Avonturen in Mui Ne, Vung Tau en dan naar Con Dao

DONDERDAG 07/01

Het is 08:32 uur. Ik heb uitstekend geslapen en word wakker. Beneden haal ik n koffie. In de gang naar de tuin met zwembad staan tafels en stoelen waar je kan zitten, al dan niet met je ontbijt en/of lunch voor je. Aan t laatste tafeltje zit n meisje achter haar laptop. Ik vraag of ze aan t werk is of gewoon aan t internetten. Ze zegt dat ze op vakantie is, maar dat ze 's ochtends wel ff 2 à 3 uur aan t werk is. We maken ff n gezellig praatje en drink daarna buiten mn koffie op. Als ik mn kopje weer terug breng, zitten haar man en dochtertje bij haar. We raken weer aan de praat. Oorspronkelijk komen Ancis (de man), Aija (de vrouw) en Emillia (dochter) uit Letland, maar de laatste 4 jaar hebben ze in Dubai gewoond. Aija zit in de marketing en Ancis is in de bonen. Koffiebonen welteverstaan. Hij weet me er alles over te vertellen en ik vind t zeer interessant. Het klikt meteen met dit leuke stel. Emillia zit met n dambord en n dominospel voor dr. Ik vraag of ze weet hoe ze domino moet spelen. Ze zegt:"Ja.". "Wil je mij dit dan leren?", vraag ik. Dat wil ze, maar eerst wil ze graag dammen. We gaan aan n andere tafel zitten en spelen eerst 2 spelletjes dammen, waarbij ze eigen(aardige) spelregels heeft. Dan nog n spel domino.
Hierna ga ik aan n tafeltje bij t zwembad zitten om verder aan mn verslag te typen. Tenminste, dat is de bedoeling. Echter raak ik nâh weer aan de praat met Mikis en Ira uit Finland. Een jong en leuk stel waarmee t ook uiterst relaxed praten is. Elk gesprek wat ik heb leert me steeds weer iets nieuws. Ik begin trek te krijgen en bestel n ijskoffie, n wortel/sinaasappel sap, garnalen springrolls en n club sandwich. In dit hotel kan ik alleen maar ontbijt en lunch bestellen. Alles wordt vers gemaakt en dat proef ik. Wat smaakt dit geweldig. Wanneer ik uitgegeten ben, gaan Mikis en Ira naar hun eigen hotel naast t mijne. Ik maak nog ff n kort praatje met Ancis en Aija en ga dan in 1 van de relaxhuisjes liggen. Ik heb mn bluetooth speakertje naast me, zet n lekker chill muziekje op en ga eindelijk met mn verslag verder. Ik ben de hele middag alleen hier en dat vind ik niks erg. Zo kan ik lekker mn eigen muziek luisteren zonder anderen te storen. Tis alleen jammer dat er nâh niemand getuige is van mijn formidabele zangcapaciteiten. Gelukkig kan ik zingen en tegelijkertijd naar mezelf luisteren. Aan t eind van de middag krijg ik n beetje dorst van al dat geblèr. Tijd voor bierrrr! Ik heb t prima naar mn zin en ik vorder goed. Het is ondertussen zelfs 19:20 uur geworden. Bijna 7 uur ben ik al bezig. En dan zegt mn foon:"Bliep bliep." en is mn scherm zwart. Ai, das niet zo mooi. Wanneer was t de laatste keer dat ik 'copy save' heb gedaan? Ik snel naar mn kamer waar ik mn telefoon in t stopcontact plug. Ik kijk meteen hoeveel tekst ik ben verloren. Tering Jantje! Ik was bijna klaar en ik zat er zo lekker in dat ik n lange tijd niks heb veiliggesteld. Vanaf gister met de 'potlood meisjes' ben ik alles kwijt. Kak! Nâh ja, dan ga ik maar eten. Ik kan nâh toch niet verder. Eerst wat energie voor mn foon en voor mij.
Aan de overkant van de Bia Hoi zitten n paar mensen langs de kant van de weg eten te maken en te verkopen. Bij 1 van die mensen zit n vrouw op n plastic stoeltje. Voor haar staat een metalen bal met n afgevlakte bovenkant. Op deze vlakke kant zitten 6 cirkels met n opstaande rand waar n dekseltje opstaat. In de lege cirkels doet ze wat olie en vanuit n grote bak, die naast haar staat, pakt ze verschillend seafood. N garnaal, n stukje inktvis en andere vis. Dit legt ze in de olie. Vanuit n ander bakje pakt ze, met n jus lepel, wat beslag die ze in de cirkeltjes giet. De dekseltjes gaan erop en t geheel wordt verhit door de brandende kolen onderin de metalen bal. Af en toe kijkt ze ff of alles goed gaat. Dan gooit ze er nog wat lente-uitjes en tauge in. Na n paar minuten vouwt ze behendig de soort pannekoekjes op zodat ze eruit zien als n Mexicaanse taco schelp. Het ruikt erg lekker en ik vraag de man of ik er 2 kan meenemen naar de Bia Hoi aan de overkant. Geen probleem. Ze moeten alleen nog klaar gemaakt worden. Ik betaal hem alvast 20.000 Dong en loop naar n leeg tafeltje aan de overkant. Daar bestel ik n biertje en 'beef fried noodles'. Na n tijdje wenkt de man me dat ze klaar zijn. Ik krijg n foam bakje mee met n zakje saus. Weer aan mn tafeltje giet in de saus in t bakje zodat de vis weer kan zwemmen. Ik neem n hap. Wejooo. Dit smaakt verukkelijk! Mn noedels zijn inmiddels ook geariveerd. Ik loop nogmaals naar de overkant waar ik nog 2 van die heerlijkheden bestel. Wanneer ik klaar ben met eten, haal ik onderweg naar La Marina nog n paar biertjes en Red Bull op. Ik haal om 20:55 mn, inmiddels opgeladen, telefoon uit mn kamer en ga weer bij t zwembad in n relaxbank verder met mn verslag. Hiermee ben ik om 22:45 uur mee klaar. Emmy wil graag nog n spelletje met me spelen. Dan moet ze naar bed. Ik loop met haar mee de trap op en zeggen we elkaar welterusten. Op mn kamer upload ik n paar foto's bij me verslag en val vervolgens nog voor 1en in slaap.

VRIJDAG 08/01

Net ff voor 9en word ik wakker. Ik ga ff op mn balkonnetje zitten om ff bij te komen. Dan ga ik naar beneden voor koffie. Voor n maat schrijf ik n briefje en maak n envelop gereed. Mikis reist binnenkort naar Duitsland en ik had em gevraagd of hij daar de envelop op de bus voor me wil doen. Dat gaat t stuk sneller dan wanneer ik em hier post. Ancis, Aija en Emillia zitten aan t tafeltje naast me. Hij heeft alles bij zich om zelf lekkere koffie te maken: koffiebonen, n kleine lichtgewicht aluminium koffiemaler, n soort vacuüm pers en filtertjes hiervoor. Hij vraagt of ik ook n bakkie wil en of ik die zelf wil maken. Ja hoor, dat lijkt me wel wat. Hij legt me alles uit over t procédé en hoe ik de koffie sterker kan laten smaken d.m.v. het malen van de bonen. Ik krijg heet water van de kok en giet deze in de, met koffie gevulde, vacuüm pomp. Zachtjes duw ik t geheel naar beneden en tadaaa....n heerlijk bakkie koffie is klaar. De smaak is heel erg goed. Deze man weet waar die t over heeft. Ze vertellen dat ze morgen naar Vung Tau reizen. De receptie heeft bustickets voot ze geboekt à 155.000 Dong. Hey, daar wil ik ook heen. Ik zeg dat ik dan wel met ze meega. Dat vinden ze leuk. Dus laat ik de mooie Thuy van de receptie ook n plaats voor mij boeken. Geregeld! Morgen om 13:00 uur worden we vlakbij t hotel opgepikt. Beterrr. Zo even zag ik Mikis nog bij t zwembad, maar nâh zie ik alleen zn leuke vriendin nog. Ik vraag aan Ira of zij de envelop aan Mikis wil geven. Ik geef em aan dr met € 5,- voor porto en de moeite en bedank ze hartelijk. Bij Thuy bestel ik nog n koffie en n club sandwich die ik bij t zwembad nuttig. Het is tijd om mn spullen naar de begane grond te verhuizen. Ik kon namelijk wel 3 dagen blijven, maar door reserveringen kon dat maar 2 dagen in de ene kamer. Mn laatste dag slaap ik op n kamer beneden. No worries. Het duurt n tijd voordat deze kamer is schoongemaakt en in de tussentijd kijk ik wat ik vandaag wil doen. Ik wil graag de vuurtoren op n eilandje bezoeken die zo'n 30 km. beneden Phan Thiet ligt. Eerder had ik al de optie overwogen om in dat dorpje te overnachten en van daaruit Ke Ga lighthouse te bezoeken. Maar het is niet echt gek ver hier vandaan, dus t moet ook mogelijk zijn om als dagtrip te doen. Ik zou dit kunnen doen bij iemand achter op de motor, maar het zal toch ook wel mogelijk kunnen zijn dit per auto te doen. Indien Ancis en zn gezin dit leuk lijkt, kunnen we de kosten delen en t is meteen wat gezelliger ook. Ze liggen bij t zwembad en ik vraag of ze belangstelling hebben voor mn idee. Ze zijn zeker geïnteresseerd en vragen me t te regelen als de prijs ok is. Bij de receptie vraag ik aan Thuy of ze me kan helpen. Ze geeft me n telefoonnummer wat ik bij t zwembad bel. Een motortour kost $40 per persoon en n jeep komt uit op 1,5 miljoen Dong, wat omgerekend $75 is. Ancis en Aija gaan akkoord en ik vraag de man of hij kan zorgen voor n jeep voor t hotel om 13:00 uur. Geregeld. Binnen n uur worden we opgehaald. Ondertussen is mn kamer schoongemaakt, dus ik zet mn spullen erin. De 3 andere gaan naar hun kamer om zich om te kleden. Voor Emillia vragen ze bij de receptie wat patat en kip klaar te maken voor onderweg.
Om 13:00 staat de jeep met chauffeur voor t hotel. Ik vraag hem nog ff 5 minuten geduld te hebben, omdat t eten nog niet klaar is. Er staat ook n meisje met n scooter daar. Het is me tot op de dag van vandaag nog steeds niet helder wat er allemaal zo chaotisch was. Ik geloof dat er verwacht werd dat we het geld aan t meisje moesten betalen. Maar Ancis moest nog geld pinnen en ik wisselen, dus konden we dat niet. Ik werd nog n paar keer gebeld en moest de chauffeur nog n keer aan de lijn geven. Het was heel onduidelijk allemaal. Uiteindelijk zijn we na 10 minuten gaan rijden. Even verderop in Mui Ne hebben we de chauffeur laten stoppen. Aija pinde wat geld en ik wisselde geld. Deze keer ns niet bij n juwelier, maar bij n apotheker. We stappen weer in en rijden Mui Ne uit. Voordat we Phan Thiet binnenrijden, gaan we n bruggetje over met links enorm veel van die blauwe vissersbootjes die in t water dobberen. Een mooi gezicht. Phan Thiet zelf is n stadje zoals er zoveel zijn. Niet echt bijzonder ofzo. Wanneer we hier weer uitrijden wordt het wel weer mooier. We rijden langs grote plantages waar Drakenfruit wordt geteeld. Dan rijden we weer langs de kust. De weg is jlein en t is erg rustig. Sowieso is hier geen toerist te bekennen. Aija zit voorin, omdat ze gauw last heeft van 'motion-sickness' en Ancis en ik zitten achterin met Emmy tussen ons in. De wind waait heerlijk door de jeep die, op t dak en de voorruit na, helemaal open is. Als n labradoedel steek ik mn hoofd uit de wagen. De zeelucht ruikt heerlijk en als we langs veel naaldbomen rijden, ruik ik die weer. Hier zie ik genoeg plekken op t strand waar ik eventueel wel iets zou kunnen beginnen. Prachtige locaties met zowel strand en naaldbomen. Maar dan zie ik dat ik niet de eerste ben die hier mogelijkheden ziet. We passeren n groot en mooi onderhouden resort. Ai, das minder. Maar als t de enige is, dan zal er vast nog wel n verlaten plekje zijn. Kijk! Zoals hier misschien. Het ligt wel vol met afval, maar dat kan zo ipgeruimd zijn. Helaas.....we passeren t volgende resort al. Dit ziet er echter helemaal niet onderhouden uit. Sterker nog, het is nog geeneens afgebouwd. Het lijkt er ook niet op dat er nâh aan gewerkt wordt. Vaag. En zo gaat de rit verder. Hier en daar n mooi onbebouwd stukje strand met of zonder grond met bomen, dan weer n mooi resort en dan weer prachtige gebouwen die nog niet klaar zijn en waar ook niet aan gewerkt lijkt te worden. Aija en ik vragen ons af wat hier aan de hand is. Worden de gebouwen later verder afgebouwd of zullen investeerders zich uit deze projecten hebben teruggetrokken en zo ja, wat zou hier dan de reden van zijn? Het doet er eigenlijk niet toe, want al met al is dit niet het idyllische plekje waar ik op zoek naar ben.
Dan komen we bij n klein dorpje. Behendig stuurt de chauffeur zn jeep langs n klein huisje door n zeer smal steegje. Het gaat maar net. Je zal maar in dat huisje wonen. Lijkt me niet echt prettig wanneer er steeds auto's zo dicht langs rijden. We parkeren op n terreintje en stappen uit. Er komt n vrouw naar ons toe en zegt dat de overtocht met n bootje naar t eiland 600.000 Dong kost. Aija weet de prijs te verlagen naar 500.000 wat toch weer n besparing van € 5,- is. We krijgen alle 4 n reddingsvest en wachten ff bij t strand tot de boot ons komt ophalen. De korte overtocht is leuk. Door de wind en de golfslag, spat er geregeld n plens water in de lucht en in de boot. Niemand houdt t droog, maar Emmy (de kleinste) komt er t slechts vanaf. We hebben de grootste lol. De schipper legt op n beschut klein plekje aan. We stappen af en volgen t pad wat iets naar boven loopt. Er zit n man ondet n parasol waar we entree moeten betalen. Đ 10.000 per persoon. Aija betaalt en gezamelijk volgen we t pad verder naar boven. Af en toe stoppen we even om van t uitzicht te genieten en wat foto's te maken. Het laatste gedeelte naar de vuurtoren is n stenen trap. Deze lopen we op. We zijn er! Het uitzicht is nâh al prachtig. Ik bem benieuwd hoe t vanaf de toren is. De toren zelf ziet er ook mooi uit. Gebouwd in 1899 met mooie stenen in n gebroken-wit kleur. De toegangsdeuren zijn geverfd in n lichte blauwe kleur. Er is hier verder niemand. We lopen naar de deur om de toren te beklimmen. Maar wat is dat nâh? De deuren zitten op slot. Er hangt n groot hangslot op. Met rode verf staat er op de deuren (in t Russisch!) dat de trap naar boven in slechte staat is en dat deze gerepareerd moet worden. We kunnen er dus niet in! Wtf!?! Dat hadden ze beneden bij de ingang wel ns kunnen zeggen. Of nog aan land voordat we de overtocht betaalden. Natuurlijk doen ze dat niet, want ze hebben nâh in ieder geval centen in hun zak. Ik zal dit zeker wel vermelden in mn review op Tripadvisor zodat andere bezoekers niet voor dezelfde verrassing komen te staan. In mijn ogen is t nog net geen oplichting, maar de schoonheidsprijs verdient t zeker niet. Beneden bij de trap kijken we nog even rond in de gebouwen die daar staan. In t ene zijn allemaal kamers waar bedden staan. In t andere staan veel generatoren die de vuurtoren van stroom voorzien. Een beetje gedesillusioneerd lopen we weer naar beneden. De meisjes gaan bij de boot zitten, terwijl Ancis en ik rechts de rotsen oplopen waarop golven stukslaan. Ik ben er nâh toch, dus kan ik t beste maar van t uitzicht en t overige moois genieten. Er ligt n groot rotsblok met minimale steun op 2 andere. Als we dichter bij t water komen, zien we kleine krabbetjes wegrennen. We maken wat foto's en expirimenteer wat met mn GoPro door opnames te maken in de kleine poelen die hier zijn waar ook n paar krabben inzitten. Hierna voegen we ons weer bij de dames en varen we weer terug. Wanneer we de reddingsvesten weer inleveren vraagt Aija aan de dame en aan de chauffeur of ze wisten dat de vuurtoren gesloten is. Natuurlijk zeggen ze nee waarvan ik t van de chauffeur nog t meest geloof. We stappen weer in de jeep en rijden dezelfde weg terug. Ancis heeft in al de tijd dat ze in Vietnam zijn nog geeneens de koffie hier gedronken. De Vietnamese koffie die langzaam vanuit n klein potje in zo'n 20 minuten in je kopje drupt en erg stroperig en sterk is. Hij had de chauffeur gevraagd of hij ons op de terugweg bij n tentje kan brengen waar ze deze koffie verkopen. In Phan Thiet komen we bij zo'n tentje. Op de deur staat 'coffee' en 'café'. We nemen plaats aan n tafeltje en met handen en voeten maakt Ancis duidelijk dat hij n bakkie 'drip coffee' wilt en dat hij graag wilt zien hoe dit bereid wordt. De chauffeur vraagt n ijskoffie met melk en ik n zwarte ijskoffie. Het duurt even voordat de serveerster -die geen Engels spreekt- het enigzins begrijpt en loopt dan weg om onze bestelling op te halen. Aija maakt van de gelegenheid gebruik naar t toilet te gaan. Na n korte tijd komt ze terug met grote ogen. Ze fluistert:"Volgens mij is dit geen gewoon koffietentje.". Nieuwsgierig als ik ben, vraag ik haar waarom ze dat denkt. Ze zegt dat er allemaal erotische prenten en posters aan de muren hangen. Ik zeg:"Misschien is de eigenaar gewoon n beetje oversext?" en kijk ook ff goed om me heen. Tja, dat wil ik dan niet missen he? :p Ik zie 1 postertje achter n grote plant en kan er met alle goede wil iets erotisch in ontdekken. Maar, als zij dat zegt dan geloof ik haar best. Ik kijk nog meer om me heen. Ik zie verder geen posters of enigzins iets anders wat me n indruk zou kunnen geven dat we hier niet in n koffietentje alleen zouden zitten. Wat me wél opvalt, is dat de paar dames hier er wel opvallend lekker uitzien. .......Aaahhhhhh! Dat zou misschien t één en ander kunnen verklaren. Maar ik vraag haar of de chauffeur ons -met n minderjarig meisje- bewust naar m glijhuis zou brengen om koffie te drinken. Ik moet er zelf wel n beetje om lachen. Normaal drink je champagne in dit soort gelegenheden en geen koffie. Die smaakt trouwens heel goed. Dat vindt Ancis ook en Aija al helemaal. Ze zegt dat ze nog nooit zulke lekkere koffie heeft gedronken. Dat is nogal wat als je man steeds met de beste koffie in aanraking komt. Wanneer we onze koffie op hebben, gaat de terugrit meteen door naar t hotel.
Daar drink ik n biertje in de lobby en speel nog n spelletje dammen met Emillia. Haar ouders komen de trap af en we gaan wat eten. Ik heb ze verteld over de lekkere seafood pannekoekjes en de Bia Hoi waar je zelf kan BBQen en ze ook krokodillenvlees hebben. Hier hadden ze wel oren naar. Zodoende lopen we t straatje van t hotel uit naar de lange weg waar Mui Ne voornamelijk uit bestaat. We gaan naar links en na n goede 15 meter staan we bij de vrouw en man met de kookbal. We gaan aan n tafeltje op plastic krukjes zitten en bij de man bestel ik 8 pannekoekjes. Als ze voor ons op tafel staan, zeg ik ze dat ze deze in t diepe bord met saus moeten leggen. Er staat ook n bakje met sla op tafel. N beetje er bij en eten maar. Emillia is n moeilijke eter, dus heeft Aija wat kievitseieren voor dr gekocht. Maar zij en Ancis vinden t verrukkelijk. Hierna steken we de weg over en gaan we in de Bia Hoi zitten. We bestellen wat te drinken en laten n kleine BBQ op tafel zetten. Ancis zegt goed te kunnen BBQen dus hij heeft de leiding. Gelukkig wil hij ook krokodil eten. We bestellen er spinazie en 'okra' (een andere groene groente) bij. Van de spinazie wist ik al dattie hier goed smaakt, maar die andere is ook erg lekker. En de krokodil! Heeeeeel erg lekker. Ik had wel eens krok in NL gegeten en dat was meer n groot stuk vlees wat iets zurig smaakte. Maar dit zijn kleine, dunne plakjes vlees en zo van de BBQ af......super! Als alles op is, gaat Aija met Emmy terug naar t hotel. Ancis en ik bestellen nog n biertje en blijven gezellig doorpraten. Het is erg gezeliig, maar dat is t eigenlijk de hele tijd al met hun. N paar biertjes later gaan ook wij weer terug naar t hotel. De meiden relaxen em lekker in 1 van de 2 huisjes bij t zwembad. We gaan er bij zitten. Het blijft gezellig. Het wordt wel tijd dat Aija Emillia op bed gaat leggen. De gesprekken van Ancis en mij gaan over van alles en Ancis heeft n lekker rustig muziekje opgezet. Uiteraard wisselen we wat muziek uit en hebben we t ook over films.
Om 00:10 vinden we t mooi geweest. We wensen elkaar n goede nacht en gaan ieder naar onze kamer. Het ís ook weer n mooie dag geweest.

ZATERDAG 09/01

Hoppaaaa! Ff voor 8en wakker geworden en ff na 8en dr uit. Lekker bezig, ouwe! Ik ga ff op mn patio buiten de kamer zitten (kep geen balkon meer) en daal weer rustig even op aarde neer. Om 08:45 zit/lig/hang ik in 1 van de huisjes en drink n aantal kopjes koffie. Na 2 uur is t tijd voor ontbijt. Ik bestel weer zo'n smakelijke club sandwich en 2 gebakken eieren waar n baguette bij meegeleverd wordt. Voor de vitamientjes neem ik n wortel/jus d'orange sappie. De baguette doe ik in n plastic zakje. Die komt me vast later nog wel van pas. Húp, mn daypack in jij!
Om 11:10 ben ik weer op mn kamer en pak mn spullen. Twintig minuten later duik ik t zwembad in. Emillia gaat me zwemles geven. Dat duurt tot 12:10 uur. Op de kamer ff schone kleren aan, mn zwembroek op n tafeltje bij t zwembad leggen zodattie kan drogen, mn spullen bij de receptie zetten en uitchecken. Nog ruim n half uur voordat de bus komt.
Om 12:50 zegt Thuy dat we haar moeten volgen naar de plek waar de bus ons komt ophalen. We lopen achter haar aan t straatje uit. Ze blijft wachten tot de bus er na 10 minuten is. We nemen afscheid en steken de straat over. De bijrijder wil mn backpack achterin plaatsen. Hij doet de achterdeuren open. Daar is echter geen ruimte door de banken die ver naar achteren staan. Toch zet hij mn backpack erin en wil de deur met geweld dichtslaan. Nee gast! Wat doe je? Je ziet toch dat dat echt niet gaat lukken? Bezorgd om de paar, maar voor mij oh zo belangrijke, breekbare spullen pak ik mn backpack uit de wagen. Die gaat netjes met mij mee naar binnen, chief. Ik kruip naar de achterbank en leg mn backpack voor me in t gangpad neer. Zoooo. Slippertjes uit en voetjes erop. Ik zit als n koning. Ancis en zn gezin zitten 2 bankjes voor me. Op t bankje tussen ons zit n meisje. We gaan rijden. Bij t volgende punt waar mensen opgehaald moeten worden, staat n stel met n baby. Die worden naar t bankje van t meisje gewezen. Ik zeg haar dat ze lekker naast mij kan komen zitten. Ze klimt over mn backpack heen en plant zich in de stoel naast me. Ik leg haar backpack op de mijne en mn daypack houd ik op schoot. Ineens ben ik geen koning meer, maar gewoon vee wat getransporteerd word haha. Juliette uit Engeland en ik praten wat over reizen. Weer wordt er gestopt om mensen in te laden. Een Vietnamese jongen wurmt zich tussen ons in. Dit bevordert de voortgang van ons gesprek niet echt. Het wordt stil in de bus. Mensen vallen weer in slaap. Eigenlijk zou ik dat ook moeten doen, want ik kan maar moeilijk naar buiten kijken en als dat lukt, zie ik dat t allemaal nief zo bijzonders is.
Na 2 uur rijden stoppen we ff voor n sanitaire pauze. Tja, nâh moeten er 4 mensen van de achterbank uit. Ik verzet alle bagage en doe mn slippers aan. De ene dan, want nah scheurt de andere goed. Ai, dit wordt moeilijk te lijmen. Op 1 slipper stap ik dus bus uit. Buiten staart iedereen me aan. Wat? Nog nooit n hippie gezien met 1 slipper? Niet generaliseren dat ze allemaal op blote voeten rondlopen hè? Ik ga op n stoeltje zitten en probeer em toch nog te lijmen. Helaas, dat lukt niet. We moeten weer snel instappen, dus dan probeer ik t onderweg nog wel. Als we allemaal weer zitten en ik heb de bagage wat gunstiger neergelegd, pak ik mn slipper weer en de lijm. De Vietnamese jongen naast me helpt me daarbij, maar t is tevergeefs. Ff iets anders proberen. Ik pak mn aansteker en smelt de 2 te lijmen uiteinden. Dan druk ik die stevig tegen elkaar. Nee. Nog n keer, maar nâh iets langer laten branden. Het begint lekker industrieel te ruiken in de bus en ik zie de bijrijder al naar me kijken. Maar dat helpt ook niet echt; t blijft niet plakken. Dan maar verder op t eindstation.
Na ruim n uur komen we aan op de busterminal van Vung Tau. Met mn bagage ga ik op n stoepje zitten en herhaal t smeltproces. Het is onbegonnen werk. Ik trek mn andere slipper uit en beide belanden met n grote boog in n vuilnisemmer. Weer zo'n hippie op zn blote kakkers.
Ik sta op en zeg lachend:"Zo jongens, wat zijn de plannen?". Ancis en zn gezin verblijven in n hotel van 3 tientjes per nacht. Juliette weet t nog niet. Ze gaat sowieso met hun mee en kijkt later wel waar ze gaat slapen. "Dan ga ik ook gezellig met jullie mee. Misschien kan ik bij jullie wel n goedkopere kamer krijgen en anders zoek ik met de Wifi in jullie lobby wel naar iets anders." Met zn 5en stappen we in n taxi die ons in zo'n 20 minuten naar t hotel net ff buiten t centrum brengt. Daar checken ze, na enige moeilijkheden, in. Ancis zegt nog dat, wanneer de prijs goed is, ik misschien ook wel n kamer wil boeken. Ik vraag aan t meisje van de receptie of ze n kamer voor me hebben en zo ja, wat die kost. Waarschijnlijk was ze in de veronderstelling dat ik n kamer wilde kopen, want ze zegt:"Ja. $70.". Ik ga dr maar niet op in, zet mn grootste glimlach op en zeg vriendelijk:"Bedankt.". Voor hun Wifi heb ik geen toegangscode nodig en ik plant me op 1 van de comfortabele banken met Juliette. "Wat ga jij doen?", vraag ik haar. Ik heb n beetje medelijden met Juliette. Ze ziet er leuk uit, heeft wel wat te vertellen, doet leuke dingen en heeft dr hele leven nog voor zich, want ze is pas 32. Maar Juliette heeft verleden jaar n jongen leren kennen. Een stoere Amerikaan met n motor die heel veel reist. En nâh is Juliette verliefd. Als n bakvis. Maar de stoere Amerikaan met zn motor is niet verliefd op haar. Hij wil reizen. Sterker nog, hij wil alléén reizen. En daar komt niks of niemand tussen. Maar dat doet niks af van de verliefdheid van Juliette. "Ik weet t nog niet.", zegt ze terwijl ze steeds in haar telefoon zit te kijken. Want de stoere Amerikaan is hier in de buurt of komt er in ieder geval aan en daarvoor kan ze nog geen plannen maken. Ze wil hem natuurlijk zien. "Ik denk dat ik eerst met t gezin n hapje ga eten en dan zie ik wel." Ik vraag haar of ze kans ziet dat ze n relatie kan krijgen met hem. Daarop antwoordt ze:"Nee.". Ik vertel dat ik n hotel heb gevonden met kamers voor $12 per nacht en vraag of ze interesse heeft t hotel te gaan bekijken. Haar antwoord is t zelfde als haar laatste. Ik heb medelijden met dr, omdat ze zoveel energie in iets steekt waarvan we allemaal de uitkomst al weten. Maar goed, dat is iets wat ze toch zelf moet ervaren en ik zeg haar gedag. Ondertussen zijn Ancis, Aija en Emillia ook weer beneden en ik zeg dat ik n hotel ga vekijken. In t centrum en relatief nog t dichtst bij hun hotel. Ze zeggen dat zij in de straat gaan kijken voor n restaurant. Ik zeg:"Als ik n kamer heb, app ik je wel en kan dan misschien nog net ff t laatste vorrekie met jullie meeprikken.". Gezamelijk lopen we naar de weg en ik stap in n taxi.
Het Lam Son hotel ligt in n straat waar je aan t eind de zee kan zien. Het heeft zn beste tijd gehad, maar daar is de prijs ook naar. Đ 300.000 per nacht. Maar er staat n bed, n ijskastje die je met latex handschoenen open moet doen, n lampen tv erop en n badkamer met plastic ligbad met douche, n wc en n wastafel met enkel n koude kraan. Perfect voor me dus. Ik neem em! Het enige jammerige is, is dat naast t hotel n LED reclame bord blinkt met de tekst "Rex massage." Laat ik nâh nét op zoek zijn naar een...... ;-) Just kiddin'. Haha, I kill myself. (Wie kan zich 'Alf' nog herinneren?)
Ik schiet n paar slippers aan (oh ja, daar liggen er ook 2 paar van net als in ieder andere slaapplek in Vietnam) en loop naar buiten. Er komt net n taxi aangereden. Wat n mazzel weer. Ik stap in en wijs naar mn slippers. Ongelooflijk! De chauffeur begrijpt me meteen. Wat je in n ander land met handen en voeten (haha, leuk bruggetje) al niet kan bereiken. Hij zet me bij n schoenenzaak ik de buurt af. Ik betaal en bedank hem en loop naar binnen. Ik zie n paar slippers die er redelijk uitzien (niet van die mooie Haagse kleuren van mn vorige) en die net in de categorie boven de allergoedkoopste vallen. "Heb je deze ook in maat reus?", vraag ik t meisje. Daar hoeft ze niet lang over na te denken en ze schudt haar hoofd. Hmmm, maat 43. Laat ik ze maar proberen, want blote voeten rulen (Engels. Spreek uit als: roelen. Betekenis: geweldig.), maar zo nâh en dan zijn slippers net ff n betere optie. Tja, ze zijn net ietsje te klein, maar ik kan er voorlopig wel op lopen, lijkt me. Laat ik ze dan maar nemen. Ojee, geen Dong in mn portomonee. Gelukkig zag ik hier net n juwelier in de buurt. "Ik ben zo terug.", zeg ik tegen t meisje. Die geloofde dr waarschijnlijk niks van, want als ik terugkom, staan mn flipflops weer netjes in de schappen. Ik betaal dr, gooi mn hotel slippers in n plastic tasje en loop op mn nieuwe naar buiten. Pffff, wat n dag tot nâh toe zeg. Eerst ns ff ergens n bierie scoren. Ha, schuin aan de overkant is n grote drankwinkel. Daar pak ik n blikje Tiger uit de koelkast en reken em af bij n jongen. Ik ga op t randje van de open winkel zitten en steek n peuk in de hens. Hèhè, ff rustig zitten. Wat kan je dan gewoon van iets simpels als n biertje en n peuk genieten hè? Dan hoor ik vanachter me:"Ahh, Gudang Garam.". Ik kijk om en zie n vrouw lachend in de drankwinkel staan. Ze ziet eruit als de vrouw van de Bia Hoi in Hanoi. Zo eentje die de show runt. Ze zegt dat zij die ook verkoopt. Asjemenou! Ineens komen ze van alle kanten aanwaaien. Ik hoef er geeneens meer moeite voor te doen haha. Ik zeg dat ik t in gedachte houd. Voorlopig heb ik er genoeg. Het is tijd wat te gaan eten. Ik sta op, zeg gedag en loop verder. Dr zal zo wel n taxi stoppen waarmee ik richting Ancis en gezin kan. Op de volgende hoek word ik meteen aangeklampt door n meisje. Ze wil met me op de foto. "Photo one dollar.", zeg ik. "Hahaha, das goed." Uit mn ooghoeken zie ik n taxi aankomen en ik zwaai naar hem. Nâh, snel dan. N fotootje met haar, dan nog n paar fotootjes van ons met n vriend erbij en dan zeg ik gedag. Ik verontschuldig me bij de taxichauffeur, maar hij lijkt t wel te begrijpen. Hij brengt me vlakbij t hotel waar ze verblijven. Aan de kant van de weg zie ik n tentje vol met Vietnamezen. Ik loop er heen voor n biertje. Dan kan ik meteen Ancis appen waar ze zitten. Meteen word ik uitgenodigd om bij n groepje te komen zitten. Er zit maar 1 man die Engels spreekt, maar dat gaat em al niet meer zo makkelijk af. Ah, ruou....dat verklaart alles. Er wordt meteen n glaasje voor me ingeschonken. Vooruit dan maar. Iedereen heeft t altijd over mn drinken, maar niemand heeft t over mn dorst. :p
Die glijdt makkelijk weg. Van Ancis hoor ik niks. Ik bel em ff, maar de telefoon wordt niet opgenomen. Ach, hier is t ook gezellig. Als eten bestel ik nog maar 2 bruine boterhammen. Naarmate de ruoude bodem van t flesje nadert, hoe gezelliger t wordt. Laat ik dan toch hier maar wat te eten bestellen. Anders moet ik dalijk nog kniestukken kopen om kruipend naar huis te gaan. Ik bestel rijst met varkensvlees. Dat moet voor n goed bodempje gaan zorgen. Dan voel ik n paar handen op mn schouders. Heejjjjj Ancis! Daar heb je Ancis. En Aija. Én Emillia. Je hoort t al....de stemming zit er goed in ghehe. Ze komen erbij zitten. Ik vraag of ze al gegeten hebben. Yep, in n visrestaurant met uitstekend eten. Ik vraag waar Juliette is. Dat is n beetje n vaag verhaal; die ging er toch voor t eten ineens vandoor. Voor mij is t niet zo vaag; de stoere Amerikaan is natuurlijk op komen dagen. Ancis en Aija moeten meedrinken van de ruou. Er wordt n nieuw flesje besteld. Ik leg hun uit dat t onbeleefd is te weigeren en beleefd is wanneer ze na t drinken de hand schudden van de persoon die t ze gegeven heeft. Hoe je daar onderuit kan komen? Simpel, door afscheid te nemen en weg te gaan. Dat doet Aija na n tijdje dan ook. Ze zegt dat Emmy naar bed moet. Oh ja! Daarom zijn kinderen zo handig. Ancis en ik drinken door met de mannen. Het wordt steeds drukker aan ons tafeltje. Ancis vindt t op n gegeven moment ook mooi geweest. Ik zeg tegen de mannen dat we er vandoor moeten anders krijgen we moeilijkheden met de boswachter thuis. Maar daar wil de Engelssprekende man niks van weten en pakt mn daypack. Ok ok, nog eentje dan haha. Ik pak mn rugzak weer terug en hou en scherp in de gaten. We drinken er nog 1 en dan geef ik Ancis n seintje. We gaan! Ik pak mn rugzak en geef iedereen lachend n hand. Ancis doet hetzelfde en we bedanken de mannen voor de gezellige tijd. Ik kan echt zien dat ze hier n hoop lol aan beleven en dat er verder niks achter zit.
Bij t hotel zit Aija beneden buiten aan n tafeltje. We gaan erbij zitten. Ancis bestelt nog 2 glazen wijn en n biertje voor mij. We praten nog wat over onze plannen voor morgen. Ik vraag of ze met me mee willen naar t Jezus beeld. Wat ze in Brazilië kunnen, kunnen ze hier namelijk ook. Op n berg staat hier namelijk ook n Jezus beeld welk zelfs 6 meter hoger is dan zn Braziliaanse broer. Die willen ze ook wel zien. We spreken af morgen rond 13:00 contact te houden. Dan nemen we afscheid en gaan we naar binnen. Zij om naar hun kamer te gaan en ik om nog n biertje te kopen. Die drink ik buiten nog even op. Er komt n taxichauffeur naar me toe. Jou moet ik net hebben. Hij brengt me naar mn hotel. Ik bereik mn kamer en val nog voor 23:00 uur in slaap.

ZONDAG 10/01

Ik heb weer uitstekend geslapen als ik net na 9en wakker word. Ik drink n koude oploskoffie en schrijf mn laatste herinneringen van gister in mn schrift. Om 10:00 uur loop ik naar buiten om de omgeving te verkennen. Bij n winkeltje om de hoek koop ik 2 prepay kaartjes om ook buiten te kunnen internetten. Ik loop wat straten door en zie n marktje. Laat ik daar maar ns n kijkje nemen. Er wordt hier van alles verkocht. Het meest opvallende zijn echter de vele soorten vissen die in n schaal met water liggen. Als ze mazzel hebben en klein zijn, kunnen ze nog n beetje zwemmen voordat ze verkocht worden en in n plastic tasje worden gestopt. Oh nee, t meest opvallende zie ik toch aan t eind van de markt. Hier ligt n grote schaal met maden. Die heb ik tot heden hier in Vietnam nog niet gezien. Ik loop heel wat straatjes door tot ik heerlijk verdwaald ben. Ik stop ergens om n kopje hete koffie te drinken. Hierna loop ik weer lekker verder. Hey, hier ziet t er bekend uit. Ja, zie je wel? Daar is die drankwinkel waar ze ook kretek verkopen. Laat ik toch maar n slof kopen. Ik weet tenslotte niet of ik ze binnenkort nog tegenkom en ik denk dat Ancis ook wel wat wilt hebben. Ik heb em al wel alvast n adresje in Saigon gegeven waar je ze kan kopen, maar misschien wil hij er hier ook wel n paar roken. Met n slof in mn rugzak loop ik weer verder. Ik ga nâh richting zee en kom bij de grote boulevard uit. Verderop is er n kabelbaan verbinding met de top van n berg aan de andere kant van de weg. Hier zit ook n restaurant waar ze ontbijt serveren. Dat had ik gister al gezien. Ik heb nog niet gegeten en verbruik al heel wat energie met al dat lopen. Wat eten zal me wel goed doen. Het restaurant is niet meer dan n klein yentje met n grote overkapping tot aan t muurtje waarachter beneden rotsblokken liggen die de klappen van de zee opvangen. Ik neem plaats en vraag naar t ontbijt menu. Maar nee hoor, t is na 11en en dan wordt er geen ontbijt meer geserveerd. Dan niet joh. Maar ik ga echt nog niet aan de rijst en alles. Doe dan maar n wortelsapje. Zo krijg ik toch wat vitamine en vezels binnen. Ik zit ff lekker uit te rusten in de schaduw en heb vanaf hier n mooi uitzicht over de baai van Vung Tau. Wanneer ik mn sapje op heb gedronken, vervolg ik mn wandeling weer. Ik ben nâh toch al zo goed bezig, laat ik dan ook maar gewoon richting t hotel van het Letlandse gezin lopen. Ik zie wel hoe ver ik kom. Vanaf de kabelbaan loopt de weg omhoog. Niet al te steil, maar wel omhoog. En in deze hitte is t zwaarder dan ik dacht. Vooral met n zwart shirtje, n lange broek en mn zware trekking schoenen aan. En met mn rugzak, maar daar ben ik al 2 maanden mee getrouwd, dus die ben ik inmiddels gewend. Om 12:30 kom ik bij t hotel aan. Dat ging beter en vlotter dan verwacht. Bij de receptie vraag ik n blikje cola. Goed voor de energie uit de suikers. Ook al zijn t maar holle suikers. Wacht ns even? Ik moet nog n broodje in mn rugzak hebben. Ik ga bij t zwembad zitten en snuffel tussen mn spullen. Hebbes! Tis onderhand geen baguette meer, maar lijkt nâh wel op n panini, zo plat dattie is. Boeiuh! Lekker belangrijk. Als ik maar iets te hachelen heb. Ik trek mn shirt uit die ik te drogen leg op n deckchair. Ook mn schoenen en sokken trek ik uit. Trouwens...die infonity pool ziet er wel heel uitnodigend uit. Jammer dat ik mn zwembroek niet aan heb. Dat kan ook niet, want gister kwam ik er in de bus achter dat ik die vergeten van t tafeltje bij t zwembad van La Marina mee te nemen. Naast t zwembad staan n aantal bar tafeltjes en hoge stoelen. Ik krijg n goed idee. Ik pak n hoge stoel en zet die tegen de rand van t zwembad. Blikje cola op de rand van t zwembad waar t water over stroomt, peukie in mn kop en hóp...billetjes erop. Dat hebben mn voeten wel verdiend. Fijn in t koele water. Wanneer je met weinig tevreden bent, is dit gelukkigmakend kan ik je vertellen. Wat n leven! Tegen 1en krijg ik n appje van Ancis. Hij vraagt waar ik ben. Ik app em terug dat als hij nâh naar t zwembad komt, dat t dan wat makkeijker praat. Ik druk op 'verstuur' en hoor dan Emmy achter me. "Hey Paul." Direct komen achter haar aan ook Aija en Ancis. Ze moeten lachen dat ik hier zo relaxed zit en ik vertel ze dat ik al zoveel heb gelopen en wat ik heb gezien. Aija zegt dat achter hun hotel op de heuvel n kerk staat. Volgens haar ist n katholieke kerk in Aziatische stijl gebouwd en die wil ze graag bekijken. Het klinkt mij n beetje vreemd in de oren en wil dat dan ook wel zien. Ik trek mn inmiddels opgedroogde shirt weer aan en droog mn voeten af. Sokken en schoenen aan en daar gaan we weer. Na 5 minuten staan we op t grote complex. Het staat hier vol met allerlei verschillende bomen en planten. Overal staan bordjes met de benaming van de soort. We lopen langs n aantal Buddha's en gaan de stenen trap naar boven naar de tempel. Want dit is echt geen katholieke kerk hoor. Als we boven zijn en naar binnen kijken, wordt dit nog eens bevestigd; op t altaar zit n Buddha en er zit n vrouwtje voor, op haar knieën, te bidden. Ik blijf buiten staan en met zn 3en lopen ze naar binnen. Emmy gaat, op enige afstand, van t vrouwtje op de grond zitten en kijkt gefascineerd toe hoe de vrouw bidt. Elke keer dat de vrouw met haar hoofd en handen tot op de grond buigt, volgt Emmy met haar lichaam onbewust de beweging van de vrouw. Dat ziet er best komisch uit, maar t getuigt ook wel van respect, nieuwsgierigheid en dat ze open staat voor andere en nieuwe dingen. Wanneer iedereen alles heeft bezichtigd, gaat Aija met haar dochter nog even snel wat anders aantrekken in t hotel . Ancis en ik drinken n biertje bij n zaakje langs de weg. De dames komen weer terug en we houden n taxi aan. Eerst moeten ze wat geld pinnen. Aija wil ook graag de witte villa bezoeken waar de laatste koning van Vietnam heeft gewoond. Die staat ook op mijn lijstje, dus dat komt mooi uit. Na t pinnen lopen we weer op ons gemakkie weer terug tot vlak voor de kabelbaan. We kopen entreekaarten en lopen de heuvel op naar de villa. Deze is gebouwd in Franse stijl en is redelijk groot. Op de benedenverdieping staat n hoop aardewerk in vitrines. Dit is allemaal opgedoken vanuit n wrak die vlakbij Vung Tau is gevonden. Dit aardewerk is uniek in zn soort en dat maakt de collectie zo bijzonder. Mij doet t weinig, want ik vind t niet mooier dan t slechtst uitziende Delftsblauw wat ik gezien heb. De villa toont hoe de koning en de anderen hier hebben gewoond. Ik weet niet of ik t moet waarderen of juist niet dat er niets aan t pand en meubelen gerestaureerd is. Na Bao Dai's palace in Dalat vind ik dit niet echt spectaculair. Aan de voet van de heuvel drinken en praten we nog wat. Ik kijk hoe laat t is en zeg tegen Aija dat, als ze t Jezus beeld nog wilt zien, we op zullen moeten schieten. Gelukkig rijden er hier veel taxi's over deze weg en zo zitten we weer snel in n wagen die ons langs de baai rijdt. We rijden de heuvel van t beeld op en de chauffeur draait zn auto naar de andere kant van de weg zodat we voor de ingang stoppen. Het is half 5 en we kunnen er niet meer in. De aanwezige mensen hebben nog n half uur de tijd om naar buiten te gaan. Das jammer. Voor hun dan; zij gaan morgen weg. Ik heb nog tikd genoeg hier alsnog n kijkje te komen nemen. Aija zegt dat er aan de zeekant n soort rotspunt de zee inloopt en dat we waarschijnlijk ook n mooi zicht op t beeld hebben. Laten we daar dan maar naartoe lopen. We moeten onderweg wel n té opdringerige verkoopster afschudden, maar na n paar flinke stompen en wat trappen toen ze op de grond lag, begreep ze dat 'nee' bij ons ook echt 'nee' is. ;-)
Op deze plek maken we inderdaad nog wat mooie foto's. Niet zozeer van t Jezus beeld, maar meer van t uitzicht vanaf deze locatie. Omdat over n half uurtje de zon ondergaat, stel ik voor hier te blijven om de zonsondergang te zien. Maar Aija had al n tentje gespot aan de rand waar we kunnen zitten, wat kunnen drinken en de zonsondergang perfect kunnen zien. Het is hier inderdaad n beter plekje. Ik vraag of ze oets te drinken willen. Das goedkoop; niemand hoeft iets. Dan haal ik maar wat voor mezelf. Nâh heb ik al mn tijd hier nog nooit kokosmelk gedronken. Dit is de set en setting om daar verandering in te brengen. Ik ga weer aan t tafeltje zitten met mn grote koude kokosnoot uit de koelkast en drink de heerlijke kokosmelk er met n rietje uit. Natuurlijk zie ik er zo, met die kokosnoot, heerlijk uit. Ancis zegt dattie er ook 1 gaat halen. Laat ik nâh net de laatste uit de koelkast hebben. Ik bied em wat van de mijne aan, maar hij bedankt vriendelijk voor t aanbod. Als we de zon zien ondergaan, nemen we n goeie positie in om er foto's van te maken. Dit doen we tot de zon helemaal weg is. Dan lopen we de weg af naar beneden. Ze willen weer gaan eten bij t visrestaurant vlakbij de kabelbaan. Keer op keer hebben ze me verteld hoe lekker t eten daar was en dat zij de enige westerlingen waren. Dat lijkt me ook wel wat. We lopen net zo lang tot er n taxi naar ins toetert. Snel springen we er in en staan zo na 10 minuten voor t restaurant. "Wat wil je eten?", vraagt Ancis. Ik zeg:"Jullie weten wat hier lekker is. Verras me maar.". Er komt gebakken rijst met ei op tafel, gefrituurde mini inktvis, spareribs, kroepoek, gebakken inktvis, komkommer en gebakken witvis. En te drinken natuurlijk. Het eten is inderdaad heerlijk. Ook hebben we t erg gezellig. We weten dat t afscheid eraan zit te komen en we doen ons extra best t zo leuk mogelijk te maken. Ancis vertelt me dat ik hem moet contacten wanneer ik n mogelijkheid zie iets voor mezelf te beginnen. Wellicht dat hij dan kan investeren in mn project. Wat aardig! Om 20:30 is t dan zo ver. Het eten is op en zo ook onze super leuke tijd de laatste dagen. Wat ben ik gezegend dat ik zoveel leuke mensen op mn levenspad tegenkom. Het afscheid nemen os geen vaarwel, maar tot de volgende keer. Ze zeggen datbik altijd bij ze welkom ben in Letland als ik de hitte ff zat ben. Dan stappen ze in n taxi en loop ik t kleine stukje naar mn motel. Daar drink ik nog wat en ga tegen 01:00 uur slapen.

MAANDAG 11/01

Om 08:45 uur word ik wakker. Ik merk dat mn biologische klok zich aan t veranderen is. Het is over t algemeen n uurtje eerder opstaan en vaak vroeger naar bed dan in Nederland. Ik maak n flesje koude oploskoffie klaar en drink deze rustig op. Ondertussen schrijf ik de laatste aantekeningen van gister in mn schrift. Hierna beantwoord ik wat apps, lees mn mails en t nieuws en maak ik n planning voor vandaag.
1) Geld wisselen.
2) Ticket ferry naar Con Dao kopen.
3) Bij Jezus op bezoek.
4) Naar de vuurtoren op de andere berg.
5) Naar Worldwide Arms museum.
Ik kleed me aan en ga naar buiten. Om 11:15 uur kan ik punt 1 afvinken. Check! Maar eerst ff n bakje koffie.
Tijd voor punt 2. Ik loop naar n plein waar n taxi staat. Aan de chauffeur geef ik t adres waar ik moet zijn. De haven en t kantoortje zijn n aardig stuk uit de buurt. De ritprijs bedraagt maar liefst 180.000 Đong. De portier van t terrein wijst me waar ik moet zijn. Na n paar minuten lopen, sta ik voor n gebouwtje met allemaal plastic stoelen. Ik zie n verkooppunt voor eten. Er is verder niemand. In de hoek staat n klein loket. Ik loop er naartoe. Twee dames zijn er aan t werk. Ik vraag om n ticket naar Con Dao. De dame zegt dat de eerstvolgende afvaart op woensdag de 13de is om 17:00 uur. Een ticket kost 200.000 Đong. "Dat is goed." "Mag ik je paspoort dan?", vraagt ze. Ik zeg dat mn paspoort bij de receptie van t motel ligt. Maar ze heeft em toch echt nodig. Ai, dat is minder. Dat betekent n extra, nog zo'n dure, rit. Ik loop t kantoortje uit en t haventerrein af. De taxi staat er natuurlijk niet meer. Dus ik loop de lange straat uit naar de doorgaande weg. Het is hier niet drukbezaaid met taxi's. Dat wordt teruglopen tot ik n taxi vind. Het is al weer bloedheet en na n tijdje lopen, zie ik iemand langs de weg zitten die blikjes drinken verkoopt. Ff uitrusten onder n parasol en wat drinken ter verkoeling. Op t pleintje hier staan 3 taxi's geparkeerd. Daar zal er toch wel 1 van mij zo naar mn motel kunnen brengen. Wanneer ik mn drinken op heb, loop ik naar de auto's toe. Ik stap in bij degene die aan de beurt is en zeg dat ik naar t Lam Son hotel wil. Deze rit kost me 130.000 Đong. Tegen t meisje van de receptie zeg ik dat ik mn paspoort nodig heb. Ze zegt dat dat geen probleem is, maar dat ze dan wel n borg nodig heeft. Dat is voor mij weer geen probleem. Dan betaal ik toch alvast voor 4 nachten de kamer? Hop, weer 1,2 miljoen mn zak uit. Zo gaat t rapido met mn ding dong. En nâh moet ik weer naar de haven en terug. Dat wil ik niet nog ns doen met n taxi. Ik loop weer naar n plein waar n Xe Om staat. "Moto bike, Sir?", vraagt de man. Ik leg hem uit dat ik naar de haven wil en daarna naar t Jezus beeld. We komen n prijs overeen van 350.000 Đong. Nog steeds niet goedkoop, maar ik rij zo meer kilometers en ik zit lekker achterop n scooter in de stoffige, warme buitenlucht i.p.v. de koude airco van n auto. Eerst rijdt hij nog verkeerd, maar uiteindelijk sta ik weer bij t loket van t havenkantoortje. Nâh gaat t snel. Paspoort afgeven, betalen en om 14:00 zit ik weer achterop de scooter met mn ticket in mn zak. Punt 2....check.
De rit naar t beeld gaat n stuk sneller dan de heenrit. We rijden de heuvel op naar de ingang. Maar hij rijdt er, zonder vaart te minderen, langs. Misschien dat de chauffeur t weggetje kent de berg op te komen met n scooter? Dat scheelt dan weer lopen. We rijden om de berg heen en ik zie weer n ander deel van de stad. Rechts grote mooie stranden en voor en links van me n stad waar allerlei hoge gebouwen staan en gebouwd worden. We slaan linksaf, nog steeds de berg om. Maar we gaan nâh toch weer terug richting centrum, zo lijkt t. Ik tik de chauffeur op zn schouder en maak em nogmaals duidelijk dat ik naar t beeld wil. Hij knikt alsof hij dat allang begrepen heeft en keert de scooter meteen 180 graden. We rijden de heuvel weer op en komen weer bij de ingang aan. Wat hij nâh van plan was? Kep geen idee. Ach, ik heb weer wat meer gezien als gepland. Ik betaal hem en loop naar binnen. Beneden koop ik n Red Bull. Er wachten namelijk zo'n 900 oneffe stenen traptreden op me die me naar t beeld boven voeren. En omdat ik nog niet gegeten heb en t onderhand bloedheet is geworden, kan ik wel wat extra energie gebruiken. Na mn blikje begint mn bedevaartstocht. Het eerste stuk gaat nog wel. Maar t duurt niet lang voordat t water van me afstroomt. Gelukkig zijn er om de zoveel meters plateaus met n paar bankjes in de schaduw van de vele bomen. Hier maak ik dankbaar gebruik van. Ik drink wat van t water wat ik bij me heb. Hoe hoger ik kom, hoe mooier t uitzicht wordt. Dan kom ik bij n verkooppunt van ijs en drinken. Ik koop n petflesje cola en rust weer ff uit. Met n half flesje cola vervolg ik mn weg weer. Af en toe maak ik n foto van de vele beelden met n bijbels moment die op t terrein staan. Eindelijk bereik ik de top. Naast t beeld ligt n artillerie kuil met n enorm kanon erin. Dat stuk in de bijbel moet ik dan net gemist hebben zeker. Het uitzicht op de zee, kust en Vung Tau is hier al geweldig. Hoe vet zal t dan wel niet zijn vanaf de armen van t beeld? Ik ga naar de ingang waar n bewaker zit en doe mn flipflops uit. Hij kijkt naar me en zegt dat ik niet met mn rugzak naar binnen mag. Een toerist zegt me in t Engels dat t te nauw is voor ook nog ns rugzakken. Begrijpelijk. Ik kijk om me heen om te kijken waar er dan kluisjes staan waar ik mn rugzak veilig in kan bewaren. Die zie ik niet. De bewaker wijst naar de bankjes om t beeld. Moet ik em daar laten? Ik heb borden gezien met waarschuwingen dat er zakkerollers en 'ketting dieven' actief kunnen zijn hier. Maar ik moet wel mn rugzak hier onbewaakt op n bankje achterlaten? Kep dat ding echt niet op mn rug omdat t zo'n leuke mode accessoire is, vriend. Of omdat die t lopen zo eenvoudiger maakt. Dan ga ik maar niet naar boven. Misschien n andere keer, maar ik denk van niet. Ik laat mn spullen ook niet op de kamer met dat simpele slot in de deur. Ach ja, t zal wel gewoon zo moeten zijn. In ieder geval heb ik vanaf hier ook n mooi uitzicht.
Ik loop de trappen weer af. Goed uitkijken waar ik mn voeten neerzet op die kleine stenen, maar toch is dit makkelijker als naar boven. Ik loop t terrein en de heuvel af. Bijna beneden zie ik tegenover n prachtig 4sterren resort n klein tentje. Ik ga weer in de schaduw zitten en koop n blikkie bier. Hier blijf ik even zitten. Ik bestel er nog 1. Het zal niet lang meer duren voordat t gaat schemeren. Punt 3 check ik toch maar af; voor punt 4 en 5 is er morgen weer n nieuwe dag. Ik stap in n taxi die voor t resort staat die me naar mn motel brengt. Zn auto hangt vol met allerlei apparatuur; n taximeter natuurlijk, maar ook n kastje om te pinnen en n tablet die zn GPS positie aangeeft. Hij drukt wat knoppen in op t tablet en nâh verschijnt er n spraakmodule in zn scherm. Hij spreekt wat in t Vietnamees in en n computerstem vertaalt t in t Engels. Nâh is t mijn beurt. Ik zeg iets in t Engels en op t scherm verschijnt de vertaling en de stem spreekt deze uit. We hebben t grootste plezier zo. Voordat ik er erg in heb, staan we alweer voor de deur. Ik neem afscheid van hem en ga naar mn kamer. Eerst spring ik onder de douche. Als ik weer fris ben, breng ik mn wasgoed naar de receptie. Net voor 6en ben ik weer in t restaurant waar we gisteren nog met zn 4en hebben gegeten. Tis relatief dicht in de buurt, t eten is super en de locatie is ook mooi. Ik bestel gebakken rijst, gebakken inktvis en gestoomde groenten. Hmmn, er zitten zelfs stukjes bloemkool bij. Die heb ik gemist. T smaakt me allemaal weer voortreffelijk.
Om 19:10 ben ik weer op mn kamer. Hier typ ik weer voor n groot deel aan mn verslag. Maar ik ben kapot door t vele lopen en ga dus om 23:00 uur slapen.

DINSDAG 12/01

Ondanks (en misschien wel omdat) ik zo moe ben, kan ik toch niet in slaap komen. Ik zet de tv dus nog maar ff aan. Tegen 02:00 uur voel ik mn ogen zwaarder worden en kan ik eindelijk gaan slapen. Na 7 uur ben ik weer wakker. Ik drink mn oploskoffie en los de moeilijkheden met mn GoPro op. Verder lees ik wat over Con Dao en t duiken daar. Wanneer ik genoeg info hierover heb, typ ik verder aan mn verslag.
Net na 11en ga ik naar buiten om geld te wisselen. Ik ga tenslotte naar n eiland en dan is t altijd raadzaam extra geld in Đong mee te nemen. Nadat ik € 500,- heb gewisseld, drink ik n dripcoffee bij t tentje op de hoek. Vandaag wil ik t oorlogsmuseum en de vuurtoren bezoeken. Het museum ligt op dezelfde weg die naar de vuurtoren boven gaat. Om 11:45 ga ik onderweg. Ik loop via n prachtig park in de schaduw naar de berg die ik zo naar boven ga. Omdat ik niet de fout van gister wil maken, wil ik eerst wat eten. Het valt me op dat ik zo weinig streetfood in Vung Tau tegenkom. Ik zie wel n KFC en n Lotteria. Dan maar 2 burgers bij de laatste en 2 bekers jus d'orange. Vol energie loop ik om 12:20 naar boven. Aan de rechterkant passeer ik, op nummer 12, n prachtig mooi en groot huis. Het is wit met hier en daar accenten in goudkleur. Het plafond van de overkapping voor de entree is n prachtig schilderij. Het lijkt wel op n fresco van Michelangelo in de Sixtijnse kapel. Het museum moet hier in de buurt zijn, maar ik zie nâh niet echt iets wat n museum zou kunnen zijn. Het barretje hier al helemaal niet. Er staat ook niks aangegeven ook. Misschien dat t wat verderop ligt. Ik loop dus weer verder. Het pad omhoog is niet zeer steil, maar wel lang. Van beneden naar de top is t 3 kilometer. Het lijkt wel of t warmer is als gisteren. Het lijkt wel of ik last heb van n lekke koppakking; t zweet stroomt van mn hoofd af. Mn hemdje is doorweekt. Een vochtig opfrisdoekje biedt enig soelaas, maar als snel is deze zo nat als n washandje en kan ik em uitknijpen. Ik weet dat ik de top bijna bereikt heb, maar toch ga ik langs de kant van de weg zitten. Ik trek mn hemd uit en hang em te drogen over n hek. Ff wat water en n peuk. Als ik deze op heb, trek ik mn nâh warme maar nog steeds natte shirt weer aan. Om 13:20 kom ik bij de kleine vuurtoren aan. Het uitzicht is geweldig. In de verte zie ik op de andere berg t Jezus beeld. Daar hoef ik dus niet meer naartoe, want t uitzicht zal echt niet zo verschillen. Aan de voet van de toren staan tafeltjes en stoelen op verschillende plateaus. Ook hangen er er n paar hangmatten onder n afdakje. Die zien er verleidelijk uit. Eerst ff wat drinken kopen bij t kleine winkeltje. Ik koop n blikje Revive voor de nodige bouwstoffen aan te vullen en n bakje yoghurt voor de eiwitten. Ik ga vlakbij n Duitser en zn Vietnamese vrouw zitten. Ik had ze onderweg al langs zien komen op hun scooter? Hij vraagt of ik dat hele stuk ben komen lopen. Yepper. We praten met zn allen in t Duits waarbij t me opvalt dat hij zo afgeeft op Vietnam. Ik zeg dat ik zijn ervaringen niet deel en dat ik t hier prima naar mn zin heb. Ik breng t lege yoghurt potje en mn blikje weer terug naar de vrouw van t winkeltje. Ik koop nog n Revive en loop richting de hangmatten. Het stel loopt net weg en ik zeg ze gedag. De vrouw zegt me vriendelijk gedag terug. De hangmat ligt heerlijk en hier vanuit heb ik mooi zicht over n stukje stad en strand en zee. De vogels kwetteren er vrolijk op los en er staat n lekker briesje. Hier houd ik t voorlopig wel ff uit.
Dat doe ik tot 14:40 uur. Als ik nog t museum wil bezoeken, zal ik nâh terug moeten. De tocht naar beneden gaat n stuk gemakkelijker. Het is iets afgekoeld en er is meer schaduw. Ik sta weer tussen t barretje en t mooie huis. Toch zie ik niks van n museum. Wel zie ik n trap gemaakt van rotsen naar boven. Zou t daar dan zijn? Het lijkt me sterk, maar ik waag me toch aan de klim. Nee hoor, geen museum. Wel n klein huisje wat is ingericht als n tempeltje. Ik loop de trap weet af en vraag aan n jongen of hij weet waar t museum is. Hij weet t ook niet. Er wordt flink gewerkt aan n pand naast t mooie huis. Ik vermoed dat daar t museum heeft gezeten en dat de grond en t pand gekocht is door de eigenaar van t mooie huis. Het wordt er in ieder geval in dezelfde stijl bijgetrokken. Helaas, dan maar geen museum. Niks aan te doen.
Om 15:20 ben ik weer beneden en in de bocht van de baai drink ik nog wat. Onderweg naar t motel haal ik n paar biertjes op. Ik zie n jongen en n meisje met n lange stok onder n boom bezig. Ik ga ns kijken waar ze mee bezig zijn. Op t zadel van hun scooter zie ik wat peulvruchten liggen. Ze zien eruit als dikke bruine sperziebonen. De jongen zit op zn hurken en is bezig n klein scherp takje in n hoek aan de lange stok te binden. Dan staat hij op en met handige bewegingen haalt hij de peulvruchten uit de boom. Wat hoger hangt n heel bosje waar hij net niet bij kan. Ik vraag of ik t ns mag proberen. Dat mag. Met mn lengte gaat t nog wel goed. Ook met t aanhaken van de stok aan de vruchten. Maar de handigheid ze naar beneden te krijgen, mis ik duidelijk. Dat gaat em niet worden, dus ik geef de jongen zn stok weer terug zodat hij weet verder kan. Van t meisje krijg in n "sperzieboon" die ik onderweg opeet. Het smaakt niet onaardig, maar t zijn nâh helaas ook geen pelpinda's. Om 16:20 ben ik weer op mn kamer. Mn schone was hangt netjes aan kledinghangertjes. Ik ben doodop en rust ff wat uit op mn bed voordat ik mn ouders ff bel.
Om 18:30 loop ik weer naar t visrestaurant. Ik bestel gebakken rijst, gefrituurde baby inktvis, spinazie en n paar stukjes spareribs. Dat laatste gaat helemaal op. De overgebleven porties van de eerste 3 gerechten gaan mee in n foamen bakje. Das mooi voor morgen. Net voor 8en verlaat ik t restaurant en loop in n kwartiertje naar mn kamer. Ik bel nog even n maat en n vriendin en ga om 23:30 uur slapen.

WOENSDAG 13/01

Ik heb weer heerlijk geslapen en gedroomd. Ohhh, die hersenspinsels van me toch. Geweldig! :D
Ik neem n lekker warme douche en pak mn spullen. Om 11:15 check ik uit. Even mn was en de flesjes water betalen. Dan ga ik op 1 van de banken in de lobby zitten en typ mn verslag. Tussendoor haal ik nog wat bier en Red Bull voor op de boot. Het meisje van de receptie zegt me dat er ook wel eten aan boord is, dus eet ik de restjes van gister nâh maar op. Ik schiet lekker op met mn verslag.
Om 15:07 wordt er n taxi voor me gebeld die er binnen 5 minuten staat. Na n half uurtje rijden, zit ik in 1 van de plastic stoelen in de wachtruimte van t havenkantoortje. De boot die voor de kant ligt is kleiner dan ik me voor had gesteld. Op dit moment zijn ze em aan t volladen met goederen en scooters. Zo rustig als t 2 dagen geleden hier was, zo druk is t nâh. Ik maak van de tijd gebruik om nog wat verder te typen. Wanneer alle spullen aan boord staan, mag iedereen aan boord. Er zijn wat hutten waar 6 mensen op kunnen slapen. Maar volgens mij zijn er nooit genoeg hutten. Ik loop over dr loopplank en word naar mn hut verwezen. Ik loop door n ruimte met n klein keukentje en allemaal stoelen. Er ligt hier n hoop bagage op de vloer. Waarschijnlijk kan je ook zitplaatsen kopen. Ik leg mn backpack op mn bed en loop de trap op naar t bovendek. Hier zijn mensen druk bezig hun hangmat op n goed plekje te bevestigen. Dat verklaart het aantal mensen en t aantal hutten. Precies op tijd varen we uit. Het is lekker ristig op t water en de wind zorgt voor verkoeling. Hier en daar zitten mensen op t dek. Een jongen met n knotje op zn hoofd en n lange smalle snor wenkt me. Ik ga bij hem en n andere jongen zitten. Meteen wordt er n biertje uit n tasje gehaald die ze aan mij geven. Er liggen 2 pakjes droge noedels voor ze en ze wijzen er naar als teken dat ik er ook van kan eten. We krijgen gezelschap van n andere man. Ik heb t gevoel dat ik nâh al de bekendste persoon aan boord ben. Ik geef de mannen n sigaret en haal de laatste paar oreo koekjes uit mn daypack. Die deel ik ook uit samen met de paar blikjes bier die ik nog heb. De jongen met t knotje vertelt dat hij kunstenaar is; hij schildert. Nâh komen er steeds anderen naar me toe. Ze willen allemaal met me op de foto. De kunstenaar is de enige die de Engelse taal wat beheerst. Hij wijst naar de plek waar hij woont als we langsvaren. Hij nodigt me uit in zn huis om daar te verblijven als ik wil. Maakt niet uit voor hoe lang zegt hij. Wat aardig! Het is zeer gezellig met iedereen. Na 5 kwartier varen passeren we de vuurtoren waar ik gister was. 7 Minuten later komen we voorbij t Jezus beeld. Het is inmiddels donker en t beeld wordt steeds weer in n andere kleur verlicht. Hier komen we op open zee aan. Het rustige water begint hier te golven. Gek veel wind staat er niet, de golven zijn ook niet verschrikkelijk hoog, maar omdat t schip zo klein en smal is, gaan we toch goed op en neer en heen en weer. Nadat ik zo'n 8 biertjes aan Bacchus heb geofferd, neem ik afscheid van de jongens en zeg dat ik naar bed ga. Als t klopt dat we er 12 uur overdoen, zal ik dalijk heel vroeg mn bunk uit moeten. Ik sta op en voel meteen de golven doorwerken in mn lichaam. N goed teken om te gaan liggen en niet meer op te staan. Ik ga liggen en probeer n zo'n goede mogelijke lighouding aan te nemen. Dat lukt niet echt. Als ik op mn zij lig, rol ik van de ene kant naar de andere. Het schip rolt nâh als n malle. Wanneer ik op mn rug lig, heb ik geen plaats genoeg voor mn stelten en krijg ik (na lange tijd van afwezigheid) weer last van n zeurderige pijn in mn knieën. Om 21:30 ga ik eruit om naar de wc te gaan. In t gangpad hangen nâh ook allemaal hangmatten aan de railing waarin mannen liggen te slapen. Na wat van mn bier te hebben geloost, loop ik naar buiten. Het is, buiten de verlichting van t schip, compleet donker. Het is n heldere nacht. Ik heb nog nooit zoveel sterren gezien! Wat n grandioos mooi uitzicht! In de verte zie ik n groot cruiseschip met veel verlichting. Dit zorgt ervoor dat t eruit ziet dat t schip omringt is met n verlichte halo. Het lijkt wel n spookschip uit n film. Ik steek n peuk op en geniet van het prachtige zicht om me heen. Af en toe spat er n grote golf op als ik net op t laagste punt ben en ik proef t zeewater in mn mond. Genieten! Na mn peuk keer ik weer terug naar mn kajuit en ga weer liggen.