Back in BKK
Door: Zwerrie
Blijf op de hoogte en volg Zwerrie
02 Juli 2016 | Thailand, Bangkok
Ik had de wekker om 04:45 gezet. Om 05:07 kom ik er met tegenzin uit. Niet alleen omdat dit tijdstip er 2 is om mn bed ín te gaan, maar vooral omdat ik vandaag mn favorietste land evâh ga verlaten. Ik doe mn wasgoed in plastic tasjes en pak de rest van mn spullen in. N uur na opstaan ben ik beneden. Buiten drink ik n flesje oploskoffie en rook n peuk. Om 06:21 komt er n taxi voorrijden die me in 4 minuten naar t kantoor van Shwe War Win brengt. Hier moet ik wachten met de andere mensen die hier zitten. Om 07:00 komt er n busje voorrijden. Nadat iedereen is gaan zitten, gaan we na 12 minuten rijden.
De weg terug naar Htee Kee komt me nog heel bekend voor. T lijkt wel of ik em gister de andere kant uit heb genomen. Wat is de tijd hier razendsnel gegaan, zeg. Ik kan me niet herinneren dattie in de afgelopen 7 maanden sneller is gegaan. We hebben de verharde weg allang achter ons gelaten en we rijden al n tijd door de bergen over de hobbelige weg met stenen als ik om 09:56 aan de chauf vraag of hij ff aan de kant wilt stoppen. Ik moet zeiken als n otter, alleen wat vlotter. En ik zie dat hij hier mooi stoppen zonder dat t gevaarlijk is. Iedereen volgt mn voorbeeld zodra ik uitstap. Als ik hierna n foto van n berg maak, voel ik n gefladder onder mn hemd. Ik lach, want ik weet meteen al wat t is. De vlinder, die ik zojuist al bij n andere jongen op zn shirt zag, is bij mij naar binnen gevlogen en geeft me kusjes. Ik licht mn hempie op en laat em vrij. De vlinder werpt me nog n kushandje toe en vliegt dan weer vrolijk verder. Dr vliegen hier veel en mooie vlinders. Sommige zijn zeer groot. Eén van mn medepassagiers is n meisje met haar 2 maanden jonge baby. Ze is ook uitgestapt, want ze heeft erg last van wagenziekte. De chauf trekt n blaadje van n boom en geeft dat aan haar. Als ze daaraan ruikt, moet t beter gaan. Mooi dat hier nog mensen zijn die dicht bij de natuur staan en weten wat ze allemaal te bieden heeft.
Om 10:25 stoppen we om te eten. Ik drink alleen n M150. Er stoppen meer busjes hier die vanaf de grens komen. Ze zitten vol met Thaien die onderweg naar Dawei zijn. N paar komen n praatje met me maken. Na 20 minuten gaan we weer verder. Nadat t meisje dr baby de tiet heeft gegeven, bied ik aan dat ik em wel ff wil vasthouden voor haar. Ik heb t hier over de baby, hè? :p
Om 11:30 zijn we bij de Burmeese grens. De chauf rijdt naar t kantoortje van de immigratiedienst. Ik loop als enige naar binnen. Dan komt hij al mn bagage binnen brengen. Why? Dat gaan ze hier toch niet controleren? Hij stapt in en weg is t busje. "Die gaat de anderen alvast naar de Thaise grens brengen en komt me zo wel weer ophalen.", denk ik. Indien hij dit niet doet, zal ik ander vervoer naar de grens 6 km. verderop moeten zoeken. In dat geval scheelt me dat wel 25.000 Ks., want ik heb em nog niet betaald. De douanier herkent me van 7 weken geleden. Hij vraagt waarom ik 21 (!) dagen te lang ben gebleven. Ik zeg:"Omdat dit zo'n mooi land is en alles wilde zien. Daarnaast ben ik ziek geweest, moest ik naar t ziekenhuis, had de bus panne en de trein vertraging.". Nope, ik kan mezelf niet betrappen op ook maar 1 gelogen woord. Dat dit allemaal plaats vond in n tijdsbestek van 7 weken lijkt me niet noodzakelijk te vermelden. Onnodige informatie. Hij neemt er lachend genoegen mee en zegt dat ik wel n boete van $3/dag moet betalen. No worries, Chief. De dollars zitten al in mn zak. Ik betaal $63 waarvan ze sommige biljetten ruilen voor mooiere exemplaren. En dat is t. Stempeltje in mn paspoort, aantekening erbij dat ik betaald heb en ik sta weer buiten. Ik steek n peuk op en kijk of t busje me nog komt ophalen.
