Can Tho en dan naar Phu Quoc island

WOENSDAG 23/03

Wanneer ik om 09:11 wakker word, heb ik goed geslapen. Ik pak mn spullen en check om 11:30 uit. Aan de eigenaresse van t guesthouse vraag ik of ze n taxi voor me wilt bellen om me naar n bushalte 4 km. verderop te brengen voor de bus naar Can Tho. Ze zegt dat er ook n bus vertrekt vanaf de busterminal hier 3 keer om de hoek. Op t internet en in de Lonely Planet had ik gelezen dat dat niet zo is, maar t kan natuurlijk nooit kwaad als ik ff n snelle tjek doe. Dus loop ik naar de busterminal. Zodra ik t terrein op loop, zie ik inderdaad meteen n bus met n bordje 'Can Tho' achter de voorruit. Een vriendelijke en behulpzame jongen zegt dat deze bus om 12:00 vertrekt. N kaartje kost 17.000 Đong. Das 50 cent! Aan n vrouw achter n loket vraag ik of ik mn daypack ff bij dr kan achterlaten. Dan kan ik wat sneller terug zijn met mn grote backpack. Dat mag gelukkig. Snel loop ik weer terug naar t guesthouse, pak mn spullen, bedank de vrouw voor haar hulp en loop zo snel mogelijk weer terug naar de bus. 8 Minuten voor vertrek ben ik daar. De buschauffeur helpt mn backpack door de smalle deur naar binnente tillen en zet em op n 2persoons bankje. Hij zegt dat de rit Đ 50.000 is. Haha. Ik wijs naar buiten naar t bedrag van 17.000 op n bord. Op zijn beurt wijst hij weer naar mn backpack waar ook voor betaald dient te worden. Ik hoop dattie beter rijdt dan rekent, want volgens mij is t bedrag nog steeds ietwat te hoog. Ik geef em 40.000 en ga zitten. Daar neemtie genoegen mee. Volgens mij heb ik nog wel tijd voor n roker, dus stap ik naar buiten. Halverwege mn peuk klapt de achterdeur dicht. Snel duw ik em weer open en stap in. Ik ga bij n open raam zitten en rook em daar verder op. Dat mag hier namelijk. In de veel duurdere tourbussen met airco niet. Deze bus heeft geen airco en alle ramen staan open. Lekker doorwaaien tijdens t rijden. 100 Keer beter als n airco bus naar mijn mening. N ander verschil is dat uit de ramen van dit soort bussen van alles naar buiten wordt gesmeten door de locals. Zo vliegen er afgekloven maiskolven, plastic flesjes en bekers naar buiten. T valt me mee dat ze geen voetgangers of scooterrijders raken. Die zijn namelijk bonuspunten waard. ;-)
De rit gaat via n omweg naar Cam Tho. Er worden ook omliggende plaatsjes aangedaan. We rijden weer over n hele hoge brug met de toepasselijke naam 'Can Tho bridge'. Om 13:28 stoppen we langs de kant van n straat in Can Tho. De laatste passagiers moeten eruit. Ik dus ook. Op n paar passen afstand is n terrasje waar ik n ijskoffie bestel en me oriënteer waar ik ben en waar ik naartoe wil. Ik bestel er nog 1 en als ik deze op heb, loop ik naar de kant van de weg waar ik na enige tijd n taxi aanhou. Deze brengt me naar hotel Xoai. Ik krijg n piepkleine kamer te zien met n bed tussen de 2 muren, airco, toilet en douche. Verder niks. Geen kasten, stoel, koelkast en tv. Voor $10/nacht prima dus. Tis schoon en dat is t belangrijkste.
