Van Hanoi naar Saigon

Maandag 25/02

Ik kan met gemak de eerste paar regels van gisteren kopiëren en hier plakken.
Als ik bij de schuifdeur van m'n balkon ga zitten voor 'n peukie en 'n energydrankje, kijk ik naar m'n stevige schoenen die ik al twee maanden niet heb aangehad. Ik weet niet hoe 't komt, maar op de neuzen zit 'n laagje schimmel. Vaaaaaagggggg.
Als ik bij 't koffietentje m'n eerste bakkie op heb, komt de altijd zo vriendelijke schoenenpoetser aangelopen. Hij begroet me weer vriendelijk en ik vraag hem naast me plaats te nemen. "Wil je koffie?", vraag ik. Dat wilt hij wel. Ik vertel hem van de schimmel op m'n schoenen en vraag hem of hij dit kan en ook wilt schoonmaken. "Da's geen probleem." "Ok. Laten we dan na de koffie naar m'n hotel lopen. Dan haal ik ze naar beneden." Terwijl hij m'n schoenen weer in de oude conditie krijgt, haal ik snel 'n sappie. Na 'n tijd zien ze er weer goed en schoon uit. Hij heeft zelfs de veters weer netjes gemaakt. Dankbaar geef ik hem D 150.000 waar hij zichtbaar blij mee is. En ik ook. Ik ga weer naar boven waar ik tot 15:00 leer. Het blijft 'n saaie bedoeling. Deze module is nog maar 1 week toegankelijk. Moet ik verlengen of zal ik tezijnertijd de module opnieuw aanschaffen wat goedkoper is? Ooohhhhh, quelle horreur! Maar gelukkig is er nog pizza. Dat maakt 't leven toch altijd nét wat mooier. Ik eet de twee stukken op en ga dan naar beneden.
Aan de overkant haal ik 'n Red Bull en ga buiten bij Ibiz verder met m'n verslag. Hier ben ik tot 18:10 mee bezig. Dan gaat de laptop weer aan de lader. Aan de overkant haal ik twee stokjes saté. Chuan, van de Bahn Mi kraam, geeft me 'n soort flensje met 'n stukje varkensvlees ertussen. Erg lekker. Volgens mij is 't flensje van sticky rice gemaakt. Hierna bestel ik 'n Bahn Mi bij hem met alles erop en eraan. Dan komt Quan bij me zitten. "Je hebt geluk.", zeg ik tegen hem. "M'n detox dag is voorbij." Eindelijk kan die met me gaan bieren. Om 20:25 komen Moon, Danny en Jose (!) bij ons zitten. "Wtf? Ik dacht dat jij 'n baan had gevonden in Hai Phong?", vraag ik Jose. "Dat klopt.", zegt hij. "Maar daar ben ik vanmorgen weg gegaan toen de eigenaar van me verwachtte dat ik de eerste 2 weken gratis zou werken." "Wat 'n mafklapper, zeg." "Ja, inderdaad.", zegt hij weer. "Ik ben dan misschien wel gek, maar niet achterlijk." Het is zeer gezellig met z'n allen en er wordt veel gelachen. Goeie energie. Als iedereen langzamerhand weggaat, maak ik nog ff 'n kort praatje met Stefanie en Matthew uit Malta. Dan ga ik ook pitten.

Dinsdag 26/02

Als Ik beneden m'n vuile was afgeef, vraagt Linh (de eigenaresse van 't hotel) of ik 5 maart met haar mee wil gaan naar het plaatsje, waar ze is opgegroeid, om een introductie les Engels te geven op de school daar. Dit is zo'n 70 kilometer van Hanoi vandaan. Ik zeg dat, indien ik geen andere plannen heb, ik graag met haar meega.
Na mijn ontbijt ga ik bij Ibiz verder met m'n verslag. Hier ben ik tot 19:30 mee bezig.
Bij Douk bestel ik een Bahn Mi. Hij zegt dat ik deze niet hoef te betalen. "Dat vind ik heel aardig van je, maar ik betaal gewoon hoor.", antwoord ik. Na nog 'n biertje haal ik nog 'n Bahn Mi aan de overkant. Het is opvallend stil op straat. Er lopen maar weinig mensen.
Na 'n uurtje slenter ik richting de Pirate Bar. Hier slobber ik 'n Witte Rus naar binnen terwijl ik wat bankzaken regel. Dan komt ook hier de politie moeilijk doen. Nog nooit meegemaakt in deze straat. En ook al niet op dit vroege tijdstip. Maja, vrouwtje piraat kan er ook niks aan doen en begint rustig haar zaakje te sluiten.
Laat ik maar even 'n kijkje nemen bij B2K. Ik bestel 'n Cuba Libre en neem binnen plaats waar ik The Anh met een vriend pool zie spelen. The Ahn trakteert me op 'n biertje. Hij heeft zijn hele zaak volgehangen met de kunstwerken die hij maakt. Zijn schilderijen vertegenwoordigen de 5 elementen uit het Boeddhisme: water, aarde, vuur, hout en metaal. Het ziet er allemaal wel vet uit in z'n club. Ik maak wat foto's van z'n werken en neem weer plaats aan 't tafeltje. Dan krijg ik nog 'n biertje van hem. Van komt ook binnen en gaat bij me zitten. De 2 zijn klaar met hun pool spel en komen er ook bij. The Anh laat wat eten op tafel zetten. Z'n vriend is een man van weinig woorden. Maja, daar hebben we Van voor. Maar Poolen doet hij wel graag en vraagt of ik 'n potje met hem wil spelen. Het spel gaat gelijk op en hij verslaat me op 't laatste moment. Ik bedenk me dat je altijd wordt verslagen op het laatste moment. Dus ik verander de zin in: hij verslaat me op 't nippertje. Nog 'n leuk woord ook om te gebruiken.
Tijd om naar huis te gaan. Onderweg zegt iedereen me gedan en wenst me welterusten. de twee jongens van de receptie vinden 't leuk en lachen. Nadat ook hun een fijne avond heb gewenst, ga ik naar boven.