Daar geloof ik om 13:30 niet meer in, pak dus mn bagage op en begin te lopen. Vlak voor n steile helling omhoog staat n hutje. Daar zet ik mn spullen neer en wacht in de schaduw op auto's die me eventueel mee kunnen/willen nemen naar de grens. T maakt mij niks uit; bij iedere auto (ongeacht welke richting ze uitrijden) gaat de duim omhoog. Dat valt nog niet mee. Er komen sowieso weinig auto's voorbij en diegene die voorbij langskomen, laten zonder schaamte deze oude, bezwete man aan de kant staan. T is gymnastiekles all over again. Daar bleef ik ook altijd tot laatste aan de kant staan. Boehoeee. Bovenop de steile heuvel staat n benzinestation. Wellicht dat ik daar meer geluk heb. Ik pak mn spullen weer op en begin aan de klim. Wat n afstraffing is dit. Hijgend als n ouwe hond kom ik boven. T ergste is dat ook hier niemand me meeneemt. Hoe hard ik t ook probeer. Ik zet er zelfs n aantal mn mes op hun keel, maar t mag allemaal niet baten. Na n tijd hou ik t hier voor gezien en loop weer n stuk naar de weg beneden en ga bij n soort politiepostje staan. De mannen vragen wat ik kom doen. Laat ik nâh maar niet vragen of tramlijn 3 hier stopt. Ik leg ze uit dat ik naar de Thaise grens wil. Aan de bestuurder van de 1ste auto, die langskomt, vragen ze of hij me mee kan nemen. Nee dus. Geen plek. Bij de 2de auto heb ik geluk. De man en vrouw zeggen dat ik in de laadbak van de enorme pickup truck (natuurlijk, dáárom heten ze zo!) mee kan rijden. Dankbaar vraag ik aan de man wat hij daarvoor wilt hebben. Hij lacht en zegt:"Niks.". Ik gooi mn spullen over t hekwerk van de laadbak en klim er in. Na 4 kilometer zijn we er. Ik ben heerlijk uitgewaaid. Bij de immigratie officier vul ik mn formulier in en om 14:12 (tis meteen weer n half uur later zodra ik Burma verlaat) sta ik in Thailand met n gratis visum voor 14 dagen. T stel wacht ff verderop in hun pickup waar mn bagage nog in ligt. Geen controle dus ook. Beter met 3 sloffen Kretek er in ghehe. Voor de pickup staat n grote bus. De Thaise vrouw zegt dat deze naar BKK gaat. Dat zou ff mooi zijn. Met haar man koop ik n kaartje voor B50. Ik geloof nooit dat ik voor die prijs in BKK kom; eerder tot Kanchanaburi. Als we naar zn auto lopen, om mn spullen te pakken, wil ik hem B100 geven als dank. Maar daar wil hij echt niks van weten. Aardig hoor. Kep nog wel 2 flesjes water bij me waarvan ik hem er 1 geef. Deze neemt hij lachend aan. En zo reis je dus gratis en voor niks in precies 7 uur van Dawei, Burma naar Phu Nam Ron, Thailand. :D
Om 14:34 gaat de bus rijden. Er zitten n paar dezelfde mensen uit t busje vanaf Dawei in deze bus, inclusief t meisje met dr baby. Na 10 minuten stoppen we alweer. Er komen n aantal geüniformeerde mannen de bus in voor n extra paspoortcontrole. Er is 1st n hoop consternatie over 2 Burmeese jongens, maar als ze uiteindelijk n papiertje laten zien, bedaren de gemoederen en is iedereen weer vriendjes. T duurt allemaal maar zo'n 5 minuten. Om 15:54 komen we op de busterminal van Kanchanaburi. De regen komt met bakken uit de hemel. Hier