Op t dakterras op de 6de verdieping hangen 2 hangmatten. Ik kruip in 1 ervan waar ik n tijdje blijf liggen. Heerlijk, maar wel ontzettend warm hier. Ik ga ff op mn kamer afkoelen. Omdat er geen stoel o.i.d. staat, ga ik ff op bed liggen. Na 2 uur doe ik mn ogen weer open. Weer in slaap gevallen. Heerlijk zo'n siësta haha! Van Max krijg ik n email. Hij komt ook zo naar Can Tho en vraagt of ik zin heb samen te gaan eten. Ik zeg dat ik om 20:00 bij zn hotel zal zijn. Op mn foon heb ik gezien dat t zo'n 20 minuten lopen is. Can Tho is best n grote stad, maar als ik naar t hotel van Max loop, kom ik door best leuke straatjes achter de grote doorgaande wegen. Zo loop ik door n bochtig straatje met n gracht en leuke huizen. Net Delft! Of 'Delluf' voor mn Haagse vrienden. Ik kom weer op n brede en lange doorgaande weg waar ik naar links moet. Ff verderop wordt deze weg 100den meters overspant met allerlei vrolijke en kleurige verlichting. Als ik op de afgesproken tijd bij Max ben, zit hij al buiten op me te wachten. We drinken n biertje en looen dan naar de rivier. Hier aan de kant staat n grote overdekte markt waar ze langzaam aan t opruimen en sluiten zijn. Voor de markt ligt n pleintje met aan de binnenkant van t plein allerlei karretjes waar ze eten en drinken verkopen. Tis lekker druk. T is wel allemaal n beetje van t zelfde wat ze hier verkopen. Veel gefrituurd eten, 1 karretje met crêpes, n paar verkopen 'Ban Xeo' en verder allemaal dezelfde frisdranken. Bij 1 van de karretjes kopen we de groente 'okra', n garnalenkroket en n pasteitje. Aan de straatkant staat n winkeltje waar ze bier verkopen. We bestellen er 2 en nemen plaats aan de tafel die er staat. Ik moet zeggen dat de gefrituurde ocra best redelijk smaakt, maar toch vind ik de geroerbakte versie lekkerder. De garnalenkroket smaakt goed. T pasteitje is ook niet verkeerd, maar ik ben in t verleden zó verwend met de pasteitjes die door n Indonesische vrouw werden gemaakt en tja....dan wordt t moeilijk die te overtreffen. Max heeft nog trek en loopt naar n kraampje waar ze 'Ban Xeo' verkopen. Dit is n soort Franse crêpe (maar dan knapperig) waarop varkensvlees, garnalen, lente uitjes en taugé gaat en dan vervolgens dubbel gevouwen wordt. Bijna t zelfde wat ik in Mui Ne gegeten heb, al werden die alleen maar met seafood gemaakt. Max vraagt of ik er ook 1 wil. Tuurlijk. Why not? Ik ben dr nâh tóch. De Ban Xeo smaakt goed. Hierna lopen we weer verder. Langs de rivier ligt n mooi aangelegd park. Op n sokkel staat n groot beeld van Ho Chi Minh. De vloer is van natuurstenen tegels en er is veel ruimte voor perkjes. In de rivier liggen 2 grote party boten helemaal in de verlichting. Jaaa, de Aziaten zijn dol op hun gekleurde lichtjes. Ik begin steeds meer te twijfelen of ik stiekem ook geen Aziaat ben. Mn achternaam lijkt er verdacht veel op. Wanneer we de boten op foto en film hebben vastgelegd, lopen we verder langs n paar luxere hotels. Ook deze staan in de verlichting, doch niet zo kermisachtig als de boten. Een wandelpromenade over n zijarm van de rivier weer wel. Bouwsels die lotussen en vlinders voorstellen, knipperen en blinken er vrolijk op los. Nâh gaat Max' slipper stuk. We gaan onder 1 van de verlichtingen zitten en ik geef em mijn lijm zodat hij em kan maken. In de tijd dat de lijm droogt, praten we wat. N heel erg jong jongetje probeert ons kauwgom te verkopen. Hij is zichtbaar onder de indruk als hij de piercing in mn mond ziet en, met grote ogen, zegt hij heel zachtjes:"Wowww.". Kapot grappig.
Zodra de lijm gedroogd is, gaan we rustig aan weer terug naar t hotel van Max. Onderweg kopen we nog wat te drinken voor op onze kamers. Bij t hotel nemen we afscheid en neem ik n taxi naar mijn hotel. Op t dakterras drink ik nog wat en ga om middernacht slapen.

