Het nieuwe jaar begint in Dalat

NIEUWJAARSDAG 01/01/2016

Gelukkig nieuwjaar iedereen!!!

Wow, ik heb fantastisch geslapen! Jammer dat mn wekker om 08:30 mn dromen verstoort. Maja, ik kan tot 09:30 uur ontbijten en voor de prijs die ik voor mn kamer betaal, ben ik van plan mezelf voor de rest van de dag vol te proppen. Ik laat de kok 2 overheerlijke omeletjes voor me maken, rooster zelf wat toast en neem n bordje met vers fruit. De koffie smaakt ook goed, dus ik drink er drie. Na t ontbijt ga ik weer terug naar mn kamer en pak mn spullen in. Mn extra bagage bestaat uit 2 paar pantoffeltjes, 2 tandenborstels met tandpasta, wattenstaafjes, n kam, zeep, 2 flesjes water, oploskoffie, thee, schrijfpapier, enveloppen, n potlood en rollen wcpapier. Altijd makkelijk voor later en als ik t zelf niet gebruik, kan ik er altijd wel nog iemand anders blij mee maken. De showercap laat ik liggen, want die draag ik al zo'n 17 jaar zelf constant. Ik maak mn verslag af en upload deze met wat foto's.
Om 11:55 check ik uit. Ik ga in de lobby zitten en kijk op Tripadvisor en in de Lonely Planet of ik n geschikte slaapplek kan vinden. In de eerste instantie vind ik niks en besluit dan maar gewoon rond te lopen en te kijken of ik iets vind. Ik vraag bij de receptie of mn bagage zolang hier mag blijven staan. Dat mag. Ik loop naar buiten en dan gaat mn slipper weer stuk. In mn daypack zoek ik naar de lijm die ik in Quy Nhon had gekocht, maar ik kan em niet vinden. Zou ik em op t tafeltje, waar Jazz en ik hebben gegeten, hebben laten liggen? De portier ziet het en zegt:"Geef em maar aan mij." Met mn slipper loopt hij de garage beneden in en komt even later terug met mn gelijmde slipper in zn hand. Ik douw em n mazzeltje in zn hand en ga ff met n peuk op t muurtje bij de ingang zitten en wacht tot de lijm gedroogd is. Als t me atevig genoeg lijkt, loop ik naar links en ga op zoek. Omdat t zo druk is vandaag besluit ik gewoon ieder hotel en guesthouse in te lopen om te vragen of ze nog n kamer hebben. Al is t maar voor 1 nacht. Morgen weer n andere dag. Ik hoef niet ver te lopen voor de eerste slaapgelegenheid, maar deze zegt geen kamer vrij te hebben. Dan loop ik toch gewoon bij je buurman naar binnen? Maar ook hij zit helemaal vol. Ik loop t ene etablissement na t andere binnen, maar t enige wat ik te horen krijg is "foen" (dat is hoe ze hier 'full' uitspreken). Ach ja, in ieder geval zie ik wat van Dalat. Ik steek n andere brug over en loop t gedeelte van Dalat in wat op t Best Western hotel uitkijkt. Maar ook hier heeft niemand plek voor me. Dan kom ik in n guesthouse alwaar t vrouwtje tegen me zegt dat ze n slaapplaats voor me heeft. Kost 500.000 Dong. Twintig euro dus. "Mag ik de kamer eerst zien ajb?", vraag ik. T vrouwtje neemt me de trap op naar de eerste verdieping. Ze opent de kamerdeur en ik zie in -werkelijk waar- wat de rommelkamer is een matrasje op de grond liggen. Er staan oude fietsen en andere oude tinnef. Ik ga nog liever onder de sterrenhemel op t gras in t park liggen. Ik bedank haar vriendelijk voor haar genereuze aanbod en de moeite met mij de trap op te lopen en maak dat ik wegkom. Ik loop verder en verder, maar zonder plek te vinden. Als ik weer ns 'nee' te horen heb gekregen bij n zeer luxe hotel gaat mn slipper weer stuk. Alsof ik in de toekomst kan kijken.... Tijdens mn zoektocht naar n bed geb ik nog wel de mogelijkheid gezien ergens lijm te kopen. Op de marmeren trap pak ik deze tevoorschijn en lijm nogmaals mn groen-gele Haagse slipper. Weer ff wachten tot de lijm droog is en dus maar n peukie. Dan gaat de zoektocht weer verder.
Het is ondertussen 14:45 en ben bijna t hele centrum doorgelopen en zonder resultaat. Ik ben weer vlakbij t hotel en hier zie ik n straatje naar beneden lopen. Hey, hier staat nog n hotel. Laat ik die ns proberen. Ik vraag t meisje achter de receptie of ze nog n kamer voor me vrij heeft. Haar antwoord luidt:"Nee.". Als ik me omdraai om weer te vertrekken, zegt ze:"Maar we hebben ook n dorm en daar heb ik nog wel n bed voor je vrij." Ik vraag wat dat kost en ze zegt:"5 Dollar per nacht.". Laat ik dan maar ns kijken of dat wat is. Ze neemt me mee naar de 1ste verdieping en we komen in n groot vertrek. Daar zijn allemaal hokjes van hout gemaakt. Een hele rij vanaf de ingang tot t eonde van de ruimte met daarop nog n rij. Middels n gordijntje kan je je "kamer" dicht doen. Ieder hokje heeft n matras met dekbed en kussen. Aan t hoofdeind hangt n klein TL-lampje en zit er 1 stopcontact. Hey...5 dollar terwijl alles in Dalat vol zit? Lijkt me n no-brainer, hè? Ik doe het! Slaap ik toch nog ns in n dorm. Kan ik meteen kijken hoe dat bevalt. Wel grappig dat als ik nâh aan t begin van mn zoeltocht naar rechts zou zijn gegaan..... Maja, in ieder geval heb ik lekker in t zonnetje wat gezien van Dalat en ik slaap vanaaf niet in t park. :) Plus de prijs compenseert meteen mn dure hotelkamer van gisteren. Bij t hotel koop ik voor de deur n Bah Mi die ik in de lobby van Best Western opeet. Ik pak hierna mn bagage en loop de hoek om naar mn dorm. Mn backpack zet ik bij t voeteneind van mn hok en dan ga ik naar beneden. Mn telefoon gaat. Op t scherm zie ik n appje van Eline uit Hoi An. Ze schrijft dat ze met haar vriendin vanavond naar Dalat komt. Ik vraag haar of ze al n slaapplaats heeft, omdat alles al vol zit. Dat hebben ze dus niet. Ik app of ik 2 bedden hier voor ze moet reserveren. Dat wil ze graag en dat doe ik dus ook.
