Con Dao ~ eindelijk weer duiken

DONDERDAG 14/01

Ik zit nog op de boot van Vung Tau naar Con Dao. Afgelopen avond ben ik met pijn en moeite om 23:00 uur in slaap gevallen. Maar ik word na 3 uurtjes al weer wakker. Ik ga naar t toilet en loop nog ff naar buiten voor n frisse neus. Dan keer ik weer terug naar mn bunk. Wil toch nog wel ff wat slapen. Maar dat gaat niet makkelijk. Ik neem 2 pijnstillers in voor mn knieën. Het schip rolt nog steeds als n malle. Uiteindelijk val ik ff na 3en toch weer in slaap. Om 06:15 gaat er n hoorn af in de boot. Tijd om wakker te worden. Dat valt al weer mee. Ik dacht dat we er 12 uur over zouden doen, maar nâh heb ik toch mooi n paar uurtjes extra kunnen slapen. Vanuit de kajuit zie ik eilanden. Ik loop naar buiten om te kijken wat t uitzicht me te bieden heeft. Daar zie ik n groot eiland en ik ga er vanuit dat dat Con Dao is. Er liggen nog n paar kleinere eilanden aan stuurboord en bakboord. Na n kwartiertje zijn we aangemeerd. Ik loop met mn bagage de gangway af en sta weer met vaste voet op de wal. Behalve de lange pier, waar ik op sta, zie ik verder niet veel. Aan t eind van de pier n paar kleine gebouwtjes. Wat het zijn, kan ik moeilijk zien. Verder zie ik alleen maar n groene bergwand. Ik zal me eerst ff moeten oriënteren waar ik ben en waar ik naartoe wil. Hier is er in ieder geval niks voor te blijven. Een taxichauffeur vraagt me of ik naar t hoofdstadje Con Son moet. Ja, dat zal best wel. Ik vraag wat me dat gaat kosten. 200.000 Đong. Whahahaaa. Lachend zeg ik nee en loop door. De inflatie gaat zeker snel op dit eiland, want als ik verder loop hoor ik hem 100.000 roepen. Laat ik maar eerst ff op n balk aan de zijkant van de pier gaan zitten om n peukie te roken en te kijken hoe ver dat Con Son eigenlijk is. Ik pak mn Lonely Planet boek erbij en steek n peuk in mn kanaal. Het boek is nog niet open en ik heb pas n paar halen genomen als er n busje, vol Vietnamezen van de boot, boven op zn rem gaat staan en voor me tot stilstand komt. De chauffeur roept door t raampje van de bijrijder of ik naar Con Son moet. Zonder t antwoord af te wachten, stapt hij uit en loopt naar me toe. Ik vraag hem wat ik em daarvoor moet betalen. Hij laat 2 briefjes van đ 20.000 zien. Hmm, vooruit dan maar. Hij legt mn backpack achterin op de al aanwezige bagage. Ik mag met mn linker bilwang op t voorste bankje naast 3 vrouwen zitten. Ik maak mn peuk uit en neem plaats. De oudste van t stel pakt meteen mn hoed en zet em op dr hoofd. Ik loop er al ruim 2 maanden mee te zeulen (in NL achterlaten was géén optie! :D ), maar ik heb er geen spijt van. Tijdens mn verblijven blijftie toch altijd wel op de kamer liggen, maar tijdens t reizen is mn hoed n grote hit. Iedereen zegt dattie te gek is en ze willen em dan ook op ook.
Het is toch nog n aardig stuk rijden. We rijden met aan de linkerkant t groen van de berg en rechts t blauw van de zee. De chauf vraagt me waar ik moet zijn. Ik zeg dat ik bij de duikschool 'Dive!Dive!Dive!' moet zijn. Ik heb namelijk gelezen dat de eigenaar Larry behalve duiken organiseren ook n hoop extra's doet zoals t verhuren van scooters en fietsen en, nog belangrijker, veel van t eiland weet en toeristen kan voorzien van allerlei info zoals bezienswaardigheden, restaurants en slaapplaatsen. Vooral voor t eerste en laatste wil ik mn verblijf op Con Dao bij hem beginnen. Na n klein kwartiertje rijden, komen we aan in Con Son. Aan mn rechterkant zie ik t enige campinterrein op t eiland. Dan komen we bij t eerste kruispunt waar t stadje echt begint. De chauffeur slaat rechtsaf en stopt meteen. Hier moet ik zijn, wordt me gezegd. Ok, cool. Daar sta ik dan langs de kant van de weg met mn spullen. Vanwege t vroege tijdstip gebeurt er nog niet veel op straat. Wat ga ik als eerste doen? Oh ja, laat ik dat peukie waar ik al die tijd mee in mn handen zit maar oproken. Zo gezegd zo gediggiedaan.