DONDERDAG 24/03

09:00 Wakker. Goed geslapen. Op t dakterras kom ik bij. Weer op mn kamer scheer ik me en spring ik onder de douche. Aan de overkant van t hotel drink ik n ijskoffie en schrijf n review over Van Tram Guesthouse op Tripadvisor. Weer op t dakterras kom ik in contact met Danny en Amanda uit Canada. Zij reizen naar t noorden en ze zijn blij met de tips en info die ik ze geef.
Ik wil vandaag eigenlijk naar Bang Lang waar 1000den ooievaars leven. De beste tijd is rond 17:00 wanneer ze klaar zijn met eten zoeken en weer terugkomen van hun werk voordat ze gaan lounchen op hun bank. Met n auto is t n uur rijden naar t park; genoeg tijd dus om uit te zoeken hoe ik daar t best naartoe kan. Maar hoe ik ook op t interweb zoek, er gaan hier geen georganiseerde tours naartoe. Ik kan natuurlijk n scooter huren, maar ik heb geen zin in n terugweg in complete duisternis. In mn 1tje n auto met chauffeur huren wordt n te dure grap. Als ik nâh nog meer geïnteresseerden kan vinden, zouden we de kosten kunnen delen. Maar die zie ik nâh ook niet echt in overvloed.
Schuin aan de overkant van t hotel zit n bakkerij die goed gewaardeerd wordt op TA. Daar haal ik n croissant en n pizzabroodje. Hiermee loop ik weer naar t koffietentje aan de overkant van t hotel en bestel nog n ijskoffie. T smaakt allemaal weer heerlijk. Ik schat de kans naar Bang Lang te gaan vrij klein in en besluit dit te bewaren voor n eventuele andere keer. Bij de receptie van t hotel laat ik n ticket reserveren voor de bus morgen naar Rach Gia. Hier wil ik de ferry naar Phu Quoc eiland nemen. Geregeld! Morgenochtend om 07:00 word ik hier opgehaald. Ik neem de lift weer naar t dakterras waar ik in n hangmat ga liggen en verder ga met t schrijven van mn verslag. Bij de 2de dag, die ik erin zet, gaat er iets mis. De helft van mn verslag is weg. Kan ik weer opnieuw doen. Ach ja, ik heb nâh vandaag toch geen plannen meer en zo gaat de dag wel lekker snel voorbij.
Om 19:30 ga ik naar buiten om te eten. Bij de receptie is informatie iver t verschillende eten in Can Tho en waarheen te gaan. Ik besluit vooe t streetfood te gaan. Hiervoor kan ik t beste 1 km. naar De Tram Street lopen. Onderweg daar naartoe en in de straat zelf heb ik t gevoel dat iedereen me aanstaart. Niks nieuws in de afgelopen 3,5 maand, maar dit is net weer zo'n plaats waar t me opvalt. Op n straathoek zit n vrouw achter n pan hete olie. Ze bakt hier 2 gerechten. Van Xeo en Ban Cong. T eerste heb ik al eerder beschreven. Ban Cong is n soort cakeje in de vorm van n muffin waarin erwten, gesneden tarowortel en garnalen (in zn geheel) zitten. Dit wordt geserveerd met n bak grote sla bladeren en blaadjes van kruidenplanten en n bakje met n zoetzuur sausje met geraspte groente. Ik bestel er van ieder 1. De mensen naast me lachen zich rot als ze zien dat ik niet weet hoe je t laatste gerecht moet eten. N vrouw legt me uit dat ik van alles n beetje in n sla blad moet doen. Oohhhh, zeg dat dan meteen. Desondanks dat ik hierin niet de handigheid van de locals heb, smaakt t zeer goed. Aan n tafeltje zit (naar ik aanneem) 2 vrouwen en 1 meisje van 3 verschillende generaties. De oudste spreekt Engels en ze vraagt me de oren van me harses. Vooral de antwoorden op haar vragen over mn leeftijd en of ik single ben, hebben haar interesse. Na dit kruisverhoor betaal ik de vrouw achter de pan met olie en loop weer naar mn hostel. Onderweg haal ik 3 biertjes en neem deze mee naar t dakterras. Hier tref ik Philipp en Gesina uit 'die Heimat' waarmee ik leuke gesprekken heb. Als ons bier op is, haalt Philipp er nog n paar voor ons. Ze zeggen dat zij overmorgen naar Phu Quoc gaan. We wisselen gegevens uit, nemen dan om 23:00 afscheid van elkaar en gaan naar onze kamers.

