Hanoi ~ de laatste dagen

ZONDAG 15/11

Het is 09:00 uur wanneer de wekker gaat. Uit mn bed komen valt me zwaar, omdat ik niet zo goed geslapen heb. Met veel pijn en moeite lukt t me en ik ga naar beneden om te ontbijten. Ik eet wat toast, gebakken eieren, wat bacon en fruit en drink een sappie en een paar bakken koffie.
Echt wakker worden doe ik niet en ga, nadat ik weer boven ben gekomen, nog ff n paar uurtjes horizontaal.
Zodra ik me weer wat levendiger voel worden, besluit ik een bezoekje te brengen aan de Bach Ma Temple die zich op zo'n 100 meter afstand van t hotel bevindt. Het is 13:00 uur als ik de straat oploop. Linksaf de Hàng Giây in tot het eerste kruispunt, daar is de tempel al. Dat valt nog wel te doen als eerste activiteit van de dag. Maar helaas...de tempel is gesloten. Ik kijk in mn Lonely Planet boek en zie een aanbevolen route door het Oude Kwartier die ook Bach Ma Temple aandoet. Ok, dan doe ik die toch vanaf hier?
Activiteit 1....check!
Activiteit 2....rechtdoor lopen door Hàng Giây, rechtsaf bij Nguyen Sieu en weer links Thanh Hà op. Daar staat nog n goed behouden deel van de oude Oost Poort (voor diegene die de Nederlandse taal nog niet zo goed beheersen: "Cua O Quan Chuong"). Even n paar plaatjes schieten en ik vervolg mn weg door t marktstraatje waar iedereen zn handelswaar vanaf de straat aanbiedt. Aan t eind van de straat schiet ik rechtsaf de Dong Xuan markt op. Voor mij niet zo interessant, dus ik maak rechtsomkeer en loop links P Hang Chieu op. Daar zitten de winkeltjes waar touw en matjes van stro worden verkocht. Ik steek het kruispunt over en vanaf daar verkoopt men weer enkel kerst- en verjaardagsversiering. Ook kan je daar zg. spookgeld kopen. Dit is papiergeld (in verschillende valuta) wat men verbrandt in bepaalde rituelen. Ik loop door diverse straten en zo heeft iedere straat zn eigen handelswaar of ambacht. Zo zie ik in de ene straat allemaal ijzersmeden en zodra ik een kruispunt heb overgestoken zie ik weer enkel slotenmakers. Zo loop ik langs metaalbewerkers, ijzerhandels, gereedschapzaken, werkplaatsen waar men altaartjes maakt, winkels waar gebedsrelikwieën worden verkocht, kruidenhandelaars, winkels met allerlei soorten en maten spiegels, zijdewinkels, kledingwinkels en speelgoedwinkels.
Het laatste deel van de route brengt me bij de Saint Joseph Cathedral. Leuk, maar voor n westerling niet zo bijzonder en zeker niet gezien het Frans-koloniaal verleden van Vietnam. Tóch n fotootje maken (tot op de dag van vandaag weet ik nog steeds niet waarom) waarna ik nog n klein stukje doorloop naar de rechterkant van Hoan Kiem Lake.
Ik ga langs de waterkant zitten en wil net n peuk opsteken als ik aangesproken word door n jongen en twee meisjes. Ook zij willen hun Engels oefenen en vragen of ze met me mogen praten. Tuuuurlijk, no worries. Het valt me op dat de jongen het beste is met zn Engels en tevens t meeste praatwerk voor zn rekening neemt. Eén van de meisjes gaat weg, want ze moet naar haar cursus Engels. Maar eerst moeten er nog wat fotootjes met me gemaakt worden. Het gesprek wordt vervolgd waarin best wel wat diepgang in zit. Zo hebben we t over geschiedenis, politiek en cultuur. Na n tijdje nemen we afscheid en ik en ik ga op zoek naar iets te drinken. Nee nee, geen spraakwater. Verderop koop ik n flesje cola en ga op n bankje zitten. Meteen komen er 4 meisjes naar me toe. Ze studeren financiën en willen me interviewen voor hun schoolproject. Ok, kom maar op. Het zijn redelijk algemene vragen over t verkeer, Vietnamees eten, luchtvaart, de mensen in Vietnam e.d.