Woensdag 27/02

Na weer een nacht vol dromen word ik wakker. Ik beleef iedere nacht meer avonturen dan overdag. Leuk, maar soms erg uitputtend.
Ik ga de straat op voor koffie, sap en Bahn Mi. Terug bij het hotel neem ik m'n was mee naar boven. Het zonnetje schijnt eindelijk weer, dus met de balkondeur open sorteer ik de spullen die ik hier bij Vi mag achterlaten als ik naar Saigon ga. Daar ben ik wel even zoet mee. Als ik alles zo goed als mogelijk heb verdeeld, haal ik aan de overkant een ijsthee voor 20 eurocent en ga ik bij Ibiz zitten om wat emails te schrijven. Na een tijdje komt Sham bij me zitten en trakteert me op bier. Waaaattttt? Dit is uniek! Bo, van de Bahn Mi kraam, zet een zak met Bong Ngo op tafel. Het is popcorn, maar ik vind 't meer smaken naar gepofte tarwekorrels zoals Kellogg's Smacks. Desalniettemin smaakt dit toch goed als snack. Als de liter bier van Sham op is, bestel ik er ook één om te delen. Er wordt weinig tot niks gesproken tussen ons, wat 't samen hangen er wel zo prettiger op maakt. We hebben elkaar echt níks te melden.
Om 18:15 ga ik naar Bistro. Ta Hien is bijna leeg. Heel weinig stoeltjes en tafeltjes op de straat en ook bijna geen publiek. Bij Bistro zijn de jongens druk bezig de reclameborden van de gevel te halen. Moet óók van de politie. Ongelooflijk wat de komst van die 2 natte druiven hier veroorzaakt. Ik drink en eet wat, maar vanavond valt er weinig te beleven. Dus ga ik weer terug naar Ibiz. Helaas gaat Moon net weg. Ik bestel bier en deel dit met de jongens van Ibiz en met Van die aan komt lopen. Even later komt ook Jose. Het is weer zeer gezellig. Naast ons zit een groep Vietnamese jongens en 'n paar meisjes. Ook bij hun ziet 't er gezellig uit. Na 'n tijdje zegt er één van hun dat ik zijn voorbeeld ben. Ik heb geen idee waarom, maar geef hem graag een knuffel terug. We praten wat, maar ik kom er niet achter waarom hij me zo leuk vindt. Hij heeft 'n lekker wijf bij zich, dus dat kan 't niet zijn.
Middernacht gaat de bar van Ibiz dicht. Met Jose drink ik nog 'n paar biertjes aan de overkant. Bij het kleine tentje waar ik m'n sigaretten, energydrankjes en ijsthee koop en waar ik af en toe de 'bong' van leen om Vietnamese tabak te roken. Het mag eigenlijk de naam 'klein tentje' niet eens dragen, want meer dan een vitrine, 2 miniscule houten bankjes en 'n houten tafeltje staat er niet. Maar het heeft wel sfeer. Zo zit de eigenaar altijd op z'n telefoon videospelletjes te spelen. Als hij er niet is, worden de honneurs waargenomen door zijn altijd lachende en vriendelijke vrouw die zo nu en dan in gezelschap is van hun leuke, vrolijke, jonge dochtertje die altijd Engels met me wilt praten.

Donderdag 28/02

Als ik lichtjes brak wakker word, denk ik dat ik 't laatste biertje gister beter had laten staan. Maja, is het gezellig dan is het gezellig.
Ik sleep mezelf naar buiten voor koffie en een detoxsapje. Hierna ga ik naar m'n kamer waar ik tot 16:00 he-le-maal niks doe. Heerlijk!
Bij Ibiz bestel ik een ijskoffie en een Bahn Mi. Mary uit Nieuw Zeeland komt naast me zitten. Ze ziet er jonger uit dan de 55 jaar die ze oud is. We praten wat en ze vertelt me dat ze een Nederlandse vader heeft. Die kwam uit Egmond Binnen. Daar is ze later zelf ook nog naartoe gegaan, waar ze onverwacht haar nichtje tegen is gekomen. Ook vertelt ze me dat ze thuis alles heeft verkocht om zo'n 20 maanden door heel Zuid Oost Azië te reizen. Ze heeft voorlopig nog wel even te gaan. Leuke vrouw met interessante gesprekken. Ik bestel 'n biertje voor ieder.
Als ze weg gaat, drink ik er nog 1 en ga dan naar Chops. Op Tripadvisor lees ik dat ze hier hele goeie hamburgers serveren. Ik ben benieuwd. Het is niet ver lopen. De zaak ziet er redelijk luxe uit. Je mag er zelfs niet roken binnen. Ik bestel een hamburger, 'n portie patat en een White Russian milkshake. Dat ze zoiets op de kaart hebben staan, levert ze bonuspunten op. De hamburger smaakt inderdaad geweldig en vult als 'n malle. Ik eet een paar stukken patat met truffelmayonaise. Ook die smaken fantastisch. Goed gevuld met aardappel. Maar ik krijg dit niet op. Die Witte Rus weet ik nog wel soldaat te maken.
Na dit koningsmaal loop ik terug naar Ibiz waar ik met Moon en Jose heb afgesproken. Jose heeft nieuw werk gevonden buiten Hanoi. Daar gaat hij morgen naar toe. Ze zijn er nog niet. Van Quan krijg ik een biertje. Hij komt een beetje gestrest over, want hij staat er vanavond alleen voor. De rest van zijn collega's zijn op het verjaardagsfeest van de eigenaar van Ibiz. Dan komen Moon en Jose aan. We doen het vandaag rustig aan. Iedereen is moe. Daarom nemen we om 22:00 afscheid van elkaar en gaan we naar huis.

Vrijdag 01/03

Ik heb goed geslapen. Ik merk ook dat ik helemaal geen last meer heb van m'n rug. Die massage van afgelopen zondag heeft dus zeker geholpen. Bedankt Sofia!
Na mijn ontbijt ga ik naar m'n kamer en schrijf ik een persoonlijke brief aan iemand die ik al een tijdje niet gesproken heb. Als ik hiermee klaar ben, ga ik naar buiten om een postzegel te kopen en de brief te posten. Pffff….tis benauwd. 27 graden Celsius. Nog voordat ik de Old Quarter uit ben, kom ik het Hongaarse stel tegen. Daar zat ik nâh net niet op te wachten. Ik maak een beleefdheidspraatje met ze en neem dan snel afscheid. Bij het postkantoor, halverwege Hoan Kiem Lake, koop ik een postzegel die netjes op de envelop wordt geplakt. Maar de brief hier achterlaten, kan niet. Ik moet em buiten in de brievenbus, die net naast de ingang van 't postkantoor hangt, doen. Op de terugweg wissel ik € 500 voor Dong. Bij het hotel betaal ik de rekening voor de maand februari. Ik ben bijna meteen weer door m'n gewisselde geld heen haha. Ik haal 'n sapje en ga buiten bij Ibiz zitten. Daar heb ik nog wel geld voor. En ook voor 'n Bahn Mi.
's Middags drink ik een biertje met Ashley uit Zuid Afrika. Ze is Engels lerares en woont hier al 'n jaar. Leuke chick.
's Avonds ga ik naar Bistro om te eten. Met Vi spreek ik af om komende zondag me wat vrienden naar een Boeddhistische tempel te gaan. Hier in Vietnam hebben ze 't dan over een 'pagoda'. Dat is de hoge toren die, als aanvulling, bij de (Boeddhistische) tempel staat. Als ze 't over tempels hebben, is dat over hun eigen tempels die niet Boeddhistisch zijn.
Hierna doe ik wat 'bar hopping' en eindig bij B2K. Hier speel ik het Vietnamese kaartspel ‘Tiến lên’ met The Anh, Van en Cameron (UK). Het is gezellig en tegen 04:30 rol ik m'n bed in.