Het is 15:46 uur en ik wil nog wat gaan lopen. T meisje van de receptie heeft me n kopietje van n deel van de kaart van Dalat gegeven en legt me uit wat ik allemaal kan gaan zien. Ik besluit naar de 'chicken church' en het 'crazy house' te gaan. Ik loop langs t Best Western hotel. De straat leidt naar boven. Voordat ik boven ben zie ik de kerk al. Deze dankt zn naam aan de torenhaan boven t kruis. Voor de kerk staat, op n klein pleintje tussen twee rijhelften van de weg, n wit beeld met -wat ik denk- Maria moet voorstellen. De kerk heeft zachtgele kleur met witte accenten. Op zich ziet t er best strak uit. Als ik naar links kijk, zie ik n soort IJffeltoren in t rood en wit. Deze toren zie je overal vanuit Dalat de kop opsteken. Ik loop naar de kerk. Op de buitenmuur zie ik 4 engelen met trompetten gemaakt van ijzerdraad met lampjes. Ik loop t hek door en kijk naar rechts. Daar, in n stuk van de tuin, staan 2 grote kerstbomen. Geen blauwsparren of noordmannen, nee nee, deze zijn gemaakt van lege blikjes en petflessen. Een grote metalen paal steekt de lucht in en metalen draden hangen vanaf de top naar de grond. Ze hebben de metalen drasen eerst door de blikjes en flesjes geregen en dit vormt nâh n kerstboom. Tussen de blikjes en flesjes hangen snoeren met lampjes. Zo hebben ze ook n klein hekwerk om t perceel gemaakt. Er is ook n kerststal aanwezig. Tussen de levende bomen hangen n soort kerstballen die gemaakt zijn van plastic bekers. Ook hier is verlichting in aangebracht. Het ziet er allemaal heel kunstzinnig uit. Ik vind t er wel vet uitzien. Ik neem nog ff snel n kijkje in de kerk, maar die heb ik genoeg ik mn leven gezien (en mooiere ook) dus ben ik hier weer snel weg. Ik loop t hek uit en sla linksaf. Het is n lange, rechte weg die ik bijna uit moet lopen. Bijna op t eind ga ik naar links. Weer n stukje omhoog. Dan de eerste straat rechts en dan ben ik bij t 'crazy house'.
Dit bouwwerk is door n artistieke vrouw ontworpen en er wordt hier nog steeds bijgebouwd. Ik koop n kaartje en de jongen bij de deur doet deze open voor me. Wat ik nâh zie daar valt mn bek van open. Allerlei hoge (4 verdiepingen ofzo) gebouwen die er allemaal even vreemd uitzien. Ze staan in verbinding met elkaar door middel van smalle en even vreemde bruggetjes. Er zijn allemaal kleine gekke gangetjes, nisjes en kamertjes. Ik kan t niet goed uitleggen, maar stel je Gaudi aan de LSD voor. Ik vind t meteen leuk. Ik loop trapje op, trapje af, dan weer over n smal bruggetje (zonder railing) waar ik net de ene voet voor de andere kan zetten, dan kom ik weer in n nisje waar ik n foto maak. Tis net n speeltoestel voor volwassen kinderen. Ik dus! Ik zeg ik hou er van! Na n tijdje "gespeeld" te hebben, ga ik ergens bij n kamer/huis, wat t ook is, zitten. Mn batterij van mn telefoon is leeg, dus die laad ik ff op met mn zonnecollector. Ik rook ff n peukie als er n leuk meisje langsloopt. Ik zeg dr gedag en we raken aan de praat. Ze heet Ekaterina en komt uit Perm (RUS). De gesprekken die we hebben zijn erg gezellig, grappig en leerzaam. Zo leuk zelfs dat t donker begint te worden en de temperatuur begint te dalen. Daar staat Dalat namelijk bekend om; door de ligging is de dagtemperatuur vrijwel t gehele jaar aangenaam en niet zo drukkend heet terwijl 's avonds t wat frisser kan worden. Snel geeft ze me nog haar emailadres en dan nemen we afscheid. Ze roept me nog na dat ze vanavond met n vriendin in de Bicycle Up bar te vinden is.
Het is tijd om t hele stuk weer terug te lopen. Natuurlijk passeer ik ook de 'chicken church' en omdat t nâh donker is, is alle verlichting aan. De engelen, de 4 lange draden vanaf de kerktoren naar t hek, de grote Davidsster aan de toren en natuurlijk het kunstzinnige hoekje met de stal, 2 bomen en ballen. Ik ben als n kind voor t eerst in de Jamin en kijk me ogen uit mn kop. Ik maak weer wat foto's en loop dan weer verder naar de dorm. Daar zie ik n man achter de receptie staan. Voor de zekerheid vraag ik hem of die 2 bedden nog gereserveerd zijn voor Elina en dr vriendin. Nee hoor, ik had al zo'n voorgevoel. Ik leg de man iit dat ik die vanmiddag gereserveerd heb waarop hij t meisje van eerder belt. Die vertelt doodleuk dat ze inderdaad alweer vergeven zijn. Meteen app ik Elina en vertel wat er gebeurd is. Ze is net in Dalat aangekomen en wacht nâh op n shuttlebus. Ik blijf in de lobby zitten en houd constant contact met haar. Gelukkig appt ze me ineens dat ze zelf nog wat gevonden hebben. Gelukkig maar. Dan kan ik met n gerust hart wat gaan eten. Naast t Best Western zit n restaurantje in t souterrain van n gebouw. Er zitten n hoop Vietnamezen te eten, dus ik loop de stijle afdaling naar beneden en kom in n kleine zaak. Een menu hebben ze niet. Krabsoep kan je krijgen en anders n holschop. Doe dan maar n krabsoep. Mn slippers plakken hier aan de vloer, dus als mn soepie op tafel staat, maak ik mn chopsticks en mn lepel heel goed achoon met n stukje papier. Maar eerlijk is eerlijk....de soep smaakt wel goed. Ik moet 1,5 euro voor de soep afrekenen en nog 1 voor t biertje. Das nog ns goedkoop en lekker tafelen. Als ik mn slippers van de grond heb losgeweekt, loop ik naar boven de straat op. Ik steek de grote brug over naar t stadscentrum op zoek naar de Bicycle Up bar. Ik moet weer n stijle helling op en t is n drukte van jewelste. Iedereen is hier voor Nieuwjaarsdag en voor de 6de editie van t jaarlijkse bloemenfestival. Na n half uur heb ik de bar gevonden. Hij zit n beetje verscholen aan t begin van n steegje. Ook hier zijn er weer van die creatieve geesten bezig geweest met de inrichting. Het kleine tentje ziet er leuk uit, maar had er nóg mooier uitgezien als Ekaterina er in zou zitten. Het is meer van n koffietentje dan n barretje, want er staan behalve n paar verschillende biertjes geen alcoholische versnaperingen op de kaart. Wel veel soorten koffiedrankjes. Maar ik zit nâh toch al aan t bier (en er is mij geleerd om niet door elkaar te drinken), dus bestel ik er nog maar één. Als ik em op heb, loopt t tegen 10en en ze gaan sluiten. Ik betaal en loop rustig terug naar de dorm. Daar drink ik de laatste van de dag en kruip om 23:30 mn hondehok in en ga slapen.