is t voor mij eindhalte met deze bus. Dat dacht ik dus al. Voor B110 koop ik n kaartje voor n andere bus naar BKK. Deze komt er meteen aan. Ik heb n genummerde plaats. Net voor de wc. T dak boven t gangpad lekt en de stoelbekleding is beschimmeld. Wat n graftakketering plek is dit, zeg! N 'bumpy' treinreis van 30 uur zonder slaap, nachtbussen zonder slaap, overvolle (mini)bussen met bagage overal, op plastic krukjes in t gangpad zitten, 6 uur lang met 1 bilhelft op n stoel in n busje gevuld met de lucht van kots en babypoep, bussen zonder airco, busjes die bestuurd worden door maniakken met n 'deathwish'....hey, ik heb er nog nooit over geklaagd. Sterker nog: ik vind t allemaal leuk bijdragen aan t reisplezier en heeft allemaal zn charmes. Maar hier trek ik de grens. Ik ga niet nog n paar uur in n zeiknatte en beschimmelde stoel zitten. Slechtste plaats tot nâh toe. Ik verhuis naar de 3 zitjes die als achterbank fungeren. Hier is t stukken beter.
Om 16:09 is t óp naar BKK. Meteen de hoek stoppen we al weer om n kudde scholieren in te laten stappen. Als ik t niet dacht...dit is geen express bus, maar n lijndienst die overal onderweg stopt om mensen in- en uit te laten stappen. Dat wordt dus langer dan de beoogde 2 uur.
Tis ondertussen 18:30 en n bord langs de weg vertelt me dat t nog 43 km. naar de hoofdstad is. Nâh ligt de terminal hier nog wel ff voor, maar eigenlijk zijn we pas net over de helft. Dat wordt laat ontbijten dan. Over eten gesproken, ik denk dat de chauf zojuist zn bak hondenbrokken heeft geroken, want t gas gaat er goed op. Hij zou zelfs Max Verstappen t nakijken geven, want hij haalt alles en iedereen in. Ik weet niet waar hij naartoe rijdt; in ieder geval niet naar de terminal vanwaar ik 7 weken geleden naar Kanchanaburi vertrok. Om 19:12 komen we op n busterminal aan die ik nog niet eerder gezien heb. Kep geen idee waar ik ben. Eerst koop ik bij de 7/11 n flesje M150 en n klef croissantje. Mn 1ste eten van vandaag smaakt alsof t in 'de Librije' is klaargemaakt. Heerlijk haha. Beggars can't be choosers. Na dit koningsmaal is t tijd voor n sigaret. N taxichauffeur vraagt waar ik naartoe wil. Ik geef em mn bestemming op waarop hij me meeneemt naar zn auto. Hij rookt zelf ook en ik mag in de auto doorroken. Om 19:30 gaan we op pad. Precies n half uur later sta ik voor 'Kama'. De meter geeft B269 aan. Ik geef em B350.
Er is ff niemand van de receptie binnen, dus ik pak zelf maar n biertje uit de koelkast. Er zit n man in de lobby: Frank, n 70 jarige Amerikaan die sinds 9 maanden in Hanoi woont en hier zn bijtspijkers laat renoveren. Na n paar minuten komt Theresa aanlopen. Ze weet mn naam nog en is zichtbaar verrast. Er is nog 1 bed vrij in de dorm voor 3 dagen. N kamer is voor n langere periode vrij. N 2persoons bed in n smaakvol ingerichte kamer met airco, ventilator, minibar en n tv met mediabox waarop ik zelf films kan selecteren om te kijken, 4 ramen die veel licht verschaffen (nâh natuurlijk niet; tis donker buiten) voor $15/nacht is natuurlijk n 'no-brainer'. Ik neem em.