Ik pak mn spullen op en loop de hoek om. Daar zie ik al meteen de zoetwater spoelbakken van Dive!Dive!Dive! (hierna verder te noemen als: DDD) voor de ingang van t pand. Een metalen schuifdeur vertelt me dat ze (nog?) gesloten zijn. No worries, 2 panden ernaast zie ik wel plastic tafeltjes en krukjes buiten staan. En er staat ook zo'n glazen voedselkarretje waarin in broodjes liggen. Ik leg mn backpack en mn hoed op n kist neer en loop naar t andere zaakje. Normaliter ben ik niet zo van t ontbijten, maar wanneer ik de voorgaande dag maar 1 maal gegeten heb maak ik daar graag n uitzondering op. "Xin chào.", zeg ik tegen t vrouwtje van t winkeltje en de jongen die bij haar aan t tafeltje zit. De duidelijk oudere vrouw, aan t tafeltje, begroet ik met:"Chào bà.". Lachend neemt ze mn beleefde groet in ontvangst. "Bah mi op la?", vraag ik aan t vrouwtje. Jazeker, hier verkopen ze brood met gebakken ei. Paulie blij. Er wordt n krukje voor me bijgezet en ik neem plaats bij de jongen aan tafel. T vrouwtje gaat mn eten en tevens bestelde koffie halen. Ik maak n praatje met de jongen die Son heet en bij DDD blijkt te werken. Aardige gast die goed Engels spreekt. Mn ontbijt is simpel, maar smaakt me uitstekend. Dan hoor ik t metalen geluid van n schuivend hekwerk. Ik kijk om en Son bevstigt me dat DDD nâh open is. Na t betalen van mn ontbijt loop ik er naartoe. Achter n bureautje zie ik n corpulente man zonder shirt achter zn laptop zitten. Het is Larry, de eigenaar van de duikschool. Larry komt oorspronkelijk uit America. Hij verwelkomt me hartelijk en we maken kennis met elkaar. Ook maak ik kennis met zn uiterst vriendelijke Vietnamese vrouw Quynh. Hij vraagt wat hij voor me kan betekenen. Ik vertel hem dat ik net ben aangekomen per ferry. "By ferry?", vraagt hij. "Then you are a brave man, Sir." Haha, ik begrijp wattie bedoelt. Hij zegt dat we bij t begin beginnen en dat is n slaapplaats. Om de hoek staat n guesthouse wat niet al te duur is en waar de kamers goed zijn. Vandaag is t geen duikweer en ik zeg dat ik dat na de overtocht toch niet van plan ben. Larry geeft me n kaart van t eiland en zegt dat ik gratis n fiets kan pakken. Hierna loopt Quynh met me mee naar t guesthouse. De kamer kost đ 400.000 per nacht. De kamer is ok en kosten op t vasteland veel minder, maar ik weet dat alles op Con Dao diurder is. Ik zeg dat ik de kamer neem. Deze moet nog wel eerst schoongemaakt worden en ik kan er pas na 09:00 in. Dus loop ik met Quynh weer terug naar DDD. Larry excuseert zich en zegt dat hij aan zn boot moet werken. We zeggen elkaar gedag en ik praat nog wat met zn vrouw. Om 09:05 ga ik weer terug naar t hotel en check ik in. Mn kamer is echter nog niet klaar, dus wacht ik beneden en typ wat aan mn verslag. Wanneer mn kamer schoon is, neem ik als eerste n douche. Lekker schoon ga ik op mn bed verder met mn verslag. Rond t middaguur beginnen mn ogen dicht te vallen en tegen 13:00 val ik in slaap. Na n uurtje word ik weer wakker. Kep geen zin de hele dag in bed te liggen, dus sta ik op en ga naar buiten. Ik sla linksaf en volg de weg die n bocht naar links maakt. Hier heb ik n mooi strand en de zee aan mn rechterkant. Er liggen wat bootjes in t water. Het is lekker rustig hier. Weinig verkeer en bijna niemand op straat. Na n tijdje lopen passeer ik n kleine markt. N paar straten verder stuit ik op n klein leuk barretje annex restaurantje. Boven de ingang prijkt de naam Infiniti. Het tentje ziet er leuk uit met al t hout wat er gebruikt is. Een beetje als n strandtentje, maar dan in t midden van t dorp. Ik neem buiten plaats en bestel n ijskoffie en n club sandwich. Deze smaakt zelfs nóg beter dan die van La Marina! Hier blijf ik nog ff hangen tot 15:40 uur. Dan loop ik weer terug naar de duikshop van Larry. Op de bank zit Amy die hier als divemaster werkt. Amy komt uit Schotland en is erg aardig. Ze geeft me wat uitleg over de duiken, waarna ik er 2 bij haar boek voor over 2 dagen. Bij n winkeltje 3 pandjes verderop haal ik nog wat te drinken en loop dan de hoek links om waar na 15 meter mn hotel is.
De eigenaresse geeft me n formulier wat ik moet invullen. Na dit gedaan te hebben, ga ik op mn kamer weer verder met mn verslag.
Om 20:05 sta ik weer buiten. Laat ik maar naar n eetgelegenheid op zoek gaan. Ik loop weer richting de markt. Als ik niks vind, kan ik altijd terecht bij Infiniti. Tussen de markt en Infiniti zie ik op n hoek Bar200. Daar ga ik n kijkje nemen. Weer zo'n leuke tentje. Op de muur van t terras staat t handsignaal uit de duikerswereld wat 'Gaat alles goed?' en 'Ja, alles gaat goed.' betekent. Binnenin zie ik n muurtekening van n duiker. Op de plaats waar zn luchttank hoort te zitten, hangt n brandblusser. Erg goed gevonden. Aan de muur tegenover is n grote wandtekening gemaakt van allerlei vissen. Dit is duidelijk niet alleen n bar/restaurant. Dit heeft duidelijk met duiken te maken. De naam 'Bar200' verraadt t eigenlijk al. Met zoveel druk gecompresseerde lucht begin je normaliter je duik. Een meisje brengt me de menukaart. Hierop staan enkel westerse gerechten en zo te zien wordt er gebruik gemaakt van enkel speciaal geïmporteerde ingrediënten. Zo hebben ze Zwitserse yoghurt, ijs uit Nieuw-Zeeland en voor de burgers en sandwiches kan je kiezen uit Cheddar kaas of Goudse. Het brood bakken ze hier zelf. Dat doen ze in dezelfde oven waar ze ook verse pizza's bakken. Alleen t fruit komt -natuurlijk- vers uit Vietnam. Ik bestel n biertje en n hamburger met kaas en bacon en neem plaats aan n tafeltje buiten. Binnen neem ik n paar foto's van t interieur en zie door t kozijn van de keuken n man van net in de 50 staan. Hij stelt zich voor als Gordon. Hij komt uit Zuid Afrika en is getrouwd met n Vietnamese vrouw. En dit is zijn toko. Hij zegt dat wanneer hij t iets rustiger heeft met eten klaarmaken hij ff bij me komt zitten.