Zaterdag 02/03

Ik word pas na het middaguur wakker. Als ik koffie zit te drinken, komt er een man voorbij die leesbrillen verkoopt. Die heb ik niet echt nodig. Maar dan herinner ik me dat Van 'n leesbril heeft met maar één pootje en één lens erin. Voor die paar euro koop ik 1 bril van de man. Hij blij en Van hopelijk later ook.
Als ik bij Ibiz van m'n sap en broodje geniet, raak ik aan de praat met Heather uit Canada. Ik heb haar hier al 'n paar dagen zien rond bewegen op krukken of in een rolstoel. Ik vraag wat ze met haar been heeft gedaan die ingepakt zit. Ze vertelt me dat ze hier pas net is en dat ze op de motor ergens onder Hanoi was verdwaald. Ze wilde 4 jongens de weg vragen, maar die begonnen haar uit te schelden en met stenen naar haar te gooien. Toen ze terug naar haar motor rende, viel ze en lag haar been best open. WTF? Zoiets heb ik echt nog nooit gehoord hier. Ze is hier zelf behoorlijk nuchter onder. "Ik was gewoon op de verkeerde tijd op de verkeerde plaats.", zegt ze. "Dit gaat echt m'n reis hier niet bederven." Wow! Bewonderingswaardig hoe ze dit opneemt. Na haar verhaal komt haar bus haar halen om naar haar volgende bestemming te brengen.
Ik ga naar m'n kamer om me op te frissen. Beneden probeer ik met de jongen van de receptie een vliegticket naar Saigon te boeken. Maar elke keer gaat er iets fout met de betaling. Ik probeer het ook nog op andere websites, maar ook hier geen succes. Dat zie ik later dan wel. Het is nâh beer o'clock.
Bij Ibiz drink ik er 'n paar, bij Rockstore 1 en eet 'n hamburger. Het is nog geen 9 uur als ik weer op m'n kamer ben. Lekker vroeg slapen. Morgen vroeg op.