Buiten bestel ik via t interweb 2 kleine pizza's voor de prijs van 1. Tijdens t wachten upload ik mn filmpje, verslag en wat foto's. Chris is ook blij verrast als hij binnenkomt en geeft me n hug. Als mn pizza's arriveren deel ik ze met Chris en Frank. T begint weer lekker hard te regenen en te onweren. Van de pizza's blijven er zelfs 2 punten over. Die zijn mooi voor morgen.
Om 22:10 ga ik naar mn kamer waar ik t gordijn van 2 ramen open doe. Zo kan ik nog n beetje van t onweer genieten voordat ik om 23:06 in slaap val.
WOENSDAG 22/06
Ik heb weer bijna 11 uur heerlijk geslapen als ik uitgerust om 09:49 wakker word. Na ruim n half uur ga ik naar beneden voor de overheerlijke koffie die ze hier hebben. Jen weet mn naam ook nog en verwelkomt me hartelijk. Er werkt sinds kort n nieuw meisje hier: Federica, n leuk Italiaans poppetje. Ze vertelt dat ze ook graag naar Burma wilt en we praten hier wat over.
Na t middaguur bestel ik ontbijt en lees ik 'Stephen's blog' waar ik wat nuttige info uithaal. N half uur later ga ik naar boven om me te scheren, douchen en om te kleden. Als ik weer naar beneden ga, geef ik mn wasgoed af en loop naar de 7/11 om water, melk en M150 te kopen. Terug bij Kama schrijf ik mn verslag in mn schrift. Net voor 4en eet ik de overgebleven pizza op en trek n bierie open. Om 17:10 staat alles in mn schrift. Ik maak n praatje met de tattoo artist en zn zoontje van de shop naast t hotel en ga hierna naar mn kamer om wat berichten te beantwoorden. Ook stuur ik er n aantal naar personen in Vietnam die ik tijdens mn reis heb leren kennen met de vraag of ze iets van werk voor me weten. De 1ste lijntjes zijn uitgezet.
Om 18:55 ga ik naar restaurant '45'. Ik heb me toch n trek in n overheerlijke groene curry van ze. Oh nee! Ze zijn dicht. De vrouw stuurt me naar t restaurantje naast haar aan de andere kant van de steeg. Daar bestel ik n Singha bier, viskoekjes, spicy papaya salad en gebakken rijst met krab. Dat wordt smullennnn. Na n half uur heb ik alles op. T was behoorlijk pittig. Vandaag viel t zweten tot nâh toe wel mee. Echter kan ik op dit ogenblik wel n zeempje en trekkertje gebruiken voor mn hoofd. Ik heb last van n lekke koppakking haha. Heerlijk! Zweten tijdens t eten; dan weet je dat t lekker is. Als mn buikje vol is, word ik gebeld door mn Rijswijk/Friese vriend. Ff gezellig mee gebabbeld. Om 20:00 betaal ik de rekening en loop terug naar Kama. Daar drink ik nog n biertje voor de deur. Ik neem er nog 2 mee naar boven waar ik op mn kamer 'Monty Pyrhon and the holy grail' kijk. Classic! Verveelt nooit. Om 22:27 is t tijd te gaan pitten.
DONDERDAG 23/06
T worden nâh ff korte verslagen, want ik zie dat er weinig gebeurt de komende dagen. Ik kan weinig doen met t kleine beetje geld wat ik nog in mn zak heb zitten. Mn ouders zijn zo lief wat van mn geld via Western Union naar me te sturen. Dat doen ze morgen en dan kan ik t zaterdag ophalen bij n filiaal hier.
