Van Siem Reap naar Battambang naar...

WOENSDAG 24/02

Om 07:00 word ik wakker. Redelijk geslapen. Paar keer wakker geworden en weer van die vage dromen. Na n kwartiertje kom ik er uit en ga ik op t balkon zitten. N uur later breng ik mn was beneden en geef deze af aan de huishoudster. Buiten neem ik plaats op de bank tegenover Diana. Naast haar zit Michael uit Amerika. We praten over muziek. Diana vraagt of we bekende bands in Nederland hebben. Jazeker! Wat dacht je van Shocking Blue? Ze wist helemaal niet dat 'Venus' van hun was. Natuurlijk dacht ze dat dit van Bananarama was. En wat dacht je van de Golden Earring? Allemaal uit mijn hometown, jongûh! Uiteraard laat ik hun ook Herman Brood en Anouk horen. We hebben, naast muziek, genoeg andere gespreksonderwerpen zoals de pude Maya-, Inca- en Egyptische beschavingen. Ondertussen boek ik nog 1 nacht bij in Bloom. We krijgen gezelschap van Denise, n wat oudere vrouw die al weer wat jaartjes in Cambodja woont. Ze verkoopt handgemaakte kleding en sierraden in Australië. Ze heeft ook veel gereisd en heeft leuke en interessante verhalen. Tis gezellig met zn allen. Diana stelt voor om 's middags met zn allen te gaan lunch in t centrum. Iedereen stemt er mee in. Ook Ernesto gaat mee.
N tuk tuk brengt Diana, Denise en Michael naar t restaurant. Ernesto rijdt op zn net aangeschafte motor en ik op mn eigen Harley. Op de rechte wegen is hij natuurlijk sneller, maar toch hou ik em in t verkeer goed bij. Als ik zou weten waar t restaurant is, zou ik er zeker als eerste aankomen op dat gekke kleine groene fietsje. De rest komt er ook aan. Ik zeg dat ik snel eerst nog ff wat geld ga wisselen. Het is tijdens de lunch ook zeer gezellig en mn vis Amok smaakt erg goed. Na de lunch gaan Denise en Ernesto er vandoor. Diana, Michael en ik moeten nog ff wat boodschapjes doen. We gaan eerst op zoek naar n cadeautje voor de dochter en zoon van Michael. Hierna moet hij langs n apotheek voor n medicijn. Dan gaan we voor mij wat reisbureautjes af om te kijken voor n verlenging van mn visum met nog n maand. Bij ieder reisbureau krijgen we te horen dat dat 4 dagen gaat duren. Dat betekent ook nog 3 dagen extra hotelkosten. Ik besluit t te laten schieten voorlopig. We gaan naar t kantoor van n busmaatschappij. Michael koopt voor morgen n kaartje naar PP. Ik voor overmorgen naar Battambang. Diana vraagt of we nog ff wat gaan drinken voordat ze naar huis loopt. We gaan in n koffietentje zitten waar ik n lekker gezond sapje bestel. Bieten, gember, appel en lime. Lekker detoxen en deze smaakt uitstekend. Diana vertelt dat Angelina Jolie zojuist uit Battambang is vertrokken. Ze was daar voor opnamen voor haar nieuwe film "First they killed my father", n film die gaat over de tijd van de Rode Khmer van Pol Pot. Een vriendin van Denise had daar van Angelina n broek gekregen. Daarin staat geborduurd: van Yves Saint Laurent voor Angelina Jolie. Zij had em op haar beurt weer aan Denise gegeven, omdat die dezelfde maat als Jolie heeft. Ik vraag Diana of ze Denise niet wilt vragen of ze morgen met die broek wilt langskomen. "Waarom?", vraagt ze. Ik zeg:"Het lijkt me wel leuk om iemand n foto te laten maken wanneer ik de broek probeer aan te trekken." "Huh? Waarom zou je dat willen doen dan?", vraagt Michael. "Dan kan ik de foto bijvoorbeeld op Instagram kunnen plaatsen met de tekst: Sorry Brad, but I have been in Angelina's pants.". Ze moeten er erg om lachen en Diana zegt dat ze t n goed idee vindt. Ze gaat t vragen. Om 17:45 nemen we afscheid. Diana loopt naar huis, Michael neemt n tuk tuk terug naar Bloom en ik doe nog ff snel wat te drinken kopen. Dan scheur ik ook terug.
