Halong Bay
Door: Zwerrie
Blijf op de hoogte en volg Zwerrie
11 December 2015 | Vietnam, Hạ Long
Ôi xoi ôi! Wat is t vroeg als mn wekker gaat. 06:15 uur. Ik kiep t blikkie Red Bull, wat naast me op t nachtkastje staat, naar binnen en wacht tot die er inklapt. Na 20 minuten zet ik 2 voeten naast t bed en loop ik slowmotion naar de koelkast voor n 2de. Nadat ik die naar binnen heb gewerkt, voel ik me wakker genoeg om mn spullen bij elkaar te pakken en naar beneden te gaan. Daar check ik uit en scharrel mn ontbijt bij elkaar.
Om 08:15 stopt er n grote, ruime en luxe bus voor t hotel. Ik word opgepikt door Smiley, mn reisleidster voor de komende dagen. Snel en soepel verdwijnt mn backpack in de laadruimte in de bus en ga voorin zitten waar ik mn benen goed kwijt kan. We halen eerst nog n hoop andere mensen op voordat we om 08:45 aan de rit naar Halong beginnen. We krijgen allemaal n flesje water en dan stelt Smiley zich voor. Ze vraagt ons allemaal hetzelfde te doen, want de komende 3 dagen zullen we allemaal 1 grote familie zijn. In de bus zitten mensen van over de hele wereld: n grote groep Fransen, n pasgetrouwd stel uit USA, nog n NL stel, n stel uit Venezuela, n Duitse jongen met zn Zuid Afrikaanse vriendin, gast uit UK, 1 uit Portugal en n stelletje uit Australië. Het is n leuke groep en t duurt niet lang voordat iedereen met elkaar zit te praten. Dat duurt echter nog geen uur, want dan is t plotseling wel heel erg stil in de bus. Ik kijk achterom en zie dat iedereen ligt te slapen. Ik moet meteen aan de film 'The langoliers' van Stephen King denken. Dan bewaak ik samen met de chauffeur en Dmiley t fort maar. Er is voor n architectuur liefhebber genoeg te zien onderweg dus plak ik mn neus tegen t raam.
Om klokslag 10 uur zie ik dat we nog 87 km. naar Halong af te hebben leggen. Buiten zie ik weer bergen aan de horizon en dat geeft me n goed gevoel. Na 20 minuten maakt Smiley iedereen wakker om te zeggen dat we ff n kleine pauze van 20 minuten gaan houden. We stoppen bij n groot complex waar allerlei prachtige stenen beelden voor in de tuin worden verkocht. Binnenin t gebouw zit meteen links t sanitaire gedeelte. Nadat ik die ff heb geïnspecteerd, ga ik op zoek naar iets te drinken, want helemaal wakker ben ik nog steeds niet. Ik moet eerst door n ruimte waar allerlei (mooie) houten meubelen worden verkocht. Daarna volgt er n ruimte met allerlei sieraden van mineralen en dan pas ben ik in de ruimte waar ze diverse soorten koekjes, chips, nootjes en drinken verkopen. Ik koop n ijskoffie en n Red Bull en loop weer naar buiten. Tussen alle prachtige beelden vind ik n grote natuurstenen tafel met dito zitjes alwaar ik plaats op neem. Hier geniet ik in en van de zon, n peukie en mn ijskoffie. Als ik deze op heb, is t weer tijd in te stappen voor de laatste etappe.
Om 12:30 komen we aan in de haven van Halong. Iedereen pakt zn bagage uit de bus en gezamelijk lopen we langs de kaartcontrole. We staan op de kade waar 100den bootjes liggen en wel evenveel karststenen eilanden die uit t water reizen. Het duurt niet lang voordat onze tender voor ons aanlegt om ons naar de jonk, waarmee we gaan cruisen en de nacht op zullen doorbrengen, te varen.