Na dit korte interview loop ik weer terug naar t Oude Kwartier waar ik om 17:30 bij Green Pepper plaats neem op 1 van de vele plastic krukjes. Ik bestel n Bia Hoi. Bia Hoi is n vers biertje (geïntroduceerd door de Tsjechen) zonder conserveringsmiddelen en andere rotzooi. Dit betekent dat t dezelfde dag verkocht en gedronken moet worden. Het is n lekker fris biertje en kost maar VND 5.000 per glas (een heitje, Jan!) en op = op. Er komt n stelletje bij me zitten en we raken aan de praat. Ze stellen zich voor als John en Joanne en komen uit Californië. Niet net hoor; net komen ze uit Bangkok. Ze vertellen dat ze n reis van 500 dagen maken en dat in december London aangedaan gaat worden voor familiebezoek en voor de bevalling van n familielid. We spreken honderduit over reizen en duiken. De gesprekken zijn leuk en het is erg gezellig, maar om 19:15 moeten ze toch echt weg. We wisselen telefoonnummers en emailadressen uit en nemen afscheid.
Ik bestel wat te eten. Gefrituurde garnalen en n salade van kool met rundvlees lijkt me wel wat. En doe mij meteen n biertje? Naast me zit n jongen aan wie ik n vuurtje bied. Hij draait zich meteen met zn zus om en biedt me het bakje pelpinda's aan die ze bij hun bier hebben besteld. Thanks! We raken aan de praat, waarbij zn zus t vertaalwerk voor haar doet. Mn eten wordt gebracht en ik vraag extra stokjes zodat ik t met ze kan delen. Een bevriend stel van de jongen schuift aan, maar die nemen verder geen deel aan ons gesprek. No worries, zij praten met de jongen en ik met zn zus. Ik zie dat, elke keer ik n peuk gerookt heb en deze in mn "peukenbuideltje" (welke ik heb gekregen op t Welcome To The Future festival) doe, hij dot gefascineerd gadeslaat. Ik leg hem, via zn zus, uit dat t zo'n 20 jaar duurt voordat n sigarettenfilter uit t milieu is afgebroken. En dat ik n land waarin ik te gast ben eerder schoner dan vuiler wil achterlaten. "Je mag em hebben, maar dan wil ik wel dat je em ook gaat gebruiken", zeg ik. "Maar jij dan?", vraagt zn zus. "No worries", antwoord ik, "ik heb er nog n paar in mn hotelkamer." en overhandig hem mn mobiele asbakje. Misschien dat dit wel handel hier is. Hoeft niet eens veel geld op te leveren, maar draagt zeker bij aan n schoner milieu. Om 20:00 uur vind ik t welletjes geweest en loop de laatste 100 meter terug naar mn hotel. Daar drink ik nog n biertje en kruip ik onder de wol.
Activiteit 2....chéck!

MAANDAG 16/11

Niet normaal meerrrrr! Elke keer als ik mn ogen open doe, val ik direct weer in slaap. Dit gaat door tot 13:30 uur.
Ik stap onder de douche, kleed me aan en ga naar beneden. Aan de overkant van t hotel loop ik n kleine supermarkt in en koop n blikkie Red Bull. Ik steek de straat weer over en neem bij n bar/restaurant buiten plaats aan n tafeltje. Direct achter me binnen deze zaak zit n man achter zn laptop te werken. Hij vraagt me of ik iets wil bestellen. "Jazeker. Een bak hete koffie ajb." Hij blijkt de eigenaar te zijn en hij vraagt me naar mn reisdoel. Ik zeg:"Reizen en als t kan iets voor mezelf beginnen." Hij toont meteen zn interesse door me zn visitekaartje te geven en vraagt me contact met hem op te nemen als ik iets wil ondernemen. Hij wil graag uitbreiden en misschien dat we zaken kunnen doen. "Altijd makkelijk", denk ik en stop t kaartje veilig weg.
