Van Hue over Hai Van Pass via Danang naar Hoi An

VRIJDAG 18/12

Sow hey! Ik viel gister pas tegen 3en in slaap en nah word ik alweer om 08:45 wakker. Om weer n klein beetje in t land der levenden te komen, doe ik eerst ff n blikkie Red Bull in mn keel kantelen. Na n half uur ga ik naar beneden voor koffie, n peuk en ontbijt. Met n tevreden gevoel kom ik om 10:00 weer in mn kamer. Kep nog maximaal 2 uur de tijd voordat ik moet uitchecken, dus ik laad mn GoPro op en zoek op Couchsurfing.org naar n host in Danang. Hierna pak ik mn spullen alvast in. Om 11:45 sta ik beneden en check ik uit. Ik vraag of zij de mogelijkheid bieden met n privechauffeur naar de Thieun Mu Pagoda te gaan om vervolgens via de Hai Van Pass naar Danang te reizen. Dat is mogelijk, dus vraag ik of ze dit voor me willen regelen. In de tussentijd drink ik nog n koffie en rook ik n peukie buiten.
Na n uur word ik opgehaald door Hu (als ik t goed verstaan heb, maar dat weet je nooit zeker bij mij). We rijden, zoals afgesproken, dus eerst naar Thieun Mu Pagoda die, links van de Imperial Enclosure aan de andere kant van de spoorlijn, op n heuvel ligt. We rijden de heuvel op en Hu zegt aan de ingang aan de zijkant dat hij hier op me wacht. De pagoda is mooi met veel verschillende dingen te zien. Aan de voorkant leidt n trap van de weg naar boven waar n poort staat. Vanonder die poort zie ik de 21 meter hoge octagonale toren 'Thap Phuoc Duyen'. Ik ga lekker niet zeggen wat octagonaal is; daar hebben jullie Google voor. :p Deze toren heeft 7 verdiepingen en elke verdieping is geweid aan n 'manushi-Boeddha'; een Boeddha die verschijnt in menselijke vorm. Aan iedere kant van de toren staat n 6-zijdig paviljoen. Het rechter paviljoen herbergt n groot gegraveerd tablet op de rug van n marmeren schildpad, n symbool voor n lang leven. In t linker paviljoen hangt n enorme metalen bel uit 1710 die ruim 2 ton weegt en naar verluidt (haha, leuk bruggetje) over n afstand van 10 km. te horen is als er op geramd wordt. De tempel, op t mooi onderhouden met veel groen, complex is bescheiden. Hierin staan 3 Buddha's: 'A Di Da' uit t verleden, 'Thich Ca' uit t heden en 'Di Lach' van -jawel, tis niet zo moeilijk- de toekomst. Het hele complex is niet zo groot, maar omdat er zoveel toeristen rondlopen (die allemaal 100 verschillende foto's willen nemen van ieder afzonderlijk gezinslid) en ik dus elke keer lang moet wachten tot ik n foto zonder mensen kan maken, ben ik pas na 3 kwartier weer bij de auto.
Vanaf de pagode rijden we via allerlei achterweggetjes Hue uit. De weg is nâh n 2baansweg. Ook hier zie ik weer veel groen. Bossen met verschillende boomsoorten, rijstvelden en planten. We passeren weer grote begraafplaatsen, n paar steengroeven met grote graafmachines en opvallend veel grote benzinestations. Dan slaan we rechtsaf. We rijden nâh op n 4baansweg door n stadje. Het is n lange weg met allemaal huizen ernaast. Als t aantal huizen minder wordt, zie ik aan de linkerkant n lagune. Rechts en voor van me staan bergen waarvan de top van sommige gehuld zijn in laaghangende bewolking. We rijden over n pasgebouwde brug waar t wegdek nog niet helemaal egaal is. Dus stapvoets rijden. Verderop rijden we over n stuk weg waar vroegâh nog n berg heeft gestaan. Nâh zie ik daar enkel aan de zijkant nog wat van terug. Dan volgt de 1ste tunnel. Tis maar n kleintje. Aan de andere kant wordt er volop aan de weg gewerkt, dus ook hier rijden we stapvoets. Er staan steeds minder huizen langs de kant van de weg. Aan de rechterkant loopt t spoorlijn tussen de vele rijstvelden. Door de 2de tunnel. Deze is iets langer. Weer buitengekomen, zie ik weer n lagune. Ditmaal aan de rechterkant. N mooi gezicht met de bergen aan de horizon. We komen aan in t plaatsje Lang Co waar ik links tussen de resorts de zee zie en rechts de lagune. Als we Lang Co uit zijn, splitst de weg in 2 richtingen. Links ga je door n ruim 6 kilometer lange tunnel, die 12 jaar geleden voor t eerst in gebruik is genomen. Dit bespaart n uur reistijd. Maar wij gaan rechtsaf; de Hai van Pass over. De weg die we volgen, brengt ons naar de top van Ai Van Son op n hoogte van 496 