Zondag 03/03

Dat vroege slapen ging niet door. Er was een hoop lawaai vannacht van buiten.
Ik word om 05:40 wakker. Vreemd, want ik had de wekker om 05:00 gezet. Die is wéér niet afgegaan. Ik tik 'n energydrankje naar binnen en kleed me daarna aan.
Om 06:30 loop ik de kruising op van Pho Ma May en Dao Duy Tu. Vi had me het kenteken van 't busje al gestuurd en deze staat er netjes te wachten. Op 'n andere hoek van de straten zit 'n man voor een winkeltje te roken. Ik ga bij hem zitten. Er komt 'n jongere vrouw bij ons zitten. Ik vermoed dat ze deel uitmaken van de groep, maar zeker weten doe ik het niet. Langzaam aan komen er meer mensen bij ons. Ze lijken elkaar allemaal te kennen. Behalve mij dan haha. Dan komen Adam en Vi aanlopen. De mensen zijn inderdaad vrienden van hun en we maken kennis met elkaar. Hun namen was ik na 2 seconden al vergeten zo vroeg op de morgen.
Om 07:00 rijden we. We passeren West Lake waar veel ex-pats wonen. Op 'n groot plein, met uitzicht op het meer, doet een grote groep aan Tai Chi. Het duurt even voordat we de stad uit zijn, maar als we eenmaal op de grote weg zitten, blijft de chauffeur erg langzaam rijden. Voor een afstand van nog geen 50 kilometer naar de pagoda heeft hij 70 minuten nodig.
Het is erg druk als we uitstappen. Vi zegt dat ze niet weet waarom, maar normaal gesproken is het hier niet zo druk. Er zal dus wel iets speciaals aan de hand zijn. Meteen komen er wat mensen aan die maar één been hebben of iets anders mankeren. Ik geef ze ieder 'n euro en loop dan met het gezelschap naar de ingang. Het eerste wat opvalt is het enorme Boeddha beeld wat nog in de steigers staat. Rechts hiervan staat een hoge toren. Via een loopbrug (met roze en gele bloembogen) lopen we naar 't eerste gebouwtje. Het water zit hier vol Koi vissen. Dan komen we bij de grote tempel aan. Rechts hiervan staan ook 'n paar Boeddha beelden. De bomen hier hangen vol met gele, blauwe en rode linten met teksten erop. Als ik door naar rechts zou lopen, zou ik bij de toren met 8nverdiepingen uitkomen. Acht is een heel belangrijk nummer in het Boeddhisme. Ook staan er drie beelden die panda's moeten voorstellen. Adam en ik moeten lachen, want die laatste is echt geen panda. Lijkt meer op 'n bruine beer die ze als panda hebben geverfd. Ik begrijp niet wat dat soort beelden hier te betekenen hebben. Waarschijnlijk iets voor kinderen, want de volwassenen besteden er geen aandacht aan. Dan komen er twee meisjes op me af. Of ik met ze op de foto wil. Tuurlijk joh, daar gaan we weer. Het startschot is gegeven en meteen komen er andere mensen met hetzelfde verzoek. Nog 'n paar dan, want ik wil binnen in de tempel gaan kijken.
Binnen de grote tempel staan 3 Boeddha beelden. Voor het middelste grote Boeddha beeld staan 3 kleinere Boeddha beelden. Links staat een vrouwelijk Boeddha beeld met 2 bloemen in haar handen. Rechts staat 'n vrouwelijk Boeddha beeld met een kruikje in haar hand terwijl ze met haar rechterhand haar ringvinger verbindt met haar duim. Dit beeld ken ik nog van mijn vorige reis. Dat staat in Da Nang. Er lopen hier gigantisch veel mensen rond. Veel mensen knielen voor de beelden om te bidden; anderen blijven staan om te bidden. En weer anderen lopen met schalen voor met offerwaar om dit bij de beelden neer te zetten. Ik loop met de klok mee om de 3 grote beelden heen. In de zijmuren en achtermuur zijn wel duizenden uitsparingen gemaakt, waar nâh in ieder een klein Boeddha beeldje staat. Al deze beeldjes worden verlicht door rood licht. Het ziet er sprookjesachtig uit.
Eenmaal uit de drukte wil ik het grote Boeddha beeld achter de tempel bezichtigen. Ik loop langs de tempel onder een plafond van allemaal hangplanten. Voordat ik ook maar bij het beeld kom, word ik alweer aangesproken. Deze keer door een groep van 8 Vietnamese vrouwen in hun traditionele Ao Dai kleding. De ene nog kleurrijker dan de ander. Ik schat ze een paar jaar jonger in dan ik, maar mijn god....die éne.....wat 'n beauty, wat n prachtige lach, dat lange zwarte haar en ze komt nog dicht bij me in de buurt kwa lengte ook....daar hoef ik niet lang over na te denken, daar wil ik wel mee op de foto. Maar op 1 voorwaarde: dan ook foto's met mijn camera. Geen probleem. Maar net als dat kanon naast me wil komen staan, piept er geniepig 'n andere dame tussen ons die me stevig vastpakt. De foto van mij en de 8 dames is gemaakt, als er meteen 2 dames bij aanschuiven. Weer 'n foto. Dan nog eens 2 erbij. Op de laatste foto sta ik met 17 mensen om me heen. Dan komt Adam die me wegsleurt. "Anders sta je hier de hele dag nog.", zegt hij lachend. "Haha, ja!", antwoord ik. "Dit is de meteen ook de laatste keer dat jullie me hebben meegenomen."
Om 09:20 zitten we weer in 't busje en rijden we 't parkeerterrein af. Na een half uur rijden komen bij een hele oude Vietnamese tempel aan. Hier is 't stukken rustiger, maar toch loopt er behoorlijk wat volk. We lopen rustig rond terwijl Vi veel aan me uitlegt. Na een betaling aan 'n monnik mag onze groep binnen de tempel achter het altaar kijken. Hier liggen alle offerwaren en staat ook wel het één en ander aan kunstwerken. Als we buiten komen, wil ook iedereen met me op de foto. Nadat we met het hele reisgezelschap op de foto zijn gezet, komen er meteen weer mensen om met me op de foto te gaan. Er worden zelfs baby's en kleine kinderen op m'n arm gezet. Sommige vinden zo'n kale baardaap maar niks en zetten het op 'n brullen. Hoppaaaaaaa! Die zijn zo weer bij moeders ghehehe. Weer moet Adam me ontzetten en daar ben ik stiekem best wel blij mee. Om 10:15 rijden we hier weg
Na 20 minuten komen we bij de tempel van Duong Lam aan. Vi leidt me rond en vertelt me weer veel nieuwe dingen. Zoals over de hele lage daken voordat je de tempel betreedt. Dat is dat je dan je hoofd zo diep moet buigen dat het niet boven 't hoofd van Boeddha uitkomt. En dat je in deze tempel juist in de richting van tegen de klok in hoort te lopen. Een vrouw in de tempel denkt dat ze waarschijnlijk niet hoeft te buigen als je de tempel verlaat en stoot haar hoofd vet hard tegen een massief houten balk. Oef! Als we uitgekeken zijn, lopen we naar de bus die een eind verderop geparkeerd staat. Het begint bloedheet te worden.
Na een kwartier rijden komen we bij een heel oud dorp aan. Dit dorp is het begin van de plaats Duong Lam. Om hier binnen te komen moet je eerst door een grote toegangspoort. In dit dorp mag geen nieuwbouw plaats vinden. Hoogbouw al helemaal niet. Zo blijft alles authentiek. De straten zijn rustig. Niet veel scooters en sporadisch autoverkeer. Bijna alle huizen hebben 'n zware houten voordeur. We lopen langs iemand die een soort aanhangwagen gebruikt als barbeque. Op een rooster liggen een paar stokjes sate en verderop het rek ligt een grote bal van klei. Adam legt me uit dat hierin kip zit die ze op deze manier gaar bakken. In het centrum staat een groot 'communal house'. Hierin worden de dorpsvergaderingen gehouden, bijeengekomen voor begrafenissen en voor feestelijke gebeurtenissen. We lopen verder door de stille straatjes en passeren een oude dorpsput. "Hier halen mensen hun water uit, want er stroomt een riviertje hieronder.", vertelt Adam. Even verderop lopen we een binnenplaats op en gaan we een gebouw binnen. Aan de tafels en banken te zien gaan we hier eten. Maar eerst wordt er bier opengetrokken en neemt Adam een fles Palinka uit zijn tas. Het is precies 12:00 uur. We nemen allemaal plaats en er worden allemaal gerechten op tafel gezet. Heerlijk gebraden varkensvlees, kleine loempiaatjes, een kom met zoete aardappelcurry, een groenteschotel met bonen gemixt met een soort taugé, een groentegerecht met paddestoelen, ui en boontjes en een bord met slablaadjes. Ook wordt er een bord neergezet met een groot stuk vis erop. Rijst en diverse dipsausjes maken het geheel compleet. Het smaakt allemaal even lekker. Maar misschien komt dat ook omdat ik de hele dag nog niets gegeten heb.
Na de lunch loop ik met een kleiner groepje verder door 't dorp. De anderen gaan vanwege de hitte ergens wat drinken in de schaduw. De wandeling duurt lang, want de vrouwen in ons groepje willen bij iedere verschillende bloemenstruik uitgebreide fotosessies van zichzelf laten maken. Na een lange wandeling belanden we in een smal straatje wat doodloopt. Aan het einde links staat één van de oudste huizen hier. Het is gebouwd in 1745. Maar we kunnen niet naar binnen, want de deur zit dicht. Net als we weg willen lopen, gaat de deur open en worden we binnen uitgenodigd. We komen op een binnenplaats vol met planten en grote aarden kruiken. Om de binnenplaats staan allerlei gebouwen, waar vroeger hele families woonden. Ik neem rustig een kijkje overal en loop dan het hoofdgebouw binnen. Hier zijn 3 verschillende altaars gebouwd ter ere van de voorouders van deze familie. Voor het hoofdaltaar zitten een paar toeristen met een Vietnamese tolk. Ook zit hier de huidige eigenaar van dit complex. Ik neem ergens rustig plaats en probeer te volgen wat de tolk de toeristen vertelt uit de mond van de eigenaar. Na een tijdje komt deze naar me toe met een klein kopje thee. "Parlez-vous Français?", vraagt hij mij. "Oui, un petit peu.", is mijn antwoord. We praten kort met elkaar en dan voegt hij zich weer bij de toeristen. Als ik m'n thee op heb, brengt hij me meteen een nieuwe. Zodra ik deze op heb, bedank ik hem en wens hem veel succes in de toekomst en veel geluk in dit prachtige huis. Eenmaal terug bij de groep drinken we nog wat tot de groep compleet is.
Om 16:00 vertrekken we hier. Onderweg maken we nog een korte stop om ijs te eten. Tijdens de terugrit is het rustiger in 't busje dan op de heenweg. Iedereen is moe. Ook ik doezel af en toe even weg. Na een uur rijden worden we aan de rand van het Oude Kwartier afgezet. Ik help Vi met een grote doos en zware tas overgebleven eten naar Bistro te brengen. Daar neem ik afscheid van Adam en Vi. Ik ben redelijk kapot.
Ik ga ff bij Ibiz zitten voor 'n biertje. Hier zitten de heren Greg en George uit Australië. Mooie mannen. George heeft vroeger van die lange treinen door Australië gereden en heeft de meest prachtige verhalen. Ook Bjorn (D) komt erbij. Dankzij de gezelligheid verdwijnt m'n vermoeidheid een beetje. En als er dan nog één of andere gekke, jonge Franse griet op m'n schoot springt, weet ik dat ik niet vroeg ga slapen. Het is 01:15 als ik, na een prachtige dag, op m'n kamer kom.