Ik ga weer buiten zitten en na n korte tijd wordt mn hamburger gebracht. Deze ziet er goed uit. Ik pak em op en neem n hap. Oh mijn god! Wat is dit lekker! Niet lekker als ik-heb-al-n-lange-tijd-geen-hamburger-gegeten-en-dan-smaakt-deze-weer-ns-lekker, nee joh. Ik kan me niet herinneren ooit n beter smakende hamburger te hebben gegeten. Het broodje is lekker krokant, maar niet té. Ik proef dat t rundvlees van hoge kwaliteit is en precies goed gebakken is. De sla, tomaat, álles klopt aan deze burger. Iedere hap is n feestje in mn mond. Wow, dit is genieten hoor! Wanneer ik alles op heb, komt Gordon bij me zitten. Ik complimenteer hem met zn verrukkelijke burger en hier is hij oprecht blij mee. Hij geeft me n plattegrondje van t eiland en voorziet me van heel veel informatie. Hij wijst me de plek waar t mooiste strand is, geeft aan welke trekkings ik kan doen en t beste tijdstip om wilde Gibbons te zien en/of te horen, hij wijst me op de kaart welk restaurant t beste Vietnamees eten serveert en natuurlijk hebben we t over duiken. Ik heb n heel positief gevoel bij Gordon, zn restaurant en zn duikschool en zeg hem dat ik zeker n keer met ze kom duiken. Dan is t tijd dat hij de keuken weer in moet. Een goed moment om gedag te zeggen, te betalen en weer naar mn hotel te gaan. Onderweg haal ik nog wat te drinken voor op de kamer. Ik typ nog n stuk van verslag en ga om 01:00 slapen.

VRIJDAG 15/01

Ik heb geslapen als n malle. Pas om 11:15 uur doe ik mn ogen open. N half uur later zit ik beneden op t terras met n bak koffie voor me. Tijdens mn koffie ga ik verder met mn verslag. Het is al goed warm. Daarom ga ik weer naar mn kamer waar de airo lekker koel staat. Zo is t n stuk prettiger verder werken. Om 13:45 ga ik weer op t terras zitten. Helaas doen ze hier alleen maar aan ontbijt en niet aan lunch. Dan eet ik later wel wat. Ik ben nâh net zo lekker bezig met typen. Om 15:00 vind ik t wel ff welletjes en ga op zoek naar mn ontbijt. Eigenlijk weet ik al wat ik wil. Die club sandwich bij Infiniti smaakte zeker naar meer. Na n kwartiertje wandelen kom ik aan bij t leuke tentje. Ik ga binnen op n lekker grote bank met kussens zitten en zet n ventilator aan. Prima te doen zo. Bij t leuke meisje bestel ik n ananassap en dus n club sandwich. Nadat ik klaar ben met eten, typ ik mn verslag af. Daar ben ik om 16:38 mee klaar. Ze hebben hier relaxte muziek opstaan. Zo hoor ik nâh de Golden Earring. Omdat ik geen enkel gevoel van schaamte ken, bler ik lekker mee. Ik neem n biertje erbij. Nog ff wat fotootjes uploaden en dan is t weer gedaan. Om 17:45 reken ik af en ga naar DDD. Volgens mij dekt mn reisverzekering duiken, maar voor de zekerheid sluit ik hier toch nog n extra verzekering af. Just to be on the safe side. Tenslotte zit ik hier op n eiland 200 km. verwijderd van de kust. Er is hier wel n ziekenhuis, maar deze heeft bijvoorbeeld geen decompressie cabine. Mocht er wat misgaan, moet er n helikopter met n hogedruk cabine op lage hoogte komen en dat alleen al kost 35.000 dollar. Laat ik nâh maar voor $17 geen risico lopen.
Hierna ga ik naar mn kamer waar ik al mn duikbenodigdheden alvast klaar leg. Ik bel naar Infiniti die ook n bezorgservice heeft en vraag of ze n beefburger bij me kunnen bezorgen. Dan scheelt weer n tijd lopen en kan ik nog ff verder rommelen op mn kamer. Wanneer deze gebracht wordt, eet ik em op mn kamer op. Tis zeker geen verkeerde burger, maar hij haalt t niet bij de burger van Bar200. Later op de avond bel ik mn pa nog ff en kijk nog wat tv. Ik ga om 23:30 uur slapen. Morgen weer lekker duiken. Ik heb er zin an! ;-)

ZATERDAG 16/01

Pas om 02:00 ben ik in slaap gevallen. En de wekker gaat al om 07:00 uur. Pfff, afzien. Toch weet ik om 08:00 n simpel ontbijt van eieren, spek, tomaat en brood naar binnen te werken. Zoals afgesproken ben ik om 08:45 bij DDD. Er zitten aardig wat mensen die mee gaan. Toch moeten we nog ff wachten op n paar anderen. Wanneer iedereen er is, lopen we gezamelijk langs mn hotel. Nog voor de weg n bocht naar links maakt, gaan we rechtsaf. Het is hier niet geasfalteerd. Recht voor ons staat n lange pier in t azuurblauwe water. Nog voor de pier worden er rechts huizen gebouwd. Ik weet niet of dit woonhuizen zijn of onderkomens van n resort. Con Dao is namelijk pas n jaar of 3 wat toeristischer aan t worden, dus er zijn nog mogelijkheden in deze sector. We lopen op de pier naar n stenen trap aan de linkerkant die t water in loopt. Hier worden we zo opgehaald door n tender die ons naar de grotere boot brengt. Als ik de zee opkijk, zie ik n aantal grote en minder grote eilanden liggen. Aan de rechterkant van de pier ligt n prachtig wit strand en is t water heel helder.
