Terug op bekend terrein

ZATERDAG 09/04

Mn wekker gaat om 05:30 uur. Na 20 minuten kom ik eruit. Nadat ik mn laatste spullen heb gepakt, typ ik nog snel mn verslag af en upload ik em met wat foto's op deze site. Om 07:15 ben ik beneden bij de receptie en geef ik mn sleutel af. Betalen had ik gisteravond al gedaan. Wat n geluk; aan de overkant staat n tuk tuk (deze rijmelarij à-la-likmevessie mag op 5 december gratis gebruikt worden door diegene die n tuk tuk cadeau doet). Ik stap in en de chauf brengt me naar de busterminal waar ik ook gearriveerd was. Mn plek in de bus is ergens in t midden naast n meisje. Ze heeft n hoop bagage bij dr voeten staan. Dr komt n vriendin van haar door t gangpad lopen. Gentleman als ik ben, bied ik haar aan plaats te ruilen. Dat wil ze graag. Nâh zit ik net voor de achterbank naast n ander meisje. Zonder al te veel bagage. Beterrrr! Tis maar goed dat ik zo vroeg ben, want om 07:33 uur, ruim 10 minuten te vroeg, gaan we rijden. Na n half uurtje (we zijn Koh Kong city allang uit en komen net de Cardamom Mountains in) stopt de bus langs de kant van de weg. De buschauffeur stapt uit en controleert zn voertuig. Ik ruik n brandlucht. Gelukkig niet zo'n één waardoor je gillend en rennend de bus wilt verlaten. Volgens mij zijn dit zn koppelingsplaten. In feite niks aan t handje dus. Je kan namelijk gewoon schakelen zonder t koppelingspedaal te gebruiken. Dat leerden ze je vroeger in militaire dienst op de vrachtwagen. Oh nee, wacht ff....ik ben abuis....dat leerden we ons zélf...dat was t. Chauffie stapt na 10 minuten weer en en we gaan weer vrolijk verder. Maar niet voor lang. Wéér na n half staan we weer langs de kant van de weg. Ditmaal is t de airco die ermee uitscheidt. Deze is kennelijk belangrijker dan n paar verbrande koppelingsplaten, want de chauf trekt hier 2 keer zoveel tijd vooruit. Na 20 minuten komt hij weer in de bus. De airco doet t nog steeds niet. Hij zet t enige, kleine dakraampje vooraan op n kier. Zooooo, opgelost! Haha. Here we go again.
We zijn al weer n tijdje aan t rijden. T wordt lekker warm in de bus. T meisje naast me zweet ook. Uit mn daypack haal ik n opfrisdoekje en n flesje water die ik aan haar geef. Ik voel me net iemand van n vervoersmaatschappij. Maar t wordt steeds heter en benauwder in de bus. Ik wijs t meisje op t kleine raampje naast haar wat open kan. Ze schuift t meteen open. Haaaa, frisse lucht. Heerlijk! Daar ben ik dol op. Zowel boven als onder water. Om 10:00 stoppen we voor 20 minuten voor n kleine pauze.
Na 10 minuten rijden, komen we langs t wegrestaurant waar ik n paar dagen geleden nog bijna 3 uur gewacht heb. Rechtdoor naar Sihanoukville, linksaf naar Phnom Penh. Inkoppertje welke kant we uitgaan, hè? Juist! Na n kwartier waan ik me weer heel even in t noorden van Vietnam. Zelf rijden we niet meer in de bergen, maar ik zie deze wel links en rechts van me. Geen kleintjes en aardig hoog, maar niet zoals die monsters in Vietnam. Same same, but different. Dit zicht houdt zo'n 2 uur aan. Naarmate de zon langer op de bus schijnt, wordt t toch nog steeds benauwder in de bus. Aan n vrouwtje, die schuin voor me op n krukje in t gangpad zit, geef ik mn waaier te leen. Ze moet lachen, maar neemt em wel aan en maakt er dankbaar gebruik van.
In de voorstad van Phnom Penh is t n drukte van belang. Vanaf hier moeten we telkens stoppen om mensen uit te laten stappen. Hiervoor moeten we soms door hele smalle straatjes. We kunnen niet lekker doorrijden en vanaf hier gaat t tergend langzaam. Uiteindelijk komen we vlakbij t Olympisch stadion waar de rest er uit moet. N tuk tuk chauffeur neemt me mee naar zn tuk tuk. Hij neemt allemaal bagage mee wat duidelijk niet van mij is. Kennelijk moet ik em delen met anderen. Kijk nâh....t is t vrouwtje van de waaier. Eerst brengen we haar weg. Ze spreekt geen Engels, maar wat ik ervan begrijp is dat ik haar moet bellen. Owkeee?? Vervolgens brengt de chauf me naar New Midtown hotel waar ik al 2 keer eerder heb verbleven.