Maandag 04/03

Na de koffie probeer ik op m'n kamer opnieuw een ticket te vinden en te boeken. Maar helaas...het loopt steeds stuk op de betaling. Beneden vraag ik aan de jongen van de receptie of hij me kan helpen. Die kan me alleen hele vroege vluchten aanbieden die erg veel kosten. Laat maar. Eerst een sap en 'n broodje bij Ibiz.
Van komt bij me zitten. Die is er vandaag vroeg bij, zeg. Dan word ik gebeld door een Vietnamees nummer. Ik zeg dat ik weinig Vietnamees spreek (dit kan ik dan wel in de taal) en vraag of de dame Engels spreekt. Dat kan ze. Ze zegt dat ze van de boekingssite is en dat, wanneer ik een ticket wil, naar hun kantoor kan komen om te betalen. Dit is zo'n 4 kilometer hier vandaan. Great! Van zegt dat hij me op z'n scooter er naartoe kan rijden. Happy days! Het adres is niet makkelijk te vinden. We komen uit in een smal steegje vol met marktkraampjes. Twee scooters kunnen elkaar hier maar net passeren. Van vraagt aan een jongen waar we moeten zijn. Deze gast is zo vriendelijk om ons voor te rijden. Na een paar minuten wijst hij ons het kantoor aan. Dank!
Binnen is het allemaal zo gepiept. Ik betaal 1.578.000 Dong en krijg de benodigde papieren waarmee ik op het vliegveld kan inchecken. Op de terugweg rijden we nog snel langs de bank om geld te wisselen.
Terug bij Ibiz koop ik een pakje sigaretten voor Van als dank. Ik zeg dat ik even naar m'n kamer moet, maar dat ik zo weer terug ben. De eigenaresse van het hotel zegt dat het lesgeven in haar geboortedorp morgen niet doorgaat, maar bedankt me toch.
Als ik terug kom, is hij alweer weg. 'Không sao'.....geen probleem. Ik drink 2 biertjes en ga dan naar Bistro. Adam had beloofd dat hij een lekker gerecht met eend voor me zou maken. Na een paar biertjes verschijnt dit op m'n tafel. Rijst, wat sla en komkommerschijfjes en heel veel reepjes gemarineerde eend. Het smaakt werkelijk fantastisch! Ik zeg tegen hem dat ik dit iedere dag wel kan eten. Hij zou dit op het menu moeten zetten. Naast me komen Tom en Stella (UK) zitten. Ik geef ze wat informatie over Vietnam en we hebben de hele avond leuke gesprekken. Als we afscheid hebben genomen, wip ik even binnen bij de Pirate Bar om daarna wat te drinken bij B2K. Er zit niemand, maar al snel komt The Anh binnen. Verder is er niemand. Hij trakteert me weer op een paar biertjes en praten we over de inrichting en uitbaten van z'n bar, over z'n familie en het leven. Zeer aangename tijd zo met z'n tweetjes. Om 02:00 vinden we het genoeg geweest en gaan we naar huis.

Dinsdag 05/03

Ontbijten, spullen verdelen en inpakken, drinken, eten, mensen ontmoeten, poolen, slapen.

Woensdag 06/03

Na m'n koffie haal ik een sap en neem deze mee naar Ibiz. Er is nog niemand van de Bahn Mi kraam. Ik zet m'n sap op de tafel en check m'n telefoon. Dan zie ik iets bewegen onderaan m'n broekspijp. Het is een flink uit de kluiten gewassen kakkerlak. Ik schrik me de cholera en trap met m'n been zodat hij eraf zou vallen. Met deze krachtige doch sierlijke beweging schop ik het tafeltje met m'n sap de lucht in alsmede met een paar plastic krukjes. Het resultaat: tafeltjes en stoeltjes liggen her en der verspreidt, mijn gele passievrucht sap daaronder als een soort abstract schilderij en de kakkerlak die doodgemoederd verder mijn been opkruipt. Nâh spring ik op, verzamel al mijn moed en sla het monster van m'n been af. De jongen van de receptie komt kijken wat er buiten allemaal gebeurd. Hij ziet de puinhoop en ik wijs naar de kakkerlak op de grond. "Hij heeft 't gedaan!", roep ik. "PLET!", doet de slipper van de jongen. "Dat zal 'em leren." Binnen ga ik op zoek naar een emmer water, maar de jongen zegt dat hij dit wel gaat doen. Alsnog help ik hem mee de boel weer schoon te maken. Als ik dit niet zou doen, krijg ik petsen van m'n moeder. Op m'n kamer fris ik me zelf ook op.
Als ik 's avonds bij Bistro buiten zit te eten, vallen er 'n paar druppeltjes. "Niks aan de hand", denk ik. Maar dan ineens breekt de hemel open. Wat een stortbui. Binnen de kortste keren staat er een laag water in 't smalle straatje. Dan maar even binnen zitten. De bui is van korte duur en ook de straat is zo weer watervrij, dus verkas ik weer naar buiten. Na m'n maaltijd loop ik via de Pirate Bar naar Ibiz. Daar zitten de jongens van de receptie en bar samen met wat vrienden te drinken. Het lijkt alsof er iets te vieren valt. Er verschijnen allerlei visgerechten bij hun op tafel. De gelegenheid is ter ere van 1 van de jongens van de receptie die verleden week getrouwd is. Ik trakteer hem en de anderen op bier, waarna zij op hun beurt hun heerlijke gerechten met me delen. Om middernacht komt de popo weer roet in 't eten gooien. Figuurlijk gesproken dan. Tijd om te gaan slapen.

Donderdag 07/02

Om 08:25 word ik wakker. Voor de derde keer is m'n wekker niet afgegaan. Snel kleed ik me aan en pak de laatste spullen in. Mijn grote backpack neem ik naar beneden en zet 'em bij de receptie neer. Na m'n koffie haal ik m'n andere rugzak uit m'n kamer en breng ook deze naar beneden. Ik betaal Linh de laatste dagen verblijf en zeg dat ik even bij Ibiz ga zitten. Hier geef ik Zoum een waardebon voor 'n koffie bij een nieuwe zaak hier op de hoek. Hij geeft me een gratis sapje. Samen roken we een peuk en praten we nog even.
Om 11:00 staat de taxi voor het hotel en neem ik afscheid van iedereen. Een half uur later sta ik op Noi Ba airport. Eerst 'n peuk buiten, want ik weet niet of ik dat binnen nog kan doen. Dan inchecken. Dit verloopt soepeltjes, want ik ben meteen aan de beurt. Dan de lange rij richting security in. Het duurt niet lang voordat ik hier (weer) uitgeroepen word. Of ik even naar de bagagecheck kan gaan. "Ja hoor, daar gaan we weer."", denk ik. En mijn voorgevoel is juist. Het blikje Zippo aanstekervloeistof mag niet mee in mijn bagage. Dit moet ik hier achterlaten. Ik blijf het vreemd vinden. Vanuit Nederland is dit geen enkel probleem. Als ik uiteindelijk door de security check ben, zie ik een rookruimte. Tijd voor een peuk. Hierna zoek ik de gate op. Die is nog dicht en er zitten een hoop mensen op de bankjes te wachten tot die open gaat. Dan heb ik nog wel tijd voor een 2de peuk. Net als ik deze op heb gestoken in de rookruimte, zie ik op het scherm 'last call' bij m'n vlucht staan. Ik vraag aan de jongen die naast me zit wat dat betekent. "Dat het toestel ieder moment kan vertrekken.", zegt hij. Snel gooi ik m'n peuk weg en ren ik naar de gate, bang om m'n vlucht te missen. Er gebeurt hier niks. Alle mensen zitten nog te wachten. Ik vraag aan de stewardess wat er aan de hand is. Ze zegt dat 'last call' bedoeld is voor het inchecken; niet voor het boarden. Ach, het is nog maar 'n kwartiertje wachten en heb geen zin om heen en weer te lopen naar het rookhok. Twintig minuten later zit ik in het vliegtuig. Bij een vleugel maar aan de voorkant hiervan waar maar twee stoelen staan. Dat betekent dat ik in ieder geval m'n benen zijwaarts kan strekken. Een kwartier te laat (13:30) stijgen we op om vervolgens precies op tijd (15:15) te landen in Saigon.
Na een peuk neem ik een taxi naar Bui Vien street waar, in een zijsteegje, m'n hotel zich bevindt. Hier kom ik, dankzij het drukke verkeer, om 16:45 aan. De eigenaar Des heeft me eerder laten weten dat ik de eerste nacht op de 5de etage zou doorbrengen. Tot mijn verbazing krijg ik m'n oude kamer op de 2de etage weer. Mooi! Dat scheelt heel veel trappen lopen ieder dag. Ik kleed me om en ga de straat op. Eerst op zoek naar een Bahn Mi. Ik wist een hele goeie kraam te zitten, maar die is er niet meer. Aan de overkant staan er nog wel 2. Met m'n heerlijke broodje loop ik door Bui Vien naar m'n vaste stekkie. Mijn god, wat is het hier veranderd zeg. Een hoop kleine pandjes zijn opgeslokt door nieuwe, mega grote clubs. De ene nog meer schreeuwerig en lawaaierig dan de ander. Aangekomen bij nummer 100 staan de plastic stoeltjes al buiten. Er zit nog niemand. De eigenaar en z'n altijd nors (Noors?) kijkende vrouw zie ik nog niet. Wel hun zoon. Ik neem plaats op m'n "eigen" stoel en bestel 'n Saigon bier en 'n pakje Gudang Garam. Yeeejjjj, happy days! Na een tijdje komt Guido uit Brazilië naast me zitten. Jonge en aardige gast. Langzaam komen er wat meer mensen op het terras zitten. Er verstrijken een paar uur en dan komt de eigenaar op z'n scooter met z'n vrouw achterop aanrijden. Als hij me ziet, valt hij er bijna vanaf. "Paul!", roept hij. "Paul. You're back!" Hij komt naar me toe lopen en begroet me hartelijk. Z'n vrouw is zichtbaar in een nóg slechtere als anders, want die loopt straal langs me heen. Ik open m'n rugzak, haal voor hem een fles jenever en voor haar 'n blik stroopwafels tevoorschijn en overhandig deze aan ze. Er kan nog steeds geen vriendelijke lach bij d'r vanaf. Haha! Zo ken ik d'r weer. De man drinkt een biertje met me en introduceert me later aan Darren (AUS) die hier al 6 jaar woont. Samen met hem heb ik goeie gesprekken. Van de straat koop ik een zakje kwarteleitjes en bij de vrouw bestel ik wat kleine gerechtjes. Na een tijd komt de straatverkoopster langs die maar 1 meter hoog is, altijd lacht en op een grappige manier met de toeristen omgaat. Ook zij herkent me meteen en komt me gedag zeggen. Natuurlijk moet ze eerst ff aan mijn baard zitten. Het blijkt dat ze afgelopen jaar is bevallen van een gezonde baby. Ik feliciteer haar en geef haar een briefje van 100.000 Dong. "Voor je kindje.", zeg ik tegen haar. Ze geeft me een dikke zoen op m'n wang waarna we nog snel 'n paar foto's samen maken voordat ze weer verder gaat met 't verkopen van kauwgom. Om een uurtje of 11 gaat Darren weg. Net voor 1en volg ik zijn voorbeeld. I'm back in Saigon.

Vrijdag 08/03

Na een fantastische nachtrust nuttig ik m'n ontbijt bij La Case op de hoek van het steegje en Bui Vien. Hierna maak ik een wandeling en kijk wat er allemaal veranderd is in een paar jaar. Als het me te heet word, ga ik naar m'n kamer om wat af te koelen. Pffff….het scheelt een graad of 15 met de temperatuur in Hanoi gister.
Om 17:00 ga ik een keer niet naar m'n vaste stek. Aan een drukke weg, 2 straten achter m'n hotel, schijnt een zaakje te zitten waar ze hele goede hamburgers verkopen. Dat wil ik wel even checken. Vooraan het kleine zaakje staat een tafeltje, gemaakt van 2 ouderwetse naaimachines, waar ik plaats aan neem. Ik bestel een biertje (voor een normale prijs) en bestudeer de menukaart. Er staan maar 5 verschillende burgers op, waarvan 1 niet leverbaar is en 1 vegetarische burger. Dit maakt het kiezen een stuk eenvoudiger. Ik bestel een Saigon Burger, een broodje met Australisch hamburgervlees, kaas, bacon, sla, tomaat, ui, augurk en eigengemaakte saus. Simpeler kan het niet. Als ik m'n peuk op heb, verschijnt m'n burger voor me. De presentatie op zich is al goed te noemen. Nâh de smaaktest. Ik kan eerlijk zeggen dat dit een excellente burger is. Zo hoort een hamburger te smaken. Zonder al teveel opsmuk. De beste burger die ik in een lange tijd gegeten heb. Na een paar biertjes heb ik trek in nog een burger. Deze keer kies ik de Cebula Burger met kaas, bacon, verse ui, gekarameliseerde uien, nog een soort ui en BBQ saus. Ook deze smaakt super. Ik besluit dit uitstekende diner met een biertje en ga dan naar m'n kamer. Om 21:00 kruip ik in m'n nest, kijk nog een filmpje en ga dan slapen.

Zaterdag 09/03

Als ik wakker ben, ga ik op zoek naar 'n goeie koffie. In Bui Vien kom ik een klein, soort van hip, zaakje tegen. Het heet 'The Note'. Hier bestel ik een ijskoffie en ga buiten aan de kant van de straat zitten. Na 'n korte tijd, komt een meisje me een groot glas ijskoffie brengen met daarnaast een klein glaasje water. Uit de ijskoffie steekt een rietje met daaraan een briefje waarop ze een persoonlijke boodschap heeft geschreven. Leuk idee en dat verklaart dus ook de naam van 't zaakje.
Als ik terug richting hotel loop, haal ik bij een zaakje een Bahn Mi. Omdat ik zo zweet, krijg ik een groot glas water met ijsblokjes en een opfrisdoekje. Heel attent voor die ene euro. Hierna fris ik me op de kamer op en ga op zoek naar een slaapplaats in Siem Reap.
Om 16:30 loop ik naar m'n vaste tentje. Deze is nog dicht. Een paar jaar geleden waren ze elke dag al veel vroeger open. Dan drink ik m'n eerste biertje van de dag maar ergens anders. De prijzen in alle tenten In Bui Vien zijn vaak belachelijk hoog. Hier valt 't nog wel mee, maar kan nog steeds niet tippen aan de D 20.000 bij m'n vaste stek. Een half uur later loop ik daarheen. Nâh staan er wel stoeltjes buiten en ik ga zitten op m'n vaste stoel. Frank (USA) komt naast me zitten en we raken aan de praat. Een ouder Australisch echtpaar komt bij ons zitten en praten met ons mee. Ook Guido haakt met een vriend bij ons aan. Ik bestel wat eten, drink een paar (nâh lieg ik) biertjes en ga om 01:00 naar huis.