ZATERDAG 02/01

Ik ben al n paar keer wakker geworden, maar pas om 11:39 vinden mn ogen t echt tijd om open te gaan. Kak! Best wel laat. Snel aankleden en naar buiten dus. Ik haal ff n broodje en wat energie en ga dan onderweg naar t Crémaillère treinstation. Eerst loop ik langs Xuan Huong Lake. Halverwege sla ik af op de weg die ietsjes omhoog loopt. Links op n talud is n wijkje met prachtige Europees uitziende villa's. Ik loop verder en zie in de straat ook mooie huizen. Het is best n lange wandeling, maar dat geeft niks. Boven kom ik aan bij t treinstation. Het is in Art Deco stijl gebouwd. Het is redelijk rustig. Het station wordt namelijk niet echt meer gebruikt. Je kan nog wel n klein ritje maken, maar t is niet geschikt om verder te reizen. Ik loop door de stationshal t perron op. Daar staat n locomotief in de mooie Haagse kleuren: groen-geel. Aan de andere kant van t perron staat n oude stoomlocomotief. Ik maak n paar foto's en loop dan weer terug. Op de heenweg zag ik rechts aan de weg n koffietentje zitten met de naam 'Dalat Audiophiles'. Hier wil ik even n kijkje gaan nemen. Ik stap t zaakje binnen en zie links twee enorme luidsprekers staan. Tussenin staat n ouwerwetse bandrecorder en paar mooie lampenversterkers. Rechts daarvoor staat n kastje met audioapparatuur erin opgesteld. Bovenop t kastje staat n prachtige draaitafel waarvan de kast van mooi en waarschijnlijk duur hout is gemaakt. Dit is geen rotzooi. De draaitafel heeft n Ortofon element. Dit zijn de beste elementen die er zijn. Op t vinyl ligt n zwaar, koperen, ronde "puck" met n klein waterpasje erin zodat je kan zien of de draaitafel recht staat. Uit de speakers komt rustige easy listening vocale Jazz. Het klinkt loepzuiver. Ik voel me hier direct thuis en bestel n ijskoffie. Ik neem plaats in 1 van de lekkere banken die hier staan. Wat n relaxt tentje. Mn ijskoffie wordt gebracht en er wordt ook n potje thee en n kopje op tafel gezet. Chillll. Hier kan ik mooi mn verslag verder typen. Van 13:40 tot 17:05 drink ik 3 van die lekkere ijskoffies en n pot thee. Het lukt me om n hele dag in mn kleine scherm te krijgen. Dan loop ik weer terug richting t centrum. Ik loop over de brug naar n fastfood tentje. Ik heb trek in n burger en ben benieuwd wat ze hier allemaal op t menu hebben staan. Nâh, dat is veel. Het is n soort Mek aangevuld met KFC. Heel veel verschillende soorten burgers, grote stukken kip in n krokant jasje, maar ook gerechten met witte rijst. Ik neem n Teriyaki burger en n burger die veel wegheeft van n Big Mac. De eerste is ok, de tweede smaakt bijna hetzelfde als t origineel.
Om 18:00 ben ik weer in de dorm. Daar drink ik in de lobby nog 3 biertjes en ga dan naar boven. Ik lees nog wat in mn Lonely Planet en speel schaak tegen mn telefoon. Lekker relaxt avondje na n relaxte dag. Om 23:15 ga ik slapen.

ZONDAG 03/01

Ach ach ach, ik ben weer pas tegen 3en in slaap gevallen en nâh gaat de wekker alweer om 09:30 uur. Ik maak in de lobby n kouwe oploskoffie en ga na n half uurtje naar buiten. Vandaag ga ik n kijkje nemen bij Bao Dai's palace. Het paleis is nog verder dan t 'Crazy House' dus ik maak weer aardig wat kilometers. Wanneer ik de weg omhoog naar t paleis oploop, bevind ik me tussen de naaldbomen. Het is hier lekker koel in de schaduw en t ruikt hier heerlijk. Ik ben bijna bij t paleis wanneer ik n jongen op zn hurken naast zn scooter zie. Er liggen 116 sateprikker op de grond en hij is bezig ze op te rapen. Dát ziet er leuk uit. Weet je wat? Ik doe fijn met hem mee. Ik laat mn knieën lekker kraken door ook te hurken (wat n achtelijk woord eigenlijk; moet je ff 3 keer achter elkaar zeggen) en begin ook sateprikkers te rapen. Tis net alsof we Mikado aan t spelen zijn. Als we alle prikkers hebben opgeraapt, geef ik de mijne aan hem. Hopelijk gooitie ze nog n keer in de lucht voor nog n potje. Hij zegt:"Cám ợn." waarop ik antwoord met:"Không có chi.". Als dank pakt hij, uit de doos achterop zn scooter, n andere sateprikker met daarop n klein zelfgemaakt roosje. Ik zeg dat dat niet nodig is en bedenk dat ik em daarmee misschien wel kan beledigen, dus ik maak n lichte buiging en zeg:"Kaam uuurn.".
Ik loop nog n paar stappen verder en maak wat foto's van mn cadeautje en speel wat met de focus van mn camera. Ik kijk er nog ns goed naar en denk:"Hmmmm, das marsepein. Lekkerrrr!". Laat ik em dan maar opeten en ik neem n hap. Oh. Het is Play-doh. Klei dus. Ik haal de klei uit mn bakkes en lach mezelf de komende 10 minuten ns even hatelijk uit. Ik boetseer t stuk weer zo goed als dat gaat weer terug op de roos. Tis nâh n klaproos.
Bij de ingang koop ik n kaartje en loop naar binnen. Het is niet al te druk, maar er komen al snel 2 meisjes me tegemoet lopen. Als we elkaar bijna zijn genaderd, geef ik t meisje die t dichts bij me loopt mn roos op n stokkie, glimlach en loop snel door. Ik hoor dr nog net dankjewel zeggen. Voordat ik t paleis, wat ook in Art Deco stijl is gebouwd, naar binnen ga, koop ik eerst ff n ijskoffie die ik op mn gemakkie in de schaduw opdrink. Hierna slenter ik lekker door t paleis, wacht ik weer vele kwartieren tot ik n vrij fotoschot krijg en kuier dan nog ff door de paleistuinen. Dan heb ik alles gezien en loop ik rustig weer naar t centrum.
