Dol fijn in Kratie & 'n oase van rust in Siem Reap

ZATERDAG 13/02

Ik heb niet zo denderend geslapen vannacht. Ondanks dat ik best moe was, heb ik de eerste 2 uur nog wakker gelegen. Wat was t warm in de kamer zeg. Daar konden de ventilatoren geen verandering in brengen. Steeds wakker geworden als ik weer bijna mn bed uit dreef. Om 08:45 besluit ik maar op te staan. Ik loop naar de overkant en ga buiten aan n tafeltje zitten. Ff wakker worden met koffie. Aan 1 van de jongens vraag ik of er alsnog n kamer vrij is gekomen vanwege n annulering. En waarachtig....ik heb geluk. Er heeft inderdaad iemand afgezegd. Ik boek deze kamer meteen voor 2 nachten. Vanavond slaap ik in dit gebouw boven t restaurant in n kamer met ventilator én airco. Na 3 bakken koffie verhuis ik mn spullen van t ene gebouw naar t andere. Als ik dat gedaan heb, neem ik beneden weer plaats en bestel n verse jus d'orange en n omelet.
Om 12:00 ga ik n rondje lopen. Ik loop linksaf richting de rivier. Daar sla ik linksaf. Ik steek n zijstraatje over en sta bijna dorectbij Sorya's Kayaking Adventures voor de deur. Hier heb ik over gelezen. Hier kan je n kayak tocht bespreken om de Irrawaddy dolfijnen te bekijken. Deze zoutwaterdolfijnen (die ook in brak water kunnen leven) kwamen vroeger in de hele Mehkong rivier voor. Nâh worden ze met uitsterven bedreigd. Er leven er nâh nog maar zo'n 7000 wereldwijd. Tien jaar geleden leefden er zo'n 3000 in de Mehkong bij Kratie. Nâh zijn t er nog maar 80. Een kayak tocht lijkt mij dus n uitstekende manier ze van -hopelijk- dichtbij te zien. Dit is schoner dan met n motorboot en zo kunnen de dolfijnen niet gewond raken door n draaiende schroef. Ik loop naar binnen en word hartelijk verwelkomd door Pete uit Australië. "Hoor ik daar n Nederlands accent?", vraagt hij aan me. "Dat klopt.", zeg ik. "Ben je daar geweest?" "Dat niet, maar mijn ouders komen uit Hengelo. Maar ik ben in Australië geboren.", legt hij me uit. Aardige vent die Pete. We maken n praatje en hij legt me uit wat de kayak tocht inhoudt en wat t kost. Het is n ochtend trip met n groepje van maximaal 7 personen. Hoe meer personen, hoe lager de prijs wordt. Er staan er nâh al 4 op de lijst. "Dan mag je mij als nr. 5 noteren." Na n tojdje zeg ik gedag en loop weer verder langs de rivier. De Mehkong rivier staat op de 7de plaats van grootste rivier in Azië en op nr. 12 van de wereld. Ietsje groter als de Merwede dus. Maar hier lijkt dat niet zo, omdat het eiland Koh Trong hier redelijk dicht aan de kant ligt. Om 12:48 kom ik bij t pondje naar Koh Trong aan. Aan de bovenkant naast de lange trap naar beneden staat Jasmine Boat Restaurant. Op m bord, wat buiten staat, staat dat ze hier bustickets naar Siem Reap verkopen. Daarnaar wil ik me zo wel laten informeren. Eerst ff wat drinken. Ik loop door de restaurantzaal naar de overdekte, hangende balustrade buiten. Een plank over de gehele lengte dient als tafel en er staan allemaal makkelijke stoelen waar vanuit je n mooi zicht hebt over de Mehkong en op t eiland. Ik ga zitten en bestel n ijskoffie. Op straat is t bloedheet; hier is t lekker zo in de schaduw met n licht briesje. Er zitten hier maar n paar mensen. Verderop links van me zit n jong stel waarmee ik aan de praat raak. Ze komen uit Engeland en heten Chris en Libby. Ze vertellen me dat ze morgen naar Saigon gaan om door Vietnam te reizen. Ik vraag of ze behoefte hebben aan mijn ervaringen en weetjes. Daar hebben ze wel oren naar. Ik voorzie t aardige stel van hotels, bezienswaardigheden en alle relevante informatie waar ze wat aan kunnen hebben. Omdat Libby de mandala tattoo op mn arm zo mooi vindt, geef ik haar meteen t adres van mn maat die t kunstwerk heeft ontworpen en gezet. No worries Jozo, je inyernet adres. Ze staat niet ineens aan je deur. ;-)
De zon draait en we hebben geen schaduw meer. Ook hier wordt t nâh goed warm, dus gaan we binnen zitten. Chris en Libby hebben honger en bestellen iets te eten. Ik heb enkel trek en neem dus maar n yoghurt met vers fruit. Onze leuke gesprekken duren maar tot liefst 17:35 uur. Dan nemen we afscheid. Zij moeten hun spullen gaan pakken. Ik ga weer buiten zitten, waar t ondertussen weer iets aangenamer is, om van de zonsondergang te genieten. Zodra deze achter Koh Trong is verdwenen, heb ik n leuk gesprek over de wereld politiek met Roberto en Angelica uit Italië die naast me zitten te eten. Leuk te weten dat ik niet de enige ben die er op n bepaalde manier naar kijkt en over denkt. Als ze uitgegeten zijn, verlaten we gezamelijk t restaurant en loop ik terug naar Le Tonlé guesthouse.
Het restaurant zit aardig vol met gasten. Er komen 2 nieuwe gasten aan waar geen tafeltje voor beschikbaar is. Om ze niet teleur te stellen, bied ik ze mijn tafeltje aan en Ignacio uit Italië en Anna uit Spanje schuiven hun 2 tafeltjes tegen elkaar waar we met zn 3en aan gaan zitten. Ook met hun heb ik leuke gesprekken tijdens ons diner. Na t eten gaat Ignacio weg om te skypen met zn vriendin die in Vietnam zit. Anna blijft tot 21:30 met me zitten praten. Ze gaat naar bed, omdat ze morgen vroeg naar Phnom Penh vertrekt om n visum voor Vietnam te regelen. Ik bel mn maat om em nog te felicteren met zn geboortedag twee dagen geleden. (Sorry, Siem!) Boven drink ik nog n paar biertjes in t zithoekje en ga om 23:15 slapen.

ZONDAG 14/02

Om my gaaawd, wat gaat die wekker vroeg. Half fakking 6. Na n kwartier hijs ik mezelf overeind en ga eruit. Ik ga buiten zitten om n veetje in t land der levenden te komen. Om 06:40 pak ik mn spullen en loop naar beneden. Ik vraag n flesje water en loop naar Sorya's.
Ik ga bij Paul (UK) en Amber (CAN), die n stel vormen, aan tafel zitten. Aardig stel. Er komen nog 2 stellen aan. Zeven dus. Dat betekent dat ik nog maar n paar dollar bij hoef te betalen bij de borg van $20 die ik gister al heb betaald. We krijgen allemaal n 1,5 liter fles water mee voor onderweg en n waterdichte zak voor camera en dergelijke. Pete geeft duidelijke uitleg wat we vandaag kunnen verwachten. Hierna klimmen we achter in de laadbak van de vrachtauto met de kayaks. Door de lengte van de kayaks kan de achterklep niet dicht. De weg naar onze gids (die vlakbij t startpunt woont) is erg hobbelig en om te voorkomen dat ik uit de laadbak stuiter, ga ik staan. Lekker uitwaaien. We rijden 21 km. naar de gids en dan nog n klein stukje verder naar de helling waar de kayaks te water worden gelaten. Het Italiaanse stelletje Simon en Irene hebben geen kayak ervaring. Daarom komt Dimon bij mij voorin zitten zodat ik kan sturen. Irene gaat voorin bij de gids Lucky. Dan gaan we onderweg. De rivier met zn omgeving is erg mooi. Doordat t nâh t droge seizoen is, groeien er allemaal bomen en struiken uit t water. In t natte seizoen stijgt t waterpeil zo veel dat sommige helemaal niet meer boven t water uitsteken. Aan de kant en op sommige eilandjes zijn kleine strandjes. Na n tijd te hebben gepeddeld, leggen we aan bij zo'n eilandje. Hier krijgen we mandarijnen en sticky rice. Lucky voetbalt met Simon en Paul. Ik duik met t andere stel t water in. Weer aan de kant met onze voeten in t water praten we over wat ze doen. Ze komen uit America en hebben n irganische boerderij. Hij is ook imker. Dat verklaart die mooie honingraat met bij tattoo op zn arm. Aardige lui ook met n mooie levensinstelling. Als t weer tijd is te vertrekken, zegt Lucky dat Irene en Simon moeten ruilen. Zij komt dua voorin bij mij. Gezellig hoor met die kwebbeltante. Ik vraag haar of ze af en toe wat wil filmen met mn GoPro terwijl ik doorpeddel of stuur. Dat wil ze wel doen. En dat is fijn, want de omgeving wordt steeds mooier. Grote bomen die t water uit rijzen en door de sterkere stroming wat versnellingen. Geweldig! Ik geniet als n malle. Twee kilometer voor de diepe trog waar de dolfijnen leven stoppen we ff op t water en brieft Lucky ons wat we wel en niet moeten doen om de kans te vergroten van de dolfijnen te kunnen genieten. Hierna gaan we weer verder. We komen op n stuk in de rivier redelijk aan de kant. Er liggen n aantal motorbootjes met toeristen om ook de dolfijnen te zien. We liggen stil op t water en zo nâh en dan wijst Lucky naar n dolfijn die heel even naar boven komt voor zuurstof. Deze dolfijnen springen niet uit t water en omdat ze niet zulke prettige ervaringen hebben met vissers duiken ze meteen weer onder water. Daarom moet je geluk hebben dat je net in de juiste richting kijkt. Na n redelijk korte tijd varen Lucky en Simon naar de kant en gaan uit t water. De 2 andere stellen liggen nog ver in de rivier. Ik weet niet of we geacht worden ook uit t water te komen, maar we blijven nog even varen. De dolfijnen heb ik nâh wel gezien. Wat ik ook zie is de enorme hoeveelheid plastic flesjes en andere rommel in t water. Irene en ik peddelen rustig naar ieder object en vissen zo n hoop plastic en peuken uit t water. We gooien alles in onze kayak en wanneer we zien dat er niks meer drijft, gaan we naar de kant. Met n hulpje draag ik de kayak de trap op naar boven en gooi daar alle rommel in n afvalbak. Ik loop n paar treden naar beneden naar n plateau waar bankjes staan vanwaar je de dolfijnen zelfs nog beter ziet. We wachten tot de anderen ook aan de kant zijn. Ik zie dat Irene ook n mobiel asbakje heeft. Ze zegt dat ze die zelf heeft gemaakt van n oud melkpak. Geniaal!! Ik ben zeer geïnteresseerd en vraag haar of ze mij dat wil leren. De groep is weer compleet en we stappen weer in de laadbak. Om 12:30 zijn we weer bij Sorya's waar iedereen afscheid van elkaar neemt. Simon, Irene en ik blijven hier nog ff zitten. We eten n tosti en drinken n paar biertjes, want man man man, wat krijg je n honger en dorst van al dat gekayak. Tis erg gezellig met ze. Irene staat op en komt even later terug met n oud melkpak en n schaar. Ze laat me precies zien hoe je moet knippen en vouwen om n opvouwbaar en mobiel asbakje te maken. Super vet! Deze kennis komt mooi van pas in combinatie met mijn plannen. In totaal zitten we n uurtje te kleppen. Dan rekenen we af. Ze betalen n biertje voor me en wisselen wat gegevens uit. Dan is t tijd om gedag te zeggen.
Terug bij t guesthouse boek ik nog n nacht bij. Beneden maak ik wat aantekeningen in mn schrift. Tis drukkend warm en ga daarom ff in mn koele kamer op bed liggen. En ja hoor, ik val weer in slaap. Tot 18:12 maar liefst. Snel naar beneden om wat te eten. Ik zit al als Ignacio aankomt. Hij wil aan n ander tafeltje gaan zitten. Ik zeg dat als hij t gezellig vindt hij gerust bij mij kan aanschuiven. Dat vindtie leuk. We bestellen samen te eten. Om 20:49 staat hij op. Hij moet nog wat werken. Hij is hier nl. niet op vakantie, maar werkt hier n maand voor n bedrijf in Hanoi. Het restaurant gaat langzamerhand sluiten. Ik neem nog ff snel 3 biertjes mee naar de zithoek boven. Hier komen Mike en Conny uit Nederland bij me zitten. Ze vertellen dat ze 20 jaar geleden al naar Azië kwamen en hebben mooie en interessante verhalen. Wanneer ze uitgepraat zijn en naar bed gaan, bel ik nog n vriend en ga dan ook om 23:30 naar bed.

MAANDAG 15/02

Ik heb zeer goed geslapen. Soms wel wakker geworden, maar ik viel meteen weer in slaap. Om 10:40 kom ik uit bed en drink 2 bakkies pleur beneden. Hierna maak ik boven nog n oploskoffie klaar en ga in de zithoek zitten. Ik ben in n schrijvers bui en begin mn verslag uit te werken. Om 14:15 stop ik even, want ik moet nog wat dingen doen. Allereerst vraag ik beneden of ik nog n nacht kan bijboeken. Ditmaal heb ik minder geluk. Alle kamers zijn gereserveerd. Ik vraag of ze dan n buskaartje voor n mini van naar Siem Reap voor me kunnen regelen. Daar gaan ze achteraan voor me. Ik pak n tasje met wasgoed uit mn kamer en verlaat t guesthouse. Eerst ga ik naar de bank om geld te wisselen. Ik loop naar t centrum van Kratie waar de wasserette zit. Die hebben n 24 uurs service en dat ga ik dus niet redden als ik morgen naar Siem Reap ga. No worries. Zoveel is t nâh ook weer niet. Ik struin alle winkeltjes en de markt af op zoek naar aanstekervloeistof voor mn Zippo. Niet te vinden. In Vietnam word je ermee dood gegooid en hier heeft niemand het. Dan ga ik maar kijken of ik met t pondje naar Koh Trong kan om t eiland rond te fietsen. De laatste afvaart is om 18:00 wat me nâh ook niet genoeg tijd geeft rustig te fietsen. Die laat ik dus ook maar schieten. Ik ga Jasmine in voor n tonic en sandwich.
Terug bij Le Tonlé zijn er wat onduidelijkheden omtrent mn buskaartje. Ik moet t vanavond ff aan de jongen vragen die ik als eerste had benaderd. Om 17:00 ga ik verder met mn verslag. Nog net geen 2 uur later ben ik daar mee klaar. Nog wat foto's erbij en finito. Om 19:30 zit ik weer beneden om te eten. Ik bestel als voorgerecht pomelo salade met gebakken kokos. Deze salade heeft als ingredienten: verse pomelo, kleine stukjes kip, gedroogde garnalen, pinda's en heeft als dressing n zoetzure Khmer saus. Voor t hoofdgerecht ga ik vanavond voor de gebakken vis met limoen en peterselie. Als nagerecht bestel ik de tropische fruit salade. Bij ieder gerecht vreet ik mn vingers er bijna mee op. Wat n genot. Die salade met zn verschillende smaken. En die vis...oh, die vis...die smelt gewoon op mn tong. Deze maaltijd benadert eindelijk n beetje t niveau van de Thaise keuken. Wat heb ik dit gemist zeg. Na dit koningsmaal praat ik nog wat met Mike en Conny. Ondertussen wordt de rekening voor me opgemaakt. Voor 4 dagen slapen, eten en drinken, moet ik $130 betalen. Niet goedkoop, maar iedere cent waard. Er is ook wat meer duidelijkheid over mn buskaartje. Dat is geregeld. Ik word hier morgen om 07:00 opgehaald. Dit kost me $13. Boven zetten Mike, Conny en ik ons gesprek nog even voort en dan ga ik om 23:00 pitten. Morgen weer vroeg die pleuris wekker haha. Maar tis voor n goed doel: ik ga naar n nieuwe bestemming.

DINSDAG 16/02

05:15 uur gaatie al. Oh nee! Na ruim n kwartier weet ik mn benen over de rand te slingeren en mn voeten op de grond te stabiliseren. Ik strompel naar de zithoek waar ik wakker word. Na n uur pak ik mn laatste spullen in en breng in 2 keer mn bagage naar beneden. Het wachten is op t busje. Deze komt om 07:12 voorrijden. Nâh ja, busje? Tis n 23 persoons bus. Er zitten al 2 dames in. Ik leg mn backpack bij de achterbank op de grond en ga daar rechts bij t raampje zitten. We halen nog eerst 3 toeristen op. Dan rijden we naar de markt. Hier stappen heel veel locals in en worden er diverse goederen in de bus geladen. Om 07:33 rijden we hier weg. We rijden Kratie uit. We rijden linksaf de hoofdweg af een zandpad op. Hier staan houten huisjes op palen zo groot als n schuurtje. Hier halen we ook nog iemand op. Dan rijden we de verharde weg weer op. Dit is dezelfde weg als mijn heenreis hier naartoe en is niet zo interessant. Ik probeer nog ff mn ogen dicht te doen. Maar van slapen komt t niet. Tis n drukte van jewelste in de bus. Op n flatscreen tv worden karaoke clips afgespeeld (gelukkig zingt er niemand mee), 1 gast luistert muziek op zn telefoon via de luidspeaker met t volume op 10 (en niemand die zich daar druk over maakt), telefoons gaan constant over, mensen praten met elkaar of tegen zo'n lul-ijzer. Om 09:45 rijden we weer de geasfalteerde weg af; rechtsaf richting de Mehkong over n rood zandpad. We rollen langzaam een heule steile helling af en komen bij n pondje welk ons naar de overkant gaat varen. De bus rijdt erop en ik stap uit t dek op. Ff n peukie hoor. Er staan 2 auto's voot de bus. Verder n aantal mensen met scooters en voetgangers. Een man is op de fiets met wel 20 levende hanen die op hun kop met n touwtje aan hun poten aan de bagagedrager hangen. Ik moet meteen aan hangjongeren denken. Aan de linker achterzijde en de rechter voorzijde staan n aantal kraampjes waar je drinken, fruit en snacks (geeen tarantula's) kan kopen. Aan de reling staat n prachtig moslim meisje. Vlakbij haar staat n Buddistische monnik ik oranje gewaad. Om 10:00 gaan we varen. Elf minuten later zijn we aan de overkant. Behalve de marktkraampjes is t net t pondje tussen Maassluis en Rozenburg. Same same, but different.
Om 10:25 passeren we n bord waarop staat dat t nog 237 km. naar Siem Reap is. Na n half uurtje stoppen om wat te eten. Mijn ontbijt bestaat uit gekookte rijst, sperziebonen en rundvlees. Smaakt goed. Om 11:13 gaan we weer verder en ik moet mn eten naar binnen prakken om als laatste de bus te betreden. Kwa omgeving is t geen interessante rit. Omdat het t droge seizoen is, is alles verdord en geel. Wat me wel opvalt is dat we dorpjes passeren met de meest armoedzaaierige huisjes waar dan wél n schitterende tempel staat. Monnikken nemen dan wel voedsel doch geen geld aan, maar van t laatste geen gebrek denk ik zo. Om 01:45 uur, 60 km. voor SR, stoppen we ff bij n tankstation. Ik kijk ff binnen wat ze zoal verkopen. Tot mijn grote verrassing verkopen ze hier de kleine flesjes met energydrink uit Thailand: M150. Die ken ik nog wel. Waar Red Bull stopt, gaat M150 nog ff verder. Topspul dus. En precies wat ik op dit moment nodig heb. Ik ben zo suf als n konijn door t lange zitten.
Om 02:45 komen we bij t eindpunt van de rit aan. Ergens midden langs n lange, drukke weg stapt iedereen uit. Als vliegen op stroop komen er tuk tuk chauffeurs op ons aflopen. "Tuk tuk, Sir?" "Ouwe, als ik je nodig heb, kom ik naar je toe, ok? En stop toch ns met me 'zeur' te noemen." ;-) Ik neem bij n eetstalletje plaats op n stoel nadat ik gevraagd heb of dat o.k. is. Op mn telefoon bepaal ik mn positie en die van t guesthouse waar ik heen wil. Zodra ik de route op mn scherm zie, vraag ik de beste man wat t me gaat kosten daar naartoe. Hij begint met 3 dollar en natuurlijk komen we op 2 dollar uit. Waarschijnlijk zijn de 4 kilometer ook nog wel met 1 dollar winstgevend. Maar ik ben al blij dat hij zo trouw bij me is gebleven al die tijd. Hij weet niet waar Bloom Garden Guesthouse is. Gelukkig weet ik dat wel. En nóg gelukkiger kan ik 'rechtdoor', 'naar links' en 'naar rechts' in t Khmer zeggen. Joechei! Om 15:30 komen we aan bij Bloom. Ik vraag de vriendelijke en goed Engels sprekende jongen aan of hij n kamer heeft. Hij zegt van ja en haalt meteen n ijskoud glas bitter lemon voor me. Een kamer kost me $20 per nacht. Hij laat me 2 kamers zien. De eerste is op de begane grond tussen de receptie en de keuken in. Ziet er goed uit. Net als die grote kakkerlak die snel de benen neemt. Ik ben ondertussen op n niveau gekomen dat ik gillend als n meisje wegren als ik er 1 zie. Al zijn we nog steeds geen vriendjes. De jongen, Phanit, ziet em ook, pakt em met zn tenen op en laat em -zoals n goed Buddhist betaamt- buiten weer vrij. Whyyyy??? Kill it with fire! Ik zit duidelijk nog niet op Phanit's niveau. :p Ik weet nâh al dat ik ongezien de kamer op de 1ste verdieping neem haha. Eerlijk is eerlijk, deze ziet er zelfs nog beter uit. Hoef er dus ook niet over na te denken. Ik breng mn spullen naar mn kamer en vraag Phanit daarna voor n biertje. We gaan buiten zitten en praten met elkaar. Tis n aardige jongen. Hij vertelt dat hij voor bouwkundig ingenieur studeert. Na ons gesprek praat ik kort met Maya en Christine, 2 meisjes uit Engeland. Ze komen uit de buurt van Oxford en hebben n eigen restaurantje 'The strawhut'. Ze vertellen me dat aan t eind van t onverharde pad, waar we aan zitten, n BBQ restaurant zit waar je goed kan eten. Das mooi. Dan hoef ik ook niet helemaal t centrum van SR in. Ik zit hier namelijk dichterbij de tempels van Angkor Wat dan de stad met zn drukke backpackers gedeelte. Daar had ik dit guesthouse op geselecteerd. Om 18:45 loop ik t rode zandpad af naar t restaurant. Ik ga aan n tafel zitten waarin t midden een BBQ bak zit en bestel n bierie, gebakken rijst en 3 stokjes shaslick en 'lady fingers' (n soort groente) voor op de BBQ. Tot mijn verbazing krijg je sowieso al n groot bord met groenten, dus met mn vezels en vitaminen zit t wel goed vanavond. Tis wel kapot veel. Maar t smaakt zeer goed en krijg dus bijna alles op. Om 19:38 is mijn buikie vollerdevol. En dat voor maar $7,75 (nog geen 7 euro).
Om 19:50 ben ik weer terug bij Bloom. Boven de grote entree is n balkon met overloop. Het huis lijkt wel op zo'n mooi Amerikaans huis uit n zuiderlijke staat. Zo'n huis van n plantage eigenaar uit "North & West" of (voor de jongeren onder ons) uit "Django unchained". Voor t huis ligt een breed (8 mtr.) en lang (30 mtr.) pad naar t onverharde weggetje. Voor de ingang aan de linkerkant staat n barretje met n dak van stro met daaronder zitjes en n biljart. Overal staan er struiken en grote palmbomen op t terrein. Verder links van t huis staat nog n klein huisje. Het grote huis kenmerkt zich door t vele donkere hout in mooie motieven en de houten luiken voor de ramen. In ieder geval....n groot balkon dus. Daar ga ik ff zitten met wat te drinken. Er zit hier ook n stelletje. We raken aan de praat. Ruman en Maggy komen uit Bulgarije en werken in London. Ze zijn er aardig en we praten over allerlei verschillende onderwerpen. Na n aantal uur gaan ze naar bed. Ik bel nog n ouwe maat van me en ga om 23:30 slapen. Ik ben benieuwd hoe Siem Reap me gaat bevallen. Tot nâh toe heb ik er n uiterst tevreden gevoel over.