Zondag 10/03

Ik word al vroeg wakker. Te vroeg, dus ik blijf nog een tijdje liggen. Na m'n ontbijt bij La Casa zoek ik op m'n kamer verder naar 'n vliegticket en kijk naar verschillende hotels in Siem Reap.
Om 17:00 is m'n vaste stek nog steeds dicht, dus loop ik verder op zoek naar een ander leuk, klein tentje. Ik kom bij Green Bamboo uit. Ook D 20.000 voor 'n biertje, dus ik ga zitten. Des stuurt me een berichtje dat hij wilt afspreken met me. Ik vertel hem waar ik zit en na een half uur staat hij voor m'n neus. Hij neemt plaats naast me en ik bestel 2 biertjes voor ons. We hebben elkaar veel te vertellen. Goeie vent dit. Na 3 biertjes gaat hij terug naar z'n vrouw en kind. Ik betaal de rekening en ga terug naar nummer 100 in de straat. Er gebeurt verder weinig bijzonders de rest van de avond. Eten, drinken, met Darren praten en om middernacht naar huis.

Maandag 11/03

Verderop in het steegje, waar m'n hotel zich bevindt, vind ik een leuk klein barretje, The Sun. Buiten staan, op kunstgras, 2 tafels bij elkaar en verspreid 2 bartafels. Er hangen twee ventilatoren die draaien, dus is het goed uit te houden in de schaduw. Aan beide muren hangen wat schilderijen en net voordat je naar binnen gaat staan er nog een heleboel in een hoekje op de grond. Van binnenuit klinkt relaxte muziek. Aan 1 van de bartafels zit Jimmy, een 66-jarige ras echte Ier. Z'n tafelgenoot is Peter uit Engeland. Als dat maar goed gaat. Maar de beide mannen lijken zich goed te vermaken met elkaar. Ik drink hier 2 heerlijke ijskoffies. Eindelijk weer eens 'slow drip' koffie. Het duurt wat langer voordat de koffie klaar is, maar dan heb je ook een echt goeie koffie. Hierna haal ik een Bahn Mi bij het zaakje van 2 dagen geleden. De temperatuur schiet weer omhoog. Op m'n kamer ga ik verder met m'n zoektocht, maar ik kom er niet uit. Ik besluit de meisjes beneden om hulp te vragen. Ze komt met een vliegticket op de proppen van $ 200. Ze kan ook nog wel een goedkoper ticket vinden, maar dan mag je geen bagage meenemen. WTF? Het meisje naast me herinnert me eraan dat ik woensdag zou uitchecken. Daar ben ik me niet van bewust. Een kleine communicatie stoornis, zal ik maar zeggen. Wat zal ik doen? Toch 'n bus naar Phnom Penh nemen? Wat ik eigenlijk niet wil. Ik kan daar wel zelf makkelijk een nieuw visum regelen. Maar dan zit ik wel weer een paar dagen in een stad waar ik me niet thuis voel. Of daar vanuit doorreizen naar Siem Reap? Ook weer zo'n gedoe en lang in 'n bus zitten. Ik weet 't nog ff niet...
Om 17:00 zit ik weer op m'n vaste plaats. Best seat in the street. Ik bestel een biertje en vraag aan de vrouw hoeveel pakjes kretek ze nog heeft. "Negen.", zegt ze. Net geen slof. Ik koop ze allemaal. Dat is dan 450.000 Dong. Ik geef haar een briefje van D 500.000 en krijg als wisselgeld een briefje van D 100.000 terug. Ik zeg dat dit niet klopt en wil haar een briefje van D 50.000 geven. Maar met haar hand maakt ze een wegwerpgebaar en zegt resoluut:"No.". Zó is ze dan ook wel weer. Een kleine korting gekregen van d'r.
Er komt een 50-jarige Vietnamese man naast me zitten. Hij spreekt geen woord Engels, maar toch "begrijpen" we elkaar. Van de straat koopt hij wat kwarteleitjes die hij met me deelt. Bij de vrouw bestel ik wat Vietnamese loempiaatjes en gefrituurde grote garnalen die ik op mijn beurt weer met hem deel. Van zijn zijde komt er nog een bakje gemixte groente op tafel. Als hij om 21:00 weg gaat, wilt hij alles (incl. mijn bier) betalen. Ik zeg dat dat niet nodig is. We komen overeen dat hij het eten betaalt en ik al het bier. We geven elkaar een hand en hij gaat, na betaald te hebben, weg. Darren komt nog even een paar uurtjes naast me zitten. Als ik om 22:30 mijn rekening betaal, staat het eten wat ik besteld had er nog op. Ik heb geen zin uit te leggen dat de man dit al betaald heeft. Ik heb toch al korting gekregen op m'n sigaretten, dus betaal de rekening en ga lekker slapen.

Dinsdag 12/03

Ik ga weer koffie drinken bij The Sun. Jimmy zit al weer aan 't bier. Ik vertel dat ik voor morgen een ander hotel nodig heeft. Hij verblijft in het hotel hiernaast en gaat even met de manager een praatje maken. Als hij terugkomt, zegt hij:"Ga maar naar binnen. Dan kan je de kamer zien." Ik moet zeggen dat het een prachtige kamer is op de 4de verdieping. Groot met een prachtige moderne badkamer. Alleen van de prijs van $ 25 per nacht schrik ik wel. Het hoort bij een kamer van dit formaat, maar ik betaal voor m'n huidige kamer minder dan de helft. Ik loop terug naar mijn hotel en vraag of er misschien afzeggingen zijn. Ik weet niet hoe Des het voor mekaar heeft gekregen, maar ik kan alsnog tot zondag in m'n kamer blijven. Kijk, dat scheelt weer! Laat ik dan meteen met de meisjes een vliegticket voor zondag boeken, dan ben ik daar ook weer vanaf. Om 12:20 heb ik een vliegticket. Nog steeds belachelijk veel geld voor 4,5 miljoen Dong. Maar Happy Days! Ik heb eigenlijk niks meer wat ik móet doen hier. Ik loop terug naar het hotel met de dure kamer en zeg dat het niet meer nodig is. Bij The Sun bedank ik Jimmy voor z'n hulp en zeg dat ik kan blijven zitten waar ik zit. Ik bestel nog 'n ijskoffie, daarna ontbijt en sap. Peter is ondertussen ook weer van de partij. We praten met z'n 3en en ik krijg een goed beeld van beide mannen. Over Jimmy ga ik niet al te veel zeggen, maar mijn eerste vermoeden van de man blijken, na het zien van zijn tattoos en z'n verhalen, te kloppen. Peter is in de 30 en geeft Engelse les. Sociale gast met het hart op de juiste plek. Ik pak m'n laptop en begin aan m'n verslag. Als ik daarmee bezig ben, krijg ik een berichtje van die Vietnamese gast uit Hanoi. Die ene die mij een held vind. Ik ben toch wel benieuwd waarom en vraag hem dit. Zijn antwoord luidt:"Omdat ik zie dat je geluk uitstraalt.". Da's mooi, want dat ben ik ook.
Om 15:00 stop ik met m'n verslag en ga naar m'n kamer waar ik me scheer en onder de douche spring. Na een klein uurtje ga ik terug naar The Sun om verder te gaan met m'n verslag. Ik bestel een biertje en tik er driftig op los. Het is 17:30 en ik merk dat ik echt moe ben. Een uur later is de batterij van m'n laptop bijna leeg, dus brei ik er 'n eind aan. Ik begin ook honger te krijgen.
Ik sla alles op, betaal de rekening, drink m'n bier op, druk m'n peuk uit en loop naar Burger Joint, waar ik 4 dagen geleden zo lekker heb gegeten. Ik heb ff geen zin in die tyfus herrie in Bui Vien. Ik neem plaats aan 't kleine tafeltje achterin de zaak, bestel een biertje en 'n Saigon Burger. De kok heeft het druk en zweet zich de tering achter de bakplaat. Zodra hij even geen bestellingen meer heeft, klimt hij, om af te koelen, bijna ín de koelkast. Hahaha, die truuk ken ik nog uit de periode dat ik oliebollen stond te bakken op de kermis. Lekker in de zomer achter de pannen met 190 graden hete olie en dan zodra het kan...hop, in de grote koelkast gaan zitten. Ik roep hem bij meen bied hem wat kouds te drinken aan. Ik sta m'n stoel af zodat hij in de luchtstroom van de ventilator kan zitten. We beginnen te praten. Het blijkt dat hij de eigenaar is, van oorsprong Japans is en dat hij Joekie heet. Wat een aardige en bescheiden jongen is dit. We hebben hele leuke en leerzame gesprekken met elkaar. We delen een aantal sigaretten aan elkaar uit. Gudang Garam vindt hij lekker, maar toch net iets te zwaar. "Dan heb ik wel iets anders voor je.", zeg ik en pak een pakje Djarum Black uit m'n rugzak. Ik geef hem 't pakje en zeg dat hij die mag houden. Op zijn beurt geeft hij me een, in folie verpakte, Vietnamees sigaartje. "Bedankt! Die bewaar ik voor 'n speciale gelegenheid.", zeg ik. Als hij weer aan 't werk gaat, bestel ik nog een Cebula Burger bij hem. Z'n vrouw Noum komt bij me zitten en ik leer haar een paar -nette- Nederlandse woorden. Na de tweede burger, betaal ik de rekening en neem hartelijk afscheid van beide. Bij The Sun drink ik nog 2 biertjes en ga dan op tijd naar bed.

Woensdag 13/03

Vandaag ben ik voornamelijk bij The Sun bezig mijn verslag te typen.
's Avonds eten en drinken bij m'n vaste stekkie en om 23:00 naar het hotel.

Donderdag 14/03

Om 03:30 word ik wakker en bén ook klaarwakker. Dit gebeurt me niet te vaak. Buiten is het ook een herrie van jewelste doordat Liverpool Bayern München verslaat. Een hoop Engelsen hier dus. Ik heb 2 uur plafond-dienst en val tussen 05:30 en 06:00 weer in slaap.
Bij The Sun drink ik m'n koffie en praat met Jimmy en Peter. Na m'n koffie ga ik m'n laptop halen en ga tot 16:30 verder met m'n verslag. Een half uur later loop ik naar Bui Vien 100. Ik neem plaats op m'n vaste stoel. Even later voegt Darren zich bij me. Peter moet ook nog komen. In de tussentijd bestel ik wat kleine gerechtjes bij de vrouw en koop ik kwarteleitjes en worstjes van de dame in de straat. Dan komt Peter. Hij heeft het helemaal niet op Vietnamees eten, maar toch probeert hij de verschillende hapjes. Hij vindt het nog lekker ook. We bieren er lustig op los en het is zeer gezellig. Na het eten gaan Peter en ik naar zijn vaste stekkie waar je kan darten en poolen. De biljartkeus zijn zo krom als een hoepel, van de ballen klopt er helemaal niks, maar toch spelen we een aantal potjes. Gaat lekker. Dan worden we uitgedaagd door 2 Belgische gasten. Daar spelen we ook 3 potjes mee. Om een uur of 1 zegt Peter dattie lazerus is, dus lopen we samen richting onze hotels. Op weg komen 2 kinderen tegen die ook als straatverkopers werken. We nemen ze mee de Circle K supermarkt in en trakteren ze op ijs. Daar zijn ze zichtbaar blij mee. We lopen langs een bar waar een Vietnamese cover band staat te spelen. We besluiten hier nog even te gaan zitten. Na een uur is hij toch te dronken en gaat naar huis. Ik blijf nog 'n uur plakken totdat het afgelopen is. Een mooie avond met goed gezelschap en goeie muziek.

Vrijdag 15/03

Als ik bij The Sun aankom zie ik Jimmy en Peter. De laatste moet over 'n half uurtje de bus in naar Cambodja. Ook zitten er 2 gekker Finse mannen die ik hier al 'ns kort eerder heb gezien. Met z'n 4en praten we wat en nemen we afscheid van Peter.
's Middags besluit ik eens 'n duik te nemen in het zwembad schuin aan de overkant van mijn hotel. Dit behoort tot een hotel, maar passanten mogen na betaling van een paar euro gebruik maken van de faciliteiten. Het is lekker rustig en het water is verkwikkend. Ik eet en drink hier wat en ga daarna tot 16:00 het water weer in. Hierna doe ik op m'n kamer voor 'n uurtje m'n ogen dicht.
Om 18:00 zit ik voor de laatste avond op m'n eigen stoel. Na een tijdje komt Anna (Oostenrijk) naast me zitten. Haar vriend ligt ziek op z'n kamer, maar hoeft niet door haar verzorgd te worden. We hebben leuke gesprekken. Niet lang erna komen Nick en nog een Anna, uit Christchurch ~ Nieuw-Zeeland, bij ons zitten. Ondanks de ellende die daar zojuist hebben plaatsgevonden, hebben we toch een gezellige tijd. Ik eet wat en bier verder door met Anna. De kleine kauwgomverkoopster komt langs. Ik wenk d'r naar me toe en zeg dat ik er morgen niet meer ben. Ik krijg een kus op m'n wang en 'n dikke knuffel van d'r. "I love you.", zegt ze. Ik geef haar 'n kus op d'r wang terug en zeg: "Ik ook van jou.". Daarna geef ik d'r nog 'n paar euro. "Voor je baby."
Om 22:30 neem ik afscheid van de eigenaresse van het tentje en van haar zoon. Ik vraag hem of hij z'n vader de groeten van me wilt doen. Nadat ik Anna gedag heb gezegd, komt Darren aanlopen. Daar neem ik ook afscheid van en loop naar m'n hotel. Ik kom weer langs de live band lopen en besluit nog 1 drankje te doen. Ik ga aan het tafeltje zitten waar die 2 leipe Finnen zitten. De band speelt weer goed en met die 2 is het lachen. Op verzoek speelt de band 'Radar love' van The Golden Earring. Als de twee de rekening krijgen, krijgen ze bijna een rolberoerte. Ik vraag of ze genoeg geld bij zich hebben en of ze anders wat van me willen lenen. Maar dat is niet nodig zeggen ze. Ik ben net na middernacht thuis. Ik heb 't netjes gehouden vandaag.
Morgen de laatste dag hier en heb nog 'n paar kleine dingen te doen.