Bij t guesthouse ga ik buiten op de bank zitten met n biertje. Na n tijdje komen Michael en Ernesto erbij. Ernesto zegt dat hij n pizza gaat bestellen en vraagt of wij ook nog wat willen bestellen. Laten we dat dan maar doen hè? Zo worden er drie pizza's besteld die na n korte tijd vezorgd worden. We gaan aan n tafeltje naast de buitenbar zitten. Ik zie Tamprom lopen. Ik wenk em bij me te komen en zeg dat hij met me mee kan eten. Maar hij heeft n vriend op bezoek, dus neemt hij 2 punten mee en gaat in de bar zitten. Ik leg Michael uit wat t verhaal van deze jongen is. Michael zit al snel vol en brengt de rest van zn pizza naar t tafeltje waaraan Tamprom en zn maat zitten. Met wat Michael me allemaal heeft verteld over zn persoonlijke situatie kan ik dit gebaar goed begrijpen. We verhuizen weer naar de banken en babbelen gezellig verder. Ernesto is de eerste die naar zn kamer gaat. Beneden horen we de Jazz muziek uit zn zelfgebouwde en goedklinkende speakers komen. Om 20:30 gaat Michael slapen. Morgen moet hij er weer vroeg uit voor zn busreis naar PP. Ik drink nog 1 bierie en ga dan om 21:30 ook slapen.

DONDERDAG 25/02

Het verslag van deze dag begint hetzelfde als de eerste 2,5 regel van gisteren.
Om 08:45 neem ik beneden afscheid van Michael. Diana zit op de bank naast n Japanse jongen die afgestudeerd is in psychologie. Hierover heb ik interessante gesprekken met ze. Na t gesprek maak ik n lijstje wat ik vandaag nog moet doen en wat ik nodig heb. Om 11:30 heb ik mn ontbijt achter mn kiezen geschoven en ben ik klaar om mn lijstje af te werken.
Voor de laatste maal stap ik op mn e-bike. Deze zou ik eigenlijk gisteren al terug brengen, maja....totaal vergeten. Dat heb je hè, met n geheugen als n....een euhhh....n pan met gaatjes.....oh ja, n vergiet. Ik rij naar t centrum en zie n shop waar ze opwaardeerkaarten verkopen voor de SIM die ik hier in mn foon heb. Ik koop er 2 à $5 en kras er 1 open. Ik volg dat aanwijzingen op t kaartje, maar er gebeurt weinig. De man komt me helpen, maar t lukt nog steeds niet. Hij herstart mn foon en probeert t nog ns. Nâh lukt t wel. Tijd voor wat boodschapjes. Ik koop maar n klein busje scheerschuim. Ten eerste scheelt dat ruimte en ten tweede veel scheershuim heb ik toch niet nodig, want mn bek scheer ik al maanden niet meer. Het laatste punt op mn lijstje is mn Harley terugbrengen. Ik rij naar de zaak en reken nog 2 dagen extra af. Het vriendelijke meisje geeft me mn rijbewijs terug. Oh ja, die had ik achtergelaten. Glad vergeten. Pan met gaatjes! Ik neem n tuk tuk terug naar Bloom en als ik op mn kamer kom, zie ik nóg iets wat ik vergeten ben. Op t andere bed ligt zo'n achterlijk foamen helmpje die ik met de e-bike mee had gekregen. Nâh ja, die geef ik zo wel bij de receptie af en dan kunnen ze em komen halen.