VRIJDAG 25/03

Mn wekker gaat weer op n goddeloos tijdstip af. Half 6. Het is dat t mn telefoon is, want n anderee wekker had ik zeker al eerder tegen de muur hebben gesmeten. Het scheelt natuurlijk ook dat ik wakker word gezongen door Julia Stone met haar stem van n engel. Na n kwartiertje gaat mn alarm nogmaals. Ditmaal zijn t de klanken van Anthony Rother's 'Moderntronic 1' die me vertellen dat ik nâh écht mn nest uit moet komen.
Om 06:45 stap ik met mn bagage de lift uit in de lobby. Een minibus stopt om 07:09 voor t hotel. Deze brengt me naar de busterminal waar ik n kaartje voor 100.000 đ koop voor de bus naar Rach Gia. T os n grote bus van vervoersmaatschappij Futa. Er zitten niet veel mensen in. Het kaartje vermeld in Vietnam altijd n stoelnummer voor grote bussen en ik ga naast n VN man zitten. Precies om 07:30 gaan we rijden. Iedereen krijgt n opfrisdoekje en n flesje water. Dit en de punctualiteit van dit soort busmaatschappijen zijn toch wel kenmerkend voor Vietnam hoor. De man naast me heeft de gordijnen bij t raam uitgeschoven zodat ik weinig van de rit meekrijg. Om 08:55 stoppen we voor n korte pauze. Na n kwartier gaan we weer verder. Ik ga halverwege de bus zitten waar ik nog meer beenruimte heb en de gordijnen openschuif. Zo krijg ik nog wat van t landschap mee. We rijden n hele lange tijd parallel aan n rivier waarvan soms t zicht belemmerd wordt door huizen die tussen ons instaan. Tis niet spectaculair, maar wel mooi. Om 10:40 arriveren we op de busterminal van Rach Gia. Ik stap over in n minibusje die me naar de haven gaat brengen. Na 4 minuten gaatie rijden. Tis nog bijna n half uur rijden voordat we bij n loket stoppen waar ik met n paar anderen ons ticket voor de ferry moeten kopen. Terwijl ik daarmee bezig ben, zegt de chauf dat ik mn spullen uit de bus moet pakken zodat hij met de overige passagiers naar de kade kan rijden. T laatste stukje lopen zal wel niet zo ver zijn. T kaartje kost me 330.000 dong. Voor 2,5 uur varen is dit natuurlijk duurder dan de 200.000 die ik moest betalen voor de 13 uur durende overtocht van Vung Tau naar Con Dao. Maar hoe sneller hoe duurder. Bij cruiseschepen is dit n ander verhaal. Met mn kaartje in mn zak en mn bagage op mn schouders loop ik verder. Ik had t mis met dat korte stukje. Tis nog ff afzien onder die brandende bol. Om 11:40 ben ik op de kade. Nâh kan ik wachten tot 13:00 uur. Op n bankje praat ik met de Belgische Jeroen en Karin die als arts in Cambodja werken en er ff n paar dagen opuit zijn.