meter. Wellicht heb je de aflevering 'Vietnam special' van t autoprogramma Top Gear gezien, waarin Jeremy Clarckson deze weg uitriep tot de mooiste die hij ooit heeft bereden. Ik kan em geen ongelijk geven. Hij is werkelijk prachtig! De weg heeft prachtig bochtenwerk en we kronkelen hoger en hoger. Als ik naar beneden kijk, zie ik de Zuid Chinese zee. Kijk ik richting de bergen, zie ik n paar hele grote, mooie watervallen. De weg maakt weer n scherpe bocht en levert weer n nieuw beeld op; nu is de zee rechts van me en vanuit n tunnel zie ik n lange trein komen. Prachtig! Ik houd mn GoPro op t dashboard en film de hele route. Af en toe zwaai ik mn camera door de wagen voor n ander shot, want helaas kunnen we op deze weg nergens veilig stoppen om n foto te maken. Dat kan wel op de top van de berg, want daar ligt n groot vlak terrein. De rechterkant hiervan is volgebouwd met allerlei souvenirstalletjes. Hu zet de wagen bij t eerste stalletje aan de kant. "Hier kan je mooi wat foto's maken.", zegt hij. Aan de linkerkant staat n oud Frans (en later Amerikaans) fort, of tenminste wat daar van over is. "Laten we eerst n bakkie drinken.", zeg ik tegen hem. We stappen uit en meteen komt t vrouwtje van t stalletje naar me toe. "Where are you from?", vraagt ze meteen. Ik zeg:"Há Lan." "Lekker lekker.", zegt zij weer. Ik begin te lachen. "You very handsome man.", gaat ze verder terwijl ze me plots in mn tiet knijpt. "Haha yeah, I know. But thanks anyway.", lach ik. "You come inside fo buy something from my shop?", vraagt ze. "Yeah yeah, I buy something. Two coffee please." We gaan zitten en de koffie komt op tafel. Ze blijft vragen of ik wat wil kopen en ik zeg dat ik eerst wat foto's ga maken. Ik steek de weg over en klim de heuvel op. Boven maak ik wat foto's van het dal met n deel van de slingerweg en met de zee rechts. Ik loop naar de andere punt van de heuvel en maak n paar foto's van de baai bij Danang die beneden ligt. Dan loop ik de heuvel weer af. De vrouw klampt me weer aan en vraagt weer of ik iets wil kopen. Nâh, laat ik dan maar ff kijken wat ze heeft liggen. Veel stenen beeldjes en sieraden. Daar ben ik niet in geïnteresseerd. Dan laat ze me handgemaakte armbandjes zien. Ik zie er 2 die ik wel mooi vind en besluit ze te kopen. Buiten zit ook nog n heel oud vrouwtje die snoep verkoopt. Ik koop 2 pakjes kauwgom van dr en moet voor mn wisselgeld met dr naar de andere kant van t plein. Wanneer ik weer terugloop, roept zo'n beetje iedere verkoper naar me. Ik krijg er n beetje genoeg van en heb t hier ook wel gezien. Dus ik zeg tegen Hu dat we weer kunnen gaan. We stappen om 16:15 uur weer in en de rit gaat vanaf hier naar beneden. Als we wegrijden, begint t net op de top te misten. De weg maakt n scherpe bocht naar rechts en ik heb zo vol zicht op de top. De aangetrokken wind blaast de mist over de bergtop en dit ziet er spectaculair uit. Zoiets heb ik nog nooit gezien en geniet als geen ander. De weg aan deze kant van de berg is minder mooi dan die aan de andere kant. Er zitten nog wel n paar goeie bochten in, maar t geheel is net wat minder. Het hoogtepunt zijn we letterlijk en figuurlijk al voorbij. Toch maakt dat deze rit niet minder interessant. Beneden begint Danang namelijk en deze stad heeft n gigantische kustlijn alwaar ik n gigantische stad zie verrijzen. Hoe lager we komen, hoe groter alles wordt. De stad, maar vooral de gebouwen. N hoop hoge gebouwen die aan de kust staan vormen n soort skyline. Na n kwartier zijn we beneden. Hier begint Danang. In t begin passeren we enkele huisjes los van elkaar, maar al snel rijden we door de grote stad. De wegen zijn breed, de gebouwen zijn groot en er rijdt enorm veel verkeer. Het is nog n half uur rijden naar motel Zion waar ik wil verblijven. Om bij Zion te komen, moet ik n steegje inlopen. Bij de receptie vraag ik of ze n kamer voor me hebben. En die hebben ze. Ik bekijk de kamer op de 3de etage en die ziet er goed uit. Ik heb zelfs n balkon over de hele breedte van de kamer. Ik loop terug naar de wagen, geef Hu n fooitje en pak mn spullen uit de wagen. Deze breng ik naar mn kamer en ga zitten op t balkon. Ff chill.