Op de bank buiten zit n wat oudere man. Hij komt uit NL en heet Joop. Ik maak n kort praatje met hem en verhuis daarna naar n hangmat op t balkon. Muziekie aan en verslag typen. Dat gaat prima zo. Wat later op de dag staat altijd t hele balkon in de volle zon. Als t niet meer uit te houden is, ga ik weer naar beneden. Het duurt altijd nog wel ff voordat de banken in de zon staan en dan istie ook niet meer zo heet. Om 18:00 ben ik klaar. Om dat te vieren, trek ik n blikkie bier open. Ik kijk op t lipje (hier trek je die er nog ouwerwets vanaf), want je kan prijzen winnen. Ik ben nog nooit in de prijzen gevallen. Er stond altijd 'auw koen' (= bedankt) in van die spaghetti letters op geschreven. Maar deze keer heb ik geluk. Er staat n blikje op. Ik laat em aan Tamprom zien. Die zegt dat ik n blikje bier heb gewonnen. Daar heb ik weinig aan. Ik trek namelijk net n biertje open. Maar Tamprom heeft geen biertje in zn hand, dus geef ik t lipje aan hem. "Auw koen."
Joop komt naast me zitten. We praten wat en ik trek nog n blikkie open. Tis niet waar? Nóg n blikkie gewonnen! Dat gaat lekker zo. Ook voor Tamprom. Ik laat wat Khmer eten bezorgen. Verse springrolls en 'beef Lok Lak'. Om 19:50 wordt dit gebracht. Attenooije, wat n hoeveelheid! Ik vraag aan Joop of hij wat wilt. Dat laat hij zich geen 2 keer zeggen. Dankbaar pakt hij 2 springrolls. Het eten is weer erg lekker. Na t eten zeg ik gedag. Ik moet alvast wat spullen inpakken. Dat gaat sneller dan verwacht, dus loop ik nog maar ff naar beneden. Tis nog te vroeg om te gaan slapen. In alle rust geniet ik van mn laatste 2 biertjes en ga dan om 23:00 naar boven om te pitten.

VRIJDAG 26/02

De wekker gaat om 05:20 uur. Na n kwartier sta ik op. Het is muisstil in Bloom. Zachtjes loop ik naar t balkon waar ik mn best doe wakker te worden. Om 06:34 pak ik mn laatste spullen in en breng alles naar beneden. Hier wacht ik op de bus die me naar Battambang moet brengen. Ik betaal de rekening van mn verblijf en neem alvast afscheid. Om 07:15 krijg ik van 1 van de meisjes n mobiele telefoon aangereikt. Diana belt me om gedag te zeggen. Wat n lieverd. Dan komt, om 07:37 uur, de bus aan. Tis n kleine oude bus en ik ben de 1ste passagier. We rijden door Seam Reap. Hier en daar stoppen we, maar er stapt niemand meer in. Wat mij betreft mag je gaan rijden, chief. Om 08:03 stoppen we voor de laatste maal in n grote straat. Huh? We zijn er toch nog niet? Nee. Ik moet overstappen in de grote bus die klaar staat. Hier ben ik niet de enige passagier, maar echt vol zit de bus niet. Ik loop door naar de achterbank waar nog niemand zit. Dan vertrekken we. Als we Siem Reap bijna uitrijden, komen we langs hele grote en luxe hotels. De weg naar t vliegveld is nâh wel groen. Dit ziet er meteen al n stuk mooier uit. Ik begin te knikkebollen, dus ik besluit lekker horizontaal te gaan bankhangen. Voor t eerst heb ik alle ruimte. Slippertjes uit en lekker gestrekt op de achterbank. Om 09:12 stoppen we voor n sanitaire stop en/of om wat te eten en te drinken. Na n half uurtje gaan we weer verder. Ik ga nog ff liggen. Voor n half uurtje maar, want dan ben ik klaar wakker. We rijden door kleine stadjes afgewisseld met groen. Om 10:30 is t nog maar 66 km. naar Battambang. We rijden nâh op n smalle, minder goede, weg. Hier staan n aantal piepkleine huisjes die verscholen staan tussen palmbomen en ander groen. Dat ziet er mooi uit. De weg maakt n bocht naar rechts en we rijden n stadje in. Hier staat n benzinestation waar n grote Hummer staat. Wat n contrast met zojuist. Verderop passeren we n tempel aan de rechterkant. Op n rotsplateau zit n grote Buddha.