Na mn bakkie loop ik naar Memorial House, één van de best gerestaureerde huizen in t Oude Kwartier. Dit traditionele winkeliers huis is sober, doch prachtig gedecoreerd met meubilair van hoge klasse, waarbij de kamers gebouwd zijn rond 2 openlucht binnenplaatsen. De kamers worden gescheiden middels traditionele ontworpen hoge drempels. Deze dienen om evt. negatieve stromingen door t huis te stoppen. Ik neem mn tijd en bekijk alles op mn gemak terwijl de camera aan mn rugzak loopt en ik ook wat foto's maak.
Nadat ik alles heb gezien wil ik wat geld wisselen bij n bank. Ik loop naar binnen, maar daar wordt me verteld dat ze dicht gaan. Als ik weer naar buiten loop, schaaf ik met mn harses langs t rolluik wat naar beneden komt. Om de kans op hoofdhuidverknettering te verminderen loop ik terug naar t hotel waar ik de schaafplek te ontsmetten. Er zit niet veel betadine meer in t flesje dus ik zoek n apotheek waar ik Iodine koop. Jodium dus en dat is altijd wel goed....radioactieve shit op je kop druppelen. Ga je lekker licht van geven in t donker. :p
Ik loop weer naar dezelfde Bia Hoi bar waar ik gisteren t zo gezellig had. Ik bestel n biertje en n bordje gefrituurde kip en wijs op n bordje wat in de verte langskomt. Het ziet eruit als n soort groentegerecht, dus doe dat er ook maar bij. T biertje staat meteen voor mn neus en t duurt niet lang voordat ook t eten wordt gebracht. Wat n verrassing! Het bordje groente blijkt gewoon n bordje patat versierd met mayo en tomatenketchup te zijn. Ah well....dat gaat er ook wel in hoor.
Naast me zit n groepje Vietnamese gasten. Stuk of 5, 6. We knikken beleefd naar elkaar en ik bied ze n peuk aan. Gezonder als zelf oproken, denk ik maar. Twee van hun nemen n sigo uit mn pakkie en ik krijg meteen n sateprikker met plakken worst die zij hadden besteld. Ze drinken aardig door en de stemming zit er goed bij ze in. En dat resulteert weer in dat we over en weer eten, peuken en bier met elkaar delen. Het wordt steeds gezelliger ondanks dat ze geen woord Engels spreken haha. Natuurlijk moeten er ook weer foto's gemaakt worden en tenslotte krijg n telefoon aan mn oor gedrukt. Eén van die gasten heeft n vriend gebeld die wel Engels spreekt. Hij vraagt of ik zn maat mn emailadres en/of mn telefoonnummer wil geven, want hij wilt contact houden. Ik zeg toe hem mn emailadres te geven en t gesprek wordt beïndigd. Ondertussen raak ik ook aan de praat met 2 dudes uit Hong Kong en even later met n Nederlands stel uit Nijmegen. Wouter herkent mn Haagse accent, omdat hij oorspronkelijk uit Zoetermeer komt. Maar ik blijf lachûh met die malle Vietnamezen. Kennelijk zijn hun peuken op, want nâh vragen ze me er gewoon om. Zodra ik hun deze aanbied, komt er weer n sateprikker met n ander gerecht mijn kant op. Ja hoor, de beer is los! :D Nâh worden er pogingen ondernomen mij te koppelen met enige lokale schoonheden. Oh, en ik moét zo met ze verder naar n andere bar, want ik ben ineens hun grootste gappie. Er wordt weer bier besteld en deze roep wordt steeds duidelijker. Ik denk:"Deze gasten hebben nâh al genoeg aan Bacchus geofferd en als ik nâh met ze mee op kroegentocht ga, wordt t terror en this will definitely walk out the hand." Scenario's van een nieuwe "The Hang Over" film ontvouwen zich voor mn ogen wat t dan weer enigzins aantrekkelijk maakt, maar omdat ik vanmorgen maar in slaap bleef vallen, bedank ik ze vriendelijk voor de uitnodiging en vertel ze dat ik em voor de volgende keer bewaar. Geen probleem en ik reken af. Om 22:20 kom ik mn kamer in. Tis genoeg geweest voor vandaag.

DINSDAG 17/11

Fris en fruitig open ik om 8 uur mn ogen. Dat gaat me beter af dan gister. Ik heb dan ook goed geslapen. Na 3 kwartier sta ik beneden bij t ontbijtbuffet. Er ligt eindelijk wat meer dan bij mn vorige bezoeken.
Na gegeten te hebben, loop ik met n bakkie koffie naar buiten om nog ff n peukie te roken. Zo vroeg en nâh al 29 graden en n gevoelstemperatuur van 40. Ik vraag me af hoe dat kan; t zal er wel mee te maken hebben dat de dag hier vroeger begint dan in Nederland.
Vandaag wil ik een aantal dingen zien en doen dus om 10:00 ben ik onderweg naar t museum van de Vietnamese Revolutie. Het is ff lopen, maar je moet er wat voor overhebben he? Binnen leer ik van de geschiedenis van t land. Uiteraard zijn alle bijschriften doordrenkt met nationalistische propaganda, een kenmerk mij wel bekend uit t Oostblok. Doet er ook niet toe, maar t valt me wel op. Wat me óók opvalt is (dankzij mijn perifere visie), terwijl ik iets aan t bekijken ben, dat ik iets schuinachter mij zie bewegen. Volgens mij waren hier geen andere mensen bij me in de zaal, dus ik draai me om zodat ik kan zien wie of wat zo doelgericht op me afkomt. Quel horror! C'est un kakkerlak trés grande! Voor diegene die t nog niet weten, ja ik weet dat ik n reus van 2 meter ben, maar wat heb ik n graftakkehekel aan kakkerlakken, spinnen en ander kruipgedierte. Ik flip em helemaal als ik zie dat dit exemplaar getraind heeft en n paar maatjes groter is dan de exemplaren waarmee ik in de Oekraïne kennis mee heb gemaakt. Hij is me gelukkig nog niet zo dicht genaderd dat ik gillend als n keukenmeid t museum uitren, maarrrr uiterste voorzichtigheid is hier toch zeker geboden. Ik doe n paar stappen achteruit, neem de gepaste gevechtshouding aan en kijk naar de schijnbewegingen van t monster waar ze zo bekend om staan. Maar daar heeft deze jongen weinig boodschap aan. Met vastberaden blik in zn ogen komt hij linea recta mijn kant op. "Ok, so you wanna dance, eh? Well, come on. I feel like dancing today!" Met n cirkelomtrekkende beweging pareer ik zijn aanval. Maar hij laat zich hierdoor niet van de wijs brengen. Met n driedubbele salto gecombineerd met Japanse schroef positioneert hij zich direct weer voor de volgende aanval. "Dit is geen groentje.", gaat er door mn hoofd en de eerste klanken van een angstkreet hopen zich op in me strot. "Cool blijven, hou je angsten voor je, Paulus. Hij heeft nog niks gemerkt.", denk ik verder. Het is enkel en alleen dankzij mijn Martial Arts verleden dat ik ongeschonden uit deze strijd ben gekomen en dat ik dit nog kan delen met jullie. Ik heb bewust het grootste deel van dit traumatische gevecht van leven op dood in n hoekje van mn geheugen weten te plaatsen en wil dit daar ook graag houden. Ik wil er dan niets meer over kwijt behalve dat hij op zn rug met al zn honderduizend gespierde poten in de lucht zn nederlaag heeft moeten toegeven. Na n eerbiedige buiging als teken van mijn respect, kon ik het laatste deel van mijn rondgang in t museum vervolgen.
Om 12:00 heb ik alles gezien en loop naar buiten. Ik kom bij n barretje waar ze verse sappen schenken. Ik bestel n appel/wortel sap voor de vitamientjes met n gemberthee voor t brein. De gemberthee smaakt me goed en ik bestel er nog één. Zodra ik deze genuttigd heb, vervolg ik mn weg. Ik ben onderweg naar Hoa Lo Prison Museum met als geplande tussenstop Fanny Ice Cream waar ze, naar schijnt, t heerlijkste ijs verkopen. Het is n behoorlijk eind lopen weer, maar Fanny is niet moeilijk te vinden. Ik kom de zaak binnen en neem plaats. Een vriendelijk meisje brengt me n kaart. Mijn god, ik dacht hier n paar bolletjes ijs te kunnen eten. Dat kan ook wel, maar op de kaart zie ik de meest prachtige en smaakvolle creaties die niet zouden misstaan in n televisieprogramma over de beste ijssalons. Hoewel t ene er nog lekkerder uitziet als t andere, bestel ik toch maar gewoon 4 bolletjes ijs. T eerste bolletje is standaard kokosnoot. Dit is voor mij n goed referentiekader om de kwaliteit van de ijsmaker te beoordelen. De 3 overige smaken die ik bestel zijn: groene thee, gember en jonge rijst. Binnen de kortst mogelijke tijd staat er n bordje voor mn neus met daarop de 4 bestelde bolletjes ijs, waarvan 1 het welbekende parapluutje staande houdt, met 4 gesuikerde wafeltjes ernaast. Er komt ook n kopje water op tafel als extra service. Het ijs hier smaakt werkelijk fantastisch! Dus als je n ijsliefhebber bent, kom dan naar Fanny in Hanoi.
Na dit festijn loop ik naar het "Hanoi Hilton" zoals de gevangengenomen Amerikaanse militairen de gevangenis noemden. Onderweg ben ik getuige van t eerste verkeersongeval. Het valt me mee dat t zo lang op zich heeft laten wachten. Gelukkig blijft t beperkt rot wat blikschade en n pijnlijke hand van één der betrokkene.
Om 14:15 kom ik aan bij Hoa Lo Prison Museum en koop n kaartje. Het is n zeer leerzaam en interessant bezoek wat 3 kwartier in beslag neemt.
Mn volgende bezoek is weer n heel eind lopen. Ik ga naar de Temple Of Literature. Deze tempel is opgedragen aan Confusius en eert Vietnam's beste studenten en mensen die n belangrijke literaire bijdrage hebben geleverd. Het is 15:40 uur als ik hier aankom. Op zoek naar de ingang sla ik rechtsaf. Big mistake! In plaats van dat ik nog 10 meter rechtdoor loop naar de ingang kan ik nâh t hele complex omlopen, pffff.... Binnen is t lekker rustig dus ik kan mooie foto's nemen en alles op mn gemak bekijken. Ik blijf hier zo'n anderhalf uur, want met alle tuinen, vijver, vogelzang en de vele dragonflies (libellen, maar dragonfly bekt nâh eenmaal vetter) is dit n heerlijk rustige oase in t hectische Hanoi rondom me.
Vanavond wil ik, op aanraden van de Lonely Planet gids, wat eten bij Nha Hang Lan Chin. Dit zit weer bijna bij mn beginpunt van vandaag dus ik heb de nodige kilometers voor de boeg. Onderweg zie ik n vrouw iets in olie bakken. Het lijkt op dun gefileerde vis en mn interesse is gewekt. Ik bestel whatever ze aan t maken is en ga zitten. In n stuk vetvrij papier krijg ik t bestelde overhandigd. Ik neem n hap en meteen word me duidelijk dat dit geen vis is. De schijfjes die ze op een spaan omhult met beslag zijn heel dun gesneden plakjes banaan. Met andere woorden: ksit dus gewoon n appelflap te eten haha.