Om 18:30 loop ik t motel uit. Ik weet eigenlijk geeneens wat t is. Op t bord aan de weg staat motel, op t bord bij de ingang staat hostel en achter de receptie staat hotel geschreven. Ik ga op zoek naar n restaurantje waarover ik zojuist in de Lonely Planet heb gelezen. Natuurlijk loop ik eerst naar de andere kant van de lange straat voordat ik doorheb dat ik hier niet moet zijn. Ach ja, dan wandel ik gewoon weer terug en verder. Uiteindelijk kom ik bij mn bestemming aan. Er zitten alleen maar Vietnamezen; n goed teken. Ik loop naar t enige vrije tafeltje, maar dan gebaart n gast dat ik bij hem en zn broer kan komen zitten. Cool. Hij zegt dat ik van hun hapjes mee kan eten en dat ik met hun mee kan drinken. Hij geeft me de indruk dat hij alles betaald. We praten wat, maar zn Engels is niet goed, dus echt begrijpen doe ik hem niet. Zn broer is n geval apart. Ik denk dattie doofstom is, want daar komt heel weinig uit. Die zit alleen maar dommig naar me te staren. Zelf bestel ik ook n gerecht wat ik met hun deel. Er wordt me weer de indruk gegeven dat ik dat gerecht ook niet hoef te betalen. Na n korte tijd zegtie dat ik met ze mee moet gaan; verder op stap. Ergens zit t me niet lekker. Ik krijg geen goeie vibes door en dit gaat me te snel. Matig contact en me dan al mee verder mee uit vragen. Er gaat n klein alarmbelletje af in mn hoofd. Ik zeg dat ik al afgesproken heb met vrienden en dat t tijd is om ze te ontmoeten. Ik vraag wat ze krijgen voor t gerecht wat ik heb besteld. Hij zegt eerst dat ik niet hoef te betalen, maar ik sta er op. Dan zegtie 80.000 en ik geef em n briefje van 100. Als ik op wil staan, zegtie dat ik ook de 2 biertjes nog moet betalen. Ik geef em nog 50.000 extra en sta dan op. Dan komen er 2 andere gasten bijzitten. Dat zijn zn vrienden zegtie. Met n glimlach zeg ik gedag en loop zelfverzekerd weg. Ik vind t maar n rare situatie die me geen goed gevoel geeft. Onderweg naar t hotel koop ik wat te drinken en n Bah Mi. Deze eet ik om 20:15 op in mn kamer. Mn eerste indruk van Danang is niet positief en ga, na nog n beetje tv, vroeg slapen.

ZATERDAG 19/12

Om 07:20 onderbreek ik mn slaap voor n sanitaire pauze. Deze is zeer kort en ik duik mn nest weer in. Om 09:00 sta ik op n ga op t balkon zitten. Eerst wakker worden. Ik drink n Rooie, maak n kouwe oploskogfie en rook wat. Ik tjek mn emails, bekijk t nieuws en zoek uit wat ik vandaag wil gaan doen. Daar ben ik n goeie 2 uur zoet mee en heb dan t plan van aanpak in mn hoofd.
Om 11:20 stap ik t hostel/hotel/motel uit. Het miezert n beetje, maar daar trek ik me niks van aan. Mn eerste bezichtiging wordt Phap Lam Pagoda. Die is t dichts in de buurt. Tis maar n kleine tempel, maar t bijzondere van deze tempel is dat er 3 grote, verschillende Boeddha beelden buiten staan en 1 grote, goudkleurige binnen. Het kleine complex heeft n serene uitstraling. Ik loop wat rond en maak wat foto's en ga dan weer verder. Op naar de Cao Dai Temple. Onderweg stop ik ff om ergens te gaan zitten en n 7up te drinken. Om 12:20 kom ik aan bij de 2de tempel. Op t bordje aan t hek staat dat deze tempel nig maar 10 minuten open is. Snel naar binnen dus. Als ik bij de deuropening van de tempel kom, zie ik allemaal mensen, geknield op n kussentje, bidden. Links twee rijen vrouwen, rechts 2 rijen mannen. Ze zijn allemaal in t wit gekleed. Vooraan links slaat er 1 ritmisch op n gong en rechts slaat er iemand op n trommel. Ik bekijk de dienst vanaf buiten en wacht tot iedereen naar buiten komt. Er wordt me gezegd dat ik nâh gerust naar binnen kan. Boven de gong en de trommel hangt n bord met in goudkleurige letters geschreven 'van giao nhat ly' wat betekent: alle religiën hebben dezelfde reden. Op de achtergrond van t bord staan de afbeeldingen van de grondleggers van 5 verschillende religiën: Mohammed, Laotse (Oosters orthodox), Jezus, Boeddha en Confusius. Achter het altaar staat n enorme wereldbol met daarop het 'alziend oog'. Ik ben ook hier snel klaar en besluit de grote brug over te steken, naar t strand, om vanaf daar naar Monkey Island te lopen. Daar staat nl. n enorm beeld van n vrouwelijke Boeddha. Het is n aardige wandeling en aan de andere kant van de brug zie ik rond n grote rotonde verschillende restaurantjes. Ik heb nog niet gegeten en ik moet nog n eind lopen, dus laat ik maar even wat energie tot me nemen. Ik zie n restaurant met veel mensen er in, dus ik loop naar binnen. Er staan 2 lange rijen tafels aan elkaar waar veel mensen aan zitten. Duidelijk n feest, want er wordt constant en snel gedronken. Rechtsachter in de zaak zie ik allemaal aquaria staan. Ha, n visrestaurant dus. Ik neem plaats vlakbij de aquaria en bekijk t menu. Wat n hoop lekkers zeg. Behalve de