Om 11:43 zijn we in Battambang. Bij de uitstapplaats staan veel tuk tuk chauffeurs om ons te verwelkomen. Voor t winkeltje, waar we uitstappen, staat n bankje. Nadat ik mn bagage heb gepakt, neem ik hier op plaats. Ik kijk op Tripadvisor welk hotel ik op t oog had en waar dit staat. Ruim n km. verder. Ik stap in de tuk tuk van de geduldigste chauffeur en roep:"Karren maar.". De chauf laat me onderweg de centrale markt en de 'pub street' zien. Het best wel grote hotel staat aan de overkant van de rivier. De pub street en t centrum zijn best makkelijk aan te lopen, lijkt me. In de grote lobby van t hotel staan veel massieve houten meubels. Bij de receptie vraag ik of ze n kamer voor 2 á 3 nachten voor me hebben. Dat is geen probleem. Ik bekijk de 2persoons kamer en deze ziet er dik in orde uit. De prijs valt me ook mee met $15 per nacht. Wanneer ik mn spullen heb neergezet, test ik mn nieuwe scheershuim uit en stap daarna onder de douche. Om 14:15 loop ik t hotel uit. Er wordt me meteen gevraagd of ik n tuk tuk nodig heb. Welnee vriend, ik ga lekker lopen. Bij t restaurant White Rose in pub street ziet t er lekker druk uit. Hier ga ik ontbijten. Ik bestel springrolls en gebakken rijst met seafood. Alles is veel en lekker. Ook niet al te duur voor $5. Ik blijf hier tot 16:00 zitten lezen en loop dan n beetje door t stadje. Dit ziet er leuk uit zonder al te veel hoogbouw en met zn Franse invloeden. Na n uurtje te hebben geslenterd, ga ik in pub street bij restaurant Delicious zitten. Op t bord buiten staat dat t van 15:00 - 20:00 happy hour is en dat n groot glas tapbier dan maar $0,50 kost. Ik drink n paar glazen en raak na n tijdje in gesprek met de vrolijke springinhetveld Aude uit Zwitserland en Pauline uit Frankrijk. Zo vertelt Aude dat ze net op de Zwitserse tv had gezien dat n vrouw haar Filipijnse eiland met backbackers hutjes aan iemand wil overdoen die dezelfde 'spirit' daar wilt behouden. Dan moet ik maar ns op zoek gaan naar die oproep ergens op t interweb. Na n tijdje komt Birgitta uit Noorwegen bij ons zitten. Zij heeft ook hele bijzondere verhalen. Zoals dat ze net uit Nepal komt en dat ze daar betaald vrijwilligers werk heeft gedaan. Betaald vrijwilligers werk? Jazeker. Zij moest daar nog voor betalen ook. Die NGOs daar zullen wel goed bij kas zitten dan. Omdat ze nog naar Vietnam gaat, geef ik haar mn email adres zodat ze met vragen me n berichtje kan sturen. Tijdens de leuke gesprekken eet ik nog wat, maar neem om 21:30 afscheid. Ik loop rustig terug naar mn hotel waar ik in bed meteen in slaap val.

ZATERDAG 27/02

Om 06:00 schrik ik wakker. Wat n tyfus herrie komt er van buiten. Gelukkig is t nog zo'n tijdstip waarop ik me kan omdraaien en verder kan slapen. Om 09:15 word ik uit mezelf wakker. Ik ga in de stoel op mn kamer zitten om n beetje bij te komen. Ondertussen schrijf ik n review over Bloom Garden Guesthouse op Tripadvisor. Niks dan lof natuurlijk. Om 11:30 loop ik naar pub street waar ik bij Madison Corner n simpel ontbijtje naar binnen werk. Ik zoek uit hoe ik t best van Battambang naar Sihanoukville kan reizen. Kennelijk zal dit altijd via PP moeten. Hierna loop ik n andere richting uit van t stadje. In dit gedeelte vind ik t postkantoor. Hier kan ik later sowieso n kaartje kopen om met hun busje terug naar PP te rijden.