De tender is er zo en zet ons na n paar minuten bij de boot af. Vooraan t schip staan er bankjes achter elkaar. Dit is niet zo gezellig, want iedereen zit naar elkaars rug te kijken. Toch maak ik n praatje met n iets ouder stel uit Oostenrijk dat achter me zit en n jonger stel voor me dat uit Berlijn komt. Het is ongeveer n uur en 20 minuten varen naar de eerste duik site Hon Cau. Er zijn 6 duikers; de rest gaat snorkelen. Zij gaan eerst t water in. Ik zit met 2 anderen in t groepje van Amy. De andere 3 gaan met Son mee. Om 10:48 stap ik t water in. Ik weet van te voren dat ik niet teveel moet verwachten van de visability. Toch valt deze me mee. Het zicht bedraagt weliswaar maar zo'n 8 meter, maar er valt genoeg te zien. We duiken naar n diepte van 17 meter waar ik genoeg kleinere vissen zie. De hoogtepunten zijn n kleine murene en n grote pufferfish. De temperatuur van t water is 27°C en we blijven 55 minuten onder water. Al met al n relaxte duik.
Aan boord worden er borden met stukken ananas en kleine bananen neergezet. Ook krijgt iedereen een goed belegde sandwich. We varen rustig naar de volgende site, Bay Canh genaamd. Om 13:00 lig ik in t water. We gaan deze keer 11 meter diep. Ik zie hier mn eerste stingray ooit. Hij ligt weliswaar gedeeltelijk onder t zand, maar zn ogen steken er duidelijk bovenuit en zn lange staart is ook goed te zien. Ook zie ik diverse cuttlefish. Dit zijn inktvissen, maar geen octopussen. Er verandert zelfs 1 van kleur; ook iets wat ik voor t eerst live meemaak. Kick! Ik zie ook weer n pufferfish. Deze is zelfs nog groter als de eerste die ik zag. Helaas zaten mn (eigen) fins niet zo lekker en er liep ook wat vaker wat water in mn duikbril. Hierdoor kon ik wat minder genieten van de duik zelf. Als ik weer ns t water uit mn bril "blaas" en deze weer goed plaats, merk ik dat mn linkerpols ineens n stuk lichter aanvoelt. Meteen zie ik dat mn GoPro er niet meer aan bungelt. De stick waaraan die bevestigd is, is speciaal voor duikers gemaakt en blijft drijven in t water. Ik kijk meteen naar boven en speur de omgeving van t oppervlaktewater af. Niks! Fak! Ik bevind me weer in verticale positie en draai me 360° om. Ah, gelukkig! Daar "zweeft" hij, vlak bij de plek waar hij van mn pols is losgeraakt. Hij heeft n betere boyancy dan ik, want hij hangt bewegingsloos op me te wachten tot ik em pak. Ik doe em weer snel aan mn pols en maak de sluiting deze keer wat strakker vast. Dat was ff schrikken. Niet voor de camera zelf, maar meer om alle filmpjes die er opstaan. Want ik zie meteen dat ik niet verder kan filmen, omdat er alweer 64 Gigabyte aan filmpjes en foto's opstaat. We blijven weer 55 minuten onder water. Na deze duik zit t erop voor vandaag. Iedereen is weer aan boord en we varen weer naar de plek waar de boot aan de ankerboei gaat. De tender zet ons weer bij t trappetje af. We lopen met zn allen weer naar de duikschool. Ik vul mn logboek in en laat Amy de pagina's aftekenen en stempelen.
In t hotel spoel ik t zoute water van mezelf en al mn spullen die mee zijn gegaan tijdens mn duiken. Heerlijk opgefrist loop ik naar Bar200. Van duiken krijg ik altijd honger en bestel n 'Steve's sandwich'. Ook deze smaakt al zo goed. Heerlijk vers brood in dikke plakken gesneden en nog ns geroosterd met veel verschillend beleg ertussen. Smikkelen! Ik vraag Gordon of ze morgen nog gaan duiken. Hij zegt dat dat nâh niet zeker meer is. De oorspronkelijke groep heeft afgezegd. Maar er is nog n klein kansje. Er moeten zo nog wat mensen komen om te zeggen of ze wel of niet gaan. Twee van de mensen zijn nog n beetje verkouden wat problemen kan geven met t klaren van hun oren. De andere twijfelt n beetje over de visability. Ik zeg dat ik dan lekker hier blijf hangen en t antwoord van de mensen afwacht. In de tijd dat ik hier ben, drink ik n paar biertjes. Ik zit hier uiterst op mn gemak. Lekker relaxte vibe hangt hier. Dan komen er n man, n vrouw en 2 meisjes aan. Dit is t groepje. Ik hoor dat ze Nederlands zijn. Ze gaan naar binnen en praten wat met Gordon. Als ze weer naar buiten komen, spreek ik ze aan. Tegen de vader, Robert, zeg ik dat t wel ok zat met de visability vandaag. Tegen de meisjes kan ik niet meer zeggen dat ik hoop dat ze morgen weer helemaal opgeknapt zijn en geen last meer van hun oren hebben. Toch willen ze nog even gezamelijk overleggen. Ik weet niet of mn gesprekje heeft geholpen, maar na n paar minuten komen ze terug en lopen naar binnen. Weer eenmaal buiten vraag ik:"En? En?". Ze zeggen dat ze gaan duiken. Yehaaa! Ik loop naar binnen en zeg tegen Gordon dat ik dan ook met ze meega. Het is bijna 19:30 en dat betekent dat ik ff snel naar DDD moet om te betalen. Ik vraag Gordon of de keuken nog open is als ik terugkom. Ja hoor, die is tot 21:00 geopend. Dat is mooi. Dan heb ik genoeg tijd te betalen, alvast 1 batterij van mn GoPro op te laden in mn kamer en mn paspoort bij de receptie te vragen zodat ze bij Bar200 er n kopietje van kunnen maken. Ik heb hiervoor net iets meer als n half uurtje nodig en zit dan weer op n heerlijke bank bij Bar200. Ik bestel n biertje en n andere hamburger deze keer.
Om 21:15 ben ik weer op mn kamer. Ik schrijf nog even snel al mn belevenissen van vandaag in mn schrift en doe om 22:00 t licht uit.

ZONDAG 17/01

Ik word uit mezelf om 08:00 wakker. Ik heb weer heerlijk geslapen. Ik word ff rustig wakker op mn kamer en ga vervolgens naar beneden voor koffie en ontbijt. Om de hoek koop ik nog even snel n Red Bull. Op mn kamer pak ik mn duikspullen en loop naar dezelfde pier waar ik gister ook was. Daar hebben we om 10:00 afgesproken. Ik ben er n kwartier te vroeg. No worries. Beter n kwartier te vroeg dan te laat. En met n peukie in de zon is ook geen straf. Net voor 10en komt divemaster Rees (Wales) en tevens mede-eigenaar van Bar200 en Con Dao Dive Centre op zn scooter aan. Van de Nederlanders is nog geen spoor te bekennen. Logisch ook, anders had het wel 'Holländische Punktlichkeit' geheten. Rees roept alvast dat de tender moet komen. Om 10:10 is t groepje er ook en stappen we aan boord. Op de grote boot staan op t voordek 2 lange tafels aan elkaar. Aan beide kanten zijn bankjes. Kijk, dit is meteen n stuk gezelliger. Zo heeft iedereen meteen contact met elkaar. Rees heet ons allen van harte welkom en geeft alvast n kleine introductie. Het Nederlandse groepje bestaat uit Robert, moeder Lies, dochter Lisa met haar vriendin Anna. We hoeven voor n mooie duikstek niet ver te varen. Slechts 25 minuten en we zijn bij n eiland waar 1 huisje op t strand staat. In dit huisje zit n ranger van n natuurreservaat. Aan dit huisje heeft de site zn naam te danken: Lucky House. Moeders gaat snorkelen, de meiden zijn elkaars buddies en Robert is mijn buddie. En ik de zijne natuurlijk. Om 11:04 duiken we naar 14 meter. Het zicht is ietsje minder dan gisteren, maar ik klaag nog steeds niet. Het koraal is sowieso mooier dan ik tot nâh toe gezien heb. In de 50 minuten dat we beneden blijven zie ik n longsnout butterflyfish (zo'n platgeslagen witte vis met zwarte en gele strepen met van die vooruitstekende Mick Jagger lippen), n paar lizzardfish die moeilijk te zien zijn als ze vlak boven t zand zitten en n paar mooie groene en blauwe parrotfish.
Aan boord wordt er n bord met stukken watermeloen, peer en ananas op tafel gezet. We varen n klein stukje verder.
Om 12:56 beginnen we aan onze 2de duik. Het zicht tijdens de afdaling is verschrikkelijk. Ik krijg n seintje van Rees dat ik op deze plek moet blijven zodat hij snel gaat kijken waar de rest blijft. Als hij teruggaat, komt Lisa net bij me. Ze haalt haar schouders op als teken dat ze ook niet weet waar iedereen is. Op dat moment komt Robert langs, maar ziet ons niet en daalt verder af. Ik zeg tegen Lisa dat ze hier moet blijven zodat ik haar vader bij ons kan halen. Dat lukt me redelijk snel. Nâh zijn we tenminste al met zn 3en. Rees zal ons hier zonder probleem kunnen vinden. Ik maak me meer zorgen om Anna, die op mij n beetje afwezig overkomt. Na n tijd komt Rees met haar aangezwommen. Later blijkt dat ze boven moelijkheden maakte/had met haar duikbril. We gaan weer verder. Dan komen we op n punt waar Rees met 2 vingers naar zn ogen maakt en vervolgens met zn wijsvinger een rondje draait. Hier moeten we goed om ons heen blijven kijken, want dit is de plek waar de 2 meter lange cobia (die wat weghebben van haaien) kunnen rondzwemmen. Het zicht is echter nog geen 3 meter. Rees wijst plotseling ergens in de "ruis". Ik zwem er, met mn camera in de aanslag, snel opaf. Ik kan nog net zien hoe 2 zwarte grote schimmen van ons vandaan zwemmen. So far for the cobia. We dalen verder af naar 13,8 meter diep. Dicht bij t koraal is t zicht gelukkig iets beter al haalt t het niet bij de voorgaande duiken. En toch is dit n mooie duik. Dat komt voornamelijk door de prachtige lionfish met zn mooie uitwaaierende vinnen en zn giftige stekels, de goed gecamoufleerde scorpionfish met eveneens giftige stekels, de 2 grote schoolen barracuda en de stareyed pufferfish die ik zie.