Verder haal ik mn backpack leeg en kijk wat ik allemaal nog kan gebruiken en/of nofig heb. Ik zie dat ik 100 tandenborstels met pasta heb, 20 kammen en 20 pakjes wattestaafjes. Misschien dat ik hier wel n handeltje mee kan opzetten haha.
Ik breng n oudere broek, die door de jaren heen n beetje uitgerekt is, naar de kleermaker. Voor B100 gaan ze er in zagen en lassen zodatie weer in mn maat is. "Overmorgen klaar.", zegt de vrouw terwijl ze tegelijkertijd n afspraakje met me probeert te regelen. Nog ff snel op de foto met 2 van die Thai thai poppen van t atelier en dan weer terug naar Kama.
Verder niks bijzonders gedaan en dus weinig te melden.
VRIJDAG 24/06
Tijdens mn koffie beneden raak ik aan de praat met de 27 jarige Dries uit België. Hij is net aangekomen voor 10 weken vakantie en dit is zn 1ste keer buiten Europa.
's Avonds met Frank ergens n happie gegeten in n tentje om de hoek. Bij Kama samen met hem, Dries, MJ (USA) en t Nederlandse stel Esrael en Ananka zitten praten en bieren. Zo tegen t einde van de dag is t toch nog onverwachts gezellig. Ons laatste biertje drinken we op t dakterras. Net na middernacht ga ik pitten.
ZATERDAG 25/06
Ik heb heerlijk geslapen en gedroomd. Over tompoucen haha.
Na mn ontbijt ga ik naar 'Robinson's'. Daar is n Western Union. T heeft nogal wat voeten in aarde om mn geld mee te krijgen. Alles klopt in t systeem van t "behulpzame" meisje. Behalve dat ik de doopnamen van mn moeder moet opgeven. En bedankt, hè? Maar uiteindelijk heb ik om 13:15 weer doekoe. Bedankt, lieve papa en mama! <3
Bij Kama betaal ik mn rekening. Ik zie dat er n verschillende kamerprijs voor de 1ste 4 dagen en de daaropvolgende 5 dagen wordt berekent. Dat ga ik nog wel bij Chris navragen.
Ik haal mn broek op bij de kleermaker en ben blij. Dan kan ik deze (mn lievelingsexemplaar) weer dragen. Snel breng ik mn 1ste broek uit de serie naar dezelfde toko.
Vandaag heb ik met Dries, MJ en Frank afgesproken naar Khao San Road te gaan. We hebben trek in schorpioen op n stokje. Om 17:00 komt Dries met de taxi aan. We stappen bij em in en rijden naar t hol van de backpackers leeuw. We slenteren wat rond terwijl ik tekst en uitleg aan de heren geef, die hier voor t 1st zijn. Er worden wat kleren en souvenirs door ze gekocht en we dollen wat met de verkoopsters hier. Voor n overvol terras kopen we de schorpioenen. Zonder erbij na te denken bijt ik meteen 1 van zn scharen eraf. N aantal jongens die hier zitten te bieren, vallen bijna van hun krukje als ze ons zien eten. Ik krijg er 1 nog zo gek ook n hap te nemen. Ze smaken nog geeneens zo slecht. N beetje t zelfde als de krekels die ik hier 9 weken geleden op t dakterras heb gegeten met mn Mexicaanse vrienden uit L.A.