Er gebeurt weinig hier zo op t eerste gezicht. Ik wil wel wat gaan doen. Maar wat? Anders huur ik n motorscooter en rij naar de tempel op n berg zo'n 15 km. hier vandaan. Daar zijn ook grotten waar zo'n 15 miljoen vleermuizen wonen en die 's avonds allemaal naar buiten vliegen om te dineren. Laat ik dat maar doen dan. Ik zie om de hoek n zaakje die die krengen verhuurt. Ik vraag wat dat me gaat kosten. $7 per dag. Das te doen. Ik moet wel eerst ff naar mn hotel om mn paspoort op te halen, want daar vraagt de beste man om. Kan ik me meteen ff omkleden in mn trekking outfit. In t hotel tjek ik meteen de status van mn GoPro. Kak! Allebei de batterijen leeg. Dat schiet niet op als ik die Fledermausen wil filmen. Snel in de oplader dus. Ondertussen kleed ik me om. Pfff, ik zit te kijken hoe verf droogt. Hier word ik achterlijk van. Ik ga met mn paspoort alvast de motor ophalen. Dan rij ik zo wel weer snel langs t hotel. Bij t zaakje duurt t trouwens ook n hele tijd. Zo moet eerst de scooter nog gebracht worden. Dan n heel formulier ingevuld worden. De man wil mn paspoort achterhouden. Ik zeg vriendelijk dat dat niet gaat gebeuren. Hij mag er n kopietje van maken, maar mn legitimatie hou ik op zak. Ik had t niet verwacht, maar hij gaat er mee akkoord. De scooter wordt gebracht. Ik vraag of er geen slot bij zit. Hop, scooter gaat weer weg en komt even later weer terug inclusief n simpel slotje á 3 knaak 50 die je door kan bijten. Maar...mn geld in ontvangst nemen ging wél vlot haha. Nâh snel terug naar t hotel voor mn spullen voordat de vleermuizen dalijk al weer in hun grotten zitten als ik aankom.
Om 15:00 rij ik als n 'easy rider' naar Phnom Sampeau. Deze tempel ligt langs de NH57 richting Pailin. Wanneer ik de NH57 verlaat door linksaf naar de ingang af te slaan, zie ik rechts op n hoogte van 30 mtr in de berg n enorm hoofd van Buddha. Die is uit de berg gehouwen, maar door geldgebrek blijft zn lichaam voorlopig nog verborgen in de berg. Verderop kom ik aanrijden op eettentjes. De mensen springen bekant voor mn motor om me naar binnen te leiden. Ik geef n beetje gas bij en rij naar de ingang waar ik $2 moet betalen. Nâh kan ik óf n hele lange trap naar de top op óf via n steile weg met mn motor naar boven rijden. Euhhhh...ff denken heur. Optie 2 maar doen hè? Dat de weg steil is daar is geen woord over gelogen. N hele belevenis. Maar ik haal heelhuids de top. Ik zet mn motor bij n drankententje neer. Er lopen hier veel makaken rond. Het complex bestaat uit n aantal verschillende tempels en n hoge goudkleurige toren. De goudkleurige deuren zijn versierd met allerlei religieuze afbeeldingen. De kleurige tempel ernaast is ook mooi met zn versieringen en ornamenten. Het uitzicht vanaf de top is zeer de moeite waard over t vlakke landschap. Ik zie veel gele akkervelden met hier en daar wat palmbomen.
Wanneer ik alles heb bekeken, ga ik ff op n stoeltje op n uitkijkpunt zitten. Naast me zit n meisje met prachtige tattoos en haar vriend. We raken aan de praat. Lauren en Ben komen uit Engeland. Tis n aardig stel. Ze zijn hier met n tuk tuk en zeggen dat hun chauf hun zo naar n speciaal plekje brengt om de vleermuizen te bekijken. Ze zeggen dat ik gerust achter hun aan kan rijden. Het is alleen wel tijd voor ze om de trappen weer naar beneden te nemen. Daar spreken we af.
We rijden weer naar de NH57 en slaan linksaf. Volgens goed Cambodjaans gebruik rijden we n stukje tegen t verkeer in en t.h.v. t midden van de berg slaan we weer linksaf n grindpad op. Bij de voet van de berg rijden we rechtsom rond de berg zodat we precies aan de andere kant van de ingang naar de tempel komen. We zetten onze voertuigen langs de kant van de weg en stappen over n hek wat onderaan de berg staat. Via n steil pad klauteren we naar boven totdat we op de helft zijn. De tuk tuk chauffeur heeft n matje meegenomen wat hij op de grond uitspreid. Hier kunnen we zitten. Ik zie n stuk carton liggen wat ik ernaast leg voor meer ruimte. Was t uitzicht aan de andere kant nog over n vlak landschap, hier kijken we uit over palmbomen tot aan de horizon. Daar staan wel vele bergen. Eén berg rijst tussen de palmboven uit. Er staan mooie gebouwen op. Ben en ik maken foto's en we praten gezellig met zn 4en. Er komen nog meer mensen op de helling zitten. Ik zie n Engelse gast waarmee ik in Bayon heb staan praten. Langzaam verdwijnt de zon achter de berg aan de horizon. Na zo'n 5 minuten komt de eindeloze stroom vleermuizen op gang. Ze komen linksachter boven van ons uit n grot en kleinere openingen. Ook komt er n stroom van de andere kant van de berg over de kam heen vliegen. Wat n spectaculair gezicht. De onaflaatbare stroom vleermuizen vormt zich tot n zwart lint van de berg tot over de palmbomen. Het houdt niet op; ze blijven maar uit de berg komen. Ik heb nog nooit zoiets gezien en ik vind t geweldig! Ik besluit t n stukje hogerop te zoeken. Ik klim tot ik bij n hek kom waarchter de toegang verboden is. Hier zie ik de gaten en grote grot waar ze uitkomen. T 1ste wat me opvalt is de geur van de guano; de vleermuispoep. Het 2de is de warmte die de flapperende vleugels produceren. Ik voel meteen n paar graden warmteverschil met waar ik zojuist stond. De wanden rond de grot vormen langzaam steeds groterwordene zwarte vlekken door de vleermuizen die erop gaan zitten. Ik sta al n kwartier te kijken en t lijkt er niet op dat er voorlopig n eind aankomt. Enkele tuk tuk chauffeurs roepen naar hun klanten dat t tijd wordt te vertrekken. In t donker is t niet veilig meer de berg af te komen. Ik ga ook langzamerhand naar beneden. Lauren en Ben zwaai ik gedag en rij weg. De duisternis valt nâh snel in. Bij t 1ste tankstation gooi ik snel mn tank vol. Hierna gaat t gas open. Terug naar Battambang. Begint t nâh te hagelen. Ik voel harde stukjes tegen mn benen, armen en gezicht komen. Ik hoor hoe dit ook tegen mn plastic helm aankomt. Gelukkig heb ik mn bandana van te voren voor mn neus en mond geknoopt, want dit is geen hagel maar t zijn allemaal vliegende insecten. Ik wou dat er hier wat vleermuizen vlogen zodat ze deze regenbui konden opeten. Na n minuut of 10 wordt t wat minder.
Om 19:00 sta ik weer bij de zaak voor de deur. Ze gaan net sluiten en ik kan nog net alles inleveren. Ik loop de hoek om pub street in en ga weer bij Delicious zitten. Hier eet en drink ik wat. De 3 meiden van gister komen ook op t terras zitten. Birgitta dr armen en benen zijn helemaal rood. Ze zegt dat dat door bedbugs komt. Tja, die kans is groter in $2 dorms. Er komt n lange gast naast me zitten. Hij is 2 cm. langer als ik en komt uit Zweden. Samuel is relaxt en we praten wat. Wat me wel opvalt hier is t grote aantal bedelaars die door de straat en over de terassen lopen. Sommige missen n been -waarschijnlijk door n mijn- en dan begrijp ik t wel dat ze bedelen. Maar sommigen lijkt niks te mankeren. Er lopen ook veel kinderen tussen. Ik vind t moelijk, want t liefst zou ik ze allemaal willen helpen, maar met geld kan ik dat niet.
Na n kleine 5 uur op t terras te hebben gezeten, reken ik af, zeg iedereen gedag en loop terug naar t hotel. Daar bel ik nog ff met mn pa en ga dan slapen.

ZONDAG 28/02

Na goed geslapen te hebben, word ik om 09:00 wakker. Zodra ik wat meer energie heb, spring ik onder de douche en ga om 11:15 naar buiten. Ik loop naar White Rose voor mn ontbijt: springroll en n glas verse ananassap. Hierna maak ik n beginnetje met mn verslag over de tempels van Angkor. Ik ga hiermee verder op t terras van Delicious. Hier zit ik nl. n stuk rekaxter in 1 van de retro rotan kuipstoeltjes. Ik bestel n kokosnootsap die zoals altijd in de noot zelf met n rietje erin wordt geserveerd. Tussen t typen door maak ik af en toe n praatje met wat andere gasten. Mn verslag lijdt er n beetje onder, maar dat is niet erg. Om 16:50 bestel ik n burger. Ik begin trek te krijgen. Dan kan meteen mn foon ff in de lader. Ik raak aan de praat met n wat oudere man, Evan "Jordy" genaamd. Hij komt uit Newcastle vandaar zn bijnaam. Hij woont hier al 8 jaar en weet me van n hoop nieuwe informatie te voorzien. Grappig is dat wat hij over politiek en wereld aangelegenheden zegt ik ook al jaren roep. We denken duidelijk t zelfde. Ben ik tenminste niet de enige gek op de wereld. :p
Ff later mengt Don (ook uit UK) zich in t gesprek. Ik ga weer ff verder met mn verslag. Om 22:30 uur -wat vliegt de tijd- ga ik terug naar mn hotel. Ik typ de dag, waarmee ik bezig was, af en ga net na middernacht naar bed. Deze relaxte dag leende zich uitstekend voor relaxt in n stoel hangen en te schrijven. Tevreden dus sluit ik mn ogen.

SCHRIKKELDAG MAANDAG 29/02

Voor vandaag heb ik de wekker om 06:15 gezet. Na 20 minuten kom ik uit bed. Vandaag ga ik kijken of ik met t busje van de Cambodjaanse post naar PP kan rijden. Zoals gezegd moet ik daar sowieso heen om verder door te kunnen reizen naar Sihanoukville. Maar als ik daar toch ben, wil ik gaan kijken of ik daar wat makkelijker mn visum met n maand kan verlengen. Een week is gewoon te kort voor wat ik allemaal nog wil gaan zien in Cambodja. Om 08:00 loop ik naar t postkantoor. Na 22 minuten loop ik met n kaartje voor zometeen op zak weer naar t hitel. Daar pak ik mn spullen in en check ik om 08:45 uit. Ik vraag of ik mn bagage ff in de lobby mag laten staan, want ik wil wel ff ontbijten. Dat is goed. Ontbijten doe ik snel bij Delicious. In de lobby van t hotel schrijf ik nog ff n review op Tripadvisor. Om 09:58 rij ik met n tuk tuk naar t postkantoor. In de tijd dat ik op t busje wacht, ga ik verder met mn verslag.
Om 10:45 komt t busje. Ik stap in. Ben ik vandaag weer als enige? Nope. Er komt nog n Cambodjaanse jongen achter me zitten. Na 6 minuten rijden we weg. Om 12:30 stoppen we ff bij t postkantoor van Pursat. Tot nâh toe is de rit weinig interessant. Dor akkerlandje tot aan de horizon, palmboompje hier & daar, kleine huisjes, groot huisje, tempeltje...same same. Buiten Pursat stoppen we bij n wegrestaurant zodat de chauf kan eten. Net voor 1en gaan we weer verder. Het is nog 170 km. naar PP. Even verderop stoppen we bij n tankstation om n vrouw met haar kindje in te laten stappen. Om 14:15 stoppen we bij t postkantoor van Kompong Chnhang. Zo'n 40 km. voor PP zijn er wegwerkzaamheden. Er ligt hier geen asfalt meer, maar rood grevel. Het lijkt wel of we over n kilometers lange tennisbaan rijden. Alle busjes, die ons voorbij komen racen, zorgen voor n mooie rode mist waarin we soms zicht hebben van nul. Toch zie ik dat we 2 prachtige tempels links en rechts passeren. Bijna recht tegenover elkaar staan aan iedere kant van de weg ook 2 moskeeën. Links zie ik ook de rivier verschijnen die door PP stroomt. Aan de horizon rechts staan bergen met op 1 top ervan n aantal tempeltorens. De rit wordt zo kort voor PP pas interessant. Na de nodige kilometers rijden we weer op asfalt. Maar t duurt niet lang voordat we weer over t centrecourt van Wimbledom rijden. Het rode grevel stuift weer op als in n Sahara storm. Rechts van de weg zie ik enorme waterpartijen met hier en daar n huisje. Volgens mij worden hier garnalen gekweekt. We rijden nâh stapvoets. Dit gaat nog wel n tijdje duren. Inderdaad...we komen pas om 16:23 bij t postkantoor van PP aan. Ik doe eerst ff n peukie buiten en laat daarna n tuk tuk chauffeur zien waar ik naartoe wil. Voor $3 brengt hij me naar New Midtown hotel waar ik om 17:15 aankom.
Ik vraag bij de receptie of ze n kamer voor 3 dagen voor me hebben. De jongen zegt dat hij geen standaard kamer meer heeft; alleen nog maar n superior voor $27/nacht. Samen met hem bekijk ik de kamer. Deze is t zelfde als de 1ste keer hier. Ik zeg dat ik er toen $20 voor heb betaald. Hij verlaagt de prijs naar $25, maar ik zeg dat ik dat nog steeds teveel vind. We gaan weer naar beneden zodat hij t aan de manager kan vragen. Deze komt bij me en herkent me van de vorige keer. Hij zegt dat $20 goed is. De kamer moet ff in orde worden gebracht dus ik loop naar t winkeltje aan de overkant om wat te drinken te halen. T kleine jochie herkent me ook meteen en rent naar me toe om te Hi5en.
Ik zet mn spullen op de kamer en ga met n biertje bij t zwembad op t dak zitten. Nâh ik er over nadenk...volgens mij had ik de vorige keer toch $25 betaald voor de kamer. Ach ja, zolang er wat van de prijs af kan, maken ze nog steeds winst hoor. Bij t zwembad raak ik aan de praat met Charlotte uit Denemarken. Ze is hier voor 3 maanden voor haar 'masters'. We praten leuk en ik vraag haar of ze zin heeft straks met me mee te gaan naar de Commune om wat te eten. Dat lijkt haar leuk. We spreken af over n uur in de lobby.
Om 19:30 lopen we samen naar t restaurant. Daar vraagt ze of ze ook vegetarische gerechten serveren. Niet echt. Behalve n bordje patat. Die neemt ze dan. Ze zegt dat ze vanaf morgen n appartement heeft en dat binnenkort haar 2 kinderen haar komen bezoeken. "Twee kinderen? Hoe oud ben je dan?" Ze antwoort:"36.". "No way! Ik dacht dat je 26 of zoiets bent." Ze lacht om t compliment. Zo was t niet bedoeld; ik dacht écht dat ze 26 is. Nâh, laat dan maar...36 en vegetarisch én met kinderen. Niet mn doelgroep haha. Nee hoor, geintjuh. Was écht niet op de versiertoer heur. Ik bestel nog wat te eten waar n salade bij zit. Deze geef ik aan haar, want in mijn ogen kan je niet op patat alleen leven. Vooral niet als je ook nog ns geen vlees eet. :p Het is gezellig en we blijven tot 21:00 zitten. We lopen terug naar t hotel waar we afscheid van elkaar nemen. Ik wens dr veel succes met dr studie en n fijne tijd met dr kinderen.
Op mn kamer val ik binnen n uur in slaap. Terug in Phnom Penh...ik ben benieuwd of ik hier mn visum op tijd kan verlengen....