Tegen t eind van de duik merk ik dat ik n beetje spierpijn bij mn rechter schouderblad krijg. Vast iets verrekt met n verkeerde beweging ofzo, terwijl ik me die niet kan herinneren gemaakt te hebben. Als ik de trap van de boot opklim, merk ik dat de pijn wat erger wordt. Ik trek mn uitrusting uit en leun met de pijnlijke spier tegen n houten paal aan. Zo probeer ik t n beetje weg te masseren. Hierna ga ik met mn rug in de zon zitten zodat de plek goed warm wordt. Helaas helpt t niet veel. De pijn wordt zelfs erger. De lunch, die bestaat uit witte rijst, varkensvlees en spinazie, wordt op tafel gezet. Ik eet ervan, maar kan er minder van genieten als anders. We varen weer naar de pier en tegen de tijd dat de tender ons weer op t trappetje heeft afgezet straalt de pijn nâh ook naar mn schouder en nek uit. Auwie, dit is niet zo plezant. Ik kan me 1 keer herinneren dat ik zo'n spierpijn heb gehad. Maar daar is mij de oorzaak van bekend en dat is ook al n aantal jaar geleden. Ik zeg tegen Rees dat ik eerst n hete douche in mn hotel ga nemen. Daarna kom ik wel langs om mn logboek in te vullen en te betalen. Mn hete douche helpt ook niet echt. Ik kleed me aan en loop naar buiten. Bij elke stap die ik doe, schiet er n pijnscheut door mn rug en nek. Om dit tegen te gaan, draag ik mn rugzak met mn rechter hand om zo mn rechterarm stil te houden. Dit helpt. Als ik Bar200 binnenloop, zegt Gordon:"Je kijkt alsof je pijn hebt." Ik zeg:"Dat klopt." en leg hem mn probleem voor. Hij neemt me hierop mee naar buiten en wijst naar n huisje aan de overkant van de straat. "Daar zit n meisje die kan masseren.", zegt hij. Bij t huisje vraag ik t meisje of ze me kan masseren. "Kom hier maar op de tafel liggen.", zegt ze. Ze is n goed uur met me bezig en t geeft me enigzins wat verlichting. Maar de bal in mn schouderblad is zo hard als steen en die krijgt ze niet weg. Dr kan natuurlijk ook nooit iemand tippen aan mn masseuse in Sliedrecht. Zij is de enige die altijd de knopen uit mn rug en benen kreeg. Maar ik voel me wel iets beter dan toen ik binnenstapte. Ik krijg nog n grote pleister met hete zalf op de plek en dan is de behandeling klaar. Ik ga ff rustig overeind zitten en drink mn flesje water leeg. Dan ga ik weer naar Bar200. Daar drink ik nog n flesje water. Wat later nog n paar biertjes. Ff kijken of dat de pijn n beetje verdooft. Helaas mag niet niet baten; ik voel de pijn weer erger worden. Ik vraag aan Gordon of hij n pizza Hawaï wilt maken die ik wil meenemen. Na alles afgerekend te hebben, loop ik met mn pizza terug naar t hotel waar ik om 18:00 aankom. Ik kijk of er nog wat op tv is en eet mn pizza op. Om 18:30 doe ik de tv en t licht uit en ga liggen. De pijn is niet te houden, terwijl ik van mezelf kan zeggen dat ik n redelijk hoge pijngrens heb. Slapen lukt natuurlijk niet. Iedere houding die ik probeer is pijnlijk en als ik me om wil draaien of rechtop probeer te zitten, moet ik dit heel langzaam doen. Een bejaarde van 90 zou me nog uitlachen, zo moeizaam beweeg ik me. Dit gaat em niet worden. Ik loop de trap af naar de lobby en ga op de zachte bank daar zitten. Dat zit tenminste iets beter. De vrouw van t hotel ziet me zitten en vraagt of t wel goed met me gaat. Nâh, niet echt. Ik wijs naar de plek op mn schouder en ze ziet wat er aan de hand is. Ze roept n wat ouder vrouwtje erbij. Die zegt me mn shirt omhoog te doen en begint n beetje te masseren. Heel erg lief, vooral omdat t meer op aaien lijkt dan op masseren haha. Ik bedank haar voor de moeite en ga weer naar boven. Op mn kamer flikker ik 3 Iboprufen in mn huig en probeer weer te slapen.

MAANDAG 18/01

Bah bah, wat heb ik verschrikkelijk slecht geslapen. Elke keer dat ik net in slaap ben gevallen, trekt er na n uur n pijnscheut van mn rug naar mn nek en word ik weer wakker. Na de eerste keer wakker worden, gooi ik 4 pijnstillers naar binnen waarop ik normaal gesproken heel goed op kan slapen. Helaas helpt dit niet. Ik word steeds wakker na n uirtje. Pas de laatste 2 slaapperiodes duren zo'n 2,5 uur. Geradbraakt loop ik om 09:10 naar beneden. Bij de receptie zie ik n medicijnkastje waar n pot Advil in staat. Ik vraag aan de man des huizes of ik er daar 3 van mag. Ik neem ze in en drink nog 2 koffie buiten. De pijn neemt iets af en maak wat aantekeningen van gister in mn schrift. Wanneer ik daar mee klaar ben, loop ik richting de masseuse. Onderweg kom ik n apotheek tegen waar ik Iboprufen, pleisters en tape koop. Helaas heeft hij geen hete balsem. Ik loop verder de straat in en kom bij t pandje waar ik gister onder handen ben genomen. Maar nâh kom ik er niet in. Er hangt n fietsslot aan de deur. Dan loop ik nog maar ff verder naar Infiniti. Ik lust wel wat te eten. Ik bestel n ijskoffie, yoghurt met mango en n club sandwich. Ik zit hier best lekker en met de pijn valt t gelukkig mee. Ik zie mn duik logboek in mn tas zitten en besluit em eens goed door te nemen. Ik zie dat ik nog behoorlijk wat gegevens kan invullen. Om 13:55 is mn logboek up-to-date en verlaat ik Infiniti. Ik loop langs t massage tentje en zie dat t slot nog steeds voor de deuren hangt. Dan maar naar de hoek waar Bar200 zit. Ik ben op de vitaminetoer en bestel n verse jus d'orange en n yoghurt met divers vers fruit. Af en toe check ik of t slot al van de deuren is gehaald. Om 14:15 zie ik de deuren open staan. Ik vraag aan Gordon of ik mn rugzak hier kan laten staan en of t goed is als ik later betaal. Geen probleem. Van 14:30 tot 15:30 wordt ik op halve kracht gemasseerd. Don't get me wrong...ze maakt de bult echt n stuk kleiner en masseert de kleine knopen goed weg, maar ze doet t maar met 1 hand. In dr andere hand houdt ze haar telefoon vast waarop ze druk aan t texten is haha. Welcome to Vietnam. Ach ja, zolang ze me van mn pijn afhelpt, mag ze voor mijn part tegelijkertijd de afwas nog doen. Ik zit weer overeind en t meisje zegt dat ze ff snel van die hete pleisters ergens moet halen. Terwijl ze wegrent, drink ik mn flesje water leeg. Na n tijdje komt ze terug en plakt er 2 op mn rug. Die worden met n paar goeie karateklappen op mn rug bevestigd. Zó! Die zitten vast.