Bij Lotteria probeer ik n nieuwe burger, de garnalenburger, en zo'n groot stuk knapperige kip. Om mijn vitaminegehalte weer op peil te brengen, neem ik n jus d'orange. Ik zit buiten lekker in t zonnetje, heb hier Wifi en kijk n beetje m.b.v. de Lonely Planet en mn telefoon via welke route in naar de Con Dao eilanden wil reizen. Hier ben ik tot 14:36 mee bezig. Ik moet nog wat geld wisselen, dus ik berg mn spullen op en gooi mn afval in de daarvoor bestemde bak. Dan loop ik de straat in die me naar boven bij de markt leidt. Ik zie meteen n juwelier waar ik 50 euro wissel. Ik loop wat verder en zie n grotere juwelier. Ik vraag naar zijn wisselkoers en die is beter dan de vorige. Dus wissel ik nog ns 50 eetjes. Hierna loop ik de weg naar boven weer op. Ik kom uit bij n kerkje wat uitkijkt op n dal aan de andere kant van Dalat. Het ziet er hier niet toeristisch uit en dat bevalt me wel. Ik loop verder naar boven en neem de achterafstraatjes. Het is hier erg rustig. Ik kom maar n paar locals tegen. Boven kom ik uit tussen de naaldbomen en n paar grote villa's. Ik maak op deze manier n mooie wandeling. Er komt n stelletje naar me toelopen waarmee ik n praatje maak. Ze heten John en Julia en komen uit Siberië, Rusland. Dat zij niet zweten, is voor mij onduidelijk. Ze willen graag nog ns afspreken, dus geef ik ze mn nummer en loop weer verder. Uiteindelijk gaat de weg weer naar beneden en kom ik halverwege t meer weer uit.
Langs t meer kom ik aanlopen op n sigarettenverkoopster. Ik zie dat ze veel verschillende merken verkoopt. Dan worden mn ogen zo groot zo groot als die van n gabber. Ik zie n pakkie Kretek!!! Yippiekayee mf! Ik vraag haar hoeveel pakjes ze heeft. Nâh 2, maar vanavond haalt ze er thuis meer. Ik vraag wat ze kosten. 45.000 Dong. Das al 15.000 minder dan in Hanoi. Ik neem ze. T pakje wat in dr etalage ligt, heeft n sigaret minder. Ze zegt:"Wil je die ook niet van me kopen? Anders blijf ik er mee zitten.". Ik zeg:"Tuurlijk. Wat moet die kosten dan?". 40.000 Dong. Die neem ik ook en ik zeg dat ik vanavond terug kom. Ik koop ook n koud biertje bij dr en ga ff verder naast t meer onder n boom zitten. Daar geniet ik intens van weer ns n lékkere sigaret en mn biertjw. Hierna ga ik naar t Best Western hotel. Hun Wifi code staat nog steeds in mn telefoon en is stabieler dan die in de dorm. Buiten koop ik nog n biertje en dan nestel ik me in n comfortabele stoel in de lobby. Ik laad mn telefoon op en kijk ondertussen wat ik nog in Dalat wil doen. Ik heb de meeste bezienswaardigheden al gezien, maar er zijn nog watervallen in de buurt. Ik moet n keuze maken en besluit dat ik sowieso Pongour Falls wil bezoeken. Die liggen zo'n 50 km. van Dalat, maar op de route liggen er nog 2 anderen.
Om 18:40 loop ik terug naar de sigarettenverkoopster. Ze heeft nog 9 pakjes voor me. Ze maakt t bedrag af op 400.000 Dong. Ik krijg er ook nog gratis n stormaansteker bij ook. Dat is aardig van dr.
Ik loop terug naar de brug waar ik n taxi aanhoud. Vanavond wil ik goed doch goedkoop gaan eten in n restaurant. In de lobby van t Best Western had ik goede recensies gelezen over Trong Dong restaurant. De chauffeur zet me daar om 18:55 voor de deur af. Ik word hartelijk verwelkomt en krijg meteen n kopje thee. De menukaart ziet er geweldig uit. Allemaal gerechten waar t water van in mn mond loopt. Tis moeilijk kiezen, maar uiteindelijk bestel ik garnalenpasta op suikerriet waarmee je zelf springrolls kan maken. Als hoofdgerecht kies ik vis in n kleipotje en n papajasalade. En n biertje, want garnalen en vis moeten zwemmen, hè? ;-) Alles smaakt geweldig. Wanneer ik bijna klaar ben met genieten (lees: eten), komen er aan t tafeltje naast me 3 jonge jongens en n meisje zitten. We raken aan de praat en ze zeggen dat ze uit Singapore komen, maar nâh n half jaar stage lopen in de buurt van Saigon. Ze zijn hier voor n paar dagen vakantie. Tis erg gezellig en ze vragen me of ik Facebook heb. Nee, dat niet. Wel Instagram. Ze volgen me meteen. Als ik na n tijdje afscheid van ze neem, zeggen ze dat als ik in de buurt van Saigon ben dat ik dan contact met ze moet opnemen. Dan kunnen we afspreken.
Om 21:00 uur loop ik weer naar mn dorm. Daar doe ik n half uurtje over. Ik wil vanavond vroeg naar bed en loop dus meteen naar boven. Maar ik wil maar niet in slaap vallen. Om 22:30 loop ik de trap maar weer af om nog n bierie te drinken in de lobby. De jongen van de receprie wil ook zo gaan slapen, maar Engels met me praten, vindt hij ook wel leuk. Tis best wel gezellig en ik koop nog n biertje bij hem voor ons. We roken samen nog wat en dan ga ik om 00:10 weer in mn hok liggen.

MAANDAG 04/01

Pfff....weer pas tegen 2en in slaap gevallen. Wanneer ik om 09:39 wakker word, ben ik nog steeds verrot. Beneden maak ik in de lobby n koude oploskoffie. Ik vind de dorm op zich helemaal niet tegenvallen, maar ik wil toch echt goed slapen anders komt er overdag niks uit mn klauwen. Ik loop naar t Best Western hotel en vraag of ze n kamer voor me hebben. Het Flower festival is afgelopen en dus zijn de kamers ook weer goedkoper. Nog steeds meer dan wat ik normaal betaal voor n overnachting, maar t bed, de schone kamer en t ontbijt rechtvaardigen de prijs enigzins. Ik haal mn bagage op in de dorm en loop t stukje terug naar t hotel. Mmm, wat n verademing. Een toilet waar ik de ruimte heb en schoon is. En n douche met n 'rain showerhead'. Die probeer ik meteen uit. Als ik weer schoon ben, is t tijd voor mn kleren. Ik stop mn wasgoed in n zak en breng deze naar de receptie. Buiten koop ik n Bah Mi en n Red Bull. Ik ga in de lobby zitten waar ik mn zojuist aangeschafte ontbijt nuttig. Hierna ga ik naar mn kamer waar ik n muziekje aanzet en ff goed ga zitten om mn verslag te typen. Het is toch bewolkt buiten en ik heb er zin in.
Ik zit er weer lekker in. Om 16:15 hoor ik dat t keihard begint te regenen. Ik typ lekker verder. Om 17:30 uur ben ik klaar met mn verslag. Het weer is net opgeklaard, dus laat ik maar ff snel wat bikken. Ik heb geen zin om veel moeite te doen. Voor de Lotteria zitten 2 vrouwtjes die mangosalade verkopen. Laat ik die nemen en dan haal ik binnen nog wel iets. Als mn buikie gevult is, haal ik onderweg naar t hotel nog n paar biertjes op. Ik merk dat ik te weinig heb geslapen en maak t ook niet te laat. Ik zet de tv nog ff aan en ga om 23:00 uur slapen. Kep mn verslag afgekregen en dat is wat ik wilde doen vandaag. Missie volbracht.

DINSDAG 05/01

Gelukkig. Kep weer uitstekend geslapen. Ik heb mn wekker om 07:40 gezet, omdat ik ns wil ontbijten voor de verandering. Maar eerst rustig opstarten. Om 08:15 zit ik aan de omeletten en ananas. Na t ontbijt zoek ik, buiten op t muurtje voor t hotel, naar geschikte overnachtingsplekken in Mui Ne. Hierna haal ik mn daypack uit mn kamer en loop naar t Trung Cang hotel. Hier is n klein kantoortje van The Sinh Tourist die bussen naar verschillende bestemmingen hebben. Ik koop n ticket voor morgen om 13:00 uur. Met mn ticket in de pocket loop ik weer naar de brug terug. Hier kom ik Mr. Hung van Essy Riders tegen. We gaan onder n boom zitten en ik vertel hem dat ik graag naar de watervallen Pongour, Datalan en Prenn wil. Hij zegt dat dat zo'n 120 km. in totaal is en dat dat $35 gaat kosten. Ik zeg dat ik eerst nog wel geld moet wisselen en naar mn hotel moet om wat spullen uit mn daypack te halen. Dat is geen probleem; hij brengt me wel. Hij weet n juwelier die n goede koers geeft en weet n goed Bah Mi standje zo dat we wat te eten voor onderweg hebben. In mn hotelkamer laat ik de spullen achter die ik zeker niet nodig heb bij n waterval. Dan stap ik weer bij hem achterop. Zonnebril en potje op. Achterop de motor heeft hij n topkoffer waar ik lekker tegenaan kan leunen. De zitting is ook goed. Wat n verschil met de scooter van Mr. Hòa uit Dong Ha. Ik laat mn daypack op de topkoffer rusten zodat ik geeneens meer merk dat ik em om heb. Mn camera plaats ik op de juiste plek zodat ik eventueel onderweg kan filmen. Om 11:10 rijden we voor t hotel weg. We rijden Dalat uit en rijden de berg af naar bendesen. Tis hier lekker koel tussen alle loof- en naaldbomen. Af en toe heb ik n mooi zicht op andere bergen en dalen. Zo'n 7 kilometer verder komen we langs Datalan Falls. De waterval schijnt niet al te geweldig te zijn, maar de bobslee rit er naartoe weer wel. "Hier gaan we als laatste naar toe,", roept Mr. Hung tegen me. "Mooi. Dan gaan we eerst naar Pongour.", denk ik. Als we de berg af zijn, rijden we highway 20 op. Na n kilometer of 5 zie ik aan de andere kant van de weg de ingang naar Prenn Falls. Deze gaan we ook op de terugweg bezoeken. Behalve n paar mooie bergen is de rit niet echt bijzonder. Maar daar ga ik ook niet voor. Als de watervallen maar bijzonder zijn. We rijden nog n dorpje door en dan staat Pongour aangegeven. Rechtsaf en nog 6 kilometer. Om 12:25 komen we aan bij de ingang. Na t betalen van Đ 20.000 rijden we naar de parkeerplaats. Mr. Hung zegt dat ik t pad naar beneden moet aflopen om bij de waterval te komen. Zelf blijft hij hier relaxt in n hangmat wachten tot ik weer terug ben. Ik krijg mn Bah Mi en ga onderweg. Tis nog n kwartiertje lopen voordat ik beneden ben. Mn broodje is op en ik lust wel wat te drinken. Er staat n winkeltje waar je drinken, snacks en wat te eteb kan kopen. Achter de begroeiing zie ik al n klein stukje van de waterval. Ik koop eerst wat te drinken en ga ff rustig zitten. Ik haal de GoPro van mn daypack af en bevestig em op mn telescooparm. Neeee, ik heb mezelf geen nieuwe, futuristische arm laten aanmeten, malle. Ik bedoel zo'n uitschuifbare stok waarmee je van die achtelijke selfies kan maken. Ik sta op, gooi mn blikkie weg en loop naar de waterval. Als ik voorbij de begroeiing ben, zie ik een grote vallei waar diverse waterstroompjes via verschillende plateaus naar beneden vallen. Wow, wat geweldig dit. Ik spring van de ene rots naar de andere totdat ik op n mooie grote rechtvoor de grootste waterval sta. Het is niet de hoogste en/of de breedste waterval die ik heb gezien, maar t speciale van deze zijn de plateaus. Je kan er namelijk zelf opklimmen zoals ook n schattig bruidje met haar man doen. Het grote rotsblok naast me wordt bezet door hun fotograaf. Ik maak wat foto's en loop weer terug naar de kant. Ik wil er ook op! Ik doe mn slippers uit (ze heten niet voor niks slíppers hè?) en klauter via de droge rotsblokken t eerste plateau op. Om bij de rotsen te komen die naar t 2de plateau leiden, moet ik eerst door t enkelhoge water van de grootste waterval. Ik zet mn eerste stap in t water. Het is lekker fris, maar cholera...de stenen zijn fakking glad. Ik kijk naar rechts. Nope! Geen hekje aan t eind of n vangnet onderaan. Het moet zeker n lachwekkend gezicht moeten zijn, voor de mensen beneden, om die lange sliert met zn rugzak en zn camera-op-een-stokje door t water te zien schuifelen met zn linkerhand houwvast zoekend aan de rotsen waar t water naar beneden valt, eerst over zn driekwartsbroek voordat t weer verder stroomt. Maar ik kom in 1 poging bij t volgende droge gedeelte. Ff hergroeperen (vergeet niet te ademen) en dan ben ik klaar voor traject numero dos. Het klimmen gaat me redelijk goed af. Daar maak ik me nooit zorgen om; het vallen....neeuuuhhhh, ook geen probleem. Het neerkomen daarentegen....moah, problem. Mn tactiek werkte op t eerste plateau goed. Ok ok, t zag er misschien niet helemaal cool uit \m/ maar t is t resultaat wat telt. Ik wijzig deze dus niet en sta zonder problemen bij t volgende droge punt. Om bij plateau 3 te komen, hoef ik alleen maar ophoog te klimmen. De top is zonder bergbeklimuitrusting (leuk woord voor Galgje) niet te bereiken. Gelukkig heb ik die niet bij me, anders had ik zeker n poging ondernomen. Ook hier maak ik wat foto's, speel wat met mn camera in en bij t vallende water en.....ach, hij zit er nâh toch op en ik sta hier mooi wel, ik neem n achtelijke en zeer zeldname selfie. In totaal ben ik n uurtje bij de waterval voordat ik de weg weer naar boven neem. Onderweg feliciteer ik t bruidspaar nog ff. Mijn god, wat n kanjer zeg. Boven ligt Mr. Hung lekker te slapen in n hangmat. Die laat ik nog ff lekker liggen. Op n bankje att ik n flesje water, rook n peuk en maak wat aantekeningen in mn schrift. Hij schrikt wakker en vraagt:"We go?". Ik antwoord:"Take it Easy, Rider." waarop hij moet lachen. We praten even over persoonlijke zaken en hij vertelt me dat hij 62 is. "Echt? Dat geloof ik niet. Ik heb meer grijze haren in mn baard dan jij op je hoofd!", roep ik uit. "Dat is omdat ik t verf.", zegt hij weer. "Anders durven toeristen niet bij n oude man achterop de motor te stappen." Ik hoop dat t n grapje is, anders heb ik medelijden met de mensen die zo denken. We rijden dezelfde weg weer terug. Bij n klein huisje/winkeltje/cafeetje rijdt Mr. Hung de stoep op en we stappen af. We lopen door t pandje naar de achterkant. Daar zie ik nog n waterval. Deze is echter niet te bereiken, omdat er hekken staan. Maar ik heb em in ieder geval gezien, terwijl ik deze niet heb gezien op de kaart. Ik vraag hem of hij iets wilt drinken. Dat lustie wel. We lopen t smalste trappetje ooit omhoog en nemen plaats aan n tafeltje met uitzicht op de waterval. We praten nog wat over onze privélevens. Ik vind hem n erg sympathieke man en steek behoorlijk wat van hem op. Hij zegt dat hij me mee gaat nemen naar n houtsnijder die n beeld van mn "broer" heeft gemaakt. N man met n kale kop, n baard en n chagrijnige muil die door mediteren 'nirvana' probeert te bereiken. Nah heb je me nieuwsgierig gemaakt, ouwe. Laten we gaan. Bij de 2 verschillende zaakjes zie ik inderdaad n beeld staan van n soort Paulus de Boskabouter. Ik moet zeggen dat ze enige gelijkenis vertonen met Paulus de Kalebouter haha. Ik ga helemaal stuk. :D Als ik t geluk heb hier ergens wat voor mezelf te kunnen beginnen, ga ik zo'n beeld zeker bij de ingang neerzetten.
Na deze 2 bliksembezoeken gaan we op weg naar Prenn Falls. Het duurt niet lang voordat we hier aankomen. Hier betaal ik 30.000 dong om binnen te komen. Ik loop weet n pad af om bij de waterval te komen. Beneden zie ik n klein meertje waar de waterval zn water in stort. Deze is niet, groot, niet breed, heeft geen plateaus; t enige leuke van deze waterval is dat je over n paadje onder de waterval kan lopen. Natuurlijk doe ik dit "verplichte" nummertje en loop vervolgens verder t park door. Het ziet er goed verzorgd uit. Zelfs zo verzorgd dat t 'artificial' aandoet. Het is niet natuurlijk. Overal om me heen hoor ik mensen Russisch praten. Zelfs de borden zijn, naast Vietnamees en Engels, in t Russisch. Ik krijg er n beetje n unheimisch Gefüll van. Ze hebben hier ook n kleine dierentuin. Maar daar moet ik weer extra voor betalen. Dat doe ik niet. Ik kom hier tenslotte voor de waterval. Niet voor dieren die opgesloten zitten. Ook zie ik hier paarden, n kameel, 4 olifanten en zelfs struisvogels waar men n ritje op kan maken. Nâh ben ik niet Dr. Snuggles, maar ik kan toch wel redelijk t verschil zien tussen n gelukkig en n ongelukkig dier en geen van allen zagen eruit tot de eerste categorie te behoren. De olifanten waren met n hele kleine stalen ketting aan n voet aan de grond geketend. Dan zie ik n medewerker -zonder voor mij n duidelijke reden- één van de olifanten n rotschop geven. Godverredomme. Vieze teringlijer! Tijd om te gaan. Ik wil hier geen minuut langer meer zijn. Ik loop weer naar buiten waar Mr. Hung op me zit te wachten.
Om 16:20 rijden we t terrein op van Datalan Falls. Ik loop naar de kassa om n toegangskaartje te kopen. N man in uniform staat naast de kassa geld te tellen. Hij zegt dat ze om 17:00 dichtgaan. Ik zeg:"Mooi. Dan heb ik nog 40 minuten.". Hij zegt:"No no, close 5 PM." waarop ik antwoord:"Ja, ik heb je de eerste keer luid en duidelijk gehoord. Dus dan heb ik toch nog 40 minuten de tijd?". Maar hij zegt dat ik geen kaartje meer kan kopen. Wat jij wilt, gappie. Jij bent kennelijk hier de baas. Ik loop terug naar Mr. Hung die met n man (volgens mij werkt hij ook in t park) en zeg dat ik geen kaartje kan kopen. De andere man vraagt me of ik t park in wil. Ik krijg de indruk dat hij me zo (zonder te betalen) t park in kan loodsen. Ik bedank hem hartelijk, maar dan ben ik er ook meteen klaar mee ook. Ik ben best bereid nog de volle prijs te betalen voor de laatste 40 minuten openingstijd van iets, maar als ik zo bot weg word gestuurd, wíl ik niet eens meer naar binnen. Ook al is t gratis. Ik bedank de man nogmaals en zeg tegen Mr. Hung:"Laten we maar naar Dalat gaan.". Als we langs de kassa rijden, zie ik n Vietnamees stelletje met kaartjes naar de ingang lopen en n Russisch stelletje kaartjes kopen. Geen probleem. Als ze mn geld hier niet willen hebben, geef ik t ergens anders wel uit. Eigenlijk had ik toch gelezen dat deze waterval niet veel voostelt; ik was meer geïnteresseerd in de bobslee rit ghehe. Bij t hotel koop ik 5 biertjes en 2 Red Bull (voor morgenochtend) en schrijf 3 recensies over de watervallen op Tripadvisor. Ook typ ik nog wat verder aan mn verslag.
Om 19:15 loop ik naar de sigarettenverkoopster toe. Ik koop nog n slof Kretek, want jullie kennen mijn levensmotto al: er is maar één goede raad en dat is n voorraad. Ik heb met John en Julia afgesproken bij Lotteria. Ze zijn benieuwd naar mijn ervaringen in Vietnam. Ik moet ff wachten op ze, dus ik bestel -nâh ik hier toch ben- wat te eten. Dat was geen verkeerde beslissing, want ze komen aan wanneer mn eten al aan t verteren is. Voor zo'n 3 kwartier zijn John en ik aan t praten. Ik kijk Julia vaak aan om haar zo de ruimte te bieden deel te nemen aan t gesprek. Jammer genoeg maakt ze hier geen gebruik van, want ik ben benieuwd wat zij te vertellen heeft. Om 22:00 nemen we afscheid en loop ik naar mn hotel waar ik na 10 minuten aankom. Ik typ de komende 2 uur nog aan mn verslag, waarna ik in bed ga liggen. Nog ff n beetje bewegende beelden kijken en dan gaat om 01:00 uur t licht uit.

WOENSDAG 06/01

Ik heb mn wekker om 07:30 uur gezet om vervolgens n half uur later plaats te nemen in t restaurant. Ik laat kokkie weer 2 omeletjes maken die me weer zeer goed smaken. Het lijkt saai telkens eieren voor ontbijt, maar geloof me...voor iemand met ADHD, ODD, Schizofrenie en Gilles de la Tourette, die bijna nooit ontbijt, is dit n godenmaal! Nog wat verse ananas voor de vitamientjes uit de C-klasse en de toon is gezet. Op mn kamer kieper ik er nog wat Red Bull in en zoek alvast naar n accommodatie in Mui Ne. Om 10:00 uur geef ik mn hoofd n scheerbeurtje en neem n lekkere douche. Hierna pak ik de extra's uit de kamer en de rest van mn spullen. Om 11:30 uur check ik uit. Voor t hotel hou ik n taxi aan die me om 11:55 bij t Trung Cang hotel afzet. Het kantoortje van The Sinh Tourist heeft Wifi dus ik knal er nog ff snel t verslag van 2 januari in. Om 12:44 kunnen we instappen. De chauffeur wijst me t plekje achter em aan met de beste beenruimte. Er zitten nog geen 10 passagiers in deze kruising tussen n stadsbus en minibus. Na 9 minuten gaan we rijden. We nemen dezelfde weg die ik gisteren met Mr. Hung gereden heb naar Pongour. Deze is me dus al vekend, maar toch kijk ik lekker naar buiten. T zonnetje schijnt en ik kijk nâh naar de plekken die is gisteren misschien gemist heb.
Na precies n uur rijden (we zijn Pangour al voorbij) zie ik links n enorm stuwmeer. Dit is zo groot dat we zelfs n bruggetje over moeten, omdat t meer zelfs doorloopt naar de rechterkant van de weg. Aan deze weg wordt hier gewerkt. Ik zie voornamelijk vrouwen die zwaar werk verrichten. Weg met de opmerking dat vrouwen van t zwakkere geslacht zijn! Ik weet allang dat zij met n hoop dingen ver boven de man staan. We rijden omhoog de heuvels in. Voor zo ver t oog reikt, staat t hier helemaal vol met koffieplanten. In de dalen en op de heuvels. Als we verderop weer in t dal komen, zie ik dat ze hier ook andere gewassen verbouwen zoals mais en rijst. Dan worden de heuvels bergen en we rijden stijl omhoog naar de top. Daar word ik getrakteerd op n prachtig mooi uitzicht door de voorruit. Een enorme weide vallei met n paar solitaire karstheuvels, n groot meer met hoge bergen aan de horizon. Het geluid van mn fotocamera maakt de andere passagiers wakker die haastig ook hun camera pakken. Maar de weg maakt n scherpe bocht naar links en we zijn t fotomoment voorbij. Hier gaan we weer stijl slingerdeslang naar beneden. De chauffeur rijdt opvallend rustig en beheerst. Hij gebruikt zn claxon ook niet al te vaak. We passeren n aantal keer loslopende koeien die in de berm horen te grazen, maar er zijn er n aantal eigenwijze (of misschien zitten ze gewoon al vol) die midden op de weg staan.
Als de weg weer bij de volgende berg omhoog gaat, zie ik n enorme grote pijp van boven naar beneden lopen. Of looptie nâh van beneden naar boven? Beneden bij deze berg komt de pijp uit bij n grote krachtcentrale. We rijden om t meer wat ik eerder vanaf de top zag. We rijden weer n heuvel op. Net wanneer we daarmee beginnen, zet de chauf zn bus aan de linkerkant van de weg neer naast n aantal restaurantjes annex winkeltjes. Het is 14:40 uur. Tijd voor n sanitaire stop en om wat te eten en/of te drinken. Ik doe t eerste en t derde.
Ik zit aan n tafeltje en zie t jonge dochtertje van de verkoopster tegen n paar toeristen in t Engels tellen. Enthousiast doe ik met haar mee en we tellen tot tien. Dan moet ik in t Vietnamees tot 10 tellen. Ai, probleempje. Ik kan maar tot 7, maar zij leert me de laatste 3 cijfers. Net als de 2 "brutaaltjes" in Quy Nhon kijkt ook zij in mn daypack. Daar valt haar oog op n potlood (niet echt hoor; tis n uitdrukking) welk ik uit mn kamer van t Best Western hotel heb meegenomen. Ze pakt em er uit en vindt em duidelijk mooi zo met dat roze-achtige kleurtje. Ik maak n gebaar dattie nâh van haar is. Zo blij als n kind (want dat is ze) laat ze em aan dr moeder zien. Maar meteen staat ze al weer naast me. Ff kijken wat die lange nog meer in zn tas heeft. Hmm, n paar houten eetstokjes. Alsjeblieft, óók voor jou. Weer laat ze blij aan haar moeder zien wat ze heeft gekregen. Ach ja, je hoeft ze helemaal niks duurs te geven. N kinderhand is vlot gevuld. Bij t zaakje ernaast staat n nog zo jonger meisje. Triomfantelijk laat t meisje haar potlood en eetstokjes aan haar buurmeisje zien. Ik wenk haar. Als ze ook naast me staat, haal ik nog n potlood en n paar eetstokjes tevoorschijn. En die zijn voor jou. Ook zij is er erg blij mee. Ik maak n foto van de 2 blije gezichtjes. Ze willen ook met mij op de foto. Dan pakt de oudste mn telefoon uit mn handen. Ze wil n foto van mij maken. Ik ga helemaal stuk. Wat n bijdehandje haha. Ze weet maar donders goed hoe mn camera werkt. Dan wijst ze naar mn houten kralen ketting om vervolgens naar haarzelf te wijzen. Hahahaha. Neeeee, die heb ik van n speciaal persoon gekregen en die doe ik echt niet weg. Dan is t tijd dat de jongste naar mn Tibetaanse 'mala' wijst en dan naar haarzelf. Nee nee nee jongedame. Die heeft die Yakuza gast in Bankgkok ook niet van mn nek gekregen en jij ook niet.
Om 15:12 start de chauffeur zn bus als teken dat we in moeten stappen. We rijden nâh niet meer in bergen, maar in n heuvelachtig landschap. Dat geldt ook voor de weg met al die hobbels en bobbels er in. Ik krijg er bekant wandelende nieren van. Er staan hier opvallend weinig huizen. Zo af en toe zie ik hier wel ns n huisje staan of n paar landbouwbedrijfjes, maar overwegend staan hier alleen maar bomen en struiken wat t landschap heel groen kleurt. We rijden de hele weg maximaal maar 50 km./uur en dat is misschien maar goed ook.
Om 16:06 rijden we van de wat minder goede weg (28b) af en draaien rechtsaf highway 1 op. Een bord naast de kant van de weg geeft aan dat we 245 km. van Saigon verwijderd zijn en, als we linksaf slaan, nog 35 km. van Mui Ne. Dat doet de chauf ook en deze weg is n stuk beter. Ee rijden meteen in n andere omgeving. Het landschap is hier heel glooiend en er wordt hier veel aan akkerbouw gedaan. Groen is t hier zeker niet. Links doemt er weer n groot meer op. Aan de andere kant van t meer zie ik n beeld staan van de 'lady Boeddha'. Niet zo groot; n metertje of tien. Aan de horizon liggen grote witte duinen. Volgens n bord aan de rechterkant is t nâh nig 20 km. rijden naar Mui Ne. Na 1 kilometer ligt aan de linkerkant n grote berg en aan mn voorkant zie ik in de verte de zee. Dan maken we n heeeeele scherpe bocht naar rechts. In de rechterberm ligt kapot veel afval langs de weg. Wat jammer is dit toch. Ik kan t ergens wel begrijpen hoor. Als je je ouders alles gewoon op straat ziet gooien, neem je naar alle waarschijnlijkheid dit gedrag over. Maar waar men vroeger alleen maar natuurlijke producten op straat gooide, is t in de huidige plasticcultuur heel "gewoon" dit ook op straat te gooien. Als ik mn plan kan uitvoeren, ben ik zeker van plan hier n positieve verandering in te brengen. De weg maakt weer n bocht naar links en aan beide zijden van de weg liggen grote begraafplaatsen. Nog 10 kilometer. Nâh rijden we tussen duinen met grote naaldbomen. Een bocht naar rechts zorgt ervoor dat we langs de kust rijden. Links de zee en n smal strand. Ook hier rechts in de berm weer zoveel afval. Dan leidt de weg ons weer iets meer landinwaarts. Links komen we de eerste hotels en grote resorts op t strand tegen. Twee kilometer voor Mui Ne verandert de 2baansweg in n 6baansweg. Rechts van me staan hoge duinen. Jonge kinderen staan onderaan met plastic sleetjes waarmee je, tegen betaling, van de duinen af kan glijden. Dan zijn er aan weerszijden van de weg duinen. Hier kan je niet glijden, want de onderkant van de duinen worden ondersteund door n grote muur. We slaan linksaf n kleine weg in naar beneden. Bij de t-splitsing daar slaan we rechtsaf. Aan beide kanten van de weg staan veel winkeltjes, restaurants en barretjes. Na 5 minuten draaien we links n klein terrein op waar n kantoortje staat van The Sinh Tourist. Hier stappen we allemaal uit. Er komt direct n man maar me toe gelopen. Hij zegt dat ik in t guesthouse aan de overkant voor $10 per nacht kan verblijven. Whoh ho, ouwe. Niet zo rapido. Eerst ff n biertje aan de overkant halen en rustig op de bank zitten en oriënteren waar ik ben. Als ik t hotel, die ik op Tripadvisor had gezien, heb gelokaliseerd en mn biertje op heb, stopt er n taxi voor mn neus. Deze brengt me naar boutique hotel La Marina waar ik om 17:44 uur incheck voor de komende 3 nachten.
Ik breng mn bagage naar mn kamer en loop naar buiten. Het hotel bevindt zich op zo'n 20 meter van t strand. Aan de zeezijde ligt n zwembad met n aantal deckchairs, hangstoel, n schommelbank en 2 van die lighuisjes met n parasol erboven. Ik wil niet bluffen, maar ik vind die ik zelf had gebouwd op mn strandje in Sliedrecht toch wel wat mooier haha. Het zwembad wordt omgeven door n grote palmboom en veel mooie planten. Het geheel heeft n relaxte uitstraling. Ik loop ff naar t strand en kiek n paar plaatjes. Dan keer ik om en loop t laantje uit naar de drukke weg die 'the strip' wordt genoemd. Ik loop naar links om even rond te kijken wat er allemaal is. Als er geen gebouwtjes meer staan, ga ik terug richting hotel. Hier is n Bia Hoi aan de linkerkant waar ik ga zitten rond 18:45. Ik krijg n menukaart in t Russisch onder mn neus geschoven. Oh nee hè? Ik zeg tegen de jongen:"Ik ben Sjonnie, dis is my family and we're vrom Holland." Daarop krijg ik n echte menukaart; in t Engels. Ik bestel n 'piewa' oftewel, vertaald uit t Russisch, n biertje. Daarnaast bestel ik n 'beef fried noodles' en gesauteerde spinazie. Op 1 tafeltje na, waar n paar Vietnamezen zitten, worden alle tafeltjes bezet door Russen. Naast me zit n Moskoviet met zn vrouw en n jonge jongen. De hele tijd dat ik hier zit, praat de man tegen zn vrouw of zn kind, zit er ook leven in de jongen, terwijl de vrouw geen hap eten neemt en met n chagrijnige teringmuil in de verte kijkt. Oh, the sweet memories haha. Dat ik dat niet meer mee hoef te maken. Mn huwelijk kenmerkte zich door 2 blije momenten....de bruiloft en mn scheiding haha. :p Ach ja, "Beter hij dan ik.", denk ik. Het eten smaakt prima-de-luxe. De spinazie is waarschijnlijk t lekkerst die ik tot nâh gegeten heb. Ik drink hier nog 3 biertjes en reken dan af. Bij n winkeltje haal ik er nig 4 en ga dan terug naar mn hotel. Om 20:30 ben ik weer op mn kamer waar ik meteen verder ga met t typen van mn verslag. Ik heb nog veel dagen te doen, zie ik. Om 01:00 houd ik t voor gezien en ga slapen.