Om 14:45 check ik in. De prijzen zijn weer iets omhoog gegaan, maar ik krijg n zelfde kamer voor $25/nacht. Das 5 meer dan n maand geleden, maar t zelfde als 2 maanden geleden. Snel naar mn kamer voor n verfrissende douche en ditto kleren. N uur na inchecken breng ik mn was naar de overkant en neem n tuk tuk naar t postkantoor bij de rivier. Ik wil kijken of ik n kaartje met hun bus maandag naar Siem Reap kan kopen. Het postkantoor is gewoon open. In tegenstelling wat ze me bij de receptie van t hotel zeiden. Ook rijden de busjes gewoon tijdens t Khmer nieuwjaar wat woensdag begint. Dat hadden ze bij de receptie dus ook verkeerd. Er zijn ondertussen meer mensen op de hoogte van deze extra service van t postkantoor, want alle busjes naar Siem Reap (nâh al zelfs 2/dag) zijn tot woensdag al volgeboekt. Wat te doen? Twee dagen wachten met extra hotelkosten en dan alsnog n vol busje of ergens anders voor n ticket kijken? Wat denk jezelf? Om de hoek loop ik n reisbureautje binnen en loop na 20 minuten met n ticket voor maandagmorgen 8 uur naar buiten. Dat scheelt weer $50 hotelkosten. Ik pin nog ff wat cash en ga dan naar 'Sundance river' voor mn ontbijt. Ok ok, ook voor n bierie. Kep me toch n dorst! Binnen bestel ik n club sandwich, die hier uitstekend smaakt, en n ijskoud glas (die bewaren ze hier in de vriezer) met water, hop en malt. Er staat darten aan op t grote scherm en t biertje wat ik krijg is ijskoud. Paulie blij! En al helemaal wanneer mn club sandwich voor mn neus verschijnt. Er ligt patat bij, n bakje mayo en n bakje koolsla. Yippiekayee! Ik overdenk mn zonden van vandaag en prijs mezelf gelukkig dat, ondanks t er soms niet naaruit ziet, alles toch wel zo'n beetje verloopt zoals ik t voor ogen heb. Ik besef me maar al te goed dat niet veel mensen t zo goed hebben als ik en dat is best wel n tijdje nadenken in stilte waard.
Na heerlijk gegeten te hebben, raak ik met Barry "Bazz" (UK) naast me aan de praat. Hij heeft zo'n beetje dezelfde leeftijd als ik en zit letterlijk en figuurlijk in de "treinen". Over veel punten denken we t zelfde; op n paar andere liggen we n spoorbreedte van mekaar. Na n tijd bestel ik nog iets kleins te eten.
Om 21:00 zit ik in te storten en neem ik n tuk tuk naar mn hotel waar ik om 22:00 ga slapen.

ZONDAG 10/04

Ooohhhh wat slaap ik in dit hotel toch heerlijk. Goed uitgerust word ik om 08:20 wakker. Na n uur ga ik naar de 1ste verdieping voor ontbijt. Ik word weer uitermate vriendelijk begroet door t personeel wat mij (her)kent. In mn kamer laad ik wat elektrische apparaten op, scheer me en kleed me aan. Ik merk dat wat schone kleding n wat eigenaardig geurtje heeft. Ook mn backpack en vliegtuighoes zijn op n plek gezegend met dezelfde geur. Als t nâh nog lekker is, maar nee...die mazzel heb ik (of liever gezegd: de spullen die zo stinken) niet. Ik ruik naar engeltjes, unicorns en roosjes. Volgens mij is er gisteren in t busruim iets van vissaus over n deel van mn backpack gelekt. T meurt als de tering. Eerst spuit ik bijna mn hele fles eau de toilet erover. Dat helpt geen zier. Op t interweb lees ik dat ik 'baking soda' in sokken moet doen en die op de plekken moet leggen. In t winkeltje aan de overkant hebben ze dat niet. Om de hoek staat n supermarkt die enkel "westerse" artikelen verkoopt. Hier hebben ze t wel. Terug in de kamer behandel ik mn backpack zoals beschreven staat.
Dan is t 12:45 en eindelijk tijd voor mn lang uitgestelde bezoek aan 'Tuol Sleng', de beruchte S-21 gevangenis ten tijde van de Khmer Rouge. Dit voormalige schoolgebouw staat op n 20 minuten lopen vanaf mn hotel. Dat is nog wel te doen. Ik loop rechts de straat in richting de 'Russian market'. Vlak hiervoor koop ik in n klein winkeltje n authentieke Cambodjaanse sjaal. Die wordt hier voor vele doeleinden gebruikt; als sjaal (joh!), bandana, hand- en/of theedoek, als draagbuidel, noemt t maar op. Om 13:15 kom ik aan bij S-21. Voor $6 heb ik n entreebewijs en krijg ik n audiotour in t Engels. Ik krijg n koptelefoon en n soort mobiele telefoon aan n draagkoord. Met de daarbij geleverde plattegrond kan ik van t ene naar t andere luisterpunt lopen. Bij ieder nummer tik ik dit in op mn "mobiel" en krijg dan tekst en uitleg over wat ik daar op dat moment zie. Ik begin buiten. Als eerste steek ik 3 wierookstokjes aan en plaats deze in de pot bij de 14 graven die er liggen. Deze 14 mensen werden nog snel vermoord toen Vietnamese troepen Phnom Penh innamen. Hierna loop ik de verschillende gebouwen in. Zoals ik al eerder zei: dit was voor t Khmer Rouge tijdperk gewoon n school. Hoe tegenstrijdig dan ook, dit kan ik duidelijk zien. In gebouw A staat in ieder klaslokaal op de begane grond enkel n ijzeren bed. Hierop werden de gevangen gemarteld. Doodgaan voordat ze n bekentenis hadden afgelegd en eventueel andere (onschuldige) mensen hadden aangegeven mochten ze niet. Pas nadat ze dit hadden gedaan en 'broeder #2', Kaing Guek Eavun alias 'Duch', zn goedkeuring hieraan had gegeven, werden de mensen alsnog vermoord. De gevangenen kwamen uit alle lagen van de bevolking en er werd geen onderscheid gemaakt tussen man, vrouw en kind. Vooral intellectuelen kwamen hier. Professoren, doktoren, leraren...door t dragen van n bril werd men al als intellectueel gezien en was al genoeg in deze verschrikkelijke plek terecht te komen. Aantallen variëren, maar t zullen tussen de 15.000 en 20.000 mensen zijn geweest die hier door de jaren heen hebben gezeten, geleden en uiteindelijk zijn vermoord. Er zijn maar 7 overlevenden. Afgezien van de ijzeren bedden in de klaslokalen van gebouw A, als de klaslokalen die provisorisch zijn hervormd tot n cellencomplex in gebouw C, en t vele prikkeldraad zie ik op t eerst niet zoveel schokkends. Dat zie ik later in gebouw D en hoor ik tijdens mn bezoek door mn koptelefoon. In gebouw D hangen n paar schilderijen die door 1 van de overlevenden, Nath, zijn gemaakt. Ik ga t hier niet opschrijven, maar t maakt allemaal (en dan vooral t gesprokene) n hele diepe indruk op me. T is ongelooflijk wat n ideologie voor effect kan hebben en wat mensen elkaar allemaal kunnen aandoen. De tranen staan in mn ogen en als ik klaar ben en nog ff op n bankje ga zitten, zie ik de westerse man op t bankje naast me huilen.
Na 2,5 uur sta ik weer buiten. Ik heb al die tijd niks gedronken en mn keel voelt als schuurpapier. Schuin aan de overkant bestel ik n ijskoffie en neem plaats. Als ik deze op heb, neem ik n tuk tuk naar Sundance river voor n biertje en wat te eten. Dr is vandaag weinig te beleven hier. Geen echt leuke stamgasten, op t grote scherm staat n golftoernooi (is deftig wandelen, volgens ingewijden) op...er is weinig actie. Tis dat t bier hier zo koud is, anders was ik meteen weg gegaan.
Om 18:40 betaal ik de rekening en loop bij buurman 'Limoncello' binnen. De meisjes en eigenaar herkennen me ook meteen. Toch wel n voordeel als je lang, kaal en lelijk bent. Ik bestel n pizza die ik mee wil nemen. Buiten word ik bijna besprongen door tuk tuk chauffeurs. Net wanneer ik er met 1 mee wil gaan, komt de chauffeur, die me gisteren naar t hotel had gebracht, naar me toe. Tegen de andere chauffeur zeg ik:"Sorry ouwe, maar ik had hem al beloofd dat hij me naar huis zou brengen." en stap bij hem in. Voor t hotel vraag ik hoeveel kinderen hij heeft. Hij zegt:"Twee.". "Dan geef ik je voor ieder kind n dollar extra als lucky money voor t Khmer New Year. Oh ja, heb je al gegeten?" Hij zegt van niet. Ik trek de pizzadoos open en zeg:"Pak maar wat je lust.". Oh ja, dat doen ze hier dus niet. Ff vergeten. Je moet t ze hier geven. Ik geef em 3 grote pizza punten. Zo heb ik er zelf nog 3 voor op mn kamer en n beetje voor morgen in de bus naar Siem Reap.
Op mn kamer word ik begroet door n visgeur. Die is dus nog steeds niet uit mn backpack. Ach ja...vis en pizza gaat altijd goed samen. De 3 stukken smaken weer heerlijk. Ik drink nog wat en ga dan om 22:30 slapen. Morgen er weer op n onzedelijk tijdstip uit.

MAANDAG 11/04

En dat onzedelijke tijdstip is 05:00 uur. Tactisch pak ik mn backpack in. Plastic zakjes tegen de stinkplek. In de ontbijtzaal haal ik n bakje voor mn laatste beetje pizza. Om 06:45 check ik uit. De tuk tuk chauffeuse, waarmee ik had afgesproken, staat al klaar. Ze zet me om 07:15 voor t reisbureautje af. Ik ben ruim op tijd. Na n half uurtje word ik de hoek om genomen. Hier is t kantoortje van de busmaatschappij. De tuk tuk chauffeur van gisteravond komt naar me toe en bedankt me nog ns hartelijk voor de stukken pizza.
Om 08:00 komt er n 25persoons bus voor de deur. Ik heb stoel #4 en die is bijna tegen de voorruit aan. T meisje van de busmaatschappij ziet dat ik hier wel erg weinig beenruimte heb en ze vraagt n kleinere passagier met me van stoel te wisselen. Ik zit nâh weer bijna tegen de achterbank aan. Ditmaal aan de rechterkant in n rij met enkele stoelen. Geen buurman/vrouw dus. Om 08:13 gaan we rijden. Door mn hoge zit en die maffe gordijntjes voor mn ogen kan ik maar moeilijk naar buiten kijken. Ik wil eigenlijk mn ogen best wel ff dicht doen, maar de plek is te ongemakkelijk om te gaan slapen. Tenminste...voor mij. Er zijn mensen die hun ogen dicht doen en meteen liggen te slapen.
Om 09:45 stoppen we voor n klein kwartiertje. Ik drink n M150 om n beetje wakker te blijven. In de bus zet ik mn koptelefoon en muziek op. Nadat we weer verder rijden, zie ik helaas hier mn eerste verkeersdode. T valt me nog steeds mee dat, met t huidige verkeer hier, dit de eerste keer in 5 maanden is, maar ik word er toch stil van.
Om 11:20 stoppen we weer voor n pauze. Deze keer duurtie bijna n half uur. De hele weg van Phnom Penh naar Siem Reap is opvallend goed. Behalve t laatste half uur. Omdat ik bijna achter zit, word ik soms bijna uit mn stoel gelanceerd. Hobbe hobbe hobbe.
Om 14:00 komen we in Siem Reap aan en de bus stopt langs n doorgaande weg. Ik stap in n tuk tuk die me naar Bloom Garden Guesthouse brengt. Daar kom ik om 14:30 aan. Ik zie Diana niet. Wel zie ik n Nederlandse man achter de receptie zitten. Hij heeft Bloom dus van Diana overgenomen. Toen ik hier verleden maand vertrok, was ze daar al mee bezig. Fijn voor dr dat de koop is doorgegaan. De man stelt zich voor als Peter en komt oorspronkelijk ook uit Den Haag. De kamer kost me ditmaal $25/nacht, maar dat is in tegenstelling tot de vorige keer wel inclusief ontbijt. Ik drink n paar biertjes op mn oude plekje op de bank voor de ingang tot Berb (de tuk tuk chauffeur annex nachtportier) terugkomt van zn rit. Samen rijden we eerst naar t huis van Diana. Helaas zit haar hek op slot. Hierna halen we samen n paar boodschappen voor me en dan rijden we naar n eettentje. Ik nodig em uit om samen met me te eten. Na t eten spelen we 2 spelletjes pool. Gelukkig maak ik mezelf niet ten schande door t 2de potje nipt van hem te winnen. Ik bestel nog n salade om mee te nemen voor zn zwangere vrouw die nâh ook bij Bloom werkt. Om 22:10 zijn we weer thuis en ga ik na mn laatste biertje van vandaag slapen.