Terug bij Bar200 drink ik eerst nog n spa rood. Daarna is t weer biertijd. Als avondeten bestel ik n 'Steve's sandwich' en nog n yoghurt met vers fruit. Om 21:11 ga ik weer iets beter in mn vel naar t hotel waar ik rond 22:30 ga slapen.

DINSDAG 19/01

Ik word om 06:00 al wakker. Heb redelijk geslapen. Beter als gister in ieder geval, maar als ik mn bed uitkom, voel ik toch weer meer pijn als toen ik naar bed ging. Ik merk dat ik ook niet meer kan slapen en kom er dus maar uit. Ik probeer eerst ff wakker te worden op de rand van mn bed en probeer zo veel mogelijk te bewegen met mn arm. Na verloop van tijd wordt de pijn wat minder wat n goed teken is.
Om 07:30 drink ik 2 koffie op t terras. Tevens typ ik verder aan mn verslag. Als ik weer naar mn kamer loop zie ik de deur van de kamer aan de voorkant van t gebouw open staat. Deze kamer heeft n balkon, maar wat ik echt interessant vind is dat deze kamer voorzien is van dezelfde zachte slaapbank als die in de lobby staat. "Hoe zou dat slapen?", denk ik en ga erop liggen. Aaahh, dat ligt heerlijk zeg. Ik loop direct naar beneden en vraag aan de vrouw of ik niet van kamer kan wisselen. Ik leg haar uit dat mn spierpijn misschien wel veroorzaakt wordt door t harde matras. Ze zegt dat dat wel kan, maar dat de kamer met balkon en uitzicht 100.000 đ meer kost per nacht. Ik zeg dat t me niet voor t uitzicht te doen is, maar voor de slaapbank. "Ah.", zegt ze. "Loop dan maar mee.". We lopen de trap weer af en gaan naar kamer 102. Dit is dezelfde kamer die ik heb, alleen staat hier één 2persoons bed minder. In plaats hiervan staat er ook n slaapbank. "Zelfde prijs als de kamer die je nâh hebt." Kijk, dit noem ik meedenken. Ik verhuis al mn spullen n etage lager en ga meteen op de bank zitten en werk verder aan mn verslag. Om 11:00 wil ik wat gaan eten en loop naar buiten. Op t terras zit Amy. Ik ga ff bij haar zitten en maak n praatje met haar. Zij gaat ook ontbijten, maar in Bar200. Ik heb meer trek in n club sandwich van Infiniti en zeg dat ik haar nog wel tegenkom ergens in de komende dagen.
Bij Infiniti bestel ik mango sap en dus n club sandwich. Ik wil hierna weer verder gaan met mn verslag als de twee jongens aan t tafeltje tegenover mij voor de verandering ns n praatje met mij maken. Nâh ben ik bij geboorte voorzien van n ingebouwde gaydar en daar slaat de meter bijna uit zn kassie. Das helemaal niet zo erg, want homo's zijn vaak de meest leuke mensen waar je mee om kunt gaan, maar t ligt er bij hun wel erg dik op. Helemaal omdat ze uit Amerika komen en daar zijn ze net wat theatraler dan in Nederland. Ze stellen zich voor als Andres (ik zou zweren dattie Andries zei) en Ryan. Ze komen dus uit de Ustaited Nights of Amerika. Uit Portland om precies te zijn. Andries (ik noem em gewoon Andries; Andres is n gebergte zonder 'r') werkt als de assistent van n directeur van n openbaar college (school) en Ryan heeft net te horen gekregen dat hij nauw gaat samenwerken met de burgemeester van Portland. Geen kinderachtige functies denk ik zo. Het zijn hele aardige gasten en we hebben leuke en interessante gesprekken. Ze zijn net n paar uur geleden aangekomen en willen graag wat informatie over wat ze kunnen doen in Con Dao. Ik vertel ze wat ik weet en zeg daarbij dat als ze echt goede informatie willen dat ze dan naar Gordon in Bar200 moeten gaan. Dat zouden ze gaan doen.
Na n tijdje gaan ze er vandoor en zeggen we elkaar gedag. Dan kan ik eindelijk weer verder met mn verslag.