Hierna is t tijd voor n biertje. Voor nog geen B700 krijgen we niet 1, maar 2 biertaps op tafel. Dat is zeeeeker goedkoper dan elke keer n glas tapbier. Hierna gaan we naar Green House in Soi Rambuttri om te eten. Iedereen bestelt Thais eten. Iedereen, behalve ik. Ze kijken vreemd op nadat ze me hebben gevraagd wat ik heb besteld. "N hamburger? Écht?" "Gasten, luister. T Thaise eten is hier ook zeer goed. Maar dat kan je ook overal op straat krijgen. N goeie hamburger daarentegen is wat moeilijker te vinden. Dus weet waar je wat bestelt.", luidt mn -al zeg ik t zelf: eersteklas- advies. De Thaise gerechten staan binnem de kortste keer op tafel. Mn hamburger laat wat langer op zich wachten. Ik denk zelfs dat ze me vergeten zijn. Maar nee hoor, daar komtie dan. De ogen van de heren worden even groot als mn hamburger zodra ze em zien. MJ krijgt n hap en zegt:"That ís a tasty burger, man!". Frank kan zich niet meer beheersen en bestelt er ook 1 die hij met MJ deelt. T oordeel is unaniem: hier verkopen ze 1ste klas burgers. We moeten binnen schuilen, want t begint keihard te regenen.
Om 00:30 besluiten we nog n snel kijkje te nemen bij de 'Sky bar' uit de film 'Hangover 2'. In de luxe skyscraper lopen we langs de beveiliging beneden en nemen de lift naar de 64ste verdieping. Helaas komen we niet langs de Thaise schone die onze kleding beoordeelt als zijnde niet gepast. Hoezo niet gepast? Onze hemdjes, n paar korte broeken en flipflops passen prima. Dan maar terug naar Kama. De koelkast hier staat vol met veel goedkoper bier. Frank gaat als 1ste slapen. MJ moet om 06:00 naar t vliegveld. Terug aan t werk in Hong Kong maandag. We houden em zolang mogelijk gezelschap. Om 04:30 houdt Dries t voor gezien. Ik blijf tot 06:00 praten met de 22 jarige en uiterst intelligente en relaxte gast. Als hij n taxi neemt, ga ik naar bed.
ZONDAG 26/06
Na mn koffie praat ik ff met Chris over mn rekening. Hij wil me 1 of 2 nachten gratis geven als compensatie.
Om 14:45 loop ik met Dries n beetje door de buurt. We komen bij n thuisrestaurantje aan waar we n heerlijke noodle soup eten met kip, spek, (gefermenteerd?) ei en -volgens mij- lever. Lekkâh heur!
Ik krijg n berichtje van mn maat Gon, die ik in Hanoi heb leren kennen, dat hij naar BKK komt morgen.
's Avonds gaan Dries, Frank en ik gezamenlijk eten. Ik laat me vertellen dat t vandaag n feestdag is. Daarom zijn alle restaurantjes dicht. Dus gaan we bij n straatkraampje zitten. We bestellen 2 papaya salades en voor Frank n noodle soup. De salade van Frank is pittig, maar niet té. Even later krijg ik de mijne. Mijn god! T lijkt wel of ik bij de Thaise vriendin van mn Haagse taxi maat eet. Hot hot hottttt!! De vlammen schieten uit mn muil. Ik ren de 7/11 in en koop n liter melk. Normaliter (haha) helpt dat wel. Dapper eet ik verder, want zweten is goed eten. Maar hier helpen zelfs 3 hele Berta's niet tegen. Voor t eerst moet ik me gewonnen geven. De 1ste paar uur ben ik bang n peuk op te steken i.v.m. ontploffingsgevaar danwel spontane zelfontbranding. Wel n goeie manier om te stoppen met roken.
Voor de deur drinken we nog n biertje en dan neem ik afscheid van Dries die morgenvroeg naar Koh Lipe vliegt.
MAANDAG 27/06
Om 14:30 ben ik bij de ambassade van de Socialistische Republiek van Vietnam. Ik vul mn aanvraagformulier in en lever deze bij de balie in. Ik kan wel n visum voor 3 maanden krijgen, maar enkel met 'single entry'. No worries. Ik ben toch niet van plan t land snel weer te verlaten. En zo ja, dan zie ik dat later wel. Nadat ik B3700 heb betaald, krijg ik n briefje mee waarop staat dat ik mn paspoort donderdag vanaf 16:00 weer kan ophalen.
Gon stuurt me n berichtje dat hij niet vandaag met me gaat afspreken. In dat geval ga ik weer terug naar Kama.
Daar koop ik online n vliegticket naar Hanoi voor vrijdag om 06:10 voor B3734. Ik doe dit bij de maatschappij Nok Air. T mooie van deze maatschappij is dat je je vliegticket online boekt en met n speciale code naar de -jawel- 7/11 gaat en daar t bedrag afrekent. Gruwelijk! No plastic money needed. Zodra ik de code heb ontvangen per SMS, loop ik naar de 7/11 en betaal daar zonder problemen t bedrag. Meteen krijg ik n bevestigingsbericht. Easy peasy.
Voordat ik ga slapen, kijk ik de film 'Anchorman 2'. Hilarische film. Met n dikke glimlach op me smoel val ik in slaap.
DINSDAG 28/06
Vandaag staat er weer weinig (lees: niks) op t programma. Prima daggie dus om n verslag te typen. Daar ben ik van 14:10 tot 17:35 mee bezig terwijl ik lekker op mn stoel zit te swingen met mn koptelefoon op. Dan is mn batterij leeg. Maar 21/06 staat er in ieder geval in.
Ik krijg n berichtje van MJ. Hij vraagt of ik vrijdag in Hanoi ben. We spreken af te gaan bieren. Ik kan niet wachten. N glas ijskoud bier voor € 0,20. Misschien dat ik er dan wel zelfs 2 kan kopen. ;-)
Om 19:15 bestel ik 2 grote pizza's. T is weer 2-voor-1-dinsdag. Jen komt net binnen na n dag op en neer naar Cambodja te zijn gegaan voor n nieuw visum. Ze snelt naar boven naar de computer om mn kamer voor donderdag vast te zetten voor me voordat er n boeking binnenkomt. Gratis! En de kamer voor die nacht ook! Wat n schatjes die Chris en Jen. 'Sharing is caring', dus wanneer mn pizza's zijn gearriveerd, deel ik deze met Jen en Frank.
Later op de avond kijk ik of kakkerlakken van bier houden. Deze big booi wel. Hij blijft maar op t stukje tapijt zitten waar ik wat eerder wat bier op heb gegoten voor em. Ik drink niet graag alleen. Als hij na n tijd wegkruipt, doet hij dit waggelend en met knikkende knietjes. Die kan ook nergens tegen. Met vaste tred loop ik naar mn kamer om ook te gaan slapen.
WOENSDAG 29/06
Als ik om 10:15 aan mn ochtend koffie zit, neemt Frank afscheid van me. Hij vliegt zo naar Hanoi.
Nadat ik ontbeten heb, mn wasgoed mee naar boven heb genomen, gedoucht en me omgekleed heb, schrijf ik verder aan mn verslag tot mn batterij weer leeg is. Dat is om 14:40 uur. Telefoon aan de lader en wachten. Hierna verder tot 16:38 en dan staat alles er weer in.
Met Gon spreek ik af dat we elkaar voor lunch morgen zullen treffen bij Phloen Chit. Dit is redelijk bij hem in de buurt en niet ver van de Vietnamese ambassade.
Om 18:06 eet ik de laatste stukken pizza op en doe t verder rustig aan.
Hopelijk maak ik snel weer wat meer mee. :)
-
19 Juli 2016 - 20:55
Jan Gardien:
Hey vent wat een verhaal weer dus nu weer bij die TaiTai poppen is toch niet slecht ,ik vraag mij af dat het niet gaat vervelen dat heen en weer gereis ,maar dat zal wel niet.het is een groot avontuur voor jou.wij doen het hier wat minder wij gaan maandag een paar maanden naar de Uk en dat is voor ons ver zat.voor we gaan bel ik jou nog gozer.Groet uit Fryslan en het beste.
Jan & Linda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley