan vraagt ze waar wij verblijven en vertelt in welk hotel zij zitten. Of we zo ff mee wilde lopen. Nah jaaaaaa, wat is dit nah weer??? Ik zeg: "Frank, ze zitten ons hier gwn te versieren. Ik weet niet wat jij doet, maar ik maak em de pleiterik hier." Dat vindtie n goed idee. Dus we breien snel n eind aan t gesprek en maken dat we wegkomen. Tja.....als t nah 2 van die leuke kleine Thai Thai poppetjes waren, was t n ander verhaal. ;-)
We lopen weer naar Ting Tong, want t was ons daar vanmiddag goed bevallen en hopelijk hadden ze nah n vuurtje gemaakt waar we omheen zouden kunnen zitten. We staan nét aan de bar om 2 biertjes te bestellen, komtie eigenaar aanlopen. "Mooie ketting", zegtie. "Waar heb je die gekocht?" "Hier, bij dat kraampje van jou", antwoord ik. Vervolgens vraagt hij me wie me die ketting dan heeft verkocht. Ik vertel hem dat en hij loopt naar hem toe. Na n paar minuten komt hij terug en zegt:"Ik geef je je B 500 terug, want hij kost veel meer." Of ik dus ff die ketting terug wil geven. Ik zeg dus rustig en met n lach op m'n gezicht dat dát dus niet gaat gebeuren. Als je kwaad wordt in Thailand betekent dat gezichtsverlies dus ik deed t op de Thaise manier. Hij zegt dat die ketting B 3500 kost en dat hij em nooit voor B 500 kan verkopen. Lachend en vriendelijk zeg ik dat hij dan z'n personeel geen kettingen meer moet laten verkopen en dat ik em echt niet terug ga geven. Ik zeg:"Als ik nah teveel betaal bij jou voor iets, kom je me dan ook achterna rennen om me t teveel betaalde bedrag terug te geven? Een deal is n deal, simpel." Dan loopt hij naar de kassa achter de bar. De hele poppenkast wordt aanschouwd door n Belgische gast die daar soms n soort van helpt. 's Middags hebben we leuk met elkaar zitten praten. Ik vraag aan hem:"Hij zit me nah in de zeik te nemen zeker?" Waarop hij zegt:"Ik denk van niet." De eigenaar komt teruglopen met B 500 in z'n handen en probeert me nog n keer over te halen die ketting terug te geven zodat ik die 500 van hem krijg. Hij zegt dat de ketting antiek is en herhaalt nogmaals de prijs die hij in gedachten heeft. Ik zeg:"Gast, die ketting krijg jij niet terug. Laat dat duidelijk zijn. Maar ik zal t kort en simpel met je houden.....ik douw je nu nog ns n extra 1000 Baht in je handen en ga hier met m'n maat nog wat biertjes weg zitten tikken waar je ook aan verdient. En dan wil ik er verder niks meer over horen." Hij staat er n beetje beduidt bij en je kan hem horen denken. Snel druk ik n briefje van 1000 bij de 500 die hij in z'n handen heeft, pak m'n biertje en zeg:"Proost!" tegen hem. Hij kijkt me aan en zegt:"De ketting staat je goed." en daarmee is de kous af. 
Later hoor ik van Clive (meer over hem later) dat deze gasten kleine gangstertjes zijn, dus jullie hoeven niet te denken dat ik n klein, oud, zielig Thais mannetje z'n centen door z'n neus heb geboord haha. ;-)
Enniewee....we nestelen ons weer in de zitkuil en drinken nog n paar biertjes. Ik merkte wel dat de sfeer enigszins veranderd was dus vroeg aan Frank of hij naar n andere tent wilde gaan. Dat was goed en zijn toen naar n Reggae bar gegaan waar we wél om n vuur konden zitten. De sfeer was hier n stuk aangenamer en t werd steeds drukker. Rond half 2 vonden we t wel welletjes en zijn we terug gelopen naar onze cottage. Ik hoop dat er geen spinnen meer inzitten, want vanmiddag moest ik n toch tamelijk groot gevaarte vriendelijk vragen op te rotten uit m'n slaapplek. T schijnt dat n mens gemiddeld 3 spinnen in z'n slaap opeet en toen ik hem vertelde dat ik nog op nul zat, maakte die dattie wegkwam.
Eind goed, al goed. 


Dag 2 in Pai. 

Vandaag eindelijk ns geen wekker gezet. Ik ben in Pai en wil alles lekker rustig aan doen. Ik heb goed geslapen en word om 10 uur wakker. Ik loop naar de receptie en bestel ontbijt. Er komen wat meer mensen zitten en één daarvan is Clive, grote gast die geboren is in Jamaica en in z'n jeugd verhuist is naar Londen. We begonnen met elkaar over van alles te praten en konden t meteen met elkaar vinden. Wsl komt dat omdat hij maar 2 jaar jonger is dan ik. We hebben t over reizen en hij vertelt dat hij al sinds afgelopen december op pad is, al wat omringende landen heeft gezien en dat hij weer net terug in Pai is. Eerder was hij hier al voor n paar maanden. T duurt nog wel tot medio 2014 voordat hij teruggaat naar de UK. In Londen heeft hij als private banker gewerkt en heeft hij goed geld verdient. N deel daarvan heeft hij terug gegeven aan minderbedeelden in Africa door daar n ontwikkelingshulp project op te zetten.
Na n tijdje duikt hij de keuken in en gaan Frank en ik scooters huren. Als eerste rijden we naar n waterval waarvan wij hadden gehoord dat dit de mooiste is. Via n pad langs de zijkant kan je bovenaan de waterval komen om in n meertje te zwemmen. Als ik terugkom in NL moet ik écht weer wat aan m'n conditie gaan doen, want ik loop te hijgen als n ouwe hond als ik eenmaal boven ben. T meertje is (omdat t hier zomer is) gereduceerd tot n kleuterbadje dus zwemmen zit er niet in. Je ziet wel dat als hier meer water door stroomt tijdens n natte seizoen dit n mooie waterval is. We maken wat foto's en lopen weer rustig terug naar onze scooters beneden. 
We rijden nah naar Pai Viewing Point hoog in de bergen. De geasfalteerde weg houdt al snel op en wordt n echt off road parcour. Hoger en hoger rijden we de bergen in en we moeten goed uitkijken voor de kuilen en groeven in de weg. Na n lange tijd rijden komen we aan bij Pie Viewing Point. Vanaf hier kunnen we niet verder met de scooter en moeten we lopen. Het bord geeft aan dat t nog 2,5 kilometer naar t hoogste punt is. We parkeren de scooters en beginnen aan de klim. T gaat meteen stijl naar boven. Dit gaat nog n hele onderneming worden. We klimmen en klimmen, er lijkt geen eind aan te komen. Wel aan m'n adem, want die is op. Ik moet af en toe ff rusten om op adem te komen en water te drinken, want t zweet komt zelfs uit m'n nagels. Toen we op n gegeven moment nog n keer supersteil omhoog moesten zei ik tegen Frank dat ik dat niet ging halen. Hij kon wel verder, maar ik zou hier op hem wachten. Zo gezegd, zo gedaan. Na enige tijd kwam hij terug en vond hij t ook wel genoeg. We hadden al n aantal mooie uitzichten gehad, maar door de smog kon je toch niet helemaal t dal inkijken. We zijn rustig naar onze scooters gelopen. 
We moeten nah rustig naar beneden rijden. Af en toe wat gas bijgeven als we door mul zand heenrijden en rustig remmen als we steil naar beneden gaan en/of er n scherpe bocht aankomt. We passeren n aantal bruggetjes en bij de laatste gaat t mis. Ik moet n gat in de brug ontwijken en schaaf met m'n been net boven m'n enkel langs de houten balk van de brug. N redelijke schaafwond is t gevolg. Ik probeer t n beetje af te dekken met wcpapier, maar dat blijft niet zitten. Dit schiet niet op met al dat zand en stof. We rijden verder en passeren n gehucht waar n ziekenhuis staat. Ik loop naar binnen en vertel de arts wat er gebeurd is. Gelukkig valt t allemaal wel mee. Hij desinfecteert de wond en dekt t af met n steriel gaasje. Hierna rijden we terug naar Pai waar ik de scooter inlever en terugloop naar m'n cottage. 
Clive, die ik de cottage naast me zit, zegt dat hij vanaaf in n Thais restaurantje gaat eten buiten t toeristische gedeelte van Pai. Hij vraagt of we met hem meegaan. We frissen ons op en lopen er via de zaterdagmarkt naartoe. We bestellen maar wat, want ze spreken daar geen woord Engels en hebben ook geen menukaart in t Engels. Maar wat we kregen voorgeschotel was heerlijk. Na t eten blijven we nog ff zitten praten.  Na n tijd staan we op en lopen we de main street weer in. Bij de 7/11 kopen we 3 bier en drinken we die op bij n aantal straatmuzikanten. Één van die gasten bespeeld n instrument waarvan ik nah de naam ff van vergeten ben. T komt iig uit Zwitserland en je moet er met je handen en vingers opslaan. Hij krijgt er prachtige hypnotiserende muziek uit. Nadat we onze biertjes ophadden, zijn we nog langs n barretje gegaan voor de laatste.
Het is net even na 12en als we gezamenlijk teruglopen naar ons park en 1 uur als ik op m'n matras ga liggen. Morgen er weer vroeg uit. 

X