Om 12:45 gaan we aan boord. Het schip heeft 2 verdiepingen. Iedere verdieping heeft zowel aan stuurboord als bakboord rijen met stoelen. Aan iedere kant 4 stoelen naast elkaar. Ik zit beneden net boven de waterlijn. Op de stoelen naast de mijne (want weer genummerd) zitten 3 VN mannen. De 4 stoelen daarvoor zijn leeg. Ondanks dat ik niet ondeugend ben, ga ik voorlopig daar maar ff zitten. Als er anderen hier voor komen, kan ik altijd nog n rij naar achteren. Wanneer we om 13:03 (ai, strafpunt!) gaan varen, worden er weer doekjes en water uitgedeeld (strafpunt opgeheven). Ff keren in de kom en dan t ruime sop op. De boot gaat goed hard. De boten op deze route hebben n snelheid tussen de 26 en 30 knopen. N knoop is 1,852 km/u dus reken maar lekker zelf uit. De boot vaart ook redelijk dicht langs vissersboten okk zeg. Haha. De airco gaat trouwens ook hard zeg. Jezusopeenjetski, ik krijg t zowat koud zeg. Iets wat mij bijna nooit overkomt. Gelukkig is t bovendek open en ga ik daar dus lekker staan/liggen/zitten. Al gelang wat ik op dat moment t prettigst vind. We varen langs n echt Robinson Crusoe-eiland. Klein met n rots met wat begroeiing en n palmboom op t strand. Geweldig!
Om 15:35 meren we aan in Phu Quoc. Op n bankje buiten kijk ik naar welk hotel ik wil. De laatste taxi die er dan nog staat brengt me 7 km. verderop naar t plaatsje Duong Dong brengt. Ook op dit eiland weer veel bergen. Mooi. Minder mooi zijn ook weer de vele afgravingen. We komen langs n enorm kerkhof. Om 16:30 komen we aan bij hotel Hiep Phong. De kamer die ik te zien krijg, heeft geen raam. Beneden vraag ik om n kamer met wél deze luxe. Ze vragen hier n extra 50.000 voor, maar uiteindelijk krijg ik de kamer toch voor dezelfde prijs als de 1ste.
Ff omkleden en dan n beetje rondlopen op zoek naar mn eerste eten van vandaag. Ik loop langs de haven en over de avondmarkt waar veel restaurantjes zijn die allemaal vis verkopen. In verschillende bakken zie ik veel kreeft & langoustine, grote garnalen, diverse schelpen, koraal forel, grote vissen en zelfs van die kleine bamboe haaien. Ze kunnen geeneens bewegen zo klein zijn hun gevangenissen. Mn hart huilt bij dit aanzien. Hier ga ik dus niet eten. Ik kom bij Flippers diving centre aan. Met hun wil ik duiken. Lizzy (AUS) begroet me hartelijk en samen praten we heel, heeeeel lang. Super leuke tjik. Er komt n klant binnen die ze moet helpen. Dat geeft mij de gelegenheid ff verderop 2 blikjes bier te halen. Ik heb me n dorst zeg. Deze drink ik bij de duikshop op terwijl ik weer verder praat met Lizzy. Tevens reserveer ik n plekje op de boot voor overmorgen. Tegen 8en moet ze alvast spullen pakken voor morgen. Aangezien ik nog steeds niks heb gegeten (afgezien van de 4 vloeibare boterhammen), neem ik afscheid en ga ik op zoek naar vast voedsel. Ik kom uit bij Winston's burgers & beer. Ook hier heb ik goede reviews over gelezen. Ik bestel n biertje en bekijk t menu. Deze is hilarisch geschreven. Ik ga voor n speciale bacon burger. Deze smaakt errug lekker. Hierna bestel ik nog n 'Californication burger'. Deze wordt met o.a. avocado bereidt. N korte tijdlater staat deze voor me en net wanneer ik n hap neem, begint er n nummer van de Red Hot Chili Peppers op de radio. Ik weet niet of dit ertoe bijgedraagt, maar de burger smaakt ook super. Winston zelf komt bij me aan tafel zitten. Deze ietwat corpulente man uit Californië is zeer aardig en relaxed. Hij heeft de prachtigste verhalen. Zo is hij vroeger 'deputy sheriff' geweest (ok ok, dat is dan wat minder) en heeft daarna casino's helpen opzetten in Vegas en Macau, China. Ik geniet van zijn verhalen. Helaas gaat de zaak om 23:00 dicht. Ik neem n taxi naar mn hostel en ga slapen.

ZATERDAG 26/03

09:10 Wakker. Heerlijk geslapen. Rustig wakker worden. Bij n zaakje om de hoek drink ik n ijskoffie. Hierna ga ik op zoek naar n ATM. Ik pin 2 keer. Beetje rondlopen. Na n tijdje kom ik bij 'Danny's' waar in n club sandwich eet. Hierna loop ik naar Flippers om te vragen voor n grote tank lucht voor morgen. Jared (AUS) zegt dat ze geen grote flessen hebben. Ik maak nog ff n praatje met hem en ga dan terug naar mn hostel om af te koelen. Tis weer bloedverziekend heet. Op mn kamer beantwoord ik wat berichtjes en pak alvast mn duikspullen.
Im 16:15 ga ik de straat weer op en loop richting Long Beach. Ik hou n passerende taxi aan die me naar 'The Spice House At Cassia Cottage' brengt. Vanaf t strand wil ik van de zonsondergang genieten. Plus t restaurant schijnt goed te zijn. Ik loop over t terrein richting strand. De gebouwen zijn duidelijk geen cottages. Links en rechts staan gebouwen met 2 verdiepingen die kamers herbergen. Te massaal naar mijn smaak. Ik kom aan bij t restaurant waar ik n biertje bestel. Om bij t strand te komen, moet ik 1st langs de infinity pool met zn uitzicht op de Golf van Thailand. Die ziet er dan wel weer mooi en uitnodigend uit. T strand is maar zo'n 10 meter breed. De enige palmboom die schuin groeit ziet er kick uit. De zonsondergang is niet de beste die ik gezien heb, maar is nog steeds mooi.
Hierna ga ik aan n tafeltje zitten net buiten t restaurant waarvan ik t zwembad en de zee overzie. T mooiste plekje naar mijn idee. Er komt n oudere man langslopen en we knikken naar elkaar als begroeting. Hij gaat met zn laptop schuin achter me zitten en bestelt n fles wijn en Peligro water. Ik hou t bij n biertje en n peuk. Na n tijdje komt hij naar me toe en vraagt n vuurtje voor zn pijp. Ik geef em mn speciale windaansteker aan. Wijn...pijprokend...n gesofisticeerde man. Ik vraag of hij uit Frankrijk komt. Zn antwoord is nee. Uit Italië dan? Wederom nee. Hij zegt dat hij uit USA komt. Ik zeg dat ik uit NL kom. We praten wat over wijnen en hij zegt dat hij de eigenaar van t restaurant is. Hij heeft nâh n telefonische zakenbespreking, maar zegt dat als ik er nog ven wanneer hij terugkomt dat we dan samen n wijntje zullen drinken en verder praten. Ik drink nog wat en bestel dan verse springrolls met deafood en als hoofdgerecht n viscurry. De springrolls zijn heerlijk, maar de salade -en dan vooral de dressing- is out of this world. Nog nooit zo'n lekkere salade/dressing op. De curry bevat uitzonderlijke goede vis en is rijkelijk gevuld, maar (hoe bescheiden dan ook) ik vind mn eigen groene curry tóch lekkerder. Wanneer ik uitgegeten ben, komt Mark terug en neemt, zoals gezegd, plaats aan mn tafel. Hij bestelt weer n fles water en witte wijn. Hij laat de serveerster ook n glas voor mij inschenken. We proosten en nemen n slok. De wijn is lekker fruitig. Die zal zo uitstekend tot zn recht komen bij t eten wat Mark bestelt. Uit onze gesprekken maak ik op dat hij niet enkel de eigenaar van t restaurant is, maar van t gehele complex. N kleine 25 jaar geleden is hij hier op t eiland gekomen toen er nog niks was. Hij heeft toen deze grond gekocht en er zn huis opgezet. Langzamerhand breidde hij uit en voilà...dit is t resultaat. Hij vertelt verder dat hij vroeger n 'cop' in New York was. Dat is nr. 2 in 2 dagen. Nog steeds zit hij ook in de specerijen handel. Iets wat hem meermalen in NL heeft gebracht. Hij weet genoeg plaatsen op te noemen waardoor ik niet twijfel aan zn erhalen. Zn avonturen in NY zijn op zn minst spannend te noemen. Daar kan je n film over maken. Na de fles wijn wordt er n andere gebracht. Vakkundig schenk ik in en proeven we weer. Lekker. Deze is ook fruitig, maar heeft n citrusachtige boventoon. Niet zuur, maar lekker fris. Goed voor overdag op t strand. Mark is nog zeer beweeglijk en zwemt iedere dag. Alleen heeft hij last van zn schouder. Ik zie dat hij echt pijn heeft en bied hem n pijnstiller aan voor als t echt niet meer gaat. In Saigon had ik er weer n paar gekocht voor noodgevallen. Beter mee verlegen dan óm verlegen. Oftewel: er is maar 1 goede raad en dat is n voorraad. Dankbaar neemt hij em aan. Om 21:30 neemt hij afscheid van me en gaat slapen. Ik drink nog 2 glaasjes van die lekkere wijn en vraag dan de rekening. Ik weet niet of t door Mark komt, maar er staan n paar biertjes minder op de rekening.
Bij t 1ste hotel waar ik langsloop, staat n taxi die me terugbrengt. Wat ontmoet ik toch interessante mensen.

ZONDAG 27/03

Ik val pas om 00:30 in slaap en word alweer om 02:20 wakker. Pas tegen 05:00 slaap ik weer. Na 1,5 uur gaat de wekker. Ik heb ff de tijd nodig om goed wakker te worden en ga dan om 07:30 naar de duikshop. Na 7 minuten ben ik er. Dr is nog niemand. Binnen zie ik ook geen duikspullen klaar liggen. Tegen 8en bel ik voor de zekerheid. Jared neemt op en zegt dat ze er zo aankomen. Dat duurt nog n klein half uur en dan kan ik in de bus stappen. Na n paar minuten staan we in de haven. Daar had ik makkelijker naartoe kunnen lopen haha. Als iedereen aan boord is, varen we uit. Vandaag duiken we in t zuiden van t eiland wat zo'n 2 uur varen is. Ik ga op t bovendek aan n tafel naast Cornelia en Michael uit Zwitserland zitten. Muziekje aan en lekker kletsen.
Om 11:17 stappen Jared, n Australisch meisje en ik als eerste t water in. T zicht is maar n meter of 6 en behalve wat koraal en wat kleinere vissen is t niet veel bijzonders. Maar dat wist ik van te voren al. Verder gaat t duiken zelf lekker. Mn 'buyoancy' is goed en ik kom goed door n natuurlijke onderwater poort. Al na 28 min. is mn lucht bijna op en ga io alleen rustig naar boven. Wanneer iedereen weer aan boord is, varen we verder naar de volgende duikstek.
De 2de duik is om 13:10 uur. Het zicht is nog iets minder, maar ik zie wel meer interessants. Zoals n Cone Snale met prachtige kleuren. Hoe mooi deze zeeslak er ook uit ziet, dit is n zeer gevaarlijk dier. Achter zn hoofd zit n getande harpoen waarmee hij gif injecteert in zn prooien. T gof van dit exemplaar is zelfs voor n mens dodelijk. Binnen n minuut ben je dood. Gewoon van n afstandje met mn GoPro filmen dus. Ook de goed gecamoufleerde Scorpionfish die we zien is giftig. Mn 'bottom time' is deze keer 10 minuten langer, maar weer ga ik alleen naar boven. Met iedereen aan boord varen we rustig terug. De lunch die we krijgen is heerlijk. Gestoomde rijst, vlees, spinazie, tofu, ei en noodles. Hierna ga ik weer met Cornelia, Michael, Jared, Vladimir (de vriend van Lizzy), Gary (ook n dive master) en n paar anderen weer boven zitten en drinken we n biertje. Muziekie aan. Life is good!
Bij terugkomst op mn kamer krijg ik n berichtje van Cornelia. Of ik zin heb mee te gaan voor eten met Michael en Gary erbij. Leuk. Ze komen me vanavond ophalen. Na 8en komen de 3 op 2 scooters. Ik stap bij Gary achterop en we rijden binnen n paar minuten naar n lokale eettent. We bestellen 3 gerechten die we met elkaar delen. Gary en ik eten ook n Vit Lôn. Gary is in FR ook chef in keukens geweest en zegt dat hij t erg lekker vindt. Na t eten rijden we naar 'Mushrooms'. Jared zei op de boot dat hij daar vanavond Techno gaat draaien. Ik verwacht n club binnen te komen; op zn minst n bar. Maar Mushrooms is n hostel. Er zitten wat mensen voor de deur. Jared is er niet bij. Geen Techno dus. Toch is t gezellig. Ze hebben genoeg te drinken en iedereen praat relaxed met elkaar. Er zijn mensen uit Duitsland, UK, Oostenrijk en Suid Afrika. Na n paar biertjes krijg ik n glas rum cola. Snaakt ook wel weer ns lekker. Om 01:45 hou ik t voor gezien. Ik weet nog n taxi te vinden die me naar mn hostel brengt.

MAANDAG 28/03

Ach, wat heb ik weer heerlijk geslapen. Ik doe pas om 12:05 mn ogen weer open. Net voor 2en ga ik naar buiten. Mn Kretek is op. N mooie reden om de markt aan de overkant van t water te bezoeken. Er wordt hier veel vis, fruit en groenten verkocht. Helaas geen Kretek. Wat ik wel zie is originele Zippo vloeistof voor 55.000 dong. Deze is beter en goedkoper dan de Ronson vloeistof die ik in Saigon heb gekocht. Ik koop er 2. Verderop koop ik n pak oploskoffie. Hierna steek ik t water weer over en loop naar Danny's voor n ontbijt om vervolgens met mn verslag verder te gaan. Daar ben ik om 16:30 klaar mee.
Ik loop n straat verder naar t kantoor van Super Dong. Hier koop ik voor morgen n kaartje voor de ferry naar Ha Tien en n buskaartje à 30.000 dong. Aanzienlijk goedkoper dan de taxi toen ik hier aankwam.
Ik breng mn spullen naar mn kamer en krijg weer n berichtje van Cornelia. Of ik nogmaals met ze vanavond uit eten wil. Tuurlijk. We spreken om 20:00 bij Flippers af. Op mn kamer pak ik alvast mn spullen in. Zo ben ik alvast klaar voor morgenochtend.
Op de afgesproken tijd zijn we met zn 4en compleet. We lopen n restaurant vlak naast de duikshop in. N trap leidt ons naar beneden baar de waterkant. N mooi plekje. Ik bestel Red Snapper met passievrucht saus. Smaakt heerlijk! Na t eten gaan we nog wat drinken bij Rock Cafe langs de kant van de doorgaande weg richting Long Beach. Na n paar biertjes gaan Cornelia en Michael redelijk vroeg naar hun kamers. Gary en ik blijven nog ff. Met 2 Duitse jongens spelen we n potje pool. De eigenaresse zegt ons dat we op haar laptop zelf muziek mogen uitzoeken. Ze is Vietnamees, 43 jaar en zeer aardig. Ze speelt ook n potje tegen 1 van de jongens en wast em goed de oren. Ik krijg n biertje van t huis. Rond 01:00 gaat Gary naar huis. We nemen afscheid en ik vraag hem mij n berichtje te sturen zodra hij thuis is. Ik pool nog ff door met de jongens. Er komen wat late eters binnen en wanneer ze weer weg zijn, vraagt de eigenaresse ons of we springrolls lusten. Ook van t huis. Even later zitten we met zn 4en te smullen. Tis vet gezellig en voordat ik t weet is t 03:43 uur. Er zal wel geen taxi meer rijden en t is nog n stuk lopen, dus neem ik afscheid van iedereen. Toch zie ik, na 10 min. lopen, n taxi staan. Op mn kamer dtink ik mn laatste biertje uit de koelkast en ga om 04:30 slapen. Ik heb t zeer naar mn zin gehad op t eiland, maar Phu Quoc is niet wat ik zoek. Veels te toeristisch.