prijs. Natuurlijk nog steeds n fractie van wat t in NL kost, maja...ook ik moet op de kleintjes letten; al denken jullie misschien van niet haha. Ik bestel n mais-krab soep en n 'hotpot seafood'. Er wordt n brandertje op mn tafel gezet en de soep volgt niet veel later. Deze is heel lekker. Dan wordt mn tafel volgezet met n bordje noedels, n schaal met seafood (n stuk gesneden vis incl. staart, 3 grote garnalen, inktvis en schelpen die nog dicht zijn) en n bordje verschillende groenten. Op de brander wordt n pan met n soort groente bouillon gezet. T vriendelijke meisje bereid alles voor me. Ze houdt t vuur in de gaten, gooit alle zeevruchten in de pan en de groenten. In mn kommetje doet ze wat noedels en als de zeevruchten klaar zijn, haalt ze die weer uit de pan, legt ze terug op de schaal en vult mn kom met de groente bouillon. Eten maarrrrrr. T smaakt allemaal even goed. Zelfs de vissestaart, voor zovel ik die kan opeten. Terwijl ik zit te eten, stijgt de stemming aan de tafels. De karaoke apparatuur staat opgesteld en -ik denk- t feestvarken neemt de microfoon ter hand. Ik moet zeggen: ze weet er wel n show van te maken en de stemming er goed in te houden. Dan begint ze te zingen en dit klinkt geeneens verkeerd. N topper zal ze niet worden, maar t is stukken beter dan ik tot nâh toe heb gehoord overal.
Mn innerlijke batterij is weer opgeladen wanneer ik t etablissement verlaat en vol goede moed vervolg ik mn weg richting strand en Zuid Chinese Zee. Voor de verandering loop ik nâh over n brede stoep. Tot op heden waren alle stoepen smal waar dan ook nog ns uitstallingen staan en/of geparkeerde scooters. Maar op deze heb ik alle ruimte. Ik ben ook zo'n beetje de enige die hier loopt. De weg naast me is ook al zo ruim. Vier rijstroken richting de zee, vier die er vanaf lopen. Gescheiden door n berm. Aan beide zijden worden allerlei grote hotels en andere panden uit de grond gestampt. Als dat zo doorgaat, staat t hier over n paar jaar helemaal vol. De weg is n paar kilometer lang. Dan sta ik op t strand. Omdat t winter is, is de zee erg ruw. Er wapperen n paar rode vlaggen op t strand wat betekent dat je niet mag zwemmen. Dat lijkt me ook niet verstandig, want wat n hoge golven slaan er stuk op t strand zeg. Ik kijk hier n tijdje naar en loop dan naar links. Daar ligt t schiereiland, wat de Amerikanen 'Monkey island' noemden, maar wat eigenlijk Nui Son Tra heet. In de verte zie ik t grote, witte Boeddha beeld. De zee komt op sommige plaatsen over heel t strand, dus ik loop weer over de weg. Aan deze kant geen stoep of wandelboulevard. Ik loop en ik loop, maar t beeld wordt niet echt groter. Ik zie dat voor t eiland nog n grote baai ligt. Die moet ik dus helemaal om. Nâh heb ik als kind al veel wandeltochten gedaan met mn ouders en ik vind lopen heerlijk en ook zijn de weersomstandigheden me gunstig, maar ik zie dat dit gewoon te ver is. Ik moet eigenlijj ook nog ergens geld wisselen, dus op dit moment is tijd mn grootste vijand. Er komt n taxi me tegemoet rijden. Hij toetert in de hoop dat ik instap. Je hebt geluk, vriend. Om 15:00 precies stap ik bij hem in en zeg waar ik naartoe wil. Tis inderdaad nog net iets meer als 6 km. rijden. Ik heb de juiste beslissing genomen. Boven op de parkeerplaats stap ik uit en loop t enorme tempelcomplex op. Tis dus niet alleen maar n beeld wat hier staat. Eerst kom ik bij n enorme tempel. Ik wacht ff met naar binnen gaan. Dat kan ik beter op t laatst doen, want je moet je schoenen altijd uitdoen. Als ik op mn flipflops loop, is dat geen probleem, maar ik draag nâh mn bergschoenen en ik ben pas maar net in t bezit van mn strikdiploma. Buiten is er genoeg te zien. Voor de tempel staan in 2 rijen verschillende Boeddha beelden in verschillende gedaanten en posities. Als ik daar tussendoor loop, kom ik bij n mooie, grote toegangspoort aan met daarachter n brede trap die naar beneden leidt. De balustraden van de trap zijn 2 enorme draken met hun kop beneden. De linkerdraak heeft de zee als achtergrond. "Dit kan wel ns n mooie foto opleveren.", denk ik. "Maar dan wel zonder mensen erop." Nâh loopt hier aardig wat volk en de meesten boeit t geen reet wie er allemaal op hun foto's staan. Ze klikken n eind weg en natuurlijk moeten er n aantal foto's gemaakt worden van t vriendinnetje of kindertjes (allemaal bij elkaar en dan afzonderlijk nog n aantal) of van oma en opa of van de hond. Wachten dus. Ik ga op de trede zitten waarvan ik meteen tot actie kan overgaan wanneer ik n vrij schot heb. Dan maar ff n peukie. Het duurt n lange tijd, maar uiteindelijk krijg ik mn kans. Snel maak ik de gewenste foto en kan weer doorgaan met mn bezichtiging. Ik loop de poort weer onderdoor, langs de grote tempel en sla linksaf. Hier bevind ik me in n rustig gedeelte van t complex. Beneden zie ik de baai en de skyline van Danang. Rustig loop ik verder. Links n klein Buddha beeld met voor hem dieren uit t woud, rechts n tuin met beelden van verschillende mensen die bidden. Dan kom ik uit bij de achterkant van Linh Ung, het 46 meter hoge beeld van de vrouwelijke Boeddha, de Boeddha van genade. Ze staat op n platform in de vorm van n lotusbloem en kijkt in zuidelijke richting naar Danang. Aan de rand van t complex loop ik met n grote boog om t beeld. Dan ga ik door 1 van de ingangen naar binnen. Ik zie heel veel pilaren, die die grote bouwwerk ondersteunen, en n altaartje met n ander beeld. Ik denk dat er niks meer te zien is en loop weer naar buiten waar in mn schoenen aantrek. Pas later leer ik dat je in t beeld nog naar boven kan naar de 7 verdiepingen alwaar op iedere verdieping n andere Boeddha wordt vereerd. Ik breng nog even n bezoek aan de tempel waarvan de ingangen geflankeerd worden door beelden van poortwachters. Achter de middelste poort is n beeld van de lachende, dikke Boeddha. Aan de achterkant van de tempel staan nig ns 3 verschillende Boeddha's. Het gehele complex en t enorme beeld zijn heel mooi en indrukwekkend. Dan is t weer tijd te gaan.
Op de parkeerplaats staan n aantal taxi's. Ik koop eerst n blikje drinken en praat met n aantal chauffeurs. Ik hoor dat de banken inmiddels gesloten zijn. Ik vraag er 1 of hij me toch mee wil nemen en dat we onderweg wel even stoppen om bij n groot hotel geld te wisselen. Dat is gewn probleem. Bij t eerste grote hotel wat we zien, stap ik uit en ga naar de receptie. De vriendelijke dame verteld dat ze nâh niet kan wisselen en loopt met me mee naar de chauffeur. Ze geeft hem t adres van n juwelier waar ik kan wisselen. Vervolgens stap ik weer in en de rit gaat naar de juwelier. Zonder problemen wissel ik wat geld daar. Nâh kan ik de chauffeur betalen en hij zet me netjes om 17:00 bij t hotel af.
Op mn kamer upload ik wat foto's bij mn vorige verslag. Na n uurtje haal ik ergens n paar biertjes en alvast n Red Bull voor morgenochtend. Ik loop weer terug naar mn hotel om de laatste foto's te selecteren en te plaatsen. Hier ben ik om 19:00 mee klaar zodat ik de deur uit kan om wat te gaan eten. In de buurt zie ik niet echt iets interessants. Uiteindelijk zie ik n restaurantje met enkel Vietnamezen en ik ga naar binnen. Ook de menukaart is alleen maar Vietnamees dus ik weet niet wat ik moet kiezen. Gelukkig komt er iemand die me n klein beetje kan uitleggen wat sommige dingen zijn. Ik waag n gokje en wijs n gerecht aan waar rundvlees in schijnt te zitten. Gelukkig kan ik wel bier bestellen in t Vietnamees. Na n tijdje komt mn gerecht op tafel. Tis n pittige salade met beef. Lekker, groente. Het is wel t pittigste gerecht wat ik tot nâh toe hier gegeten heb. Kelere, tranen van gevoel biggelen over me smoel. Maar tis wel lekker!
Om 20:00 ben ik weer op mn kamer waar ik mn reis verder plan. Ik ga morgen weg, want ik merk dat ik heel weinig heb met Danang. Natuurlijk kan ik best genieten van de verschillende architectuur nâh er zoveel nieuwe dingen gebouwd worden, maar ik merk niet dat deze stad n ziel heeft. Laat ik morgen maar kijken of Hoi An dat wel heeft.
Tegen middernacht doe ik t licht uit en ga slapen.

ZONDAG 20/12

Ik heb heel goed geslapen als ik om 08:19 mn ogen open doe. Zo goed zelfs dat t 09:17 uur is wanneer ik ze voor de 2de keer open doe. Ik herhaal mn dagelijkse ochtendritueel en ben na 2 uur uitgecheckt bij Zion. Ik loop naar de hoek van de straat waar ik Bah Mi koop. Deze eet ik in de lobby van t hotel op. Hierna vertrek ik richting de bushalte waar de bus naar Hoi An stopt. Kennelijk is dit te dichtbij voor de taxichauffeur wat mij weer goede moed geeft dat ik dit best kan lopen met al mn bagage. Tis me niet echt duidelijk waar de halte is en, na n lange tijd gelopen te hebben, biedt n chauffeur me alsnog aan naar de halte te brengen. Thanks, deze verscholen halte had ik zelf waarschijnlijk niet snel gevonden. Bij n winkeltje in de buurt koop ik snel wat te drinken en loop weer naar de halte waar n stelletje op mn backpack heeft gelet. Net op tijd, want daar komt de bus. Op t bord bij de halte staat dat de rot naar Hoi An Đ 20.000 kost. Maar zoals in de Lonely Planet staat, vraagt de piegem in de bus standaard Đ 50.000 van me als toerist. Maar nee hoor....ik heb bagage en dat moet ook betaald worden. Yeah right...mn bagage reist duurder als ik. Terwijl die nog moeten liggen ook. Maar t is kiezen of delen. Whatever makes you happy, chief; hier heb je je extraatje. Ik mag dan wel op de achterbank zitten waar de locals naar de kleine bankjes voorin gedirigeerd worden.
We slaan linksaf en gaan de brug met n grote draak over. Vanaf de andere brug had ik hier al foto's van gemaakt, want t lijkt net of deze draak de rivier overzwemt. Kick! Aan de overkant slaan we rechtsaf en rijden Danang uit. We rijden over n 6baansweg met 3 rijstroken links en 3 rechts. Aan beide zijden staan huizen met winkels waar veelal stenen beelden worden verkocht. Veel verschillende Boeddha's en leeuwen. We passeren grote kruispunten die links naar de kust leiden. Tot nâh is de rit niet bijster interessant. Dan komen we bij n kruispunt waar zowel links als rechts n groot kartsgesteente staat. Dat is dan wel weer bijzonder te zien. De gebieden achter de huizen zijn vrijwel leeg, maar ik zie dat er op sommige plekken toch druk aan hotels gebouwd wordt. Aan de rechterkant zie ik n grote tempel. Na n tijd rijden we op n weg waar werkzaamheden worden uitgevoerd over meteen de hele breedte. T wegdek is slecht, dus rijden we langzaam. De weg loopt soms recht op wat huisjes af. Ik ben benieuwd wat daarmee gaat gebeuren. De weg gaat over in n 2baansweg. Het is meteen n ander gezicht hier. Ik zie hier ienieminie huisjes waarvan sommige in zeer slechte huisjes afgewisseld met grote huizen waarvan sommige er juist heel luxe uitzien. Het begint nâh ook wat te regenen. Niet lang na deze wegwerkzaamheden komen we aan bij de busterminal aan de rand van Hoi An. Het is 13:10 uur. Ik stap uit en ga bij n verkoopster van drinken op n plastic krukje zitten. Ik zie geen taxi's hier en wil met de, nâh wat hardere, regen niet achterop bij n Xe Om. Ik koop n blikkie en douw n peuk in mn kanaal. Op Tripadvisor kijk ik naar n geschikt hotel en hoe daar te geraken (mooie Belgische uitdrukking die ik nâh eindelijk n keer kan gebruiken). Dan zie ik n meisje mijn richting uitlopen. Duidelijk ook n toerist en ze heeft wat weg van n verzopen katje. Ik lach naar dr en wijs op t stoeltje naast me. "Dank je.", zegt ze. "No worries.", zeg ik. "Waar ben je naar op zoek?" Ze zegt dat ze ook net aankomt. Vanuit Laos. Ze is op zoek naar n hotel. Ik laat haar op mn telefoon zien welk hotel ik in gedachte heb. Ze geeft aan dat die net boven haar budget is en liever naar n homestay gaat. "Dan zoeken we daar toch ff naar?", zeg ik. Ik vind er 1 op Tripadvisor die ons aanspreekt. Inderdaad iets goedkoper en ook wat dichter bij de Oude Stad. Ik besluit uit mn comfort zone te stappen en haar voorbeeld te volgen. "Daar staat n taxi.", zeg ik. "Zullen we die nemen?" "Kost n taxi niet teveel geld?" "Maak je daar maar geen zorgen over. Je bespaart me nâh al geld kwa overnachtingskosten en ik ga sowieso met de taxi met die regen. Dus kan je gratis met me meerijden hoor.", antwoord ik haar. Ze stelt zich voor als Alice uit Frankrijk, maar tegenwoordig woonachtig in Ierland met dr Nederlandse vriend. We gooien omze bagage in de kofferbak van de taxi en Alice stapt achter in de taxi terwijl ik naast de chauffeur ga zitten. We rijden door Hoi An richting Viet's Family Homestay. Terwijl ik mn ogen buiten de kost geef, praat ik gezellig met Alice. Ondanks t druilerige weer krijg ik n heel goed gevoel bij Hoi An. We rijden langs de Oude Stad, want daar mogen geen auto's komen. Weer n goed teken. We passeren n oude smalle brug en komen op n eiland in de rivier. Het is nog n paar kilometer rijden naar Viet's; niet echt n loopafstand om naar t centrum te gaan. Maja, dat zie ik later wel. Ik vind Alice n zeer chille tjik en merk dat we duidelijk n klik hebben. Leuk! Dan zijn we bij Viet's. Ik betaal de chauffeur en met onze bagage lopen we naar t