Als we na zo'n 10 minuten aan boord van de jonk stappen, worden we verzocht meteen plaats te nemen aan tafel voor de lunch. Door n deel van de grote groep Fransen word ik uitgenodigd bij hun aan tafel plaats te nemen. Op tafel liggen mes en vork. Wat is dat ook alweer? Dat zal wel weer even wennen worden na n maand alleen maar met stokjes te hebben gegeten. De lunch begint met n klein kommetje smakelijke soep. Daarna wordt er n bordje met iets wat lijkt op croutons voor in de soep neergezet wat we met zn 7en moeten delen. Het blijkt n soort gefrituurde mais te zijn. Zoet en lekker. De purser zegt ons dat we n kleine lunch krijgen. Geweldig! Net als mn Franse buurman me heeft verteld dat hij de hele dag en veel eet. Het bordje was dan ook binnen no-time leeg. Dat belooft wat. Dan verschijnt er n bordje met 4 stukjes vis op tafel. Ook die wordt weliswaar gedeeld, maar is leeg voordat ik t doorheb. Net als ik denk dat we nâh wel t dessert zullen krijgen, komt de bemanning met de rest van t eten. N grote kom rijst, verschillende salades, vlees gerechten, seafood gerechten. Ineens staat de tafel vol met n overvloed aan eten. Het smaakt werkelijk fantastisch, maar door de hoeveelheid gaat t toch niet op. Ik zeg n uitstekend begin van de trip.
Na de lunch krijgt iedereen de sleutel van hun kajuit. Deze deel ik met Luiz uit Portugal. Daarmee heb ik t niet slecht getroffen, want hij is n relaxte gast. In de kajuit staan n 1persoons bed en aan t raam n 2persoons bed. "Welk bed wil jij?", vraag ik em. "Mij maakt t niks uit." Hij antwoord:"Gezien jij de langste bent van ons 2en, is t logisch dat jij t 2persoons bed neemt." "Weet je t zeker?", vraag ik. "Het maakt mij nl. echt niks uit hoor." "Welnee.", zegt hij weer. "Neem jij t 2persoons bed maar." "Chill, bedankt." Zei ik toch? Relaxte gast!
De jonk gaat varen en ondanks dat t bewolkt is, zit/staat iedereen buiten. Het uitzicht is spectaculair! Nâh was ik de prachtige bergen in t noorden al gewend, maar dit is weer iets heel anders. Zeer speciaal om n deel van de ruim 2000 karststenen bergen zo uit de Golf van Tonkin te zien rijzen. Soms breekt de zon door de wolken wat t uitzicht nog prachtiger dan mooi maakt.
Dan gaan we voor anker en worden verzocht plaats te nemen in de tender. Deze vaart ons naar n eiland waar we de Thien Cung Cave gaan bezoeken. Alvorens we de grot betreden, vertelt Smiley ons eerst wat over de grot. Deze wordt veschouwd als de mooiste in de baai en beslaat n oppervlakte van 10.000 vierkante meter. Hierna lopen we de trap op richting de ingang. Deze is erg klein, maar zodra ik me hier doorheen heb weten te persen, stap ik binnen n enorme ruimte. Ongelooflijk, wat n ruimte! Ik heb al best wat grotten gezien, maar deze slaat alles. De vele stalactieten en stalagmieten van diverse vormen en grootten zorgen voor n fantastisch uitzicht. Ik hoef mn verbeelding niet echt te gebruiken om in sommige bepaalde beelden te zien bijvoorbeeld n moeder met kind. De plafonds in de verschillende ruimtes zijn enorm hoog en alles wordt mooi belicht door gebruik te maken van verschillende gekleurde lampen. Dit geeft de grot n surrealistische uitstraling. Het is enorm druk met alle toeristen, maja...dat is heel Halong Bay. Logisch als dit de toeristische nummer 1 plek van t noord-oosten van Vietnam is. Toch struikel je niet over elkaar en het is soms even wachten, maar n foto nemen zonder toeristen is mogelijk. Ik denk dat we zeker minimaal n half uur in de grot hebben gelopen tot t pad ons weer de buitenlucht in voert. Zoals we gewoonlijk lopen we eerst weer langs allerlei kraampjes met souvenirs en komen dan weer beneden aan waar de tender op ons ligt ye wachten. Deze brengt ons weer naar de jonk. Ik neem plaats (met de meesten) op t zonnedek en we gaan weer varen. We passeren eiland na eiland en dan wijst de purser ons op n rots die de 'hond rots' wordt genoemd. En verdraaid....je kan duidelijk n Bull Terriër herkennen die naar t eiland voor hem zit te kijken. Vet! Rond n uur of half 5 gaan we weer voor anker. We krijgen n uur vrij. Yeeeehhhh! We kunnen kajakken en/of zwemmen als we willen. Ik kies voorlopig voor kajakken. Snel ff mn Speedo en mn zwembandjes aan ;-) en hóp... Paulus is er helemaal klaar voor. Ondanks de wat lagere temperatuur is het, omdat t windstil is, heerlijk aangenaam op t water. Het water heeft n wat groenige kleur en daardoor is de visibility niet goed. Het schijnt hier n meter of 4 diep te zijn; minder diep dan ik dacht. Ik peddel rustig naar n eiland waar t snel nog ondieper wordt. Hier kan ik de bodem wel zien. Ik ben in t gezelschap van de groep Fransen. Eerder had n meisje van deze groep me gevraagd of er hier ook haaien zijn. "Nee hoor wijffie, maak je maar niet ongerust. Die zijn hier niet. Wél krokodillen." "Echt waar?", had ze gevraagd. "Wel wis en waarachtig.", zei ik. "Maar ook daar hoef je je geen zorgen over te maken hoor. De vele toeristen hier hebben ze allemaal tam gemaakt en je kan er nâh mee spelen." Ik begrijp niet dat ze ondanks mn geruststellende woorden alsnog zo zit te schreeuwen dat ze bang is. Ik peddel weer rustig terug naar de boot waar ik me weer omkleed en boven ga zitten. Daar praat ik gezellig met Sam en Maddy uit Australië. Er wordt nog steeds gezwommen en vanaf de boot t water in gesprongen. Ik word gevraagd of ik t hele gebeuren kan filmen met de camera van de mensen die springen. Zo doe ik dit voor t Amerikaanse stel evenals voor Olivier en Josien uit NL.
Om 19:30 uur is t tijd voor t diner. Ik schuif weer aan bij de Fransen. Het eten is weer subliem. Veel vlees en nog meer vis, zelfs grote garnalen krijgen we opgediend. Dit is eten wat je normaal in n 4 of 5 sterren restaurant krijgt. Sowieso is t tot nâh toe alleen maar 5 sterren. De boot is perfect. Schoon, luxe, ruim en de bemanning is top! Ze spreken Engels en de service is great. Ze zien er zeer verzorgd uit en zijn allemaal even vriendelijk.
Na t diner zijn er nog wat verschillende activiteiten, maar deze laat ik aan me voorbij gaan. Het begint nâh toch wat frisser te worden buiten, dus ik pak mn vest en mn speakertje en ga buiten aan n tafeltje zitten. Ik pak mn schrift erbij en schrijf wat ik vandaag tot nâh toe heb beleefd. Dan komt Nicole uit Zuid Afrika bij me zitten. Er onstaat n zeer aangenaam gesprek en t is duidelijk dat we op dezelfde golflengte zitten. We ervaren beide n fijne positieve vibe en t gesprek gaat eindeloos door. Haar vriend komt er ook even bij, maar gaat al weer snel weg. Na n tijdje loopt Luiz langs en zegt dat hij zo naar bed gaat. Dat is meteen t moment dat Nicole dr vriend weer ff gaat opzoeken. Ik zeg tegen Luiz dat ik mn verslag ff afmaak en dat ik dan ook naar de kajuit kom. Ik rook nog ff n peukie en taai dan ook af. Ik kan mn GoPro en mn foon opladen via de laptop van Luiz. Weer zo relaxed. Dan val ik om 22:30 uur heerlijk in slaap.
DINSDAG 08/12
Ik heb heeeeeerlijk geslapen op de boot. Tis alleen wel fakking vroeg als er n wekker afgaat. De mijne is t zéker niet; tis die van Luiz. Hij wil vroeg opstaan om foto's te nemen van de zonsopgang in de baai. Hij opent de deur en ziet dat t nog hardstikke donker is. Dus duikt hij zn bed weer in. Ik draai me om en slaap meteen verder. Niet gek veel later gaat weer zn alarm. Dit keer opent hij de deur en loopt naar buiten.
Mijn bed staat onder t raam dus ik licht t gordijn n beetje op en zie nog steeds weinig licht. Natuurlijk wil ik ook wel zulke foto's maken, maar donker is donker dus ik draai me nogmaals om en slaap door tot mijn wekker gaat: 06:45 uur. Ik open uiterst relaxed mn ogen en stap uit mn bed. Ik schiet wat kleren aan, want om 07:00 worden we verwacht voor t ontbijt. Ik ben 1 van de eerste die in de mess komt en vraag om n koffie. Die krijg ik. Er wordt n bordje met bananen op tafel gezet, gevolgd door n bordje met gebakken eieren en brood. Mn tafelgenoten kijken naar me als ik maar geen aanstalten maak om te eten. "Hoef je niet te eten?", wordt me gevraagd. "Nâh, ik weet niet wat jouw horloge aangeeft", zeg ik, "Maar de mijne staat op 'alleen maar koffie'." Zodra ik em op heb, vraag ik om n nieuwe. Die is ook snel op en met de derde in mn hand begeef ik me op t dek. Lekker in de buitenlucht waar de zon zn best doet om door te breken. Zo nu en dan lukt dat waar ik dan meteen n fotootje van schiet. Ondertussen varen we al weer en zit iedereen te eten. Nadat ze klaar zijn, het is inmiddels n uur later, stapt iedereen aan boord van de tender. Deze brengt ons naar n parelkwekerij. Nâh heb ik in mn jonge jaren goudgeld verdiend als parelkweker, dus ik vind t niet heel erg interessant. Gecultiveerde parels blijven in mijn ogen nog steeds geen echte parels. Na deze excursie worden we weer op de jonk afgezet.
Om 09:30 stappen we weer in de tender. Ditmaal brengt deze ons naar n kleinere boot waarmee we verder varen naar t eiland alwaar we zullen overnachten. Als we aan boord stappen van deze kleinere boot (inclusief drakenkop op t voorplecht), varen we naar n andere grote jonk om andere mensen in te laten stappen. Het duurt nog n goed uur voordat we weer verder varen. De tocht duurt zo'n 1,5 uur en is erg mooi. Al die verschillende eilanden in steeds weer andere formaties.... t is 1 grote natuurfilm. Onderweg zie ik meer huisjes op t water. Of van vissers of van parelkwekers. Ook varen we langs n eiland waar n paar bungalows op staan. Wat ziet dat er vet uit. Dan n 2de eiland met bungalows. Deze ziet er nog mooier uit als de 1ste. Het roer gaat om en de drakenkop staat loodrecht op t strand van dit eiland. Het zal toch niet waar zijn? Is dit t eiland waar we vandaag de nacht zullen doorbrengen? Iedereen is in rep en roer, want eigenlijk is t wel duidelijk. Yepper, hier gaan wij genietennnn!
We zijn hier in Lan Ha Bay en t eiland heet Nam Cat Island. De boot legt aan bij de steiger en voordat we voet op de wal kunnen zetten, moeten we eerst n heel stuk lopen over n steiger die hoog boven t water uitsteekt. Ik passeer enkele bungalows aan mn linkerkant. Dat ziet er wel heel idyllisch uit. Iedere bungalow heeft uitzicht op zee. Dan sta ik op t vaste land. Iedereen loopt door tot t restaurant wat in t midden staat tussen de bungalows. Eerst gaan we hier lunchen en dan krijgt iedereen de sleutel van hun bungalow. Ik heb no. 306. Best n vreemd nummer eigenlijk aangezien hier echt niet meer dan zo'n 15 bungalows staan. Maar goed, ik pak mn bagage weer op en loop weer terug naar de steiger. Net hiervoor staat mijn geschakelde bungalow. Naast me verblijven Marcel en Nicole. Het zicht vanuit de bungalow is fantastisch! 2 Grote raampartijen aan 2 zijden kijken uit op t strand en de zee. Het 2persoonsbed staat onder de ramen dus met n mooi uitzicht wakker worden is gegarandeerd. Ik ga op de veranda voor mn bungalow op n stoel zitten en geniet van t moment. Joost uit NL loopt langs naar zijn bungalow. "Haha.", lacht hij als hij zn deur opent. "Ik heb 3 bedden en n privé balkon!" Even later komt hij in zn zwembroek langslopen. "Dat is geen slecht idee.", denk ik en kleed me ook snel om. Ik wil naar t eiland aan de overkant zwemmen, maar t is hier zo ondiep dat ik de 200 meter er naartoe gewoon kan lopen. Het eerste stuk bestaat alleen uit zand, maar hoe dichter ik t eiland nader hoe meer stenen en stukken koraal ik voel. Heel voorzichtig lopen dus, want dat is soms zo scherp als n mes. Op t eiland is t niet veel anders; alleen maar stukjes koraal op de grond wat t lopen niet makkelijk maakt. Dat is jammer, want ik zag ons hier 's avonds al chillen rond n vuur. Ik loop t water weer in en zwem n stuk naar rechts. Echt dieper wordt t niet dus ik besluit weer naar t strand te zwemmen. Af en toe komt de zon door, maar t blijft overwegend bewolkt. Het water is niet heel warm, maar nog steeds lekker. Op t eiland kleed ik me weer om en pak mn speakertje voor wat muziek en ga bij Jason en Eva uit UK zitten. We hebben t heel gezellig met Joost, Luiz en Joey (USA). Er komen steeds meer mensen bij ons zitten. N paar anderen spelen volleybal op t strand. De sfeer is uiterst chill en iedereen kan de Deep House van Steve Lawler waarderen.
Langzaam gaat t daglicht over naar de schemering. En op dat moment negin ik koppijn te krijgen. Rustig loop ik naar mn bungalow en neem n Iboprufen. Terug op strand luister ik rustig naar de muziek en t geroezemoes van alle stemmen. Helaas wordt mn koppijn alleen maar erger. Ik loop nogmaals naar mn bungalow en neem n zwaardere pijnstiller. Ik ga weer op n strandbedje liggen en kijk hoe laat t is. Half 8. Over n half uur gaan we eten. Dan zal t toch wel over zijn?
Als ik na n half uur aan tafel plaats neem, barst mn kop zowat uit mekaar. "Dit gaat niet meer goedkomen.", denk ik. Ik probeer er tijdens t eten nog wel wat van te maken, maar helaas mag dat niet baten. Ik neem afscheid van mn tafelgenoten en loop naar mn bungalow. Als ik om 20:30 mn bed in stap, zie ik dat iedereen zich naar t kampvuur op t strand begeeft. Helaas zit de dag er voor mij op.
WOENSDAG 09/12
06:30 Uur. De wekker gaat. Aaahhhh, wat heb ik heerlijk geslapen én mn koppijn is weg. Ik ben weer zo fris als n hoertje. Ik kleed me aan en loop naar t restaurant voor ontbijt; koffie dus. Na 3 bakkies weet ik nog net t laatst gebakken eitje te bemachtigen die ik op n stuk toast leg en in mn holle kies douw.
Nadat ik mn bagage buiten mn bungalow heb gezet, lever ik de sleutel in en betaal de paar biertjes die ik gisteren heb gedronken. Ik loop weer terug, pak mn bagage op mn schouders en loop over de steiger naar de boot. Als iedereen weer n plekje heeft uitgezocht, varen we om 08:00 weg van ons paradijsje. We varen weer naar de grote boot waar we om 09:45 aankomen. Aan boord bestel ik n Vietnamese koffie en ga aan t kleine tafeltje buiten zitten. Als ik em op heb, loop ik de trap op naar t zonnedek. Hier gaan we leren verse springrolls te maken. We hebben n hoop lol elkaar te zien stuntelen. Zo moeilijk is t toch niet. Het belangrijkste is om niet teveel ingrediënten te gebruiken. Zo kan je t natgemaakte rijstpapier veel beter rollen en blijft t beter plakken. Ik maak er 2 die ik me heerlijk laat smaken. Na deze leerzame en leuke kookles bestel ik nog n koffie en ga weer aan mn tafeltje zitten. Ik krijg gezelschap van Joey. We mogen elkaar graag en hebben goeie gesprekken. Hij staat op t punt weer terug te gaan naar Nebraska na n jaar les te hebben gegeven in Saigon.
Om 11:11 uur is t al weer tijd voor lunch. Das mooi, want ik begin nâh wel trek te krijgen. De lunch is weer uitstekend en na n half uurtje zijn we weer in de haven. Nâh nog ff wachten tot we in de tender kunnen stappen om aan wal te gaan. Het duurt nog zeker n goed uur als we de bus terug naar Hanoi instappen. In de bus krijgen we weer n flesje water, alleen deze keer hoeven we ons niet voor te stellen. Ik neem plaats achter de chauffeur waar ik n goed zicht rondom heb. Smiley gaat op t bankje naast de chauffeur zitten. Sooooooowwwhey! Wat kan die gast lullennnnnn. En als ík dat zeg, betekent dat heeeel wat haha. Zodra Smiley naast em ging zitten, begon hij te ratelen en dat heeft hij de hele weg volgehouden. Nog nooit zoiets meegemaakt. :D
Van 14:10 tot 14:40 hebben we weer even gepauzeerd op dezelfde plek als op de heenreis. Ik weet niet of de chauffeur toen ook pauze met praten heeft genomen, want ik heb t zelfde ritueel van de heenreis herhaald.