Om 15:10 ga ik zelf naar Bar200. Er zitten 4 mensen aan 2 tafeltjes en Rees is de enige die er werkt. Ik ga binnen op de bank zitten en vraag of hij n verse jus d'orange en yoghurt met fruit voor me kan maken. Mn telefoon is onderhand bijna leeg van al dat getyp en die laad ik ff op. Na mn vitaminebom rook ik ff n peukie buiten. Ik ga naast 2 gasten zitten die vragen of informatie voor ze heb over Con Dao. Ik heb ineens n gevalletje deja vu. Heeft er vannacht iemand als geintje 'ANWB' op mn voorhoofd geschreven ofzo? Omdat Rees druk bezig is, pak ik n plattegrond en leg zo goed mogelijk uit wat mij door Gordon is uitgelegd. Ricardo en Francesco komen uit Italië. Ik denk dat ik ns n lijstje ga maken met alle landen van de wereld waar ik telkens op kan afvinken wanneer ik mensen uit dat land heb ontmoet. Kijken hoe lang t duurt voordat ik overal n vinkje achter heb staan. We praten nog ff wat en ons gesprek wordt gevolgd door n behoorlijk grote vrouw met haar behoorlijk kleine vriend. Ook daar raak ik mee aan de praat en zij komen uit Malta. Vink! Als we uitgepraat zijn, ga ik weer naar mn bank en pak mn telefoon die inmiddels bijna helemaal weer opgeladen is. Het typen gaat verder. Ineens zit bijna de hele bar vol. Ik zie dat Rees t niet aankan in zn eentje en vraag of ik em ergens mee kan helpen.aar dat hoeft niet. Daar komt Duy al aan. Met zn 2en werken ze zich t schompes. Maar iedereen wordt netjes geholpen en bediend en t wordt weer wat rustiger. Kijk wie we daar hebben? Andries en Ryan. Heeee hallooo! Ze komen bij me op de bank zitten. Ik vraag wat ze willen drinken. Ze lusten wel n biertje. Das mooi, ik was net onderweg naar de koelkast om er 1 voor mezelf te pakken. Ik pak 3 vier uit de koelkast en zeg tegen Duy dat ze die later op mijn bon kan schrijven. Das goed. De gezelligheid en de aangename gesprekken gaan verder waar ze gebleven waren. Ze hebben honger en bestellen wat te eten. Ons biertje is ondertussen op en Ryan bestelt er 3 waarvan 1 voor mij. Ik zeg dat hij niet meteen n biertje voor me terug hoeft te kopen. Maar ze leggen uit dat dit de normale gang van zaken is in USA. Je krijgt wat aangeboden en de keer daarna biedt je meteen de gever weer wat aan. Dat ben ik echt zó niet gewend. Als ik met vrienden ben, hebben we altijd n gezellige tijd en verdoen we deze niet met t bijhouden van n kasboek en debiteuren/crediteuren balans. De ene keer betaalt die net iets meer; de andere keer slaat de meter de andere kant uit. Lekker belangrijk. Maja....zo doen ze dat dus kennelijk in Amerika waar de term 'going Dutch' betekent dat de rekening gesplitst wordt. En waarop slaat dat 'Dutch' nâh? Omdat ze (vroeger in ieder geval) van mening waren dat de Nederlanders vrekken waren. Nâh, niet in míjn wereld. Ik kan me gelukkig prijzen dat ik omgeven ben met vrienden die denken: sharing is caring. Als ze klaar zijn met eten, gaan ze terug naar hun hotel. We wensen elkaar nog n fijne avond en tot de volgende keer. Rees is ondertussen weg voor n bespreking. Gelukkig heeft hij nog meer personeel weten op te trommelen dus alles loopt gesmeerd. Ik rook buiten ff n peukie en vraag aan Duy wat er zo lekker ruikt. Ze zegt dat dat pizza Foccacia is....met knoflook boter. Zelf vindt ze t ook zo lekker ruiken. Ze loopt naar binnen en komt meteen met n bordje met n stuk pizza naar buiten. "Alsjeblieft.", zegt ze. "Voor jou.". Aawww. Wat lief!
Als ik weer binnen aan mn verslag bezig ben, komt Rees terug van de bespreking. Hij pakt 2 biertjes uit de koelkast en geeft er 1 aan mij. "Die is van mij.", zegt hij. Waar heb ik dat allemaal aan verdiend zeg? Wat n liefde! Hij zegt:"Kom, gaan we ff n peukie buiten roken." en ik volg hem door de keuken naar buiten. Daar hebben we n zeer relaxt en persoonlijk gesprek. Hij zegt dat ze me erg graag mogen. Ik vertel hem dat mijn gevoel t zelfde is en dat ik daarom daar zo vaak hang. Ik vind de mensen die er werken, die er komen en de sfeer echt chill. Ik ervaar ons gesprek als erg plezierig en de complimenten die worden uitgesproken zijn eerlijk en oprecht. Wat n boel positieve energie vandaag! Dan lopen we weer naar binnen. Duy had namelijk al gezegd dat mn sandwich al klaar is. Deze is inmiddels minder warm, maar nog steeds zeer smakelijk. Ik pak nog (wat ik denk dat t mn laatste is) biertje uit de koelkast en ga buiten zitten met n peuk. Als laatste gasten zitten er nog 2 jongens buiten die me bijna direct uitnodigen bij ze te komen zitten. Mn ingebouwde gaydar gaat gelijk weer af. Ik lig potverdorie n partij goed in de márkt zeg! De ene veer na de andere in mn .... Zolang t bij n veertje blijft, vind ik t ok. Mikos (oorspronkelijk uit Finland) en Richard (UK) zijn al 15 jaar bij elkaar. Ook met hun is t gezellig en ze bestellen nog tot 2 keer toe 3 bier. Ook weer voor mij. Om 21:30 zie ik dat Rees er doorheen zit. Ik leg de jongens de situatie uit en zeg dat ik denk dattie wel naar bed wil. Ze begrijpen t volkomen en we rekenen onze bonnen af. Rees wensen we welterusten en met zn 3en lopen we dezelfde kant op. Zij verblijven namelijk op de camping, wat eigenlijk geen camping is, maar meer n bungalowpark met huisjes in de vorm van n tent. Bij t winkeltje om de hoek van mijn hotel kopen we nog wat te drinken. Ze zeggen dat ik van harte welkom ben nog n drankje bij hun te doen, maar ik bedank vriendelijk. Ik zeg dat ik t verslag van vandaag ga typen en dat ik daarna ga slapen. "We zien elkaar waarschijnlijk morgen nog wel in de Bar.", zeg ik. Dan nemen we afscheid. In t hotel is alles donker, maar de deur gaat gewoon open. Op mn kamer typ ik de dag van vandaag onder t genot van n biertje. Of waren t er nâh 2? T enige wat ik weet dat t er vandaag aardig wat zijn geweest en dat ik nog steeds niet dronken ben haha. Ook weet ik dat de pijn in mn schouder weg is. Ff zien of ik dat morgen ook nog kan zeggen wanneer de alcohol uit mn lijer is. ;-) Wat ik ook nog weet is t volgende: ik heb vandaag weer n top dag beleefd, net als alle andere dagen...met of zonder spierpijn, het is nah 00:05 uur, jullie zijn weer helemaal bij, ik knal nog ff 3 fotootjes bij mn verslag en als laatste: die slaapbank ziet er heel aantrekkelijk uit. Maar eerst nog ff n biertje! Fijne avond en voor straks: de rust allemaal! X