huis met uitzicht op de volgende rivier. Er komt n jongen naar buiten lopen en we vragen hem of hij 2 kamers voor oms heeft. Die heeftie. We worden binnen gevraagd en prima welkom geheten door de jongen die Sky heet. We krijgen koffie en vers fruit. Dat gaat er best in. Sky voorziet ons ook van heel wat info over wat er hier allemaal te zien en te doen is. We krijgen de kamers te zien en die zien er goed uit. Ruim en schoon. We nemen ze. Ik vraag aan Alice wat haar plannen zijn. Ze zegt dat ze van fietsen houdt. Dan komt dan mooi uit, want ze hebben hier fietsen waar we gratis gebruik van kunnen maken. Graag zou ze n beetje de omgeving per fiets willen cerkennen. Zojuist was ik al n keer uit mn comfort zone gestapt en ik zie geen reden om er zo snel weer in terug te stappen. Dus, ondanks dat ik liever stap dan op de fiets stap, vraag ik of ze t leuk vindt als ik met dr mee ga. Gelukkig zegt ze ja. Voordat we gaan frissen we ons eerst nog ff op en krijgen daarna alle twee n fiets. One size fits all, kennelijk, maar mn knieën raken toch t stuur net niet. Het is iets minder hard gaan regenen en de temperatuur is gedaald tot n, voor mij, aangenaam niveau. Met de fiets zitten we zo in t oude stadje. Op t eerste gezicht is t echt prachtig. De lage huisjes zijn allemaal in n mooie kleur geel geverfd. Good vibes! En helemaal van Alice. Onderweg praten we samen veel en over de meest uiteenlopende onderwerpen. Het plan is ergens wat te gaan eten. We willen alletwee graag t lokale gerecht Banh Vac proberen. In t Engels wordt dit White Rose genoemd en dit zijn dumplings gevuld met garnalen gegarneerd met gefrituurde uitjes. We komen aan bij n restaurantje wat we in de Lonely Planet zagen. Sky had ons echter n ander restaurant geadviseerd en we besluiten daar ff te kijken. Deze ligt net buiten de Oude Stad en zo fietsen we tussen al die mooie pandjes onderweg er naartoe. Het is even zoeken, maar dat geeft niks. Er valt onderweg genoeg te zien en we hebben ook genoeg gespreksstof. Het restaurant ziet er minder toeristisch uit en dat is precies wat we willen. We stappen af en gaan naar binnen. Daar bestellen we allebei n biertje en Banh Vac. Het is n lekker gerecht, maar zeker niet vullend. We blijven hier n tijd zitten en praten over boeken, t milieu, natuur, filosofie en delen levenservaringen. Ik geniet echt van de gezellige tijd met haar en onze diepgaande gesprekken. Dat is alweer n tijd geleden dat ik die heb gehad en me zo voelde.
Het is inmiddels al donker geworden en t regent nog steeds. We vertrekken op zoek naar n ander eetgelegenheid. In de Oude Stad eten we Pho Bo tussen de Vietnamezen en verhuizen hierna naar t tentje met weer enkel de locals voor n biertje. Veel praten later stappen we weer op ons ijzeren ros voor n klein rondje door t centrum
Het ziet er hier echt vet uit. Zelfs in t donker. Ik ben benieuwd hoe t er hier overdag uitziet. Onderweg naar de homestay koop ik wat te drinken en Alice koopt er pinda's en nootjes voor bij. Dat eten krijg je er bij Fransen natuurlijk nooit uit.
Bij de homestay gaan we voor de ingang onder de parasol zitten, want t regent nog steeds. We trekken nog maar n biertje over, want van al dat gepraat krijg je dorst. We hebben t vet gezellig met elkaar, maar desondanks zit Alice in te storten. Logisch ook, na n 14 uur durende busreis en dan vandaag ook de hele dag actief. Om 23:00 gaat ze naar boven. Ik rook mn peuk op en drink mn bierie op en volg dan haar voorbeeld. Op mn kamer kijk ik vanuit mn bed en ga dan ook slapen. Wat n fijne dag vandaag. Paulie blij.

MAANDAG 21/12

Wejoooo! Ik ben pas tegen 4en in slaap gevallen en nâh gaat de wekker alweer om 07:15 uur. Gisteren heb ik tegen Alice gezegd dat ik ga proberen om vroeg mn bed uit te komen. Ze had me meegevraagd om vroeg per fiets de omgeving buiten Hoi An te verkennen. Ik had haar al verteld dat ik n B-mens ben en dat vroeg opstaan niet mijn ding is. Als ik niet beneden zou zijn, moest ze maar gewoon dr ding gaan doen, had ik dr gezegd. Ik voel me nâh te moe en draai me nog maar ns om en slaap vervolgens verder tot ik om 10:00 wakker word. Beneden rook ik buiten n peuk, drink ik n Red Bull en n koffie. Het regent nog steeds. Niet hard, maar toch nat. Op n gegeven moment zie ik Alice en om 11:20 gaan we samen naar n tentje in de buurt om koffie te drinken. We bestellen allebei n zwarte koffie en die verschijnt in de vorm van n ijskoffie. Er worden ook 2 glaasjes thee bij gezet. We hebben weer fantastische gesprekken. Ze gaan over politiek, geloof en nog meer diepgaande zaken. Het blijft interessant met haar te praten. Dan zegt ze dat ze haar vriend nog moet bellen. Dus om 12:40 fietsen we weer terug naar t hotel waar we nog geen 10 minuten over doen. Terwijl Alice boven aan t bellen is, drink ik beneden nog n warme koffie. Het bellen duurt lekker lang, zodat we pas om 14:00 weer op de fiets zitten. We rijden de brug over en slaan linksaf de markt op. De volgende straat gaan we rechts en stoppen we bij n vrouw die noodle soup verkoopt. De soep is heet en lekker. Dat doet n mens goed. Vol energie springen we weer op de fiets en rijden langzaam Hoi An uit. Onderweg moeten we wel nog 2 keer stoppen bij van die kleine zelfstandige motorgarages om mn zadel aan te laten draaien. Met me dikke reet kantelt deze telkens wat naar achteren zodat ik bijna de bagagedrager opglij. Als we de stad uit zijn, rijden we tussen de rijstvelden. Het is hier redelijk rustig. Tussen de rijstvelden fietsen we over geasfalteerde paden. We rijden langs n paar huizen. Deze zijn opvallend groot en luxe. Geen boerderijtjes dus. Dan slaan we linksaf. Ai, hier houdt t asfalt op. Dan maar over t zand fietsen. Geen probleem. Maar wat we niet weten, is dat de zandweg even verderop verandert in n modderweg. De regen heeft hier aan bijgedragen, maar ook de buffalo's die hier lopen verdienen eer. Het gaat voorlopig nog goed; zolang ik aan de zijkant rij. Maar dan n grote blubberbrei waar ik niet in 1 keer doorkom. Nee nee, ik val niet op mn bek. Jammer he? Maar ik moet, om dat te voorkomen, wel beide voeten op de grond zetten. De spetters vliegen me om de oren en mn slippers, voeten en benen hebben nu n mooi geel kleurtje. Ook Alice heeft moeite en al gauw zien we eruit als modderworstelaars. We hebben de grootste lol.
Opeens schrikt Alice. Ze ziet dat n kudde buffalo's onze kant op komt lopen. Voor ons rijdt ook n fietser en 1 van de buffalo's haalt uit naar hem. Er gebeurt gelukkig niks ernstigs, maar wij besluiten toch maar even halt te houden aan de zijkant van de weg. Wanneer ze ons zijn gepasseerd, fietsen we weer verder door de blubber. Dan verandert de weg weer in n geasfalteerde. We rijden verder tussen de rijstvelden als we ineens 2 buffalo's in t water zien zwemmen. Alleen de ogen en neusgaten steken boven t water uit. Ik wist geeneens dat die beesten ook kunnen zwemmen. Tis nâh nog zo'n 100 meter fietsen naar n weg waar ook auto's en scooters rijden. Hier slaan we linksaf en rijden we weer richting Hoi An.
Rond 17:00 uur zitten we weer in t oude centrum. We vinden n tafeltje op n veranda van n klein restaurant aan de haven. De drie uur die we hier zitten, hebben weer fantastische gesprekken en veel plezier samen. We willen ook nog wat eten en Alice komt met de suggestie Bale Well. Heerlijk om me ns n keer te laten leiden i.p.v. dat ik altijd t voortouw neem. We moeten ff zoeken, rijden n keer de totaal verkeerde kant uit, maar uiteindelijk weten we t steegje te vinden waar we moeten zijn. We gaan aan t enige vrije tafeltje buiten zitten en echt binnen n halve minuut staan er allemaal bordjes met gerechten op tafel. We hebben nog geeneens drinken besteld haha. Voor ons zie ik n bordje met rijstpapier, n bordje met sla en komkommer, n bordje met gefrituurde garnalen, stokjes saté, groente en n bakje met pindasaus. Deze ingrediënten gebruiken we om onze verse springrolls mee te maken. De sla smaakt vies, dus die gebruiken we niet meer, maar de rest is erg lekker. Het regent nog steeds wanneer we weer op de fiets stappen. Bij n winkeltje koop ik nog n paar biertjes voor bij de homestay en n blikje 'wakker worden' voor morgenochtend.
Samen drinken we nog 1 biertje op t terras van de homestay. We weten dat onze tijd er samen opzit, want morgenochtend heel vroeg gaat Alice weer verder. Ze wil natuurlijk nog n beetje slapen en zo lopen we samen om 22:30 naar boven. Daar wisselen we onze gegevens uit en maken we nog n paar foto's van ons samen. Als ik uiteindelijk afscheid van haar neem, staan de tranen in haar ogen. Ik geef dr n lange, dikke knuffel en zeg dat we contact blijven houden.
Ik loop naar mn kamer en, met de tv aan, overdenk ik mn laatste (en tevens de eerste in Hoi An) dagen voordat ik rond 01:00 in slaap val. Wat waren die fantastisch!

IK HOOP DAT DE KOMENDE 2 DAGEN VOOR JULLIE NET ZO FANTASTISCH WORDEN. GELUKKIG KERSTFEEST IEDEREEN.
GENIET, GENIET, GENIET!!!!!! X