Ik hoor dat ik als eerste de bus moet verlaten. Omdat deze bus veel groter is als de eerste kan ik niet voor t hotel afgezet worden. In plaats daarvan word ik 2 straten ervoor eruit gekickt. Ik pak mn bagage uit t ruim en loop naar mn hotel waar ik net voor 5en aankom.
Ik check in, gooi mn bagage in mn kamer en zit om 17:30 bij de Bia Phô Cô. Daar bestel ik n bordje gefrituurde zoete aardappel en n biertje. Bij n straatverkoper bestel ik Bo Bia. Dat is geroerbakte mais met gedroogde uitjes. Dan komt er n vrouwtje langs waar ik denk n omelet te kunnen bestellen. Ik roep haar en gebaar dat ik er 1 wil. Ze vraagt me iets in t Vietnamees en beleefd zeg ik ja terwijl ik er geen ruk van begrijp. Mmmm, ze komt wel heel snel naar me toe. Dan kan ze toch nog geen omelet hebben klaargemaakt? Ik krijg n kommetje met n sausje waar n gekookt ei in ligt. Ik heb al zo'n donkerbruin vermoeden, maar ik vreet tenslotte van jongs af aan toch al de vreemdste dingen, dus ik neem n hap van t ei. En ja hoor....het is n balut ei. Voor de lezers met n zwakke maag ga ik t gerecht hier niet beschrijven, dus als je niet zo snel van je stuk gebracht heb, zoek je t maar op. De plaatjes op t interweb, moet ik zeggen, zien er trouwens onsmakelijker uit dan wat ik gegeten heb. Eerlijk is eerlijk, t smaakte niet verkeerd.
Nadat ik klaar ben met eten, komen er n jongen en n meisje bij me zitten. We raken aan de praat en ze stellen zich voor als Gon(zales) uit Spanje en Isabel uit Duitsland. We drinken n paar biertjes en lopen n paar tentjes verder voor n gezamelijke maaltijd. Gon en ik zien op de menukaart 'gebakken hond' staan en als we t er over hebben om t te proberen, zie ik de tranen bij Isabel in dr ogen staan. Ze is vegetariër en bij de gedachte dat wij hond gaan eten, staat t huilen haar naderbij dan t lachen. Ik zeg tegn Gon dat we daar vanavond misschien maar even mee moeten wachten. Ik bestel wat Nem Ran en gebakken rijst wat we met zn 3en op eten. Nadat we klaar zijn neem ik afscheid van ze en ga naar mn hotel, omdat ik moe begin te worden. Net voor 10en duik ik mn bed in. Morgen weer n nieuwe dag.
-
12 December 2015 - 09:57
Pap En Mam.:
Weer een mooi verslag van wat je hebt meegemaakt.
En ook de foto's zijn prachtig. Ik kan mij voorstellen dat je ervan geniet.
Ik heb het niet opgezocht, maar ik denk dat er een kuikentje in je ei zat.
VIESPEUK. Haha, moet je zelf weten hoor.
Ben nieuwsgierig naar wat je nu weer gaat ondernemen.
We horen en lezen het wel weer.
Kus, mam. -
13 December 2015 - 12:36
Margret:
Hoi Paul, lekker gelezen en feest der herkenning, leuk. Groetjes Margret x -
13 December 2015 - 14:17
Jan Gardien:
Hey Vent dit is een mooi verslag ,leuk met een grote ploeg op een boot ,het is echt een paradijs daar, gave foto's.Leuk dat jouw ouders jou ook kunnen volgen.Vanaf hier is niet veel nieuws ,alles gaat z'n gangetje.
Paul lekker blijven genieten, en kijk weer uit naar het nieuwe verslag van jouw prachtige reis.
Groet uit het hoge noorden.
Jan & Linda.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley