Trouble (?) in paradise. Wat ga ik doen?

DINSDAG 01/03

Een paar minuten voor 8 word ik wakker. Kep heerlijk geslapen. Om 09:30 zit ik aan mn ontbijt. Daarna ga ik terug naar mn kamer, scheer mn bol weer glad en spring onder de douche. Ik pak wat wasgoed en breng dat naar de overkant. Bij de receptie van t hotel vraag ik of ze me kunnen helpen met t verlengen van mn visum. Het meisje belt wat rond en zegt daarna dat me dat $50 gaat kosten en dat t 4 dagen duurt. Met de extra hotelkosten, die dat met zich meebrengt, vind ik dat te duur worden en bedank haar voor de moeite. Ik ga weer naar mn kamer waar ik op t interweb zelf op zoek ga naar n goedkopere oplossing. Over '5 Oceans Travel' lees ik goede reviews en ik besluit daar naartoe te gaan. Een tuk tuk zet me voor de deur af en ik ga naar binnen. De man vraagt hetzelfde bedrag, maar tot mn verbazing zegt hij dat ik mn paspoort maar liefst n week kwijt ben. Dat gaat em helemaal niet worden. Ik verlaat de zaak en neem de benenwagen naar 'Naga World'; n groot hotel/casino complex waar n Cartier winkel in schijnt te zitten. Ik heb n nieuwe vulling voor mn pen nodig. Tis n eind lopen en zo heb ik de tijd om na te denken wat ik ga doen en zie ik meteen nog wat van de omgeving. Ik loop over n hele brede boulevard met aan beide kanten gigantisch grote huizen. In de enorme brede middenberm staan verschillende religieuze bouwwerken. De laatste staat op n rotonde. Het is n monnik die hoog op n gouden stoel zit. Aan de rechterkant van de weg staat n tempel. Hiernaast staat n lelijke vierkanten betonnen Naga World. Aan de andere kant van de weg staat n vervallen kermisterrein. Dikke auto's rijden af en aan naar t gebouw. Ik loop naar binnen. Een trap leidt naar boven waar metaaldetectorpoortjes en x-ray machines voor tassen staan. Iedereen wordt gecontroleerd. Met mn duikersmes in mn rugzak hoef ik geeneens te proberen hier binnen te komen. N andere keer misschien. Buiten stap ik in n gereedstaande taxi die me naar t hotel brengt.
In mn kamer loop ik te piekeren wat ik nâh toch zal doen. Ik kan gewoon naar de kust gaan en dagen over mn visum heengaan. Wanneer ik Cambodja dan verlaat, moet ik $5 per dag afrekenen. Goedkope oplossing zolang t maar n paar dagen zijn. Maar omdat ik lamgzaam reis, heb ik geen zin in tijdslimiet. Tegen extra hotelkosten zie ik ook op. Kak! Wat moet ik nâh doen? Dit zijn nâh de minder leuke zaken waar n reiziger tegenaan loopt. :)
Om 16:00 hak ik de knoop door. Ik ga terug naar Vietnam. Niet meteen hoor; eerst n visum regelen. Beneden stap ik in n tuk tuk en zeg tegen de chauf dat ik naar de Vietnamese ambassade wil. Die zit hier vlakbij. Na n minuut of 10 ben ik daar. Ik vul n formulier in, geef deze samen met n pasfoto en $75 aan de man achter t loket en krijg van hem n ontvangstbewijs terug. Over 2 dagen kan ik terugkomen om em weer op te halen met n 3maands 'multiple entry' visum erin. Hèhè, dat lucht op! Laat ik maar meteen vervoer naar Saigon gaan regelen. Ben nâh toch al zo lekker bezig. Buiten vraagt n man of ik vervoer achterop zn motor nodig heb. Ik vraag of hij me naar 5 Oceans Travel kan brengen en stap achterop. We rijden n stuk en volgens mij zit t reisbureau hier links in de straat. De chauf zal t wel beter weten en rijdt de straat voorbij. Kep geen idee waar hij me af gaat zetten, maar hij rijdt aardig lang door. Na n tijd stopt hij in t backpackers gedeelte bij de rivier. Helemaal uit de buurt dus. Ik reken t afgesproken bedrag af en bedank hem. Ik wilde hier toch al heen om te eten en nâh ben ik hier goedkoop afgezet. Meteen om de hoek zie ik n reisbureautje. Op n bord zie ik dat n enkele reis met de busmaatschappij, die ik in mn hoofd heb, $12 kost. Hetzelfde als bij 5OT. Kan ik em evengoed hier kopen. Na 10 minuten sta ik buiten met n busticket naar Saigon voor 4 maart om 10:00 uur. Hoppaaa!
Het is 17:00 en ik zou best wel wat kunnen eten. Laat ik dat maar bij Limoncello doen waar ik laatst zo'n heerlijke pizza heb gegeten. Bij de rivier is t oriënteren n koud kunstje en t duurt dan ook niet lang voordat ik bij t zaakje ben. Hij is echter nog gesloten. Dan wacht ik wel ff in de gezellig uitziende bar ernaast. Ik neem plaats aan de toog. De Amerikaanse barkeeper brengt mn n glas koud bier en we praten wat. Het is hier tevens n hotel en ik zeg dat ik de volgende keer in PP misschien hier wel n kamer neem. Ik neem nog n biertje en nog 1 terwijl ik wat met de andere mensen aan de bar praat. Eén van de stamgasten bestelt n club sandwich. Deze ziet er heel smakelijk uit. Ik bestel dr ook 1. Hij smaakt zoals die er uitziet: heerlijk. Om 19:15 reken ik af en stap bij de buurman naar binnen. Ik vraag of ik ook n pizza kan afhalen. Dat kan. De Italiaanse eigenaar wijst me op n nieuwe pizza in zn assortiment. Pittig met groenten en vlees. Die neem ik. Nadat ik de trotse eigenaar van n hete pizza in doos ben geworden, stap ik in n tuk tuk die me via n niet eerder genomen route naar mn hotel brengt. Op mn kamer eet ik de helft op en voor de 2de keer in n korte tijd geniet ik van mn maaltijd. Wat later bel ik mn ma nog ff en daarna n vriend en ga dan met alsnog n goed gevoel over vandaag slapen.

WOENSDAG 02/03

Ik kon maar moeilijk in slaap komen, maar toen ik eenmaal sliep, heb ik heerlijk geslapen. Om 08:00 word ik uitgerust wakker. Een uur later boek ik bij de receptie nog n nacht bij en ga daarna ontbijten. Hierna loop ik de trap af weer naar de receptie. Ze hebben n laptop waar gasten gebruik van kunnen maken en ik vraag of deze vrij is. Vandaag ga ik eindelijk alles van mn volle harde schijf overzetten naar mn nieuwe. Het is even moeilijk met t wachtwoord van t hotel, maar uiteindelijk kan ik toch kopiëren. 500 Gigabyte...dat gaat wel ff duren. Ik zet n muziekie op en typ mn verslag. Tegen 15:00 ben ik hier mee klaar. Ik probeer wat foto's van Angkor bij t verslag te uploaden, maar dat lukt niet. Voordat ik ga uitzoeken hoe dat kan, eet ik eerst de andere helft van mn pizza op. Hierna ga ik naar de lobby. Misschien is t Wifi signaal in mn kamer te zwak en lukt t hier wel. Ik steek mn foon in de lader en probeer t nogmaals. De telefoon leg op in n hoekje en loop naar buiten. Aan de overkant haal ik mn was op en in t winkeltje ernaast koop ik wat te drinken. Als ik weer bij mn foon ben, zie ik dat t hier ook niet lukt. Vaag.
Ik ga weer naar mn kamer en omdat ik zo lekker in de "zone" zit, begin ik alvast met t typen van mn volgende verslag. Om 16:30 is mn batterij bijna leeg. Die gaat dus weer aan de lader. Na 70 minuten word ik ongeduldig; ik wil verder schrijven. Hij is nog niet helemaal opgeladen, maar ik haal em toch van de lader en ga weer verder. Ondertussen doet de laptop zn werk en de bestandjes kruipen langzaam van de ene HD naar de andere. Na n uur typen en bluetooth audio streamen, is de batterij weer bijna leeg. Hup, weer aan de lader. Het verslag schiet wel lekker op. "Als ik toch weer ff moet wachten, kan ik evengoed wat te eten bestellen in t hotel restaurant.", denk ik. Ik neem de trap en loop 3 etages naar beneden. N aardig meisje overhandigt me t menu en we maken n praatje. Dit is haar bijbaantje en ze studeert voor tandarts. Ik bestel wat springrolls, kip met satésaus en n groene mangosalade met vis. De springrolls zijn als eerste klaar en die neem ik naar boven. T meisje zegt dat ze de andere 2 gerechten zo naar mn kamer komt brengen. Na n klein kwartiertje staat ze inderdaad aan de deur. Met de telefoon nog in de lader zit ik op mn bed met 3 gerechten om me heen. Ze zien er goed uit, maar helaas is dat geen garantie voor de smaak. Deze is namelijk redelijk. Maar dat maakt niet uit...ik zit lekker in mn vel en zit in mn schrijversflow. Dus typ ik weer naar hartelust verder. Om 21:28 zie ik dat t kopiëren van mn bestanden gelukt is. Bijna 11 uur over gedaan. Ik schrijf nog n uurtje verder en dan kan hij weer aan de lader. N mooi moment om zelf ook aan de lader te gaan en mn ogen dicht te doen.

DONDERDAG 03/03

Om 08:15 open ik ze weer. En weer heb ik goed geslapen. Wat niet goed gaat, is t uploaden van mn foto's. Dat lukt me nog steeds niet. Wat me wel lukt, is eten net nadat ik net ben wakker geworden. Binnen 2 uur na ontwaken, heb ik ontbeten. Persoonlijk record.
Aan de overkant haal ik wat te drinken en ga dan weer naar mn kamer. Als eerste zet ik nâh 2 memorycards van mn GoPro met filmpjes over naar mn HD. Vervolgens ga ik verder met mn verslag. Daar ben ik om 13:21 mee klaar. Weer n persoonlijk record. Twee verslagen in 2 dagen kunnen posten. Dat maak ik niet vaak mee. Ik wacht toch nog ff met uploaden, want eigenlijk wil ik eerst ff die foto's bij t andere verslag krijgen.
Het is ondertussen 15:00 en ik heb m.b.v. de laptop pas 2 foto's weten te uploaden. Ik word er n beetje kniftig van. De rest lukt weer niet. Nâh ik die laptop hier toch heb, kan ik maar beter ff al mn genomen foto's (t zijn er nogal wat) ook overzetten naar mn HD. Zo heb ik dan mooi van alles n backup. Na 50 minuten is dit gebeurd. Ik ga naar beneden en zeg tegen de, voor t hotel staande, tuk tuk chauffeur dat ik heen en weer naar de Vietnamese ambassade wil gaan. Hij brengt me er naartoe en wacht voor de deur. Ik ga naar binnen en nig voordat er n hele minuut verstreken is, sta ik weer buiten. In mn paspoort zit n nieuw visum voor 3 maanden Vietnam. Hulk not sad...Hulk happy!
Terug in mn kamer lukt t uploaden nog steeds niet. Ook gaat internetbankieren niet meer. Hull wordt nâh toch wel n beetje sad. Ik pak alvast wat spullen in.
Om 19:00 ga ik naar buiten om wat te eten. Ik heb 7 lipjes van Angkor bierblikjes bij me waarmee ik 7 blikjes mee heb gewonnen. T zaakje aan de overkant is dicht. Dan lever ik ze maar in n zaakje verderop in. Hier hebben ze me nig nooit gezien en de man zegt dat ik ze eigenlijk bij de winkel in moet leveren waar ik de blikjes gekocht heb. Hij wil ze wel aannemen, maar dan krijg ik er maar 6 blikjes voor. Is toch goed, ouwe? Ik kan toch geen 7 blikjes op. (Kan ik stiekem best wel, maar mijn persoontje heeft toch al zo'n last van beeldvorming en om dat te voorkomen, zeg ik gewoon dat me dat niet lukt.) Met n tasje met 6 nieuwe kouwe Angkor (klinkt eigenlijk hetzelfde als "encore": nóg n keer) loop ik richting Commune. Bij n zaakje zie ik de portier die ik hier altijd zie zitten als ik langsloop. Zoals gewoonlijk lacht hij weer vriendelijk naar me en wijst deze keer naar mn tasje met bieries. "Jahaa, dat lust jij zeker wel, hè chief?", lach ik. Uit mn tasje vis ik n blikje op en geef die aan hem. Bij Commune bestel ik te eten. Mn telefoon staat op hun Wifi en ik word gebeld door mn pa. Wanneer ins gesprek beëindigd is, probeer ik te internetbankieren. Verrot, t lukt! T zou toch niet? Zou ik mn foto's hier wel kunnen uploaden? Met t zweet op mn voorhoofd en met trillende handjes (niet door t (gebrek aan) bier) open ik t scherm. De spanning is te snijden en even lijkt t alsof de hele wereld stil is. En jawel! T lukt! Hoezee.
Om 20:45 ben ik weer terug bij t hotel. De 2 jongens bij de receptie geef ik ook ieder n biertje. "Wel voor thuis, hè?", zeg ik met n knipoog. Op mn kamer bel ik nog ff met n vriendin en ga wederom weer uitermate tevreden naar bed. Morgen ben ik weer in Vietnam. :)

VRIJDAG 04/03

De wekker gaat om 06:30 uur. Na n half uur kom ik eruit. Nog voor 8en probeer ik n ontbijtje weg te werken. Hierna pak ik mn laatste spullen en om 08:40 check ik uit. Na 20 minuten stap ik bij de tuk tuk chauffeur in die me gisteren naar de ambassade heen en weer heeft gereden. Met hem had ik voor vandaag weer afgesproken. Na n stief kwartiertje sta ik bij 'Sapoco' voor de deur. Dit is n Vietnamese bus lijndienst tussen PP en Saigon vice versa. Ik ben in ieder geval op tijd. Om 09:40 komt de bus voorrijden en kunnen we instappen. Het is n grote bus met goede beenruimte en airco. Achterin is n hokje met n toilet. De deur hiervan echter kan niet op slot. Ik heb redelijk voorin stoel 3A en er komt niemand naast me zitten. Voor me komt n jong stel zitten. Het zijn Rolf en Sanne uit NL. Ze zijn net in rechten afgestudeerd en zijn eerst 3 maanden aan t reizen voordat ze aan t werk gaan. Ze zijn ook in Myanmar geweest en zeggen dat ze alles van te voren moesten boeken en/of reserveren. Om 10:05 gaan we rijden. Er zitten hooguit 20 mensen in de bus. Op t grote scherm, wat voorin de bus hangt, wordt de film Jurrasic World opgezet.
Tijdens de rit zie ik buiten meer groen dan ik tot nâh toe in Cambodja heb gedaan. Natuurlijk passeren we ook n paar mooie tempels die je overal in t land ziet. Na n uur komen we bij n grote rivier. Waar men deze vroeger per ferry moest oversteken, wordt nâh de laatste hand helegd aan n enorme brug waarover we naar de overkant rijden. We komen langs n paar grote, groene velden met rijstplanten en waterlelies. Hier en daar staat er n palmboom naast de velden. T ziet er mooi uit. Om 12:09 is t nog 73 km. naar Bavet; de grensovergang van Cambodja. Na 50 minuten stoppen we ff voor 20 minuten om te pauzeren.
Om 13:33 komen we bij de grens aan. De bus stopt en we stappen allemaal uit. We lopen naar de diverse hokjes voor de uitgaande paspoort controle. Na 5 minuten heb ik weer n stempel in mn paspoort en loop ik weer naar de bus. We rijden 1 minuut verder en moeten dan weer uitstappen. Iedereen moet zn bagage meenemen dit gebouw in. De buschauffeur levert al onze paspoorten in en zodra deze gecontroleerd op visum zijn, geeft hij ze ons weer terug. Dan mogen we verder naar de X-ray machine waar de bagage gescand wordt. Mn backpacks gaan er door en ik loop door t poortje. Zonder gepiep pak ik aan de andere kant mn bagage weer op en loop verder. Vlak voor de uitgang is de laatste horde. N douanier controleert mn paspoort en knikt dat ik door kan lopen. Om 13:53 ben ik weer in Vietnam. De bus gaat voorlopig nog niet rijden. Eerst worden er nog wat extra passagiers geronseld om mee te rijden. Tijd voor n smoke. Na 50 minuten gewacht te hebben, gaan we weer onderweg. Tis hier meteen weer prachtig groen overal. Ik voel me meteen weer thuis. Zodra we, na n paar uur, Saigon inrijden, kijken Rolf en Sanne hun ogen uit naar t hectische verkeer met al zn scooters. Om 16:30 stappen we op de busterminal, vlak achter Bui Vien, uit. Ik neem afscheid van Rolf en Sanne en zeg waar ik vanavond wat zal drinken en eten. Ze zeggen dat ze naar me uit zullen kijke. Ik loop naar t hotel waarvan ik vanmorgen nog zag dat ze kamers beschikbaar hadden. Maar die zijn inmiddels vergeven. No worries, er zijn hier hotels in overvloed. Ik loop t steegje ernaast in en kom bij t hotel van Des uit Australië. Hier krijg ik n kamer voor $14/nacht. Ik zet mn spullen in de kamer en loop t hotel uit. Linksaf en na 20 meter sta ik op Bui Vien. Rechtsaf en na zo'n 350 meter kom ik bij mn vaste tentje aan. De vrouw ziet en herkent me, lacht en plaatst n extra stoel op de stoel in t hoekje. Ik heb mn vaste plaats weer terug. Na n tijdje krijg ik gezelschap van Rolf en Sanne. Tis meteen weer gezellig. Na n paar biertjes bestellen we n aantal verschillende gerechten. Ik had ze al verteld dat t eten hier smakelijk is en als ik ze zie eten, zie ik dat ze t met me eens zijn. Na t eten bieren en praten we lekker door. Ze zeggen dat ze morgennaar de tunnels gaan. Daarom gaan ze om 23:30 terug naar hun hotel. Aan n gast, die ik eerder in Saigon ben tegengekomen, laat ik mn speciale cadeau zien die ik in Siem Reap van Konj Nouv heb gekregen. Op t terras naast ons zit n Vietnamese jongen die de doek ziet. Hij is in alle staten. Hij roept dat dit n oude mantra is. Hij bestudeert mantra's en zegt dat t echt speciaal is dat ik deze heb en dat hij bevoorrecht is dat hij deze zo op deze avond ziet. Zn naam is Anh en omdat ik merk dat hij zeer wijs en intelligent is, geef ik hem mn email adres. Ryan (Wales), Georgia (AUS) en Kerry (USA) komen bij me zitten. Ryan ken ik nog wel. Met Tet had hij me gecomplimenteerd met t uitdelen van mn 'lucky money' aan kinderen. Het blijkt dat hij wat foto's van me had gemaakt. Hij laat ze me zien en ik zie dat ik er weer uiterst charmant -ahum- op sta. Met hun is t ook zeer gezellig en voordat ik t weet is t 01:30 uur. Het is mooi geweest. Ik reken af en neem afscheid van ze. Gelukkig hoef ik geen taxi's meer te nemen naar t hotel. Wel kan ik beter n gids in de hand nemen, want in t steegje sta ik eerst bij t verkeerde hotel aan t hek te rammelen. Ik loop 2 panden verder en eenmaal in bed val ik meteen in slaap.